Change in the Management Approach of the Social Work Institutions and Organizations in the Turkish Public Management System

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 2, 777 - 800, 30.06.2020

Bekir Güzel

https://doi.org/10.15869/itobiad.665801

Cited By: 2

Öz

Along with the developments experienced since the 1980s, there have been various changes and transformations in many areas of the world, especially in the economy. These developments, based on globalization and neo-liberalism, have led to many changes in social, cultural, psychological, economic and administrative domains. The evolution of human and managerial ideas has contributed to the emergence of new approaches under the name of human resources management policies. As a result of these policies, studies such as the establishment of new organizational links, consolidation of existing organizational ties and strengthening the relationship between management, professional and service area have gained importance. Particularly, from the administrative point of view, the emergence of new governance in accordance with the principle of “subsidiarity” has affected the whole public administration area. When it comes to the 21st century, changes in administration as well as rights-based social work demands in societies have led to a change in the management approach of social work institutions and organizations. Thus, the changing management approach in social work institutions and organizations will be discussed with this context in this study.

Anahtar Kelimeler

Globalization, Neo-liberalism, Public Administration, Subsidiarity, Social Work

Türk Kamu Yönetimi Sistemi İçindeki Sosyal Hizmet Kurum ve Kuruluşlarının Yönetim Anlayışının Değişimi

Öz

Dünya’da 1980’li yıllardan itibaren yaşanan gelişmelerle birlikte ekonomi başta olmak üzere pek çok alanda çeşitli değişim ve dönüşümler yaşanmıştır. Küreselleşme ve neo-liberalizm eksenli bu gelişmeler sosyal, kültürel, psikolojik, ekonomik ve idari açılardan pek çok değişime neden olmuştur. Bu süreçte insan ve yönetim düşüncelerinin evrimi “insan kaynakları yönetimi politikaları” adı altında yeni yaklaşımların ortaya çıkmasına katkı sağlamıştır. Söz konusu politikalar neticesinde yeni örgütsel bağlantıların kurulması, mevcut örgütsel bağların sağlamlaştırılması ve yönetim-profesyonel-hizmet alan ilişkisinin güçlendirilmesi gibi çalışmalar önem kazanmıştır. Özellikle idari açından “yerellik” (subsidiarity) ilkesi gereği ortaya çıkan yeni yönetim şekli tüm kamu yönetimi alanını etkilemiştir. 21. yüzyıla gelindiğinde yönetim alanında yaşanan değişimler hak temelli sosyal hizmet talepleriyle birlikte sosyal hizmet kurum ve kuruluşlarındaki yönetim anlayışının da değişmesine neden olmuştur. Bu çalışmada sosyal hizmet kurum ve kuruluşlarında değişen yönetim anlayışı bu bağlamı ile ele alınıp tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Küreselleşme, Neo-liberalizm, Kamu Yönetimi, Yerellik, Sosyal Hizmet

