Adapting the Scaling of the Role of Religion and Spirituality in Social Service Practice (RRSSP) to Turkish: Study of Validity and Reliability

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 3, 1889 - 1903, 30.09.2018

Hıdır Apak

https://doi.org/10.15869/itobiad.421314

Cited By: 4

Öz

The current study
includes validity and reliability analysis of the Role of Religion and
Spirituality in Social Service Practice (RRSSP) Scale developed by Sheridan
(2000), and its adaptation into Turkish. The aim of scale is to identify the
views of participants about the role of religion or spirituality in social work
practice. 730 university students participated in the study. Exploratory Factor
Analysis (EFA) and Confirmatory Factor Analysis (CFA) were used in order to
determine the scale’s construct validity. After the EFA, 16 items and one factors
generated. Total variance rate and total eigenvalue that the scale explains are
%30,10 and %4,81 respectively. EFA was performed to confirm the model of the
CFA. As a result of CFA 3
items were removed from the scale.  It
was determined that the scale was consisted of one factor and the fit indices
of the model represented x²/sd
(176,252/300=1,592), RMSEA .71, GFI .92, AGFI .89, IFI .91 ve CFI .91. The
compliance indices obtained because of confirmatory factor analysis confirm
that the scale is a one-factor structure. The reliability of the scale was
calculated by the Cronbach Alpha coefficient of .82. These findings
demonstrated that the scale was a valid and reliable measurement tool suitable
for Turkish.

Anahtar Kelimeler

Reliability, Validity, Scale adjustment, Spirituality, Social Work

Sosyal Hizmet Uygulamasında Din ve Maneviyatın Rolü (SHUDMR) Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Güvenirlik ve Geçerlik Çalışması

Öz

Bu araştırma, Sheridan (2000) tarafından
geliştirilen Sosyal Hizmet Uygulamasında Din ve Maneviyatın Rolü (SHUDMR)
Ölçeğinin Türkçe uyarlamasını ve geçerlik-güvenirlik analizlerini içermektedir.
Ölçeğin amacı, sosyal hizmet uygulamasında dinin veya maneviyatın rolü
hakkındaki katılımcıların görüşlerini saptamaya çalışmaktadır. Çalışma grubunu
730 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Ölçeğin yapı geçerliliğinin
saptanmasında Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi
(DFA) kullanılmıştır. AFA sonrasında 16 madde ve tek boyut oluşmuştur. Ölçeğin
açıkladığı toplam varyans oranı %30,10 ve öz değeri %4,81’dir. AFA’ya ilişkin
modelin doğrulanması için DFA yapılmıştır. DFA sonucu 3 madde ölçekten
çıkarılmıştır. Ölçeğin bir faktörden oluştuğu ve uyum endekslerinin uygun
olduğu saptanmıştır (x²/sd (176,252/300=1,592), RMSEA .71, GFI .92, AGFI .89,
IFI .91 ve CFI .91). Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda elde edilen uyum
indeksleri, ölçeğin tek faktörlü bir yapıda olduğunu doğrulamıştır.  Ölçeğin güvenirlik çalışması ise Cronbach
Alpha katsayısı .82 olarak hesaplanmıştır. Bu sonuçlar, ölçeğin Türkçeye uygun
geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Güvenirlik, Geçerlilik, Ölçek Uyarlama, Maneviyat, Sosyal Hizmet

