İşbirlikli Öğrenmenin Akademik Başarı Üzerine Etkisi: Bir Meta-Analiz Çalışması

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 2, 1149 - 1172, 30.06.2018

Duygu Mutlu Bayraktar , Mücahit Camnalbur

https://doi.org/10.15869/itobiad.378623

Cited By: 8

Öz

Bu araştırmada
işbirlikli öğrenmenin, öğrencilerin akademik başarılarına etkisini deneysel
yöntemlerle ortaya koyan çalışmaların etki büyüklüklerinin birleştirilmesi
amaçlanmıştır. Elde edilecek etki büyüklüğünün öğrencilerin öğrenim düzeylerine,
çalışmaların yılına, uygulandığı derslere, eğitim kademesine ve alanlara göre
farklılık gösterip göstermediğinin meta-analiz yöntemiyle araştırılması amaçlanmıştır.
Bu amaçla, Yüksek Öğrenim Kurumu (YÖK) Ulusal Tez Merkezi veritabanında
yayınlanan, erişimine izin verilmiş yüksek lisans ve doktora tezleri
incelenmiştir. Bu kapsamda, 1995-2017 yılları arasında yapılmış 173 tez
incelenerek, meta analize dahil edilme kriterlerine uyan 97 deneysel çalışma
araştırma kapsamına alınmıştır.  Meta
analitik etki analizi yönteminin kullanıldığı bu çalışmada, işbirlikli öğrenme
yönteminin, geleneksel öğretim yöntemine göre, öğrencilerin akademik başarılarına
olan etki büyüklüğü 0.879 olarak bulunmuştur. Etki değerinin tüm alanlarda
Thalheimer ve Cook tarafından yapılan kategorizasyona göre geniş, Cohen ve
arkadaşları tarafından yapılan kategorizasyona göre ise büyük etkiye sahip
olduğu bulunmuştur. Buna göre işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin akademik
başarılarına katkısının geleneksel öğretim yöntemine göre, daha fazla olduğu
söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

İşbirlikli Öğrenme, Geleneksel Öğretim, Meta Analiz, Etki Büyüklüğü, Akademik Başarı

The Effect of Collaborative Learning On Academic Achievement: A Meta-Analysis Study

Öz

This study aims to
combine the effect sizes of the studies demonstrating the effect of
collaborative learning on the academic achievements of students with experimental
methods, and to investigate whether the effect size to be obtained differs
according to the educational attainments of the students, the publication years
of the works, the courses applied, and the levels of education and the branches
through meta-analysis method. For this purpose, Master’s and PhD theses
accessible in the database of Council of Higher Education (YÖK) were scanned.
Completed during 1995-2017, 97 theses meeting meta-analysis inclusion criteria
were scrutinized. The effect size of collaborative learning method on the
academic achievement is found as 0.879 compared to the traditional method. The
effect value is found to be large in all areas according to the classification
made by Thalheimer and Cook, and Cohen et al.

Anahtar Kelimeler

Collaborative Learning, Traditional Teaching, Meta-Analysis, Effect Size, Academic Achievement

