The Mediating Effect of Organizational Trust in the Interaction Between Human Resources Management Practices and Employees' Job Performances in Production Businesses

Yıl 2024, Cilt: 13 Sayı: 2, 544 - 568, 01.07.2024

Kasım Yılmaz

https://doi.org/10.15869/itobiad.1420727

Öz

Job performance is an outcome of human resources in the production processes and is accepted as an important indicator of organizational effectiveness. Human resources management (HRM) practices are activities focused on providing sustainable competitive advantage based on human resources. Among all production factors human have the potential and power to create a value and difference for organizations. Factors other than the human factor in terms of resources and capabilities can be easily imitated and supplied by competitors. The purpose of this research is to examine the mediating effect of organizational trust perceptions on the interaction between HRM practices and business performance in organizations. The research was carried out by collecting data using the survey technique in a production facility operating in the food sector in Ankara. Data obtained from a total of 157 employees were analyzed using proper package program. The relationships between variables were analyzed using the Pearson Correlation test, and the mediation effect was tested through simple and multiple regression analyses. The results revealed, a weak positive relationship between HRM practices and job performance in businesses, a moderate positive relationship between HRM practices and organizational trust, and a weak positive relationship between organizational trust and job performance. Multiple regression analysis results indicate that organizational trust does not have a mediating effect on the interaction between HRM practices and job performance. According to the research results, the goals of HRM practices aimed at increasing performance should be clearly understood by employees. In this context, it is important to ensure the compatibility of business performance goals with organizational goals and to establish an environment of organizational trust. HRM practices are one of the important factors affecting organizational trust. For this reason, practices must be fair, encouraging, supportive and transparent. As a result, it is recommended to identify and eliminate the factors that hinder the organizational trust environment in businesses and to develop organizational trust practices in a way that further supports the positive relationship between HRM practices and business performance.

Anahtar Kelimeler

HRM Practices, Organizational Trust, Job Performance, Mediating Effect, Production

Üretim İşletmelerinde İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarıyla Çalışanların İş Performansları Arasındaki Etkileşimde Örgütsel Güvenin Aracılık Etkisi

Öz

Örgütlerde iş performansı beşerî kaynakların üretim sürecindeki bir çıktısı ve etkililiğin önemli bir göstergesidir. İnsan kaynakları yönetimi (İKY) uygulamaları insan kaynaklarına dayalı olarak sürdürülebilir rekabet avantajı sağlanması odaklı faaliyetlerdir. İnsan, üretim faktörleri arasında işletmeler adına fark yaratıcı bir güce sahiptir. Kaynak ve kabiliyet açısından insan faktörü dışındaki faktörler rakipler tarafından daha kolay bir şekilde taklit ve temin edilebilirler. Bu araştırmanın amacı işletmelerde İKY uygulamalarıyla iş performansı arasındaki etkileşimde örgütsel güven algılarının aracılık etkisini incelemektir. Araştırma Ankara ilinde gıda sektöründe faaliyet gösteren bir üretim işletmesinde anket tekniğiyle veri toplanarak gerçekleştirilmiştir. Toplam 157 çalışandan elde edilen veriler amaca uygun bir paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmada değişkenler arası ilişkiler Pearson Korelasyon testiyle, aracılık etkisiyse basit ve çoklu regresyon analizleriyle gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda, işletmelerde İKY uygulamalarıyla iş performansı arasında zayıf düzeyde pozitif bir ilişki, İKY uygulamalarıyla örgütsel güven arasında orta düzeyde pozitif bir ilişki, örgütsel güvenle iş performansı arasında ise zayıf düzeyde pozitif bir ilişki tespit edilmiştir. Çoklu regresyon analizi sonuçları örgütsel güvenin, İKY uygulamalarıyla iş performansı arasındaki etkileşimde aracılık etkisinin olmadığına işaret etmektedir. Araştırma sonuçlarına göre performans artışı hedefli İKY uygulamalarının hedeflerinin çalışanlar tarafından açıkça anlaşılması gereklidir. Bu çerçevede iş performansı hedefleriyle örgütsel hedeflerin uyumluluğunun sağlanması ve örgütsel güven ortamının tesis edilmesi önem arz etmektedir. İKY uygulamaları örgütsel güvene etki eden önemli faktörlerden birisidir. Bu sebeple uygulamaların adaletli, teşvik edici, destekleyici ve şeffaf olması gerekmektedir. Sonuç olarak işletmelerde örgütsel güven ortamını engelleyen unsurların tespit edilmesi ve giderilmesi, örgütsel güven uygulamalarının İKY uygulamalarıyla iş performansı arasındaki olumlu ilişkiyi daha da destekleyici tarzda geliştirilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

