US Invasion of Iraq in 2003 in Terms of Theoretical Perspective and The Effect of Neocons

Yıl 2022, , 827 - 844, 30.06.2022

Orhan Bulus

https://doi.org/10.15869/itobiad.963237

Öz

Due to the changing nature of international relations, it is seen that the existing classical theoretical approaches are insufficient in explaining the events that have taken place in the last thirty years. In this process, new approaches such as Neo-Classical Realism and Constructivism stand out in explaining the events and the changing nature of international relations. In this context, one of the events that classical approaches cannot explain is the USA's war on terror and the occupation of Iraq after the September 11 terrorist attacks. The United States, which emerged victorious from the Cold War as the sole superpower, intervened militarily in Iraq for the first time in the First Gulf War in order to ensure the security of its ally Saudi Arabia. Later, with the UN Security Council resolutions taken under the leadership of the USA, many military and economic sanctions were applied to Iraq. In this process, the USA organized the opposition to the Baathist regime in Iraq and intervened militarily in Iraq. The United States declared war on Iraq in 2003 with unconfirmed claims and motivation provided by neoconservatives and exiled Iraqi dissidents for the invasion. Both Neo Conservatives and Iraqi dissidents in exile have influenced the US foreign and security policy towards Iraq. At this point, the role of the Neo Conservatives is of particular importance. Because the Neo Conservatives, who think that the USA does not take its responsibility as the global power of the world, have been active in the US administration after 2000. After the terrorist attacks in the USA on September 11, this group found the opportunity to impose its agenda on the foreign policy of the USA. Although the Neo Conservatives were first active in the invasion of Afghanistan, the Neo Conservatives have an important role in the invasion of Iraq and in the fact that the discourse of bringing democracy to Iraq has become the official policy of the Bush administration. In this context, this article examines the process leading to the US invasion of Iraq from a theoretical perspective. In the article, firstly, a brief theoretical framework for war and conflict as state behavior in international relations is presented according to realist, liberal and constructivist approaches. Secondly, who and what is meant by the Neo Conservatives are explained, and then the US invasion of Iraq is discussed historically and sociologically. Finally, the invasion of Iraq by the USA has been tried to be explained according to the mentioned theoretical framework.

Anahtar Kelimeler

War on Terror, Iraq, Neocons, Middle East, Realism, Liberalism, Constructivism, Invasion, USA, Neo Conservatives

Teorik Bakış Açısından 2003’te Irak’ın ABD Tarafından İşgali ve Yeni Muhafazakarların Etkisi

Öz

Uluslararası ilişkilerin değişen doğası nedeniyle son otuz yılda meydana gelen olayların açıklanmasında mevcut klasik teorik yaklaşımların yetersiz kaldığı görülmektedir. Bu süreçte olayları ve uluslararası ilişkilerin değişen doğasını açıklamada, Neo-Klasik Realizm ve Konstrüktivizm gibi yeni yaklaşımlar göze çarpmaktadır. Bu bağlamda klasik yaklaşımların açıklayamadığı olaylardan birisi de 11 Eylül terör saldırılarından sonra ABD’nin terör üzerine savaş açması ve Irak’ı işgal etmesidir. Soğuk savaştan tek süper güç olarak zaferle çıkan ABD, müttefiki Suudi Arabistan’ın güvenliğini sağlamak amacıyla I. Körfez Savaşı’nda ilk kez Irak’a askeri olarak müdahalede bulunmuştur. Daha sonra ise ABD öncülüğünde alınan BM Güvenlik Konseyi kararları ile Irak’a askeri ve ekonomik birçok yaptırım uygulanmıştır. Bu süreçte ABD, Irak’taki Baas rejimine muhalif olanları organize etmiş ve Irak’a askeri olarak birçok müdahalede bulunmuştur. ABD, işgal için yeni muhafazakarların ve sürgündeki Iraklı muhaliflerin sağladığı motivasyon ve doğruluğu teyit edilmeyen iddialarla 2003 yılında Irak’a savaş açmıştır. Hem yeni muhafazakârlar hem de sürgündeki Iraklı muhalifler ABD’nin Irak’a yönelik dış ve güvenlik politikasına etki etmiştir. Bu noktada Yeni Muhafazakarların rolü ise ayrı bir önem arz etmektedir. Zira ABD’nin dünyanın küresel gücü olarak sorumluluğunu yeterince üstlenmediğini düşünen Yeni Muhafazakârlar, 2000 sonrası ABD yönetiminde etkin olmuştur. Bu grup 11 Eylül’de ABD de gerçekleştirilen terör saldırılarından sonra ise kendi gündemlerini ABD dış politikasına dayatacak fırsatı bulmuştur. Yeni Muhafazakârlar ilk olarak Afganistan’ın işgalinde etkin olsa da, özellikle Irak'ın işgalinde ve Irak’a demokrasi götürme söyleminin Bush yönetiminin resmi politikası haline gelmesinde Yeni Muhafazakarların önemli rolleri bulunmaktadır. Bu bağlamda, bu makale ABD’nin Irak’ı işgal etmesine giden süreci teorik açıdan incelemektedir. Makalede ilk olarak uluslararası ilişkilerde devlet davranışı olarak savaş ve çatışma için realist, liberal ve konstrüktivist yaklaşımlara göre kısa bir teorik bir çerçeve sunulmuştur. İkinci olarak Yeni Muhafazakârlardan kastedilenin kim olduğu, ne olduğu anlatılmış ve daha sonra ABD'nin Irak işgali tarihsel ve sosyolojik olarak ele alınmıştır. Son olarak ABD’nin Irak’ı işgali bahsedilen teorik çerçeveye göre açıklanmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Terör Üzerine Savaş, Irak, Yeni Muhafazakarlar, ABD, Realizm, Liberalizm, Konstrüktivizm, Ortadoğu, İşgal

