The Future of Turkish Language Course: Is This Course Necessary?

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 2, 1161 - 1177, 30.06.2023

Yunus Emre Çekici Elif Demir

https://doi.org/10.15869/itobiad.1254784

Öz

In Turkey, students' listening/watching, speaking, reading and writing comprehensions are tried to be developed since the pre-school period. Despite this, it is noteworthy that when comes to the university, the Turkish language course, which is based on the development of these comprehensions, is included as a compulsory course in the programs. Turkish language-I and Turkish language-II courses have been included as compulsory courses in universities since 1981. The content of Turkish language-I and Turkish language-II courses in education faculties were updated in 2018. In other faculties and colleges, the content of the course has not been changed since 1981. The course content is determined according to the needs of both the society and the target audience, and these may change over time. For this reason, changing social conditions require that the content of the courses be reviewed as well. Moreover, in order to determine the functionality of the course, the effects of conducting a Turkish language lesson online or face to face in terms of education and training should also be investigated. For this reason, the aim of this study is to evaluate the content of the Turkish language course, which is compulsory in pre-undergraduate and undergraduate degree programs, based on the views of the instructors, and to reveal the problems experienced in the teaching of the course and the solution proposals for these problems. In the research in which the qualitative research approach was adopted, the data were collected from the opinions of the through a semi-structured interview form created by the researchers. The research group of the study consists of 16 teaching staff who conduct Turkish language courses at 10 different universities in Turkey. The data were analyzed by content analysis. The teaching staff stated that the course is perceived as an insignificant course and that the content of the course is theoretical. The content is a repetition of Turkish course in secondary school and Turkish language and literature course in high school. Turkish language courses are usually conducted by distance education system. Communication problems are experienced in Turkish language courses conducted by distance education and the attendance rate of students to the course decreases. The teaching staff stated that the content of the Turkish language courses should be updated. In the study, it is proposed to update the content of the Turkish language course according to the needs of the students.

Anahtar Kelimeler

Turkish Language Course, Teaching Staff, Mother Tongue Education, . Mother Tongue, Language Teaching.

Türk Dili Dersinin Geleceği: Bu Ders Gerekli mi?

Öz

Türkiye’de okul öncesi dönemden itibaren öğrencilerin dinleme/izleme, konuşma, okuma ve yazma becerileri geliştirilmeye çalışılmaktadır. Buna rağmen üniversiteye gelindiğinde yine bu becerilerin geliştirilmesini esas alan Türk dili dersinin, programlarda zorunlu ders olarak yer alması dikkat çekicidir. Türk dili-I ve Türk dili-II dersleri, 1981 yılından bu yana üniversitelerde zorunlu ders olarak yer almaktadır. Eğitim fakültelerinde 2018 yılında Türk dili-I ve Türk dili-II derslerinin içeriği güncellenmiştir. Diğer fakülte ve yüksekokullarda ise dersin içeriği 1981 yılından beri değiştirilmemiştir. Ders içerikleri hem toplumun hem de hedef kitlenin gereksinimlerine göre belirlenir ve bunlar zamanla değişebilir. Bu nedenle değişen toplumsal koşullar, derslerin içeriğinin de gözden geçirilmesini gerektirmektedir. Ayrıca dersin işlevselliğini belirleyebilmek için Türk dili dersinin çevrim içi veya yüz yüze gerçekleştirilmesinin eğitim-öğretim açısından etkileri de araştırılmalıdır. Bu çalışmanın amacı, öğretim elemanlarının görüşlerinden hareketle lisans ve ön lisans programlarında zorunlu olan Türk dili dersinin içeriğini değerlendirmek; dersin işlenişinde yaşanan sorunları ve bu sorunlara yönelik çözüm önerilerini ortaya koymaktır. Nitel araştırma yaklaşımının benimsendiği araştırmada veriler, araştırmacılar tarafından oluşturulan yarı yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla öğretim elemanlarının görüşlerinden elde edilmiştir. Çalışmanın araştırma grubunu, Türkiye’deki 10 farklı üniversitede Türk dili dersini yürüten 16 öğretim elemanı oluşturmaktadır. Veriler, içerik analiziyle çözümlenmiştir. Öğretim elemanları, dersin önemsiz bir ders olarak algılandığını ve ders içeriğinin teorik olduğunu belirtmiştir. İçerik, ortaokuldaki Türkçe ve lisedeki Türk dili ve edebiyatı derslerinin tekrarı niteliğindedir. Türk dili dersleri genellikle uzaktan öğretim sistemiyle yürütülmektedir. Uzaktan öğretimle yürütülen Türk dili derslerinde iletişim aksaklıkları yaşanmakta ve öğrencilerin derse devam oranı düşmektedir. Öğretim elemanları, Türk dili derslerinin içeriğinin güncellenmesi gerektiğini ifade etmiştir. Çalışmada, öğrenci ihtiyaçlarına göre Türk dili dersinin içeriğinin güncellenmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Türk Dili Dersi, Öğretim Elemanı, Ana Dili Eğitimi, Ana Dil, Dil Öğretimi.

