Emevî iktidarının önemli tartışmaları beraberinde getiren siyasî uygulamaları, dönemin ulemâsı tarafından da eleştirilmiştir. Siyasal otoritenin âlimlerin tepkisine neden olan uygulamalarının başında ise Hucr b. Adî ve Kerbelâ isyanına yönelik tutumu, veliahtlık sistemini ikâme etmesi, Ehl-i Beyt ve Mevâlî’ye ilişkin siyaseti gelmektedir. Bu makalede, Emevî idaresinin mezkûr konulardaki politikaları karşısında Aişe Bint Ebî Bekr, Abdullah b. Abbâs, Abdullah b. Ömer, Şa’bî ve Hasan-ı Basrî gibi âlimlerin tavrı, ilgili tavrın sebep ve şekli üzerinde durulmaktadır. Konu bağlamında ulemânın, iktidarın söz konusu alanlardaki icraatlarını dinî açıdan değerlendirdiği, dine aykırı icraatlara muhalefet ettiği, yapılan muhalefetin de konjonktürel şartlara bağlı olarak sözlü ya da yönetim karşıtı isyanlara fiilî destek verme tarzında gerçekleştiği tespiti yapılmaktadır
The political implementations of the Umayyad Power followed by serious discussions were also critized by the scholars of that period. The overhelming implementations of the political authority that brougth reaction from the scholars were its attidute to Hucr b. Adî and Battle of Karbala, substitution of heir appearance and its policies towards Ehl-i Beyt and Mavali. This article axamines the manner of scholars such as Aışhe bint Abi Bakr, Abdallah b. Abbas, Abdallah b. Umar, Shabi and Hasan al-Basiî towards the policies of Umayyad Power on above-mentioned issues and the reason and the basis of the manner in question. Within this framework, it is determined that the scholars considered the related actions of the Power from religiuos point of view, opposed to the implementations contradictory to religion and this opposition was substantiated by giving support to oral or anti-power revolts dependent on the cyclical conditions
Diğer ID | JA22BM47FK |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2008 |
Gönderilme Tarihi | 1 Aralık 2008 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Sayı: 11 |