School Administrators’ Humour Orientations

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 8, 2479 - 2495, 25.12.2016

Ramazan Yirci , Tuncay Yavuz Özdemir , Seçil Eda Kartal

https://doi.org/10.15869/itobiad.281489

Cited By: 4

Öz

 The main goal of this study is to adapt humour orientations scale
developed by Booth-Butterfield and Booth-Butterfield (1991) into Turkish and
determine humour orientations of Turkish school administrators. Turkish
adaptation, validity and reliability studies of the scale have been made
through the program mplus, and SPSS. Fit indices of the humour orientation
scale are as the following; CFA Chi-square (x²/df) value of 2.00; RMSEA= .06, SRMR=.06, CFI=.93, TLI= .91. The internal
consistency coefficient of the scale is .84. Validity and reliability studies
showed that the scale consisted of single dimension containing 17 items. The data
from 268 school principals in the city of Bartin was examined. According to the
findings, school administrators’ humour orientation does not differentiate
according to age, gender, institution type and the branch variables. The result
of research suggested that the school administrators’ humour orientation was
not adequate. Thus the importance of humour should not be ignored.

kurumlarının sadece resmi
yapıları bulunmamaktadır. Buradan hareketle iletişim ve etkileşim konusunda
önemli bir etkiye sahip olan mizahın da göz ardı edilmemesi gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Humour, Humour Orientation, School Administrators, Mplus, Tendenc

Okul Yöneticilerinin Mizah Yönelimleri

Öz

Bu çalışmanın temel
amacı Booth-Butterfield ve Booth-Butterfield (1991) tarafından geliştirilen
Mizah Yönelimleri Ölçeğini Türkçe’ye uyarlayarak okul yöneticilerinin mizah
yönelimlerini belirlemektir. Ölçeğin Türkçe’ye uyarlanması ve
geçerlik-güvenirlik çalışmaları SPSS ve Mplus programları aracılığıyla
yapılmıştır. DFA sonucunda Mizah Yönelimleri Ölçeği’nin Ki-kare (x²/df)
değeri 2,00; RMSEA= .06, SRMR=.06, CFI=.93, TLI= .91 olarak bulunmuştur.
Ölçeğin iç tutarlılık katsayısı .84 olarak hesaplanmıştır. Geçerlik ve
güvenirlik çalışmaları tamamlandıktan sonra 17 maddeden ve tek boyuttan oluşan
ölçek Bartın il merkezindeki 268 okul müdüründen gelen veriler istatistiksel
işlemlere tabi tutulmuştur. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre okul
yöneticilerinin mizah yönelimleri yaş, cinsiyet, kurum türü ve branşa göre
farklılaştığı görülmektedir. Ayrıca, okul yöneticilerinin mizah yönelimlerinin
yeterli olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Eğitim kurumlarının sadece resmi
yapıları bulunmamaktadır. Buradan hareketle iletişim ve etkileşim konusunda
önemli bir etkiye sahip olan mizahın da göz ardı edilmemesi gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Mizah, Mizah Yönelimleri, Okul Yöneticisi, Mplus, Yönelim