İKY Uygulamaları, Örgütsel Güven, İş Performansı, Aracılık Etkisi, Üretim

Etik Beyan

Bu çalışmanın hazırlanma sürecinde bilimsel ve etik ilkelere uyulduğu ve yararlanılan tüm çalışmaların kaynakçada belirtildiği beyan olunur. Karabük Üniversitesi Rektörlüğü, Sosyal ve Beşeri Bilimler Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Kurulu Başkanlığının 26/09/2023 Tarih , 2023/06 Nolu kararı ile Etik Kurul Kararı alınmıştır.

Kaynakça

• Akal, Z. (2000). İşletmelerde Performans Ölçüm ve Denetimi, Milli Prodüktivite Merkezi, 4. Baskı. Ankara.
• Akgül, A., (2005), Tıbbi Araştırmalarda İstatistiksel Analiz Teknikleri, SPSS Uygulamaları, 3.Baskı, Ankara, Emek Ofset.
• Akıllı, S., & Cingoz, A. (2015). The relationship between organizational trust and job performance: The mediating effect of public service motivation. In EGPA Annual Conference (pp. 26-28).
• Akın, Ö., & Erdost Çolak, H. E. (2012). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarıyla örgütsel performans arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 85-114.
• Akkuş, B., & Bilen, A. (2020). İşletmelerde İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları İle Kurumsallaşma Arasındaki İlişkinin Araştırılması. Munzur Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 38-55.
• Ali, A., Awan, M. Z., & Javed, A. (2020). Exploring Organizational Trust as Mediator in the Relationship between HRM Practices and Organizational Performance. Research Journal of Social Sciences and Economics Review, 1(2), 85-92.
• Altaş, S. S., & Kuzu, A. (2013). Örgütsel etik, örgütsel güven ve bireysel iş performansı arasındaki ilişki: okul öncesi öğretmenleri üzerinde bir araştırma. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırmalar Dergisi, 1(2), 29-41.
• Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S., & Yıldırım, E. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Sakarya Yayıncılık, Sakarya, 226, 103-118.
• Altunkaya, K. (2011). Örgütsel güven ile insan kaynakları fonksiyonlarından performans değerlendirme arasındaki ilişkinin incelenmesine yönelik bir uygulama. Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Aryee, S., Budhwar, P. S., & Chen, Z. X. (2002). Trust as a mediator of the relationship between organizational justice and work outcomes: Test of a social exchange model. Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 23(3), 267-285.
• Aybas, M., & Tokucu, F. (2020). Kaynak Temelli Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(22), 1107-1136.
• Baron, R. M., & Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of personality and social psychology, 51(6), 1173.
• Batmantaş, H., & Örücü, E. (2018). Örgütsel Güven İle Sinizm Arasındaki İlişki Bir Uygulama-29.10. 18. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 18(36), 198-214.
• Bayır, Ş., & Harmancı, Y. (2021). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Çalışan Performansına Etkisi: Kayseri’de Bulunan Özel Hastanelerde Bir Araştırma. Erciyes Akademi, 35(4), 1689-1720.
• Bayraktaroğlu, S., & Atay, E. (2016). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Kavramsal, Stratejik ve Kültürel Temeller. İstanbul: Beta Basım Yayım, İstanbul.
• Bayramlık, H., Çetin, Ş. ve Yurdakul, A.T., (2015). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının örgüte duyulan güvene etkisi: örgütsel adaletin aracılık rolü. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 17(2), 156-173.
• Befort, N., & Hattrup, K. (2003). Valuing task and contextual performance: Experience, job roles, and ratings of the importance of job behaviors. Applied HRM Research, 8(1), 17-32.
• Bekman, M. (2022). Halkla ilişkiler uygulamalarında nicel araştırma yöntemi: ilişkisel tarama modeli. Meriç Uluslararası Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 6(16), 238-258.
• Bernardin, J.H., & Russell J. E. A., (2013), Human resource management: An experiential approach., Mc. Graw Hill, 6th edition. Singapore, 2013.
