İslâm
geleneğindeki akılcı-hadarî din söyleminin en önemli temsilcisi olan Mu‘tezile
ekolü, sistematik düşünce ve akılcılık, bireysel sorumluluk, bireysel
dindarlık, akıl temelli din ve dünya görüşü, meseleleri araştırma, sorgulama ve
eleştiri çerçevesinde çözümleme gibi temel nitelikleri ile bilinir. Mu‘tezile
temel prensiplerini usûlü’l-hamse (beş temel ilke) olarak belirlemiş ve bu
ilkelere bağlılığı ekole mensubiyetin bir koşulu olarak takdim etmiştir.
Bunlardan Tevhid ve Adalet, üzerinde en çok yoğunlaşılan ilkeler olmuştur.
Zamanla ekol bünyesinde siyasi ve fikri nedenlere bağlı olarak Basra ve Bağdat
farklılaşması ortaya çıkmıştır. Mu‘tezile hür düşünce geleneği olarak İslâm
düşüncesindeki akılcı eğilimlere zemin hazırlamıştır.
Mu‘tezile ekolü, hicretin II. yüzyılından itibaren
Basra’da şekillenmeye başlamış ve gelişimini Abbasîler döneminde hilafet
merkezi olan Bağdat şehrinde tamamlamıştır. Bu süreçte Mu’tezilî öğreti,
devletin resmi ideolojisi olarak kendini kabul ettirmiştir. Ekol, tarihsel süreçte birçok İslam şehrinde belli bir tabana sahip
olmuşsa da günümüzde takipçisi kalmamıştır
Mu‘tezile Beytü’l-Hikme Usûlü Hamse Ebu’l-Hüzeyl el-Allaf Kâdî Abdulcebbâr
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 12 Sayı: 2 |