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2002). Aktif ögrenme. Izmir: Egitim Dünyasi Yayinlari. Anaya, A. R., Luque, M., & Peinado, M. (2016). A visual recommender tool in a collaborative learning experience. Expert Systems with Applications, 45, 248-259. Arslan, A., & Zengin, R. (2016). İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Bilimsel ve Sosyal Beceriler Üzerindeki Etkisi. Adıyaman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(1), 23-45. Başol, G., Doğuyurt, M.F. & Demir, S. (2016). Türkiye örnekleminde meta analiz çalışmalarının içerik analizi ve metedolojik değerlendirilmesi. International Journal of Human Sciences, 13(1), 714-745. Borenstein, M., Hegdes, L.V., Higgins, J.P.T., & Rothstein,H.R. (2009). Introduction to meta analysis. West Sussex, UK: John Wiley. Biasutti, M. (2017). A comparative analysis of forums and wikis as tools for online collaborative learning. Computers & Education, 111, 158-171. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık. Camnalbur, M., & Erdogan, Y. (2008). A meta analysis on the effectiveness of computer-assisted instruction: Turkey sample. Kuram Ve Uygulamada Egitim Bilimleri, 8(2), 497. Capar, G., & Tarim, K. (2015). Efficacy of the Cooperative Learning Method on Mathematics Achievement and Attitude: A Meta-Analysis Research. Educational Sciences: Theory and Practice, 15(2), 553-559. Cohen, R. D., Woseth, D. M., Thisted, R. A., & Hanauer, S. B. (2000). A meta-analysis and overview of the literature on treatment options for left-sided ulcerative colitis and ulcerative proctitis. The American journal of gastroenterology, 95(5), 1263-1276. Coll, C., Rochera, M. J., & de Gispert, I. (2014). Supporting online collaborative learning in small groups: Teacher feedback on learning content, academic task and social participation. Computers & Education, 75, 53-64. Cooper, H., Hedges, L. V., & Valentine, J. C. (2009). The handbook of research synthesis and metaanalysis (2nd edition). New York: Russell Sage Publication. Dascalu, M. I., Bodea, C. N., Moldoveanu, A., Mohora, A., Lytras, M., & de Pablos, P. O. (2015). A recommender agent based on learning styles for better virtual collaborative learning experiences. Computers in Human Behavior, 45, 243-253. Demirel, Ö. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri öğretme sanatı. Pegem A Yayıncılık. Dillenbourg, P., Baker, M. J., Blaye, A., & O'Malley, C. (1995). The evolution of research on collaborative learning. Learning in Humans and Machine: Towards an interdisciplinary learning science., 189-211. Dinçer, S. (2014). Eğitim bilimlerinde uygulamalı meta-analiz. Ankara: Pegem Akademi. Durlak, J. A. (1995). Reading and understanding multivariate statistics. Washington, DC: American Psychological Association. Finlay, S. J., & Faulkner, G. (2005). Physical activity promotion through the mass media: inception, production, transmission and consumption. Preventive medicine, 40(2), 121-130. Garrison, D. R., & Cleveland-Innes, M. (2005). Facilitating cognitive presence in online learning: Interaction is not enough. The American Journal of Distance Education, 19(3), 133-148. Greenlee, B. J., & Karanxha, Z. (2010). A study of group dynamics in educational leadership cohort and non-cohort groups. Journal of Research on Leadership Education, 5(11), 357-382. Harrington, W. J. (2016). Collaborative learning among high school students in a chamber music setting. (Unpublished PhD Thesis). Boston University College of Fine Arts, Boston. Hunter, J. E., & Schmidt, F. L. (1990). Dichotomization of continuous variables: The implications for meta-analysis. Journal of Applied Psychology, 75(3), 334–349. Huffcutt, A. I. (2002). Research perspectives on meta analysis. Handbook of research methods in industrial and organizational psychology, 198-215. Kaendler, C., Wiedmann, M., Rummel, N., & Spada, H. (2015). Teacher competencies for the implementation of collaborative learning in the classroom: a framework and research review. Educational psychology review, 27(3), 505-536. Karataş, S., & Özcan, S. (2015). İşbirlikli Öğrenme Ortamındaki Yaratıcı