• Borman, W. C. & Motowidlo, S. J. (1993). Expanding the Criterion Domain to Include Elements of Contextual Performance. Personnel Selection in Organizations, New York: Jossey-Bass.
• Boz, D., Duran, C. ve Uğurlu, A. (2020). Girişimcilik eğiliminin iş performansına etkisi. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 15(1), 11-23.
• Büte, M. (2011). Etik iklim, örgütsel güven ve bireysel performans arasindaki ilişki. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(1), 171-192.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve uygulamada eğitim yönetimi, 32(32), 470-483.
• Can, H., Kavuncubaşı, Ş., & Yıldırım, S. (2016). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi. Siyasal Kitabevi, 9. Baskı, Ankara 2016.
• Cankül, D., Kılıç, İ., & Doğantekin, A. (2018). Restoran çalışanlarının algılamış oldukları örgütsel güven düzeylerinin örgütsel vatandaşlık ve iş performansına etkisi: Eskişehir örneği. Journal of Tourism & Gastronomy Studies, 6(1), 372-389.
• Conway, J. M. (1999). Distinguishing contextual performance from task performance for managerial jobs. Journal of Applied Psychology, 84(1), 3-13.
• Cropanzano R, Mitchell MS. 2005. Social exchange theory: an interdisciplinary review. Journal of Management 31(6): 874–900.
• Çelik, K., & Gencer, M. (2019). Öğretmenlerin örgütsel güven algılarının değişime ilişkin tutumlarına etkisi. Trakya Eğitim Dergisi, 9(1), 108-124.
• Çelik, M., & Turunç, Ö. (2011). Duygusal emek ve psikolojik sıkıntı: iş–aile çatışmasının aracılık etkisi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 40(2), 226-250.
• Çöl, G. (2008). Algilanan Güçlendirmenin İşgören Performansi Üzerine Etkileri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(1), 35-46.
• Demircan, N., & Ceylan, A. (2003). Örgütsel güven kavramı: Nedenleri ve sonuçları. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 10(2), 139-150.
• Demirer, M. C. (2019). Kişi Örgüt Uyumunun İş Performansı Üzerine Etkisi: Mutluluğun Aracılık Rolü. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 33(1), 283-302.
• Doğan, H. (2018). Örgütsel Adalet Algısı İle İş Performansı Arasındaki İlişki. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(2), 26-46.
• Esen, D. (2023). Hizmetkar Liderliğin İş Performansı Üzerindeki Etkisinde Öğretmen Özerkliğinin Aracılık Rolü. Eğitim Ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori Ve Uygulama, 55-86.
• Ferguson, K. L., & Reio Jr, T. G. (2010). Human resource management systems and firm performance. Journal of Management Development, 29(5), 471-494.
• Ferres, N., Connell J. ve A. Travaglione (2004), “Coworker Trust As A Social Catalyst For Constructive Employee Attitudes”, Journal Managerial Psychology, 19:6, 608-622.
• Fitria, A. (2020). The effect of knowledge management ability on organizational performance with organizational trust as a mediation variables. Management Analysis Journal, 9(4), 383-391.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2012). How to Design and Evaluate Research in Education (7th Ed.). New York: McGraw-Hill.
• Fulmer, C. A., & Gelfand, M. J. (2012). At what level (and in whom) we trust: Trust across multiple organizational levels. Journal of management, 38(4), 1167-1230.
• Gilbert, J. A. & Tang, T. L. (1998). An examination of organizational trust antecedents. Public Personnel Management, 27(3), 321-338.
• Goodman, S. A., & Svyantek, D. J. (1999). Person–organization fit and contextual performance: Do shared values matter. Journal of vocational behavior, 55(2), 254-275.
• Gupta, S., & Singla, A. (2016). Organizational change and job satisfaction: An analysis of mediating effect of organizational trust. Indian Journal of Commerce and Management Studies, 7(3), 07-13.
• Güloğlu, E., Yıldırım, B. O., & Atar, İ. (2022). İnsan Kaynakları Yönetimi ve İş Etiği İlişkisi. Uluslararası Sosyal Bilimlerde Mükemmellik Arayışı Dergisi, 2(1), 11-18.