Kaynakça

• Arı, T. (2013). Uluslararası İlişkiler Teorileri Çatışma, Hegemonya, İşbirliği, 8. Basım, Nisan, MKM Yayıncılık.
• Aydın, A. ve Tekin, O. (2016). ‘’Realist, Liberal And Constructivist Approachs To War On Terror In Iraq’’, Turkish Studies, Volume 11/2 Winter. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9060
• Ahmad, A. (2012). Irak, Afganistan ve Çağımızın Emperyalizmi, (Çev: Kubilay Geçikli & İsmail Avcu), Otonom Yayıncılık, 1. Basım (Eylül), İstanbul.
• Buzan, B., Waever, O. ve Wilde, J. d. (1998). Security: A New Framework For Analysis, Lynne Rienner Pub., USA.
• Boot, M. (2004). Neocons, Foreign Policy, Jan. - Feb., No. 140, pp. 20-28.
• Boot, M. (2002). “What the Heck Is a ‘Neocon’?”, The Wall Street Journal, December 30. (https://www.wsj.com/articles/SB104121045871745553, Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• Best, A., Hanhımakı, J. M., Maiolo, J. A. ve Schulze, K. E. (2012). 20. Yüzyılın Uluslararası Tarihi, (Çev. Taciser Ulaş Belge), Siyasal Kitabevi, Ankara, Eylül.
• Balcı, A. ve Kardaş, T. (2014). ‘Realizm’, Uluslararası İlişkilere Giriş, Ali Balcı & Şaban Kardaş (Ed.), I. Basım, Küre Yayınları.
• Clausewitz, C. v. (2007). On War, (M. Howard and P. Paret, Trans.), New York, Oxford University Press.
• Chomsky, N. (2008). Interventions, The Updated And Expanded Edition, Penguin Books.
• Chernoff, F. (2007). Theory and Metatheory in International Relations, New York: Palgrave Macmillan.
• Clackson, A. (2011). Conflict and Cooperation in International Relations, E-International Relations. (https://www.e-ir.info/2011/02/01/conflict-and-cooperation-in-international-relations/, Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• Corscadden, P. (2014). The Neoconservative Influence on US Foreign Policy and the 2003 Iraq War, E-International Relations, Jun. (https://www.e-ir.info/2014/06/14/the-neoconservative-influence-on-us-foreign-policy-and-the-2003-iraq-war/, Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• Donnelly, J. (2005). “Realism” in Scott Burchill (ed.), Theories of International Relations, Chapter 2, Palgrave-Macmillan.
• Doyle, M. W. (1983). Kant, Liberal Legacies, and Foreign Affairs, Philosophy and Public Affairs, Vol. 12, No. 3 (Summer), pp. 205-235.
• Dyson, S. B. (2009). The Blair Identity Leadership and Foreign Policy, Manchester University Press.
• Dyson, T. (2010). Neoclassical Realism and Defence Reform in Post-Cold War Europe, First Published, Palgrave.
• Dusanic, A. ve Penev, P. P. (2009). The Influence of the Neoconservative Movement on U.S. Foreign Policy, Connections, Vol. 8, No. 2 (Spring), pp. 91-99.
• Devlen, B. ve Özdamar, Ö. (2009). “Neoclassical Realism and Foreign Policy Crises”, Rethinking Realism in International Relations, Edited by Annette Freyberg-Inan, Ewan Harrıson and Patrıck James, The Johns Hopkins University Press.
• Demirtaş, B. (2014). “İnşacılık”, Uluslararası İlişkilere Giriş, Ali Balcı & Şaban Kardaş (Ed.), I. Basım, Küre Yayınları.