Kaynakça

• Adalı, O. (1983). Türkçe öğretimi: Anadili olarak Türkçe öğretimi üstüne. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 379-380, 31-35.
• Akkaya, N. ve Sevindi, Z. E. (2015). Üniversitelerde okutulan ortak zorunlu Türk dili derslerine yönelik tutum ölçeği geliştirme. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 92-103.
• Alan, N. ve Bağcı, H. (2016). Üniversite öğrencilerinin Türk dili 1-2 dersine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 118-132.
• Arslan, A. (2012). Yükseköğretimde Türk dili dersine karşı tutum ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 1(3), 187-202.
• Arslan, A. (2013). Üniversite öğrencilerinin Türk dili dersine ilişkin tutumları (Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi örneklemi). Millî Eğitim Dergisi, 197, 64-79.
• Atak, H. (2011).Örneklem seçimi. Ö. Çokluk (Ed.), Araştırma yöntemleri içinde (ss. 201-227). Ankara: Edge Akademi.
• Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: Nitel bir araştırma nasıl yapılır?. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 368-388.
• Cemiloğlu, M. (2004). Üniversitelerde okutulan Türk dili dersi ile ilgili tespitler değerlendirmeler ve öneriler. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(2), 173-182.
• Çocuk, H. E. ve Çekici, Y. E. (2020). Investigation of attitudes of university students towards Turkish language course and distance education. Asian Journal of Education and Training, 6(2), 261-266.
• Demir, S. ve Parlak Kalkan, G. (2022). Üniversite öğrencilerinin Türk dili dersine yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Trakya Eğitim Dergisi, 12(3), 1536-1547.
• Durukan, Ş. (2017). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu öğrencilerinin Türk dili dersine karşı tutumlarının demografik değişkenler açısından incelenmesi. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 289-306.
• Eroğlu, F. ve Kalaycı, N. (2020). Üniversitelerdeki zorunlu ortak derslerden Türk Dili dersinin uzaktan ve yüz yüze uygulamalarının karşılaştırılarak değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(3), 1001-1027.
• Gülay, E. ve Durukan, E. (2012). Meslek Yüksekokulu öğrencilerinin Türk dili dersi hakkındaki görüşlerinin incelenmesi: Bir aksiyon araştırması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 1(2), 38-50.
• Gülay, E., ve Ungan, S. (2015). Türk dili dersinde içerik ve sınıf ortamının dersin etkililiği açısından incelenmesine yönelik aksiyon araştırması. International Journal of Language Academy, 3(1), 337-360.
• Kan, A. Ü. ve Fidan, E. K. (2016). Türk dili dersinin uzaktan eğitimle yürütülmesine ilişkin öğrenci algıları. Turkish Journal of Educational Studies, 3(2), 23-45.
• Karataş, M. (2013). Üniversitelerdeki Türk Dili dersi ve Türkçe konusundaki tutumlar. Turkish Studies, 8(1), 1881-1898.
• Kırbaş, A. (2017). Yükseköğretimde uzaktan eğitim programıyla Türk dili dersini alan öğrencilerin derse karşı tutumları (Gümüşhane Üniversitesi örneklemi). International Journal of Language Academy, 5(8), 449-457.
• Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook (2. baskı). Sage Publications, Inc.
• Özer, Ö. ve Çekici, Y. E. (2020). Uzaktan eğitim yoluyla yürütülen Türk dili derslerinin değerlendirilmesi: Nitel bir araştırma. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, (Ö7), 92-110. DOI: 10.29000/rumelide.808251.
• Sarıtunç, B. (2016). Yükseköğretimde Türk dili derslerinin öğrencilerin duyuşsal gelişimine katkısı. Karaelmas Journal of Educational Sciences, 4(1), 50-58.
• Tavşancıl, E. ve Aslan, A. E. (2001). Sözel, yazılı ve diğer materyaller için içerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon.
• Vural, H. (2007). Üniversitelerde okutulan Türk dili dersi üzerine. Türk Dili Dergisi, 669, 496-503.
• Yekbaş, H. (2011). Üniversitelerde okutulan Türk dili dersi ile ilgili bazı tespitler ve çözüm önerileri. III. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu Bildiri Kitabı, 1012-1020.
• Yıldırım, İ. (2021). Örneklem ve örnekleme yöntemleri. S. Şen ve İ. Yıldırım (Ed.). Eğitimde araştırma yöntemleri içinde (ss. 61-92). Ankara: Nobel.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.