Etkinliklerin Öğrencilerin Yaratıcı Ve Eleştirel Düşünmeleri İle Akademik Başarıları Üzerine Etkisi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(2). Kuo, F. R., Hwang, G. J., & Lee, C. C. (2012). A hybrid approach to promoting students’ web-based problem-solving competence and learning attitude. Computers & Education, 58(1), 351-364. Kyndt, E., Raes, E., Lismont, B., Timmers, F., Cascallar, E., & Dochy, F. (2013). A meta-analysis of the effects of face-to-face cooperative learning. Do recent studies falsify or verify earlier findings?. Educational Research Review, 10, 133-149. Law, N., & Wong, E. (2003). Developmental trajectory in knowledge building: An investigation. In Designing for change in networked learning environments (pp. 57-66). Springer Netherlands. Mark, W.. Lipsey, & Wilson, D. B. (2001). Practical meta-analysis (Vol. 49). Thousand Oaks, CA: Sage publications. Mason, W., & Watts, D. J. (2012). Collaborative learning in networks. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109(3), 764-769. Petitti, D. B. (2001). Approaches to heterogeneity in meta‐analysis. Statistics in medicine, 20(23), 3625-3633. Prince, M. (2004). Does active learning work? A review of the research. Journal of engineering education, 93(3), 223-231. Puntambekar, S. (2006). Analyzing collaborative interactions: divergence, shared understanding and construction of knowledge. Computers & Education, 47(3), 332-351. Retnowati, E., Ayres, P., & Sweller, J. (2017). Can collaborative learning improve the effectiveness of worked examples in learning mathematics? Journal of Educational Psychology, 109(5), 666-679. Rosenberg, M. S., Adams, D. C., & Gurevitch, J. (2000). Metawin: Statistical software for meta analysis version 2.0. Sunderland, MA: Sinauer Associates, Inc. Özcan, Ş., & Bakioğlu, A. (2010). Bir meta analitik etki analizi: Okul yöneticilerinin hizmetiçi eğitim almalarının göreve etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (38), 201-212. Sánchez, J., & Olivares, R. (2011). Problem solving and collaboration using mobile serious games. Computers & Education, 57(3), 1943-1952. Savaş, B. (2011). Öğrenme ve öğretim stratejileri. M. Arslan (Ed.), Öğretim ilke ve yöntemleri. 4. Baskı (s. 122-148). Ankara: Anı Yayıncılık. Schellens, T., & Valcke, M. (2005). Collaborative learning in asynchronous discussion groups: What about the impact on cognitive processing?. Computers in Human Behavior, 21(6), 957-975. Senemoglu, N. (2011). College of Education students' approaches to learning and study skills. Egitim ve Bilim, 36(160), 65. Sezer, A., & Tokcan, H. (2003). İşbirliğine dayalı öğrenmenin coğrafya dersinde akademik başarı üzerine etkisi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(3). Soller, A. (2001). Supporting social interaction in an intelligent collaborative learning system. International Journal of Artificial Intelligence in Education (IJAIED), 12, 40-62. Stern, D., & Huber, G. L. (1997). Active learning for students and teachers. Reports from Eight Countries. Frankfurt am Main: Peter Lang. Sung, H. Y., & Hwang, G. J. (2013). A collaborative game-based learning approach to improving students' learning performance in science courses. Computers & Education, 63, 43-51. Şahin, M. C. (2005). İnternet tabanlı eğitimin etkililiği: Bir meta analiz çalışması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana. Şen, Ş., & Yılmaz, A. (2013). İşbirlikçi öğrenmenin kavramsal değişim üzerindeki etkisi: Bir meta analiz çalışması. Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1). Thalheimer, W., & Cook, S. (2002). How to calculate effect size from published research: a simplified spreadsheet. 