• Diamond, L. (2012). “Irak’ta Yolunda Giden ve Gitmeyen İşler”, Ulus İnşası, (Ed.) Francis Fukuyama, (Çev: Hasan Kaya), Profil Yayıncılık, 2. Baskı, Haziran.
• Dobbins, J. (2012). “Irak Derslerinin Alınması”, Ulus İnşası, (Ed.) Francis Fukuyama, (Çev: Hasan Kaya), Profil Yayıncılık, 2. Baskı, Haziran.
• Fukuyama, F. (2006). Neo-Conların Sonu Yol Ayrımındaki Amerika, (Çev: Hasan Kaya), 1. Baskı, Ekim, Profil Yayıncılık.
• Folarin, S. (2013). “Types and Causes of Conflict”, in S. Folarin, Readings in Peace and Conflict Studies, Covenant University, pp. 13-25.
• Gülmez, S. B., Gülmez, D. B. ve Dursun, M. (2020). “Trump Dönemi Türk-Amerikan İlişkilerine Neoklasik Realist Yaklaşım”, (Der.) Efe Sıvış, Türk-Amerikan İlişkilerinde Değişen Dengeler Dün-Bugün, Libra Yayıncılık, ss 167-201.
• Galbraith, P. (2007). Irak’ın Sonu Ulus Devletlerin Çöküşü Mü?, (Çev: Mehmet Murat İnceayan), I. Baskı, Ocak, Doğan Kitap.
• Glaser, C. L. (1997). The Security Dilemma Revisited, World Politics, Volume 50, Issue 01, October, pp 171 – 201.
• Golutvına, O. G. (2018). Political Elites in the USA under George W. Bush and Barack Obama: Structure and International Politics, Historical Social Research / Historische Sozialforschung, Vol. 43, No. 4, pp. 141-163. https://doi.org/10.12759/hsr.43.2018.4.141-163
• High, B. (2009). The Recent Historiography of American Neoconservatism, The Historical Journal, Jun., Vol. 52, No. 2, pp. 475-491. https://doi.org/10.1017/S0018246X09007560
• Karaosmanoğlu, A. L. (2011). “Yirmibirinci Yüzyılda Savaşı Tartışmak: Clausewitz Yeniden”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 8, Sayı 29 (Bahar), ss. 5-25.
• Kissinger, H. (2016). Dünya Düzeni, (Çev: Sinem Sultan Gül), Boyner Yayınları, 1. Baskı, Mayıs, İstanbul.
• Kinzer, S. (2007). Darbe Havai’den Irak’a Amerika’nın Rejim Değişiklikleri Yüzyılı, (Çev: Zeynep Beler), 1. Baskı, İstanbul, İletişim Yayınları.
• Kaldor, M. (2013). In Defence of New Wars. Stability, 2(1): 4, pp. 1-16. http://doi.org/10.5334/sta.at
• Mencutek, Z. S., Aras, N. E. G., and Coskun, B. B. (2021). “Turkey’s Response to Syrian Mass Migration: A Neoclassical Realist Analysis”, Uluslararasi Iliskiler, Advanced Online Publication, January, pp. 1-19. https://doi.org/10.33458/uidergisi.856928
• Oran, B. (Ed.) (2017). Türk Dış Politikası Kurtuluş Savaşından Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar, Cilt III: 2001-2012, İletişim Yayınları, 3. Baskı, İstanbul,
• Polk, W. R. (2007). Irak’ı Anlamak, 2. Baskı (Nisan), NTV Yayınları.
• Pazarcı, H. (2011). Uluslararası Hukuk, 10. Basım, Turhan Kitabevi, Ankara.
• Peleg, I. ve Scham, P. (2007). Israeli Neo-Revisionism and American Neoconservatism: The Unexplored Parallels, Middle East Journal, Winter, Vol. 61, No. 1, pp. 73-94.
• Rose, G. (1998). "Neoclassical Realism and Foreign Policy," World Politics, (October): 144-172.
• Roskin, M. G. ve Coyle, J. J. (2008). Politics of The Middle East Cultures and Confilicts, 2nd ed., Pearson Education, New Jersey, USA.