• Gün, İ. ve Söyük, S. (2017). Sağlık kuruluşlarında örgüt iklimi ve örgütsel güven arasındaki ilişki. ACU Sağlık Bilim Dergisi (1); 40-48
• Güney, S., Yahyaoğlu, G., Suner, G., Çalışkan, D., Genç, A., & Yiğiter, Ş. Y. (2012). Stratejik insan kaynakları yönetiminin önemi ve literatür açısından değerlendirilmesi. İİB Uluslararası Hakemli Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 3(05), 232.
• Güven, M., ve Gön, E., (2020). Dış Kaynaklardan İşgören Bulma Sürecinde Geleneksel İnsan Kaynakları Yönetimi ile Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Arasındaki Farklılıklar, Güncel İşgören Bulma Kaynaklarına Bakış (İşkur Örneği). Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 356-372.
• Hafeez, S., Bhatti, S. H., & Zaman, U. (2022). Examining the effect of high‐performance human resource practices on team performance in development sector projects: Mediating role of trust. Journal of Public Affairs, 22(1), e2375.
• Hemdi, M. A., & Hamir, N. (2007). Clarifying the effects of human resource management practices on turnover intentions: the mediating role of employee trust in organization. TEAM Journal of Hospitality and Tourism, 4(1), 12-26.
• Huselid, M. A. (1995). The impact of human resource management practices on turnover, productivity, and corporate financial performance. Academy of Management Journal, 38(3), 635−672.
• İspir, İ., & Yeşil, S. (2020). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Çalışanların İş Tatminine, Yenilikçiliğine ve Performansına Etkisi. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 15(58), 190-209.
• İşcan, Ö. F. & Sayın, U. (2010). Örgütsel adalet, iş tatmini ve örgütsel güven arasındaki ilişki. Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, 24 (4), 195-216.
• Jain, P. (2005). A comparative analysis of strategic human resource management (SHRM) issues in an organisational context. Library review, 54(3), 166-179.
• Jalali, A., Jaafar, M., Abdelsalam Al Rfoa, S. K., & Abhari, S. (2023). The indirect effect of high-performance work practices on employees’ performance through trust in management. Journal of Facilities Management, 21(2), 242-259.
• Jaškevičiūtė, V. (2021). Trust in organization effect on the relationship between HRM practices and employee well-being. In SHS web of conferences.
• Kalaycı, Ş. (2014). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, 6. Baskı, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Karakaya, K., & Bayraktar, O. (2020). İnsan Kaynakları Uygulamalarının Bireysel Performansa Etkisi. Ekonomi İşletme ve Maliye Araştırmaları Dergisi, 2(2), 170-184.
• Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Sim Matbaacılık.
• Kılınç, E. (2020). İnsan Kaynakları Yönetiminde Personel Güçlendirmenin Algılanan Performans Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Verimlilik Dergisi, (4), 241-257.
• Kirkman,B.L.,&Rosen,B. (1999).Beyond self-management: Antecedents and consequences of team empowerment. Academy of Management Journal, 42,58–74.
• Lim, C. T., & Ahmad, N. (2021). The relationship between human resource management practices and employee performance. Research in Management of Technology and Business, 2(1), 123-136.
• Liu, Y., Combs, J. G., Ketchen Jr, D. J., & Ireland, R. D. (2007). The value of human resource management for organizational performance. Business horizons, 50(6), 503-511.
• Mamatoğlu, N., & Aksoy, Ş. (2021). Covid–19 Hazırlılığı Örgütsel Güven Ölçeği. Kıbrıs Türk Psikiyatri ve Psikoloji Dergisi, 3(3), 183-191.
• Marhil, M. M., Masaud, K. A. R., & Majid, N. A. (2023). The Mediating Role of Job Satisfaction on the Relationship Between Human Resources Management Strategies and Employees Performance in Waha Oil & Gas Company in Libya. American Journal of Economics and Business Innovation, 2(1), 63-69.
• Mishra, J., & Morrissey, M. A. (1990). Trust in employee/employer relationships: A survey of West Michigan managers. Public personnel management, 19(4), 443-486.