Kaynakça

• Artan, T. (2012). Yerel Yönetimlerde Sosyal Hizmetler. Ankara: SABEV Yayınları.
• Can, M. (2013). Günümüz Refah Politikaları Bağlamında Sosyal Hizmetlerin Farklı Modelleri: Dünya Örnekleri Üzerine Bir Değerlendirme. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Çengelci, E. (1996). Cumhuriyet Türkiyesinde Sosyal Hizmetlerin Örgütlenmesi. Ankara: Şafak Matbaacılık Ltd. Şti.
• Çetin, S. (2010). Türkiye’de Kamu Yönetimi Reform Sürecinin Değerlendirilmesi: Aksayan ve İşleyen Yönler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 19, Sayı 3, 2010, s. 23-38.
• Çevikbaş, R. (2012). AB’ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin Dönüşümü. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3 (1), s. 33-60.
• Çukurçayır, A. & Sipahi E. B. (2003). Yönetişim Yaklaşımı ve Kamu Yönetiminde Kalite. Sayıştay Dergisi, Sayı: 50-51-Temmuz – Eylül.
• Eren, E. (2011). Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Yayınları.
• Eryılmaz, B. (1999). Geleneksel Yönetimden Yeni Yönetim Anlayışına. Liberal Düşünce, s. 84-88.
• Esping-Andersen, G. (1990). The Three Worlds of Welfare Capitalism. Cambridge: Policy Press.
• Genç, Y. (2009). Yerel Yönetimler ve Sosyal Hizmet Uygulamaları. Kamuda Sosyal Politika Dergisi, sayı 9.
• Gonzales, V. (2014). Social cooperatives and empowerment: assessing the value-added for the citizen consumer, socialeconomyaz.org/wp-content/uploads/2011/09/PDF-Social-Coops.pdf, E.T: 11.03.2016.
• Görmez, K. (1997). Yerel Demokrasi ve Türkiye. Konya: Vadi Yayınları.
• Grand, J. L. (1991). Quasi-Markets and Social Policy. The Economic Journal, no 101, p. 1256-1267.
• Gül H. & Özgür H. (2004). Adem-i Merkeziyetçilik ve Merkezi Yönetim –Yerel Yönetim İlişkiler, Çağdaş Kamu Yönetimi II, M. Acar ve H. Özgür (Ed.), Ankara: Nobel Yayınları.
• Karakılçık, Y. & Özcan, A. (2005). Yerellik (Subsidiarite) ilkesinin Türk Yerel Yönetim Dizgesinde Uygulanabilirliğinin İrdelenmesi, Çağdaş Yerel Yönetimler, Cilt 14 Sayı 4, s. 5-30.
• Kayıkçı, S. (2007). Küreselleşmenin Kamu Yönetimi Paradigmasına Etkisi ve Türk Kamu Yönetimine Yansımaları. Mülkiye Dergisi, 31 (256), s.165-186.
• Kesgin B. (2016). Kamu Sorumluluğunda Sosyal Hizmet. İstanbul: Açılım Kitap.
• Koparal, C. & Özalp, İ. (2013). Yönetim ve Organizasyon. Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2944, Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü (1995), Hizmette Yerellik (Subsidiarite) İlkesinin Tanımı ve Sınırları, Ankara.
• Özdemir, S. (2007). Küreselleşme Sürecinde Refah Devleti. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları-Yanın No: 2007-57.
• Rize Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü (2018). Hizmet Standartları, http://rize.aile.gov.tr/hizmet-standartlari, E.T: 19.02.2018.
• Rosanvallon, P. (2005). Refah Devletinin Krizi. (B. Şahinli, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi.
• Saygı, A. & Rüşen, M. (2011). Kamu Yönetimi - Örgütlenme - TODAİE 2011 - 2012 Dönemi, http://todaie2011.blogspot.com.tr/2012/01/kamu-yonetimi-orgutlenme.html, E.T: 11.03.2016.
• Saylı, H., Mengenci, C., & Bürcü, R. (2015). Yönetim Düşüncesinin Evrimi ve Sosyal Hizmet Yaklaşımı. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, Yıl: 2015, Sosyal Hizmet Özel Sayısı, ss.37-57.
• Sezer, Ö., & Vural, T. (2010). Kamu Hizmetlerinin Sunumunda Devletin Değişen Rolü ve Merkezi Yönetim ile Yerel Yönetimler Arasında Yetki ve Görev Paylaşımı. Maliye Dergisi, 159, s. 203-219.
• TESEV (2001); Hanehalkı Gözünden Türkiye’de Yolsuzluğun Nedenleri ve Önlenmesine ilişkin Öneriler. B. Şenatalar, F. Adaman ve A. Çarkoglu (Ed.), İstanbul: TESEV Yayını, Yayın No: 24.
• Tuncay, T. (2015). Sosyal Hizmet Yönetimi Ders-Notu, Ankara: Hacettepe Üniversitesi İİBF Sosyal Hizmet Bölümü Lisans Programı, 206 sayfa.
• TÜSİAD (2002). Kamu Reformu Araştırması. İstanbul: TÜSİAD Yayını, Yayın No: TÜSİAD-T/ 2002-12/335.
• http://www.ab.gov.tr/index.php?p=5942, E.T: 11.06.2017.
• https://sosyalyardimlar.aile.gov.tr/, E.T: 12.03.2018.