Eurosianist Regionalism Initiatives: BSEC, EEU, SCO

Yıl 2019, Cilt: 7 , 85 - 100, 19.07.2019

Alaeddin Yalçınkaya

https://doi.org/10.14782/ipsus.594456

Öz

The superiority based on technological competitiveness, which started with the industrial revolution, replaces regionalization strategies at every stage. Political and military policies to direct border neighbors beside the economic market and raw material source, as well as to establish activities on these neighbors and other regional countries are called regionalization. Although regionalization means “to increase the prosperity of all in the mutual cooperation and integration processes of neighbors who share the same geographical area”, practically speaking, the last word of the boss country is remarkable in all examples. Consequently, without sharing the prosperity, many bosses may be involved in transferring to the surrounding countries as much as the country/countries approve. Eurasian strategies are often regarded as a “regionalization” strategy against actors of regionalization/globalization under the leadership of the US and Western Europe. In theory, with the aim of protecting the defense line against the Atlanticist expansion, the EU has taken its place in the target of Eurasian strategies, especially after the Russian intervention in Georgia and the developments in Ukraine. In this context BSEC, EEU and SCO led by Turkey, Russia and China is discussed in this article. It is also studied that how successful are these international organizations and if they are really “regionalization” projects.

Anahtar Kelimeler

Eurasianism, Regionalism, Black Sea Economic Cooperation (BSEC), Eurasia Economic Union (EEU, Shangai Cooperation Organization (SCO)

Avrasyacı Bölgeselleşme Girişimleri: KEİ, AEB, ŞİÖ

Öz

Sanayi devrimi ile başlayan teknolojik rekabete dayalı üstünlük, her aşamada bölgeselleşme stratejilerini yedeğinde bulundurmuştur. Öncelikle sınır komşuları ve diğer bölge ülkeleri üzerinde etkinlik kurma, ekonomik pazar ve hammadde kaynağı yanında bu ülkeleri siyasi ve askeri olarak kendi çıkarları doğrultusunda yönlendirme politikalarına günümüzde kısaca bölgeselleşme denilmektedir. Bölgeselleşme ile her ne kadar “aynı coğrafyayı paylaşan komşuların karşılıklı işbirliği ve entegrasyon süreçlerinde hepsinin refahının artırılması” kastedilmekte ise de uygulamada bir patron ülkenin son sözü söylemesi hemen bütün örneklerde dikkati çekmektedir. Netice itibariyle refahı paylaşmadan çok patron ülke/ülkelerin uygun gördüğü miktarda çevre ülkelerine aktarma sözkonusu olabilmektedir. Avrasyacı stratejiler, daha çok ABD ve Batı Avrupa öncülüğündeki bölgeselleşme/küreselleşme aktörlerine karşı bir “bölgeselleşme” stratejisi olarak kabul edilmektedir. Teoride Atlantikçi yayılmaya karşı savunma hattını koruma hedef alınmakla birlikte, özellikle Gürcistan’a müdahale ve Ukrayna’daki gelişmeler sonrasında AB de Avrasyacı stratejilerin hedef tahtasındaki yerini almıştır. Bu bağlamda AB’nin, dışarıda kalanlar aleyhine politikalarına ve ABD önderliğinde küreselleşme stratejilerine karşı, Türkiye, Rusya ve Çin önderliğindeki KEİ, AVRASYA EKONOMİK BİRLİĞİ ve ŞİÖ örgütleri ele alınmakta, bunların “bölgeselleşme” araçları olarak ne derece başarılı oldukları tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Avrasyacılık, Bölgeselleşme, Karadeniz Ekonomik İşbirliği Örgütü (KEİ), Avrasya Ekonomik Birliği (AEB), Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ)

Kaynakça

• Ağır, O., Ö. Ağır. (2017). “Avrupa Birliği ve Avrasya Ekonomik Birliği Kuruluş Süreçlerinin Karşılaştırılması”, Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, ss. 103-128; http://dergipark.gov.tr/download/articlefile/ 355950, 10.05.2018 Canan Sokullu, E. Ş. (2015). “Siyasal Kültür”, içinde S. Sayarı ve H.Dikici Bilgin (der.), Karşılaştırmalı Siyaset, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 101-121. Canbolat, İ. S. (2004). Gelişmekte Olan Ülkeler: Küresel Politik ve Ekonomik Çıkar İlişkilerindeki Konumları, İstanbul: Aktüel. Doğan, İ. (2016). Devletler Hukuku, 3. Baskı, Ankara: Astana Yayınları. Dugin, A. (1999). Rus Jeopolitiği, Avrasyacı Yaklaşım (çev. Vügar Imanov), 4. Baskı, İstanbul: Küre Yayınları. Gündüz, A. (2013). Milletlerarası Hukuk, 6. Baskı, İstanbul: Beta Yayınları. Imanov, V. (2002). Avrasyacılık: Rusya’nın Kimlik Arayışı, İstanbul: Küre Yayınları. Izsak, D. (2017). Varieties of Regionalisation: The Impact of Regionalism on Regionalisation of the Car Industry in the EU and NAFTA, Central European Doctoral Scholl of Political Science, Budapest, Hungary. https://pds.ceu.edu/sites/pds.ceu.hu/files/attachment/event/972/shortintrovarietiesofregionalisation. pdf, 05.08.2018 Kaplan, S. (2014). “Nursultan Nazarbayev’in Avrasya Entegrasyonu Politikası”, Tarih, Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 3 (3): 20-32. Karluk, R. (2014). Küreselleşen Dünyada Uluslararası Kuruluşlar, 7. Baskı, İstanbul: Beta. Kaymak, E. (1993). Sultan Galiyev ve Sömürgeler Enternasyonali, İstanbul: İrfan Yayınevi. Magra, I. (2018). “Could Britain have a Second Referendum on Brexit?”, The New York Times, https://www. nytimes.com/2018/01/11/world/europe/-britain-second-referendum-brexit.html, 05.08.2018 Özbay, F. (2012) “The Relations Between Turkey and Russia in the 2000s,” Perceptions, 16 (3). Reçber, K. (2012). Avrupa Birliği Hukuku ve Temel Metinleri, Bursa: Dora. Solana, J. (2007). “The EU-Russia Strategic Partnership”, Council of the European Union, October 13, 1999, Stockholm, in C. A. Robert (ed.),. Russia and the European Union: The Sources of ‘Special Partnetship”, http://ssi.armywarcollege.edu/pdffiles/pub761.pdf 20.05.2018. The Shangai Cooperation Organization. (2018). http://eng.sectsco.org/about_sco/ 20.05.2018 Yalçınkaya, A. (2006). Sömürgecilik – Panislamizm Işığında Türkistan, 1856’dan Günümüze, Ankara: Lalezar Kitabevi. Yalçınkaya, A. (2008). “Bölgesel Örgütlerle İlişkiler: KEİ, ECO, D-8, İKÖ-İSEDAK”, içinde H. Çakmak (der.), Türk Dış Politikası, Ankara: Barış Platin. Yalçınkaya, A. (2010). “Türkiye’nin Avrasyacı Stratejileri”, içinde C. Yenigün ve E. Efegil (der.) Türkiye’nin Değişen Dış Politikası, Ankara, Nobel, 657-672. Yalçınkaya, A. (2017). “Kuruluşundan Günümüze Karadeniz Ekonomik İşbirliği Örgütü”, Marmara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 5, (Özel Sayı, Nisan): 1-16.