04.05.2017’de ulaşılmıştır. http://www.work-learning.com/white_papers/ effect_sizes/Effect_Sizes_Spreadsheet.xls. Tsay, M., & Brady, M. (2010). A Case Study of Cooperative Learning and Communication Pedagogy: Does Working in Teams Make a Difference?. Journal of the Scholarship of Teaching and Learning, 10(2), 78-89.Winter, J. (2016). The great war and the British people. Springer. Tuncer, M., & Dikmen, M. (2017). The effect of cooperative learning on academic achievement: A meta-analysis on the relationship between the study group size and effect size İşbirlikli öğrenmenin başarıya etkisi: Çalışma grubu ile etki büyüklüğü arasındaki ilişkiye dair bir meta analiz çalışması. Journal of Human Sciences, 14(1), 473-485. Winter, J. W. (2016). Flipped learning in a middle school classroom: Analysis of the individual and group learning spaces, Doctoral dissertation, University of Hawai'i at Manoa. Yavuz, C., Dinçer, S. (2012). Eğitsel ajan kullanımının öğrenci başarısına etkisi: Bir meta-analiz çalışması. 6th International Computer and Instructional Technologies Symposium, Gaziantep: Gaziantep Üniversitesi. Yildiz, D. G., & Bumen, N. T. (2015). Kubaşık öğrenme ve anlaşmazlık çözümü eğitimi ile bütünleştirilmiş öğretim programının akademik başarı ve sosyal problem çözme becerisine etkisi. Turk. J. Educ. 2(4):28-43. Yıldız, N. (2002). Verilerin değerlendirilmesinde meta-analizi. Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Meta – Analizde Kullanılan Kaynaklar *Ak, E. (2004). The effect of teaching activities based on cooperative learning on the success of primary school students' learning English. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya. *Akbuğa, S. (2009). İlköğretim 4. sınıf matematik dersinde işbirlikli öğrenme ilkelerine göre yapılandırılmış grup etkinliklerinin öğrenci erişilerine ve tutumlarına etkisi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Akın, N. (2009). İlköğretim 6. sınıf görsel sanatlar dersinde işbirlikli öğrenmenin renk konusunun işlenişinde öğrenci başarısına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul. *Aksoy, G. (2006). İşbirlikçi öğrenme yönteminin genel kimya laboratuarı dersinde akademik başarıya, laboratuvar malzemesi tanıma ve kullanma becerisine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum. *Aydın, F. (2009). İşbirlikli öğrenme yönteminin 10. sınıf coğrafya dersinde başarıya, tutuma ve motivasyona etkileri. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Aydın, S. (2008). Görsel sanatlar dersinin işbirlikli öğrenmeyle işlenmesinin öğrencinin başarısına, derse yönelik tutumlarına ve öğrenilenlerin kalıcılığına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dicle Üniversitesi, Diyarbakır. *Ayna, C. (2009). Fen ve Teknoloji Dersinde Birleştirme II (jigsaw II) Yönteminin Kullanılmasının ve Sosyoekonomik Düzeyin Öğrencilerin Akademik Başarı, Fen ve Teknoloji Dersine Yönelik Tutum ve Motivasyon Düzeylerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Zonguldak. *Bilen, S. (1995). İşbirlikli Öğrenmenin Müzik Öğretimi Ve Güdüsel Süreçler Üzerindeki Etkileri. Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Bilgili, S. (2008). İlköğretim 7. sınıf fen ve teknoloji dersinde çevre konularının öğretiminde, yapılandırmacı yaklaşıma dayalı işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin erişine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Buzludağ, P. (2010). 6. sınıf fen ve teknoloji dersi “canlılarda üreme, büyüme ve gelişme” ünitesinin işbirlikli öğrenmeyle (jigsaw tekniği) öğretiminin öğrenci başarısına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Elazığ. *Cihanoğlu, M. O. (2008). Alternatif değerlendirme yaklaşımlarından öz ve akran değerlendirmenin işbirlikli öğrenme ortamlarında akademik başarı, tutum ve kalıcılığa etkileri. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Cömert, H. (2011). Çevre sorunları ve etkileri konusundaki işbirlikli öğrenme etkinliklerinin öğrencilerin bilgi, tutum ve davranışlarına etkisi. Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul. *Çırakoğlu, C. (2009). İşbirliğine Dayalı Öğrenme Yöntemi İle Geleneksel Öğretim Yaklaşımının İlköğretim 6. Sınıf Öğrencilerinin Geometri Dersindeki Akademik Başarılarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Dilek, I. (2010). A quasi-experimental study on the effects of cooperative learning activities in reading classes. Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon. *Eke, C. (2010). İşbirlikli öğrenme yöntemine dayalı proje destekli etkinliklerin öğrencilerin fizik dersine yönelik tutum ve başarılarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Eskitürk, M. (2009). Sosyal bilgiler dersinde eleştirel düşünme becerilerini temel alan işbirlikli öğrenme etkinliklerinin akademik başarı düzeyine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale. *Eyvazoğlu, S. (2008). Rehberli Araştırma Yönteminin Farklı Tekniklerle Uygulanmasının Üniversite Öğrencilerinin Kimya Başarılarına, Kimyaya ve Öğretim Tekniğine Karşı Tutumlarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu. *Genç, A. A. (2009). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin karışımlar konusunu anlamalarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya. *Golgır, S. (2011). Genel kimyada atom ve kuantum sayıları konusunda işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Gülay, O. (2008). Ortaöğretim 9. sınıf beden eğitimi dersinde, işbirlikli oyunların öğrencilerin sosyal beceri düzeylerine ve beden eğitimi dersine yönelik tutumlarına etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu. *Güven, E. (2011). Kaynaştırma uygulamasının yapıldığı sınıflarda işbirlikli öğrenmenin müzik öğretimi üzerindeki etkileri. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eskişehir. *Kale, N. (2007). A comparision of drama-based learning and cooperative learning with respect to seventh grade students' achievement, attitudes and thinking levels in geometry. Master Thesis, Middle East Technical University, Ankara. *Karakoyun, M. E. (2010). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerine noktalama işaretlerinin öğretiminde işbirlikli öğrenme tekniklerinden Jigsaw I’in akdemik başarıya etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum. *Kasap, H. (1996). İşbirlikli öğrenme, fen başarısı, hatırda tutma, öğrenci yüklemeleri ve işbirlikli öğrenme gruplarındaki etkileşim. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Kırbaş, A. (2010). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin dinleme becerilerini geliştirmesine etkisi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum. *Kırtıl, A. (2010). İlköğretim 7. sınıf fen ve teknoloji dersinde vücudumuzdaki sistemler konusununda işbirlikli öğrenme yöntemini kullanmanın akademik başarı üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Kocabaş, A. (1995). İşbirlikli öğrenmenin blokflüt öğretimi ve öğrenme stratejileri üzerindeki etkileri. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Koç, Y. (2009). Termokimya ve kimyasal kinetik konularının öğretiminde uygulanan jigsaw ve grup araştırması tekniklerinin öğrencilerin akademik başarıları üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum. *Kömürkaraoğlu, S. (2011). İlköğretim 6. Sınıf Fen ve Teknoloji Dersi Işık ve Ses Ünitesinin Öğretiminde İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Öğrenci Başarısına ve Bilgilerin Kalıcılık Düzeylerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Kastamonu Üniversitesi, Kastamonu. problem-solving competence and learning attitude. Computers & Education, 58(1), pp. 351-364. * Kurtuluş, Y. (1998). Sanat Eğitiminde İşbirlikli Öğrenme (Resim-İş derslerinde bireysel çalışmaları yapılandırılmış grup çalışmasıyla desteklenmesi için işbirliğine dayalı öğrenme).Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. *Kuzucuoğlu, G. (2006). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki başarılarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyon. * Küçük, B. (2008). İlköğretim 6. sınıf sosyal bilgiler dersinde işbirlikli öğrenme yönteminin demokratik tutum üzerindeki etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum. *Marangoz, İ. (2010). İlköğretim 6. sınıf matematik dersi geometri öğrenme alanında işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısı ve tutumlarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Olğun, M. (2011). İlköğretim 4. sınıf fen ve teknoloji dersinde öz ve akran değerlendirme uygulamalarının yer aldığı işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin başarı, tutum ve bilişüstü becerilerine etkisi. Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. * Özdoğan, E. (2008). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim 4. sınıf matematik öğretiminde öğrenci tutum ve başarısına etkisi. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir. *Özkıdık, K. (2010). İlköğretim 7. sınıf fen ve teknoloji dersi yaşamımızdaki elektrik ünitesinin öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin başarılarına ve derse olan tutumlarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Şimşek, M. (2007). 9. sınıf coğrafya dersinde basınç ve rüzgâr konularının işbirlikli öğrenme yöntemi ile öğretilmesinin öğrenci başarısına etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul. *Tanışlı, D. (2002). Matematik öğretiminde bilgi değişme tekniğinin etkililiği. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. *Tarlakazan, E. (2010). İlköğretim görsel sanatlar dersi 6. sınıf kazanımlarının işbirlikli öğrenme yöntemi etkinlikleri ile gerçekleştirilmesinin öğrenci erişisine etkisi, Doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara *Taştan, Ö. (2009). Effect of cooperative learning based on conceptual change conditions on motivation and understanding of reaction rate. PhD Thesis, Middle East Technical University, Ankara. *Timur, S. (2006). İlköğretim 7. sınıf fen bilgisi dersinde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale. *Tiryaki, S. (2009). Yapılandırmacı Yaklaşıma Dayalı 5e Öğrenme Modeli ve İşbirlikli Öğrenme Yönteminin 8. Sınıf “Ses” Ünitesinin İşlenmesinde Başarıya ve Tutuma Etkisinin Araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum. * Tonbul, C. (2002). İşbirlikli Öğrenmenin İngilizce Dersine İlişkin Doyum, Başarı İle Hatırda Tutma Üzerindeki Etkileri ve İşbirlikli Öğrenme Uygulamalarıyla İlgili Öğrenci Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Ural, A. (2007). İşbirlikli öğrenmenin matematikteki akademik başarıya, kalıcılığa, matematik özyeterlik algısına ve matematiğe karşı tutuma etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Uygur, E. (2009). İlköğretim 7. Sınıf fen ve teknoloji dersi kuvvet ve hareket ünitesinin öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısına, tutuma ve bilgi kalıcılığına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Uysal, G. (2010). İlköğretim sosyal bilgiler dersinde işbirlikli öğrenmenin erişiye, problem çözme becerilerine, öğrenme stillerine etkisi ve öğrenci görüşleri. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Uysal, M. E. (2009). İlköğretim Türkçe dersinde işbirlikli öğrenmenin erişi, eleştirel düşünce ve yaratıcılık becerilerine etkisi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Uz, Ö. (2009). Programlı öğretim ile işbirlikli öğrenme yaklaşımının 7. sınıf öğrencilerinin akademik başarısı ve fen tutumuna etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya. *Ünlü, M. (2008). İşbirlikli öğretim yönteminin 8. sınıf öğrencilerinin matematik dersi 'permütasyon ve olasılık' konusunda akademik başarı ve kalıcılık düzeylerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Yalçın, Y. (2008). Su Dalgaları Konusunun öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısına etkisi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Yantır, N. (2002). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Öğrencilerinin İşbirlikli Öğrenme Yöntemiyle Geometri Dersine İlişkin Erişi Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Yetkin, T.Ö. (2010). İlköğretim 4.sınıf sosyal bilgiler öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin akademik başarısına ve derse yönelik tutumlarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. *Yıldırım, A. (2010). Geometrik Optik Konularında Soruşturma Temelli Öğrenim Yaklaşımına Uygun Hazırlanmış Etkinliklerin İşbirlikli Öğrenme Ortamına Uygulanmasının Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. *Yıldız, N. (2001). İşbirlikli öğrenme" yönteminin ilköğretim 7. sınıf matematik öğretiminde öğrenci başarısı üzerine etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir. *Yönez, S. (2009). Yapılandırmacı yaklaşıma dayalı işbirlikli öğrenmenin ilköğretim 5. sınıf Fen ve Teknoloji dersinde öğrencilerin başarı ve tutumlarına etkisi. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.