FORM IN THE AGREEMENT TO JOIN THE CONTRACT AND SANCTION OF VIOLATION OF FORM

Yıl 2021, Cilt: 20 Sayı: 41, 783 - 806, 30.09.2021

Sinem Camcı , Muzaffer Şeker

https://doi.org/10.46928/iticusbe.976805

Öz

Joining a contract, which can be made within the scope of the principle of freedom of contract in the old Code of Obligations No. 818, was stipulated in Article 206 of the Turkish Code of Obligations No. 6098, and thus the rules regarding the conditions under which a foreign third party would be included in this contractual relationship became concrete. It is not recognized in the law of contracts where freedom of form is a rule, joining the contract, which is a three-sided, unique agreement made between the parties to the existing contract and the participant, which results in the participant having the rights and obligations of the party he is with; it is one of the agreements in which it is obligatory to comply with a certain form for its validity. As a matter of fact, the Turkish Code of Obligations has made the validity of the agreement to participate in the agreement, which is an accessory due to its establishment, on the condition that this agreement is made in accordance with the form of the current agreement in which the participation took place. In this study, the form of the agreement to join the contract regulated in article 206 of the Turkish Code of Obligations and the sanction of violating this form are examined.
Purpose: In this study, it is aimed to examine in detail the provision of article 206 paragraph 3 of the Turkish Code of Obligations No. 6098 regarding the form of the agreement to join the contract, which was made within the scope of the principle of freedom of contract in the period of the old Code of Obligations No. 818.
Method: In this study, the subject of form in contracts is discussed in general and in this context, a detailed explanation is made about the form of validity and the form of proof. Then, the issue of form in the agreement to join the contract was discussed and the legal nature of the invalidity sanction to be applied to the agreement to join the contract in case of violation of the form was examined.
Findings: According to the Turkish Code of Obligations Article 206 paragraph 3 regulation regarding the form of the agreement to join the agreement, in cases where the existing agreement to participate in is subject to a form of validity, the agreement to join the agreement must be made in the same way and the existence of this provision means that adherence to the form in the agreement to join the agreement is a rule; shows that shape freedom is an exception.
Originality: Except for one master’s thesis and a few articles on the agreement to join the contract, which is governed by the Turkish Code of Obligations No. 6098, there is no study on this subject. In this context, the study is an original article for those who want to research and have information about the form of the agreement to participate in the contract.

Anahtar Kelimeler

Form of Contracts, Form of Validity, Form of Proof, Irregularity, Form in The Agreement to Join The Contract, Turkish Code of Obligations

SÖZLEŞMEYE KATILMA ANLAŞMASINDA ŞEKİL VE ŞEKLE AYKIRILIĞIN YAPTIRIMI

Öz

818 sayılı eski Borçlar Kanunu’nda sözleşme özgürlüğü ilkesi kapsamında yapılabilen sözleşmeye katılma, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu md. 206’da hüküm altına alınmış ve böylece mevcut sözleşme ilişkisine yabancı üçüncü bir kişinin hangi şartlarla bu sözleşme ilişkisine dahil olacağına ilişkin kurallar somut hale gelmiştir. Katılmaya konu mevcut sözleşme tarafları ile katılan arasında yapılan ve katılanın, yanında yer aldığı tarafla birlikte, onun hak ve borçlarına sahip olması sonucunu doğuran üç taraflı, kendine özgü (sui generis) bir anlaşma olan sözleşmeye katılma, şekil serbestliğinin kural olduğu sözleşmeler hukukunda bu serbestliğin tanınmadığı; geçerliliği için belli bir şekle uymanın zorunlu olduğu anlaşmalardan biridir. Nitekim Türk Borçlar Kanunu, kuruluşu itibariyle fer’i nitelik gösteren sözleşmeye katılma anlaşmasının geçerliliğini, bu anlaşmanın, katılımın gerçekleştiği mevcut sözleşmenin şekline uygun olarak yapılması şartına bağlı kılmıştır. Bu çalışmada, Türk Borçlar Kanunu md. 206’da düzenlenen sözleşmeye katılma anlaşmasının şekli ve bu şekle aykırılığın yaptırımı incelenmektedir.
Amaç: Çalışmada, 818 sayılı eski Borçlar Kanunu döneminde sözleşme özgürlüğü ilkesi kapsamında yapılan, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nda ise md. 206’da üç fıkra halinde düzenlenerek isimli sözleşmeler arasına dahil olan sözleşmeye katılma anlaşmasının şekline ilişkin TBK md. 206/f.3 hükmünün ayrıntılı olarak incelenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmada, sözleşmelerde şekil konusu genel olarak ele alınmış ve bu kapsamda, geçerlilik şekli ve ispat şekli hakkında ayrıntılı açıklama yapılmıştır. Daha sonra ise sözleşmeye katılma anlaşmasında şekil konusu ele alınmış ve şekle aykırı davranılması halinde, sözleşmeye katılma anlaşmasına uygulanacak geçersizlik yaptırımının hukuki niteliği incelenmiştir.
Bulgular: Sözleşmeye katılma anlaşmasının şekline ilişkin Türk Borçlar Kanunu md. 206/f.3 düzenlemesine göre, katılımın gerçekleşeceği mevcut sözleşmenin bir geçerlilik şekline tabi kılındığı hallerde, sözleşmeye katılma anlaşmasının da aynı şekilde yapılması gerekmekte ve bu hükmün varlığı, sözleşmeye katılma anlaşmasında şekle bağlılığın kural; şekil serbestliğinin ise istisna olduğunu göstermektedir.
Özgünlük: 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ile hüküm altına alınan sözleşmeye katılma anlaşmasına ilişkin bir tane yüksek lisans tezi ve birkaç tane makale dışında bu konuda yapılmış bir çalışma bulunmamaktadır. Bu bağlamda, çalışma, sözleşmeye katılma anlaşmasının şekli konusunda araştırma yapmak ve bilgi sahibi olmak isteyenler için özgün bir makaledir.