• Rosa, P. (2018). Neoclassical Realism and the Underdevelopment of China’s Nuclear Doctrine, Palgrave.
• Ryan, M. (2011). Bush's "Useful Idiots": 9/11, the Liberal Hawks and the Cooption of the "War on Terror", Journal of American Studies, November, Vol. 45, No. 4, pp. 667-693. https://doi.org/10.1017/S0021875811000909
• Schaller, J. (2005/2006). Neoconservatives Among Us? A Study of Former Dissidents' Discourse, Perspectives, No. 25 (Winter), pp. 43-62.
• Sula, İ. E. (2017). Democracy and Security Cooperation Against Terror: An Analysis of the US War on Terror in the Middle East, Akademik Orta Doğu, Cilt 12, Sayı 1, ss. 119-133.
• Shannon, V. P. ve Keller, J. W. (2007). Leadership Style and International Norm Violation: The Case of the Iraq War, Foreign Policy Analysis, 3, 79–104.
• Taliaferro, J. W., Lobell, S. E. ve Ripsman, N. M. (2016). Neoclassical Realist Theory of International Politics, Oxford University Press.
• Tüysüzoğlu, G. (2019). ‘’Kimliğin Güvenlikleştirilmesi ve İnsani Güvenlik: Irak Örneği’’, Avrasya Etüdleri, ss. 23-45.
• Yılmaz, M. E. (2007). ‘’Westphalia’dan Günümüze Savaş’’, Uluslararası İlişkiler, Cilt 4, Sayı 14 (Yaz), p. 17-38.
• Yalçınkaya, H. (2014). ‘’Savaş’’, Uluslararası İlişkilere Giriş, Ali Balcı & Şaban Kardaş (Ed.), Küre Yayınları, I. Basım, pp. 272-278.
• Wohlforth, W. C. (1999). The Stability of a Unipolar World, International Security, Vol. 24, No. 1 (Summer), pp. 5-41.
• Waltz, K. N. (1979). Theory of International Politics, Reading, MA: Addison Wesley.
• Wendt, A. (1999). Social Theory of International Politics, Cambridge University Press.
• Wagner, R. H. (2007). War and the State: The Theory of International Politics, University of Michigan Press.
• “About PNAC”; https://web.archive.org/web/20070811202256/http://www.newamericancentury.org/aboutpnac.htm, Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• “Statement of Principles”; https://web.archive.org/web/20070810113753/http://www.newamericancentury.org/statementofprinciples.htm, Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• “Letter to President Clinton on Iraq”; https://web.archive.org/web/20070810113947/http://www.newamericancentury.org/iraqclintonletter.htm, (Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• “The Project for the New American Century”; https://web.archive.org/web/20070808162833/http://newamericancentury.org/RebuildingAmericasDefenses.pdf, (Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• “Letter to President Bush on the War on Terrorism”; https://web.archive.org/web/20070814183551/http://www.newamericancentury.org/Bushletter.htm, Erişim Tarihi: 06.07.2021)
• “UN Security Council Resolution (1441)”; http://unscr.com/en/resolutions/doc/1441 (06.07.2021).
• “UN Security Council Resolution (678)”; https://www.un.org/securitycouncil/content/resolutions-adopted-security-council-1990 (06.07.2021).
• “UN Security Council Resolution (687)”; https://undocs.org/S/RES/687(1991) (06.07.2021).