• Molla, G. (2011). Çalışanların elektronik insan kaynakları yönetimi uygulamalarına ait tutumları ile örgütsel güven ilişkisine yönelik ilaç sektöründe bir uygulama. Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bililer Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Morgan, P. (2000). Paradigms lost and paradigms regained? Recent developments and new directions for HRM/OB in the UK and USA. International Journal of Human Resource Management, 11(4), 853-866.
• Ogbonnaya, C., & Messersmith, J. (2019). Employee performance, well‐being, and differential effects of human resource management subdimensions: Mutual gains or conflicting outcomes?. Human Resource Management Journal, 29(3), 509-526.
• Organ, D. W., & Ryan, K. (1995). A meta‐analytic review of attitudinal and dispositional predictors of organizational citizenship behavior. Personnel psychology, 48(4), 775-802.
• Özdamar, K., (2015). SPSS ile Biyoistatistik. Nisan Kitabevi Yayınları, 10. Baskı, Eskişehir.
• Öztırak, M., & Karaşin, Y. (2023), Akademik Personelin Rol Belirsizliğinin İş Performansı Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi: İstanbul'daki Vakıf Üniversiteleri Üzerinde Bir Uygulama. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(15), 58-71.
• Öztürk, C., & Karahançer, E. (2021). Elektronik İnsan Kaynakları Yönetimi Ve Örgütsel Güven İlişkisi: Siirt Üniversitesi Personeli Örneği. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (37), 206-231. Paauwe, J., & Boon, C. (2018). Strategic HRM: A critical review. Human resource management, 49-73.
• Paliszkiewicz, J., Koohang, A., Gołuchowski, J., & Horn Nord, J. (2014). Management trust, organizational trust, and organizational performance: advancing and measuring a theoretical model. Management and Production Engineering Review, 5(1), 32-41.
• Parsehyan, B. G. (2019). Sanat Kurumlarında İnsan Kaynakları Yönetimi Çerçevesinde Örgütsel Davranışa Bakış. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 9(2), 104-110.
• Parven, A., & Awan, A. G. (2018). Effect of organizational justice, job satisfaction and trust on managers on employee performance. Global Journal of Management, Social Sciences and Humanities, 4(2), 259-279.
• Perry, R. W., & Mankin, L. D. (2007). Organizational trust, trust in the chief executive and work satisfaction. Public personnel management, 36(2), 165-179.
• Polat, M. (2009), Örgütsel Özdeşleşmenin Öncülleri ve Ardılları Üzerine Bir Saha Çalışması (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Bursa, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Redman T & Mathews P.B (1998), “Service quality and human resource management: A review and research agends”, Personnel Review, Vol.27, Issue.1, pp.57-77.
• Rich, B. L., Lepine, J. A., & Crawford, E. R. (2010). Job Engagement: Antecedents and Effects on Job Performance. Academy of Management Journal, 53(3), 617-635.
• Rodjam, C., Thanasrisuebwong, A., Suphuan, T., & Charoenboon, P. (2020). Effect of human resource management practices on employee performance mediating by employee job satisfaction. Systematic Reviews in Pharmacy, 11(3), 37-47.
• Saatçioğlu, K., ve Yıldırım, A. (2022). İnsan Kaynakları Yönetimi Fonksiyonlarından Eğitim Ve Geliştirme Uygulamalarının Çalışan Performansına Etkileri: Tekstil Ve Hazır Giyim Sektöründe Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 27(2), 123-141.
• Sabuncuoğlu, Z. (2005). İnsan Kaynakları Yönetimi. 2. Baskı. Bursa, Alfa Aktüel.
• Sabuncuoğlu, Z., ve Tüz, M. V. (2021), Örgütsel Davranış, 6. Baskı, Aktüel Yayınevi, Bursa 2021.
• Sayın, U., (2009), “Güven: İşletmelerde Algılanan Örgütsel Adalet ve İş Tatmini Arasındaki İlişkide Bir Aracı – Bir Uygulama” Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Erzurum-2009.
• Schuler, R. S., & Jackson, S. E. (2005). A quarter-century review of human resource management in the US: The growth in importance of the international perspective. Management revue, 11-35.