Anahtar Kelimeler

Geçerlilik Şekli, İspat Şekli, Şekle Aykırılık, Sözleşmeye Katılma Anlaşmasında Şekil, Türk Borçlar Kanunu

Kaynakça

• Acar, Ö. (2015). Türk Borçlar Hukukunda Müteselsil Kefalet Sözleşmesi, İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.
• Akıncı, Ş. (2019). Borçlar Hukuku Bilgisi, Konya: Sayram Yayınları.
• Akipek, Ş ve Küçükgüngör, E. (2002). Sözleşmeler Rehberi (Sözleşmelerin Hazırlanması, Sözleşme Örnekleri, Yargıtay Kararları), Ankara: Yetkin Yayınları.
• Akyiğit, E. (2015). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Sakarya Yayıncılık.
• Akyol, Ş. (2006). Dürüstlük Kuralı ve Hakkın Kötüye Kullanılması Yasağı, İstanbul: Vedat Kitapçılık.
• Alaf, M. (2018). Sözleşmeye Katılma, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Altaş,H. (1998). Şekle Aykırılığın Olumsuz Sonuçlarının Düzeltilmesi, Ankara: Yetkin Yayınları.
• Antalya, O. G. (2016). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, C.1, İstanbul: Legal Yayıncılık.
• Antalya, O. G. (2019). Marmara Hukuk Yorumu, Borçlar Hukuku, Genel Hükümler, C. V/1, 1, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Antalya, O. G. ve Topuz, M. (2016). Medeni Hukuk, İstanbul: Legal Yayıncılık.
• Aral, F. ve Ayrancı, H. (2012). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, Ankara: Yetkin Yayınları.
• Arsebük, E. (1950). Borçlar Hukuku (Birinci ve İkinci Cilt), Ankara: Güney Matbaacılık ve Gazetecilik.
• Atalay, O. (2001). Medeni Usul Hukukunda Menfi Vakıaların İspatı, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayını.
• Bahadır, Z. (2013). "Sözleşmenin Devri ve Sözleşmeye Katılma ", GÜHFD, C. XVII, S. 3, s. 1-28.
• Berkin, N. M. (1946). "İspat Hukukunda Senet Delili ve Yazılı Şekil", İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, C. 12, S. 4, s. 1175-1192.
• Camcı, S. (2020). "İnternet Üzerinden Kurulan Sözleşmelerde Elektronik İmzanın Hukuki Niteliği" , Terazi Hukuk Dergisi, Cilt: 15, Sayı: 165, s. 1017-1029.
• Çabri, S. (2011). "6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Uyarınca Sözleşmeye Katılma", LHD, Y.9, S. 106, s. 3911-3931.
• Çabri, S. (2014). "Borcun Üstlenilmesi-Borca Katılma-Sözleşmenin Devri- Sözleşmeye Katılma", Borçlar Kanunu Genel Hükümler Konferansı III, Prof. Dr. İsmet Sungurbey'e Armağan, s.143-174.
• Deliduman, S. (2000). "Medeni Usul Hukukunda Senet ve Senetlerle Yazılı Şekil Arasındaki İlişki", Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, C. IV, S. 1-2, s. 413-435.
• Develioğlu, H. M. (2004). "İsviçre Federal Mahkemesi'nin 23 Eylül 2003 Tarihli Kararı Işığında Kefalet Sözleşmesi- Borca Katılma Ayrımı", Prof. Dr. Erden Kuntalp'e Armağan, Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.1, s.293-322.
• Duman, İ. H. (2014). İnşaat Sözleşmeleri Uygulamasında Dürüstlük Kuralının Önemi, Ankara: Seçkin Yayınları.
• Eren, F. (2020). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara: Yetkin Yayınları.
• Eren, F. (2006). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara: Yetkin Yayınları.
• Ermenek, İ. (2000). "Medeni Usul Hukukunda Şekilcilik", Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 4, S. 2, s. 1-38, http://dergipark.org.tr/tr/pub/ahbvuhfd/issue/48136/608850.
• Göksu, M. (2011). "6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu Çerçevesinde Senetle İspat Kuralları ve Bunların İstisnaları", Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 1(1), s. 53-65.
• Guhl, Merz ve Koller. (1991). Das Schweizerische Obligationenrecht, 8A, Zürich.
