The effect of constructivist approach in choir education on attitude, self-sufficiency perception and academic success

Yıl 2014, Cilt: 1 Sayı: 1, 52 - 62, 18.12.2014

Zeynep Kaya

Öz

The purpose of this study is to determine to what extent constructivist approach as a theory of learning is effective in attitude, self-sufficiency perception and academic success for “Choir” lesson taken by students of the Music Education Program for seven midterms. In the research, control grouped pretest-posttest experimental research model is applied. Accordingly, study group of the research covers the Spring Term of 2010-2011 Academic Year, Sophomore (n=30) students of Music Education Program within the body of the Department of Fine Arts Education at the Faculty of Education of the İnönü University. In the research, Attitude, Self-sufficiency Perception, Academic Success Scale have been used as data collection tools. During eight weeks and four course hours per week, constructivist choir education has been delivered to the experiment group (n=15) and traditional choir education has been delivered to the control group (n=15). In line with the findings obtained from the research, the followings have been found; There is no differentiation between post-test points of Academic Success Scale and Attitude Scale (p>.05), but there is a differentiation in favor of experiment group, between the post-test points of Self-sufficiency Perception Scale of the control group which received traditional choir education and the experiment group which received constructivist choir education at the p<.05 level of significance

Anahtar Kelimeler

choir education, constructivist approach, attitude, self-sufficiency perception, academic success

Koro eğitiminde yapılandırmacı yaklaşımın tutum, öz-yeterlik algısı ve akademik başarıya etkisi

Öz

Bu araştırmanın amacı; bir öğrenme kuramı olarak yapılandırmacı yaklaşımın, Müzik Öğretmenliği Programı
öğrencilerinin yedi yarıyıl boyunca aldıkları “Koro” dersine yönelik tutum, öz-yeterlik algısı ve akademik başarılarında
ne ölçüde etkili olduğunu tespit etmektir. Araştırmanın yürütülmesinde kontrol gruplu öntest- sontest deneysel araştırma
modeli kullanılmıştır. Buna göre araştırmanın çalışma grubunu; İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar
Eğitimi Bölümü Müzik Öğretmenliği Programı 2010-2011 Eğitim-Öğretim Yılı, Bahar Yarıyılı 2.sınıf (n=30)
öğrencileri oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Tutum, Öz-yeterlik Algısı, Akademik Başarı Ölçeği
ve Uzman Görüşü Alma Formu kullanılmıştır. Araştırmacı tarafından sekiz hafta ve haftada dört ders saati süresince,
deney grubuna (n=15) yapılandırmacı (öğrenci merkezli), kontrol grubuna (n=15) ise geleneksel (öğretmen merkezli)
koro eğitimi verilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgular doğrultusunda; Yapılandırmacı Yaklaşıma dayalı koro
eğitimi verilen deney grubuyla, geleneksel yaklaşıma dayalı koro eğitimi verilen kontrol grubunun Öz-yeterlik Algısı
Ölçeği Sontest puanları arasında p < .05 anlamlılık düzeyinde deney grubu lehine farklılaşma olduğu ancak Akademik
Başarı sontest puanları arasında ve Tutum Ölçeği sontest puanları arasında (p > .05) anlamlılık düzeyinde bir farklılaşma
olmadığı sonucuna ulaşılmıştır

Anahtar Kelimeler

Koro Eğitimi, Yapılandırmacı Yaklaşım, Tutum, Öz-Yeterlik Algısı, Akademik Başarı

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2011). Aktif Öğrenme. (Onikinci Baskı). İzmir: Biliş
• Albuz, A., Akpınar, M. (2009, 23-25 Eylül). 2006 İlköğretim Müzik Dersi Programı ve Yeni Yaklaşımlar. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 8. Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu. Samsun. (s.175–183)
• Apaydın, M. (2001,1–3 Kasım). Koro İle Müzik Eğitiminin Toplumun Müziksel Düzeyini Geliştirmedeki Yeri ve Önemi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi I. Ulusal Koro Eğitimi ve Yönetimi Sempozyumu. Ankara: Sevda Cenap And Vakfı Yayınları (s.131–139)
• Çevik, S. (1999). Koro Eğitimi Yönetimi ve Teknikleri. (İkinci Baskı). Ankara: Yurtrenkleri Yayınevi
• Jonassen, D. H. (1991). Objectivism Versus Constructivism: Do We Need A New Philosophical Paradigm. Educational Technology Research and Development, 39(3). (s.5–14).
• Koç, G., Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, (s.174–180)
• Özden, Y. (2009). Öğrenme ve Öğretme (Dokuzuncu Baskı) Ankara: Pegem Akademi Saban, A. (2000). “Öğrenme-Öğretme Süreci Yeni Teori ve Yaklaşımlar”. (Birinci Baskı) Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Sabancı, A. (2009). Sınıf Yönetiminin Temelleri. Çelikten, M. (Editör). Yapılandırmacı Yaklaşıma Göre Sınıf Yönetimi. (İkinci Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık (s.27–56)
• Savaş, B. (2010). Yapılandırmacı Öğrenme. Kaya, A. (Editör). Eğitim Psikolojisi. (Beşinci Baskı) Ankara: Pegem Akademi (s. 411–435)
• Senemoğlu, N. (2010) .Gelişim, Öğrenme ve Öğretim. (Onaltıncı Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Şişman, M. (2004). Öğretmenliğe Giriş. (Yedinci Baskı) Ankara: Pegem Akademi. Uçan, A. (2001, 1–3 Kasım). İnsan, Müzik, Koro ve Koro Eğitiminin Temelleri. I. Ulusal Koro Eğitimi ve Yönetimi Sempozyumu Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi, Ankara: Sevda Cenap And Vakfı Yayınları (s.7–56)
• Yiğit, N. (2001, 1–3 Kasım). Müzik Öğretiminin Koro Eğitimi İhtiyacı ve Karşılaşılan Sorunlar. I.Ulusal Koro Eğitimi ve Yönetimi Sempozyumu, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi, Ankara: Sevda Cenap And Müzik Vakfı Yayınları (s.95–101)
• MEB (2006) İlköğretim Müzik Dersi Öğretim Programı (http://ttkb.meb.gov.tr/program)