Turkish Form of Life Engagement Test: A Validity and Reliability Study

Yıl 2015, , 424 - 432, 16.04.2015

Erol Uğur , Ahmet Akın

https://doi.org/10.15869/itobiad.57244

Cited By: 23

Öz

The aim of the present study is to examine the validity and reliability of the The Life Engagement Test (Scheier et al., 2006). Participants were 295 university students from Marmara and Sakarya Universities. Results of confirmatory factor analysis demonstrated that the six items loaded on one factor: x²= 11.50, df= 8, RMSEA= .039, GFI= .99, AGFI= .97, IFI= .99, NFI= .97, NNFI= .98, CFI= .99, RFI= .94 ve SRMR= .032.  Factor loadings ranged from .22 to .82 and the corrected item-total correlations ranged from .22 to .60. Cronbach Alpha internal consistency reliability coefficient was .74. According to these results it can be argued for that the Life Engagement Test is a valid and reliable instrument.

Anahtar Kelimeler

Life engagement, Purpose in life, respect, Validity, Reliability, Confirmatory Factor Analysis

Yaşam Bağlılığı Ölçeği Türkçe Formu: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Öz

Bu çalışmanın amacı Yaşam Bağlılığı Ölçeği’ni (Scheier ve diğerleri, 2006) Türkçeye uyarlamak,
geçerlik ve güvenirliğini incelemektir. Araştırma Marmara ve Sakarya Üniversitelerinde
öğrenim gören 295 üniversite öğrencisi üzerinde yürütülmüştür. Doğrulayıcı faktör analizinde
6 maddeden ve tek boyuttan oluşan modelin iyi uyum verdiği görülmüştür (x²= 11.50, sd= 8,
RMSEA= .039, GFI= .99, AGFI= .97, IFI= .99, NFI= .97, NNFI= .98, CFI= .99, RFI= .94 ve SRMR=
.032). Yaşam Bağlılığı Ölçeği’nin faktör yükleri .22 ile .82, düzeltilmiş madde toplam korelasyon
katsayıları ise .22 ile .60 arasında sıralanmaktadır. Ölçeğin Cronbach Alfa iç tutarlılık güvenirlik
katsayısı .74 olarak bulunmuştur. Bu sonuçlara göre Yaşam Bağlılığı Ölçeği’nin Türkçe
formunun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Yaşam Bağlılığı, Yaşam Amaçları, Geçerlik, Güvenirlik, Doğrulayıcı Faktör Analizi

Kaynakça

• Adler, A. (2014). Yaşamın anlamı. (Çev.). Ankara: Tutku Yayınevi.
• Başkaya, D., B. (2013). Hayatın anlamı ve ölüm: Albert Camus’den yaşam dersleri. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 30(2), 19-28.
• Corey, G. (2008). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları: Theory and practice of counseling and psychotherapy. (Çev. Tuncay Ergene). Ankara: Mentis Yayıncılık.
• Çevik, N., K., & Korkmaz, O. (2014). Türkiye’de yaşam doyumu ve iş doyumu arasındaki ilişkinin iki değişkenli sıralı probit model analizi. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(1), 126-145.
• De Klerk, J., J., Boshoff, A., B., & Wyk, R., V. (2009). Measuring meaning in life in South Africa: validation of an instrument developed in the USA. South African Journal of Psychology, 39(3), 314-325.
• Eryılmaz, A. (2011a). İhtiyaç doyumu ve yaşam amaçları belirleme: Lise öğrenimi gören ergenler için bir öznel iyi oluş modeli. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(4), 1747-1764.
• Eryılmaz, A. (2011b). Ergen öznel iyi oluşunun, öznel iyi oluşu arttırma stratejilerini kullanma ile yaşam amaçlarını belirleme açısından incelenmesi. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 24, 44-51.
• Eryılmaz, A. (2012). Pozitif psikoterapi bağlamında yaşam amaçları belirleme ölçeğinin üniversite öğrencileri üzerinde psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Klinik Psikiyatri, 15, 166-174.
• Eryılmaz, A. (2014).Yaşama anlam yükleme-yaşam amaçları belirleme: madde bağımlısı olan ve olmayan gençlerin karşılaştırılması. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 5(42), 235-243.
• Hu, L., T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structural analy¬sis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
• İlhan, T., & Özbay, Y. (2010). Yaşam amaçlarının ve psikolojik ihtiyaç doyumunun öznel iyi oluş üzerindeki yordayıcı rolü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(34), 109-118.
• Joreskog, K., G., & Sorbom, D. (1996). LISREL 8 reference guide. Lincolnwood, IL: Scien¬tific Software International.
• Matthews, K., A., Owens, J., F., Edmunowicz, D., & Kuller, L., H. (2005). Positive and negative affect/cognitions and risk for coronary and aortic calcification in healthy women. Psychosomatic Medicine, 68(3), 355-361.
• McKnight P. E., & Kashdan, T., B. (2009). Purpose in life as a system that sustains health and well-being: An integrative, testable theory. Review of General Psychology, 13, 242-251.
• Scheier, M., F., Wrosch, C., Baum, A., Cohen, S., Martire, L., M., Matthews, K., A,. Schulz, R., & Zdaniuk, B. (2006). The life engagement test: assessing purpose in life. Journal of Behavioral Medicine, 29(3), 291-298.
• Sezer, S. (2012). Yaşamın anlamı konusuna kuramsal ve psikometrik çalışmalar açısından bir bakış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 209-227.
• Sipahi, B., Yurtkoru, E., S., & Çinko, M. (2008). Sosyal bilimlerde SPSS’le veri analizi. İstan¬bul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Şahin, İ., Zoraloğlu, Y. R., & Şahin Fırat, N. (2011). Üniversite öğrencilerinin yaşam amaçları, eğitsel hedefleri, üniversite öğreniminden beklentileri ve memnuniyet durumları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi [Educational Administration:
• Yüksel, R. (2013). Genç yetişkinlerde aşk tutumları ve yaşamın anlamı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya Üniversitesi.
• Wrosch, C., Scheier, M., F., Carver, C., S., & Schulz, R. (2003a). The importance of goal disengagement in adaptive self-regulation: When giving up is beneficial. Self Identity, 2, 1-20.
• Wrosch, C., Scheier, M., F., Miller, G., E., Schulz, R., & Carver, C., S. (2003b). Adaptive self-regulation of unattainable goals: Goal disengagement, goal re-engagement, and subjective well-being. Personality and Social Psychology Bulletin, 29, 1494-1508.