• Sigler, T. H., & Pearson, C. M. (2000). Creating an empowering culture: examining the relationship between organizational culture and perceptions of empowerment. Journal of quality management, 5(1), 27-52.
• Smith, P. C. & Goddard, M. (2002). Performance Management and Operational Research: A Marriage Made in Heaven?. The Journal of the Operational Research Society, 53 (3), 247-255.
• Snell, S. A., & Dean Jr, J. W. (1992). Integrated manufacturing and human resource management: A human capital perspective. Academy of Management journal, 35(3), 467-504.
• Stoner, C.R. ve R.I. Hartman (2000) “Team Building: Answering Tough Questions”, Research Technology Management, 34:4,12-18.
• Şimşek, M. Ş. ve Çelik, A. (2011). İşletme Bilimlerine Giriş. (18. Baskı). Konya: Eğitim Akademi Yayınları.
• Tabachnick, B. G., Fidell, L. S., (2019). Using multivariate statistics. 7th Edition, NewYork, Pearson.
• Tahmaz, E., (2018). İnsan Kaynakları Yönetimi ve Örgütsel Güven: Konuyla İlgili Bir Araştırma. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul, 2018.
• Tan, H. H., & Tan, C. S. (2000). Toward the differentiation of trust in supervisor and trust in organization. Genetic, Social, and General Psychology Monographs, 126(2), 241-260.
• Tiwari, P., & Saxena, K. (2012). Human resource management practices: A comprehensive review. Pakistan business review, 9(2), 669-705.
• Tortop, Aykaç, Yayman ve Özer, (2013), İnsan Kaynakları Yönetimi, Nobel Yayınevi, 5.Basım, Ankara.
• Turhan, M., Köprülü, O., & Helvacı, İ. (2018). Örgütsel güven ile bireysel iş performansı arasındaki ilişki. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 6(5), 47-55.
• Turunç, Ö., ve Turgut, H. (2020), Örgütsel Davranış, 46 yaygın değişken incelemesi, teori ve uygulama. 1. Baskı, Siyasal Kitabevi, Ankara, 2020.
• Türen, U., Gökmen, Y., & Tokmak, İ. (2013). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının işletme performansına etkisi: İşletmelerin sahip oldukları bilgi ve iletişim teknolojileri kabiliyetlerinin aracılık rolü. Business and Economics Research Journal, 4(4), 103-129.
• Tüzün, İ. K. (2007). Güven, örgütsel güven ve örgütsel güven modelleri. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2007(2), 93-118.
• Tyler, T. R., & Bies, R. J. (1990). Beyond formal procedures: The interpersonal context of procedural justice. In J. S. Carroll (Ed.), Applied social psychology and organizational settings (pp. 77-98). Hillsdale, NJ: Erlbaum.
• Ülgen, H. ve Mirze, S.K., (2013). İşletmelerde stratejik yönetim. Beta Yayınları, 6.Baskı, İstanbul.
• Vanhala, M., & Dietz, G. (2015). HRM, trust in employer and organizational performance. Knowledge and Process Management, 22(4), 270-287.
• Vanhala, M., & Ritala, P. (2016). HRM practices, impersonal trust and organizational innovativeness. Journal of Managerial Psychology, 31(1), 95-109.
• Witasari, J., & Gustomo, A. (2020). Understanding the effect of human capital management practices, psychological capital, and employee engagement to employee performances. The Asian Journal of Technology Management, 13(1), 1-15.
• Yelboğa, A. (2006). Kişilik özellikleri ve iş performansı arasındaki ilişkinin incelenmesi. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 8(2), 196-217.
• Yılmaz, H., & Karahan, A. (2011). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının örgütsel güven ve iş tatmini üzerindeki etkilerinin araştırılması: Afyonkarahisar’da bir araştırma. İş, Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 13(3), 95-118.
• Yorulmaz, Ü. M., & Karabacak, A. (2020). Liman Çalışanlarında Örgütsel Güven ile İş Performansı Arasındaki İlişki: İş Tatmini ve Örgütsel Bağlılığın Rolü. Balkan & Near Eastern Journal of Social Sciences (BNEJSS), 6(2).
• Zainal, N., Din, N. N. O., & Munusami, C. (2023). Relationship between human resource management practices and employee’s job performance in selected private Health Care Sector, Selangor, Malaysia. Human Resources Management and Services, 5(1).