Kaynakça

• Akbaş, E. (2014). Sosyal Çalışmada Çağdaş Eleştirel Perspektifler. Ankara: SABEV Yay.
• Amato-Von Hemert, K. (1994). Should Social Work Education Address Religious Issues? Yes!, Journal of Social Work Education, 30, 7-11.
• Bullis, R. K. (1996). Spirituality In Social Work Practice. Washington, DC.: Taylor & Francis.
• Bayram, N. (2016). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: Amos Uygulamaları (3.bs.). Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (17. Bs.). Ankara: Pegem Akademi.
• Canda, E. R. (1999). Spiritually Sensitive Social Work: Key Concepts And Ideals, Journal of Social Work Theory and Practice, 1(1), 1-15.
• Canda, E. R. & Furman, L. D.. (2010). Spiritual Diversity In Social Work Practice (2nd ed.). New York: Oxford University Press.
• Cascio, T. (1998). Incorporating Spirituality Into Social Work Practice: A Review Of What To Do, Families in Society, 79(5), 523-532.
• DeVellis, R. F. (2014). Ölçek Geliştirme: Kuram ve Uygulamalar (T. Totan, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Ekşi, H., & Kardaş, S. (2017). Spiritual Well-Being: Scale Development And Validation, Spiritual Psychology and Counseling, 2, 73–88.
• Field, A. P. (2009). Discovering Statistics Using SPSS: And Sex And Drugs And Rock 'N' Roll (3rd Ed.). London: Sage publications.
• Frame, M. W. (2003). Integrating Religion and Spirituality Into Counseling: A Comprehensive Approach. Belmont, CA: Brooks/ Cole.
• Fromm, E. (2015). Psikanaliz ve Din (E. Erten, Çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• Graff, D. L. (2007). A Study Of Baccalaureate Social Work Students’ Belief About The Inclusion Of Religious And Spiritual Content In Social Work, Journal of Social Work Education, 43(2), 243-256.
• Heyman, J., Buchanan, R., Musgrave, B., & Menz, V. (2006). Social Workers’ Attention To Clients’ Spirituality: Use Of Spiritual Interventions In Practice, Arete, 30(1), 78-89.
• Kasapoğlu, F. (2015). Manevi Yönelim Ölçeği’nin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 51-68.
• Kavas, E. & Kavas, N. (2014). Manevi Destek Algısı (MDA) Ölçeği: Geliştirilmesi, Geçerliliği ve Güvenilirliği, Turkish Studies, 9(2), 905-915.
• Kvarfordt, C. L. & Sheridan, M. J. (2007). The Role Of Religion And Spirituality In Working With Children And Adolescents, Journal of Religion & Spirituality in Social Work: Social Thought, 26(3), 1-23.
• Maslow, A. (2013). İnsan Olmanın Psikolojisi (O. Gündüz, Çev.). İstanbul: Kuraldışı Yayıncılık.
• Mckernan, M. (2005). Exploring the Spiritual Dimension of Social Work, Critical Social Work, 6(2).
• Meydan, H.C. & Şeşen, H. (2011). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulaması. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Sevinç, K., Güven, M. & Yeşilyurt, T. (2015). Dindar ve Spiritüel Olmama (DİSOL) Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6, 59-86.
• Sheridan, M. J. (2000). The “Role of Religion and Spirituality in Practice” (RRSP) Scale: Psychometric Information And Scoring Instructions (3rd ed.). Richmond, VA: Virginia Commonwealth University.
• Sheridan, M. J. (2003). The Spiritual Person, Hutchison, E. D. (Ed.). In Dimension of Human Behavior: The Changing Life Course (pp.183–225). CA: Sage: Newbury Park.
• Sheridan, M. J. (2004). Predicting The Use Of Spiritually-Derived Interventions In Social Work Practice, Journal of Religion & Spirituality in Social Work: Social Thought, 23(4), 5-25.
• Sheridan, M. J. & Amato-Von Hemert, K. (1999). The Role Of Religion And Spirituality In Social Work Education And Practice: A Survey Of Student Views And Experiences, Journal of Social Work Education, 35(1), 125–141.
• Sheridan, M. J., Bullis, R. K., Adcock, C. R., Berlin, S. D. & Miller, P. C. (1992). Practitioners’ Personal And Professional Attitudes And Behaviors Toward Religion And Spirituality: Issues For Social Work Education And Practice, Journal of Social Work Education, 28(2), 190-203.
• Sheridan, M. J., Wilmer, C. M. & Atcheson, L. (1994). Inclusion Of Content On Religion And Spirituality In The Social Work Curriculum: A Study Of Faculty Views, Journal of Social Work Education, 30(3), 363–376.
• Streets, F. (2009). Overcoming A Fear Of Religion In Social Work Education And Practice, Journal of Religion & Spirituality in Social Work: Social Thought, 28(1-2), 185-199.
• Zastrow, C. (2013). Sosyal Hizmete Giriş. Ankara: Nika Yayınları.