Kaynakça

• Açıkgöz, K. (2003). Etkili Öğrenme ve Öğretme, İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Akkaya, M. (2011). Sınıf Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Becerileri İle Mizah Tarzları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (İstanbul İli Şişli İlçesi Örneği). Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Akün, D. (1997). 9-11 yas çocuklarında mizah duygusunun gelişimi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Albright, J. J. and Hun M. P. (2009). Confirmatory Factor Analysis Using Amos, LISREL, Mplus, and SAS/STAT CALIS. Working Paper. The University Information Technology Services (UITS) Center for Statistical and Mathematical Computing, Indiana University. http://www.indiana.edu/~statmath/stat/all/cfa/index.html Erişim Tarihi: 23.04.2016
• Altınkurt, Y. ve Yılmaz, K. (2011). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Mizah Tarzları. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1(2), 1-8.
• Aslan, H. (2006). Ortaöğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin Öğrenilmiş Güçlülük Düzeyleri Ve Cinsiyetlerine Gore Mizah Tarzlarının İncelenmesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Avşar, V. (2008). Öğretmen Adaylarının Mizah Tarzları ve Cinsiyet Rolleri İlişkisi. Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Aydın, M. (2005). Eğitim yönetimi. Ankara: Hatiboğlu Yayınevi.
• Barth, R. S. (1990). A personal vision of a good school, Phi Delta Kappan, 71, 512–516.
• Bipp, T., Kleingeld, A., van den Tooren, M. and Schinkel, S. (2015). The effect of self-set grade goals and core self-evaluations on academic performance: A diary study. Psychological Reports.
• Bolkan, S. and Goodboy, A. K. (2015). Exploratory theoretical tests of the instructor humor-student learning link. Communication Education, 64, 45-64. doi:10.1080/03634523.2014.978793
• Booth-Butterfield, S. and Booth-Butterfield, M. (1991). Individual differences in the communication of humorous messages. The Southern Communication Journal, 56, 205-218.
• Bursalıoğlu, Z. (2015). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranışlar (19. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, S. (2010). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabi (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Cann, A. and Matson, C. (2014). Sense of humor and social desirability: understanding how humor styles are perceived. Personality and Individual Differences, 66, 176-180..
• Chapman, A. J. and Foot, H. C. (Eds) (1996). Humor and laughter: theory, research, and applications (New Brunswick, NJ, Transaction).
• Clouse, R. W and Spurgeon, K. L. (1995). Corporate analysis of humor. Psychology-A Journal of Human Behaviour, 32(3-4), 1-24.
• Crawford, C. B. (1994). Theory and implications regarding the utilization of strategic humor by leaders. Journal of Leadership Studies, 1(4), 53–67.
• Cross, M. (1989). Leadership perceptions: The role of humor. (Doctoral dissertation). Retrieved from ProQuest Dissertations and Theses database.
• Çelik, E. (2006). Fizik öğretiminde bilgisayar destekli mizahin öğrenci basarisin ve tutumuna etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Çimen, B. (2011). Devlet ve Özel Okullarda Görev Yapan Sınıf Öğretmenlerinin Öğretim Surecinde Mizah Kullanma Yeterlilikleri Konusundaki Algılarının İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Davenport, D. C. (2015). "Examining Peer Perceptions of Humorous Communication in the College Classroom" Theses and Dissertations--Communication. Paper 42.
• Decker, W. H. (1987). Managerial humor and subordinate satisfaction. Social Behavior and Personality: An International Journal, 15, 225-232.
• Değer, A. ve Fidan, O. (2004). Dil Becerilerinin Geliştirilmesinin Aktif Öğrenme Sürecine Katkısı 1. Aktif Eğitim Kurultayı Bildiriler Kitabı, s.157-162, İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
• Dienstbier, N. A. (1995). The impact of humor on energy, tension task choices and attributions: Exploring hypotheses from toughness theory. Motivation & Emotion, 19, 255–267.
• Duncan, W. J. (1982). Humor in management: Prospects for administrative practice and research. Academy of Management Review, 7(1), 136–142.
• Durmuş, Y. (2000). The relationship between sense of humor and coping strategies. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Duyan, V. and Gelbal, S. (2010). Barnett çocuk sevme ölçeği’ni Türkçeye uyarlama çalışması. Eğitim ve Bilim, 33(148), 40-48.
• Fındıklı, E. B. (2013). Okul Yöneticilerinin Mizah Tarzları ile Yasam Doyumları Arasındaki İlişki. Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Goleman, D., Boyatzis, R. and McKee, A. (2002). Primal leadership. Boston, Massachusetts: Harvard Business Press.
• Gruner, C. (1997). The game of humor: A comprehensive theory of why we laugh. New Brunswick, NJ: Transaction Publishers.
• How Laughter Works. (2009). Web: http://www.howstuffworks.com/laughter.html adresinden 17 Mayıs 2013’te alınmıştır.
• Hoy, W. K., Tarter, C. J. and Kottkamp, R. B. (1991). Open schools/healthy schools: measuring organizational climate (Newbury Park, CA, Sage).
• Hu, L. T. and Bentler, P. M. (1999). Cut off criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural equation modeling: a multidisciplinary journal, 6(1), 1-55.
• İlhan, T. (2005). Öznel iyi oluşa dayalı mizah tarzları modeli. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
• Jones, R. L. (2006). The effects of principals' humor orientation and principals' communication competence on principals' leadership effectiveness as perceived by teachers, Unpublished Doctoral dissertation, University of Akron.
