Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Hâfız’ın Şâh-ı Şucâʻ ve Kıvâmüddîn Muhammed Sâhibu’l-Iyâr Adına Methiyelerindeki Teşbîh Sanatları Üzerine Bir İnceleme

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 8, 3313 - 3329, 25.12.2016
https://doi.org/10.15869/itobiad.270338

Öz

Teşbîh, söze kuvvet ve
güzellik vermek için aralarında benzerlik bulunan iki şeyden zayıf olanı güçlü
olana benzetmeye denir. Fars edebiyâtında teşbîh sanatı çeşitli şekilllerde
kullanılmıştır. İlk dönemlerde sâde ve somut teşbîhler kullanılırken daha sonra
anlaşılması güç teşbîhler kullanılmıştır. Fars edebiyâtında on altı çeşit
teşbîh türü vardır. Hâfız, Şâh-ı Şucâ
ʻ
ve onun vez
îri
Kıv
âmüddîn Muhammed Sâhibul-Iyâr hakkında yazmış olduğu methiyesinde bu
sanattan
çokça istifâde etmiştir. Şâh-ı Şucâʻ kasîdesinde kullanılan
teşbîhler daha somut, açık ve sayıca daha fazla iken Kıvâmüddîn Muhammed’in
kasîdesinde kullanılan teşbîhler sayıca daha az, daha kapalıdır. Hâfız; Şâh-ı
Şucâ
ʻı mübâlağadan uzak bir üslûpla teşbîh sanatları ile dolu bir şekilde medhederken,
veziri de mübâlağasız ama nasihatvârî daha çok vezirin bilgin kişiliğini,
cömertliğini ön plana çıkartıp teşbîhten uzak bir şekilde övmüştür.  Şâh-ı Şucâ
ʻın medhinde toplam altmış yedi teşbîh sanatı kullanan Hâfız, vezirin medhinde
toplam yirmi yedi te
şbîh sanatı kullanmıştır. 

Kaynakça

  • Aytaç, Gürsel, Karşılaştırmalı Edebiyât Bilimi, İstanbul: Say Yayınları, 2013.
  • Bosnevî, Muhammed Sûdî, Şerh-i Sûdî Ber Hâfız, çev. İsmet Sitârzâde, Tahran: Müessese-i İntişârât-i Nigâh, 1389, c. IV.
  • Cürcânî, Seyyid Şerîf, Kitâbu’t-Taʻrîfât çev. Arif Erkan, İstanbul: Bahar Yayınları, 1997.
  • Değirmençay, Veyis, ʻʻTeşbîh’’, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (DİA), Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı, 2011, c. XXXX, s. 556.
  • Durmuş, İsmail, , ʻʻTeşbîh’’, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (DİA), Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı, 2011, c. XXXX, s. 553.
  • Engünün, İnci, Mukâyeseli Edebiyât, İstanbul: Dergah Yayınları
  • Gölpınarlı, Abdulbâkî, Hâfız Divânı, İstanbul: Maârif Matbaası, 1944.
  • Gölpınarlı, Abdulbâkî, Hâfız-ı Şirazî Hafız Dîvânı Hasan Âli Yücel Klasikler Dizisi, 3. bs., İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016.
  • Hümâyî, Celâleddîn Funûn-i Belâgat ve Sınâʻât-ı Edebî, Tahran: Mahâret Yayın, 1389.
  • Muhammedî, Muhammed Hüseyin, Belâgat (Meʻânî, Beyân ve Bedîʻ), tahran: İntişârât-ı Züvvâr, 1392.
  • Pedide, Mahmut, ‘’Hâfız Divânında Güç Beyitler’’, Doktora Tezi, İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1978.
  • Rousseau, M. Andre-Pichois, Claude, Karşılaştırmalı Edebiyât, çev. Mehmet Yazgan, İstanbul: MEB Yayınları, 1994.
  • Seyyid Ali Âl-i Davud, ʻʻAl-i Muzaffer (Silsile)’’, Dâiretü’l-Meârf-i Bozorg-i İslâmî, c.2, s.144.

An Analysis About the Art of Similes in the Praises of Hafiz on Behalf of Shah-ı Shuca and Kıvamuddin Mohammed Sahibu’l-Iyar

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 8, 3313 - 3329, 25.12.2016
https://doi.org/10.15869/itobiad.270338

Öz

 Simile(teşbih) is to assimilate the weaker of two things which have
similarity to the strong one in order to add strength and beauty to the
expression. The art of simile has been used in Persian literature in a variety
of forms. Hafiz utilized from this art greatly in his praise which he wrote
about Shah-ı Shuca and his vizier Kıvamuddin Mohammed Sahibu’l-Iyar. When the
similes which are used in the eulogium of Shah-ı Shuca are more concrete, open
and more numerous, similes used in the eulogium of Kıvamüddin Mohammed are less
in number and more closed. While Hafiz praises Shah-ı Shuca in a style clear of
exaggeration and in a form filled with art of simile, also praises the vizier
without exaggeration but hortatively, far from simile, mostly bringing wise
personality and generosity of the vizier into the forefront.

 

Kaynakça

  • Aytaç, Gürsel, Karşılaştırmalı Edebiyât Bilimi, İstanbul: Say Yayınları, 2013.
  • Bosnevî, Muhammed Sûdî, Şerh-i Sûdî Ber Hâfız, çev. İsmet Sitârzâde, Tahran: Müessese-i İntişârât-i Nigâh, 1389, c. IV.
  • Cürcânî, Seyyid Şerîf, Kitâbu’t-Taʻrîfât çev. Arif Erkan, İstanbul: Bahar Yayınları, 1997.
  • Değirmençay, Veyis, ʻʻTeşbîh’’, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (DİA), Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı, 2011, c. XXXX, s. 556.
  • Durmuş, İsmail, , ʻʻTeşbîh’’, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (DİA), Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı, 2011, c. XXXX, s. 553.
  • Engünün, İnci, Mukâyeseli Edebiyât, İstanbul: Dergah Yayınları
  • Gölpınarlı, Abdulbâkî, Hâfız Divânı, İstanbul: Maârif Matbaası, 1944.
  • Gölpınarlı, Abdulbâkî, Hâfız-ı Şirazî Hafız Dîvânı Hasan Âli Yücel Klasikler Dizisi, 3. bs., İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016.
  • Hümâyî, Celâleddîn Funûn-i Belâgat ve Sınâʻât-ı Edebî, Tahran: Mahâret Yayın, 1389.
  • Muhammedî, Muhammed Hüseyin, Belâgat (Meʻânî, Beyân ve Bedîʻ), tahran: İntişârât-ı Züvvâr, 1392.
  • Pedide, Mahmut, ‘’Hâfız Divânında Güç Beyitler’’, Doktora Tezi, İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1978.
  • Rousseau, M. Andre-Pichois, Claude, Karşılaştırmalı Edebiyât, çev. Mehmet Yazgan, İstanbul: MEB Yayınları, 1994.
  • Seyyid Ali Âl-i Davud, ʻʻAl-i Muzaffer (Silsile)’’, Dâiretü’l-Meârf-i Bozorg-i İslâmî, c.2, s.144.
Toplam 13 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

İpek Şengül

Yayımlanma Tarihi 25 Aralık 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 5 Sayı: 8

Kaynak Göster

APA Şengül, İ. (2016). Hâfız’ın Şâh-ı Şucâʻ ve Kıvâmüddîn Muhammed Sâhibu’l-Iyâr Adına Methiyelerindeki Teşbîh Sanatları Üzerine Bir İnceleme. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(8), 3313-3329. https://doi.org/10.15869/itobiad.270338
İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi  Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.