• Hatemi, H ve Gökyayla, K. E. (2017). Borçlar Hukuku Genel Bölüm, İstanbul: Vedat Kitapçılık.
• Keller ve Schöbi. (1988). Das Schweizerische Schuldrecht, Band I, Allgemeine Lehren des Vertragsrechts, Basel/Frankfurt, 3. Aufl.
• İnan, A. N. ve Yücel, Ö. (2014). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Kılıçoğlu, A. M. (2020). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara: Turhan Kitabevi.
• Kocayusufpaşaoğlu, N., Hatemi, H., Serozan, R., ve Arpacı, A. (2017). Borçlar Hukuku Genel Bölüm (Borçlar Hukukuna Giriş, Hukuki İşlem, Sözleşme), İstanbul: Filiz Kitabevi.
• Konuralp, H. (2009). Medeni Usul Hukukunda İspat Kurallarının Zorlanan Sınırları, Ankara: Yetkin Yayınları.
• Merz, H. (1988). Vertrag und Vertragschluss, Freiburg.
• Nart, S. (2007). "Alman ve Türk Hukukunda Senetle İspat", Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.9, S.1, s.207-232.
• Oğuzman, K. (1990). Medeni Hukuk Dersleri (Giriş, Kaynaklar, Temel Kavramlar), İstanbul: Filiz Kitabevi.
• Oğuzman, K. ve Öz, T. (2020). Borçlar Hukuku Genel Hükümler , C.1, İstanbul: Vedat Kitapçılık.
• Oğuzman, K. ve Barlas, N. (2020). Medeni Hukuk (Giriş, Kaynalar, Temel Kavramlar), İstanbul: Vedat Kitapçılık.
• Özbilen, A. B. (2016). Sözleşmelerin Şekli ve Şekil Yönünden Hükümsüzlüğü, İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.
• Özdemir Kocasakal, H. (2003). "Elektronik İmzanın Geçerliliği ve İspat Gücü Açısından Uluslararası Planda Yaşanan Gelişmeler", Prof. Dr. Ergun Önen'e Armağan, s. 217-251.
• Özen, B. (2011). "Kefalet Sözleşmesinde Şekle Aykırılık ve Şekle Aykırı Kefalet Sözleşmesinin Kefil Tarafından İfa Edilmesi", Prof. Dr. Belgin Erdoğmuş'a Armağan (Derleyen: Doç. Dr. M. Murat İnceoğlu), İstanbul: Der Yayınları, s. 747-768.
• Reisoğlu, S (1992). Türk Hukukunda ve Bankacılık Uygulamasında Kefalet, Ankara: Ayyıldız Matbaası.
• Schmıdlın, B. (1986). Berner Kommentar, BD, VI, Allgemeine Bestimmungen, Art. 11-17 OR, Bern.
• Sungurbey, İ. (1973). Medeni Hukuk Sorunları, C. 1, İstanbul: Sulhi Garan Matbaası.
• Şeker, M. (2015). Yazılmamış Sayılma, İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.
• Şeker, M. (2012). "6098 Sayılı Yeni Türk Borçlar Kanununa Göre İnternet Üzerinden Sözleşmelerin Kurulması", İstanbul Ticaret Üniversitesi Hukuk Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, C.11, S. 22, s. 127-155.
• Şeker, M. (2008). "Şekil Noksanı Nedeniyle Sözleşmenin Hükümsüzlüğünden Kaynaklanan Sorumluluk Halleri ve Zararın Tazmini", LHD, C. 6, S. 61, s. 49-65.
• Taşpınar Ayvaz, S. (2012). "Türk Borçlar Kanunu ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun İmza Atamayanlarla İlgili Yeni Düzenlemesine Eleştirel Bir Bakış", Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 61, S. 1, s. 321-349.
• Tekinay, S. S., Akman, S., Burcuoğlu, H., ve Altop, A. (1993). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstanbul: Filiz Kitabevi.
• Tuğ, A. (1994). Türk Özel Hukukunda Şekil, Konya: Mimoza Yayınları.
• Tunçomağ, K. (1976). Türk Borçlar Hukuku, Genel Hükümler, İstanbul: Sermet Matbaası.
• Uygur, T. (2013). 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Şerhi, Ankara: Seçkin Yayınları.
• Vardar, G. (2009). "Şekle Aykırılığın Hakkın Kötüye Kullanılması Yolu Dışında Kalan Yollarla Aşılması", KHHD, S. 59-60, s. 58-79.
• von TUHR, A. (1983). Borçlar Hukuku 1-2 (Çeviren: Cevat Edege), Ankara: Olgaç Matbaası.
• Yavaş, M. (2009). Senetle İspat ve Senede Karşı Senetle İspat Kuralları ile Bu Kuralların İstisnaları, Ankara: Turhan Kitabevi.