• Kahn, W. (1989). Toward a sense of organizational humor: Implications for organizational diagnosis and change. The Journal of Applied Behavioral Science, 25(1), 45–63.
• Kazancı, O. (1989). Eğitim Psikolojisi, Kuram ve İlkelerden Uygulamaya, Ankara: Kazancı Kitap Ticaret A.S.
• Yuan, K. H., Chan, W., Marcoulides, G. A. and Bentler, P. M. (2015). Assessing Structural Equation Models by Equivalence Testing With Adjusted Fit Indexes.Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 1-12, 319-330.
• Koonce, W. J. (1997). The relationship between principals’ humor styles and school climate in elementary schools. Doctoral dissertation, George Washington University (Dissertation Abstracts International, 58, 1522).
• Kılınç, A. (2007), Üstünlük Kuramı Bağlamında Harp ve Mizah, Millî Folklor Dergisi, 19 (73).
• Kline, R. B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. (Second edition). NY: Guilford Publications.
• Küçükbayındır, Z. (2003). The effect of humour training on job satisfaction and organizational climate. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Lindop, B. (1969). Qualities of the leader. In O. T. Jarvis (Ed.) Elementary School Administration. WM. C. Brown Company Publishers.
• Lippitt, G. L. (1982). Humor: A laugh a day keeps the incongruities at bay. Training and Development Journal, 36(11), 98–100.
• Marlowe, J. (1995). The good, the bad, and the bozos, Executive Educator, 17(9), 24–26.
• Martin, R. A. (2007). The Psychology of Humor, MA-USA: Elsevier Academic Press.
• Mendiburo-Seguel, A., Pàez, D. and Martìnez-Sànchez, F. (2015). Humor styles and personality: A meta-analysis of the relation between humor styles and the Big Five personality traits. Scandinavian Journal of Psychology, 56, 335–340. http://dx.doi.org/10.1111/sjop.12209.
• Muthén, B. O. and Muthén, L. K. (2013). Mplus Version 7. User’s Guide. Los Angeles, CA: Muthén & Muthén.
• Oruç, S. (2007). Özel Eğitim Alanında Çalışan Öğretmenlerin Tükenmişlik Düzeylerinin Bazı Değişkenler Acısından İncelenmesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Özdemir, S. ve Recepoğlu, E. (2010). Örgütsel sağlık ve mizah. V. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi. Antalya: Gazi Üniversitesi & EYEDDER.
• Peterson, K. D. and Deal, T. E. (1998). How leaders influence the culture of schools, Educational Leadership, 56, 28–30.
• Philbrick, K. T. (1989). The use of humor and effective leadership styles (Doctoral dissertation). Retrieved from ProQuest Dissertations and Theses database.
• Poole, C., Miller, S.A. ve Church, E.B. (2005). Don't Forget to Laugh: The Importance of Humor, Early Childhood Today, 19 (5), March.
• Rubin, R. B., Rubin, A., Graham, E., Elizabeth M. and Seibol, P. (1997). Communication Research Measures: A Sourcebook. London: Routledge,
• Ruch, W. (1998). Sense of humor: A new look at an old concept. W. Ruch, (Ed). The Sense of Humor. New York: Mouton de Gruyter.
• Rizzo, B. J., Wanzer, M. B and Booth-Butterfield, M. (1999). Individual differences in managers‟ use of humor: Subordinate perceptions of managers‟ humor. Communication Research Reports, 16(4), 360–369.
• Sepetçi, C. (2010). Okul yöneticilerinin mizah tarzlarının betimlenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
• Sirigatti, S., Penzo, I., Iani, L., Mazzeschi, A., Hatalskaja, H., Giannetti, E. and Stefanile, C. (2013). Measurement invariance of Ryff's PsychologicalWell-being Scales across Italian and Belarusian students. Social Indicators Research, 113, 67–80. http://dx.doi.org/10.1007/s11205-012-0082-0.
• Slocum-Gori, S.L. and Zumbo, B.D. (2011). Assessing the Unidimensionality of Psychological Scales: Using Multiple Criteria from Factor Analysis. Social Indicators Research, 102(3), 443-461.
• Smith, J. W. and Khojasteh, M. (2014), “Use of Humor in the Workplace,” International Journal of Management & Information Systems, 18(1): 71-78.
• Sümer, M. (2008). Okul öncesi öğretmenliği öğrencilerinin stresle basa çıkma stilleri ve bazı değişkenlere göre mizah tarzlarının karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş Temel İlkeler ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayıncılık.
• Thorson, J. A., Powell, F. C., Sarmany-Schuller, I. and Hampes, W. P. (1997). Psychological health and sense of humor. Journal of Clinical Psychology, 52(6), 605–619.
• Tümkaya, S. (2006). Öğretim elemanlarının mizah tarzları ve mizahi yordayıcı değişkenler. Eğitim Araştırmaları, 23, 200-208.
• Ünal, Z. M. (2014). “Influence of Leaders’ Humor Styles on the Employees’ Job related Affective Well-being,” International Journal of Academic Research in Accounting, Finance and Management Sciences, 4: 201-211.
• Vural, A. (2004). Mizah ve gülmenin insan yaşamındaki yeri ve önemi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Wanzer, M. B., Frymier, A. B. and Irwin, J. (2010). An explanation of the relationship between instructor humor and student learning: Instructional humor processing theory. Communication Education, 59, 1-18. doi:10.1080/03634520903367238
• Weaver, S. T. and Wilson, C. N. (1997). Addiction counselors can benefit from appropriate humor. Journal of Employment Counseling, 34(3), 108-115.
• Williams, R. A. and Clouse, R. W. (1991). Humor as a management technique: its impact on school culture and climate (Report No. EA 023 388).
• Wilson, J. C. (1991). Making it in the big city, Executive Educator, 13(9), 31–33.
• Yerlikaya, E. (2009). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzları ile algılanan stres, kaygı ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Adana.
• Yılmaz, K. (2011). Humor styles of school administrators and variables that predict humor. Yayımlanmamış Araştırma Raporu. Kütahya, Türkiye.