Evaluation of Animal Husbandry And Agriculture Based Economy in the Steppe Turks

Yıl 2014, Cilt: 3 Sayı: 1, 75 - 93, 21.06.2014

Mehmet Mandaloğlu

https://doi.org/10.15869/itobiad.12777

Cited By: 5

Öz

The tribes living in the Eurasian steppes before İslam is called “The Peoples of Steppe”. Some of these tribes Cimmerians, Scythians, Sarmatians, Huns, Köktürks and Uighurs. This peoples had a nomadic as a way of life. The main source of livelihood for settle migrate the Turks of steppe is animal husbandry. Animal farming is important to the economy of the steppe. The Turks have made horse breeding, sheep harbored. Animals such as cattle and oxen except for horses and sheep were fed by the Turks.  Dr.,Tarih Öğretmeni, Milli Eğitim Bakanlığı Keçiören Anadolu Lisesi, Sanatoryum Cad. Avni Paşa Durağı, No: 168, 06100, Keçiören/ANKARA, Tel: [phone]; e-posta:[e-mail] Hunting has an important place in the Turkish economy. Hunting, has been usually in the form of forest hunting and river fishing. Meat takes first place in between the foods comsumed by the Turks. Vegetable are not important in life of Turks. The storage conditions of meat let to the emergence of such as bacon, sausage, canned food species. Milk and milk products are the most basic products the life of steppe. Yogurt, butter, cheese are the most important products in this life. Kımız obtained from mare‟s milk is the national drink of the Turks. Turks wore a dress from skin of animals for breeding. Turks have achieved fabrics cloth weaving. Carpet, ruğ weaving has affected the economies of The Turks advanced because it is. Agricultural activities forms one of the important aspects of the steppe economy. Between grown foods are included such as apple, corn, barley, wheat products. Between the crops they grow hemp which industrial plants are also available. Turks as they meet their own needs grow agricultural products, sold in more than they need.

Anahtar Kelimeler

Step, Turks, economy, agriculture, livestock

Bozkır Türklerinde Ekonominin Hayvancılık ve Tarıma Dayalı Olarak Değerlendirilmesi

Öz

İslamiyet‟ten önce bozkır coğrafyasında yaşayan kavimlere “Bozkır Kavimleri” denilmektedir. Bu kavimlerden bazıları Kimmerler, İskitler, Sarmatlar, Hunlar, Göktürkler ve Uygurlardır. Bu kavimler, yaşam biçimi olarak konar-göçer bir yapıya sahiptir. Konar-göçer bozkır Türklerinin temel geçim kaynağı hayvancılıktır. Hayvan besiciliği bozkır ekonomisinde önemlidir. Türkler, at yetiştiriciliği yapmışlar, koyun beslemişlerdir. At ve koyun dışında sığır ve öküz gibi hayvanlar da Türkler tarafından beslenmiştir. Avcılık, Türk ekonomisinde önemli bir yere sahiptir. Avcılık, genellikle orman avcılığı ve nehir avcılığı biçiminde görülmüştür. Et, Türkler tarafından tüketilen yiyecekler arasında ilk sırayı alır. Sebze, Türklerin hayatında önemli değildir. Etin saklanma koşulları konserve, sucuk, pastırma gibi yiyecek türlerinin ortaya çıkmasını sağlamıştır. Süt ve süt ürünleri bozkır hayatının en temel ürünlerindendir. Yoğurt, yağ, peynir bu hayatın en önemli ürünleridir. Kısrak sütünden elde edilen kımız, Türklerin milli içeceğidir. Türkler yetiştirdikleri hayvanlarının derilerinden elbise giymişlerdir. Türkler, bez dokuyarak kumaş elde etmişlerdir. Halı ve kilim dokumacılığı gelişmiş olduğundan Türklerin ekonomilerini etkilemiştir. Tarımsal faaliyetler ise, bozkır ekonomisinin önemli unsurlarından birini oluşturur. Yetiştirilen ürünler arasında buğday, arpa, mısır, elma ve sanayi bitkisi olan kendir yer almaktadır. Türkler, elde ettikleri mamulün ihtiyaçlarından fazlasını da satmışlardır.

Anahtar Kelimeler

Bozkır, Türkler, ekonomi, tarım, hayvancılık,

Kaynakça

• Bayat, Fuzuli, “Sosyo-Ekonomik Bağlamlı Avdan Bozkır Eğlence Avlarına Geçiş”, Acta Turcica Çevrimiçi Tematik Türkoloji Dergisi, Yıl 1, Sayı 1, 200 Diyarbekirli, Nejat, Hun Sanatı, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi, 1972.
• Durmuş, İlhami, İskitler (Sakalar), Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 1993.
• Durmuş, İlhami, “İskit Kültürü”, C. IV, Türkler, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, 2002, s. 15-25.
• Durmuş, İlhami, Sarmatlar, İstanbul: Kaynak Yayınları, 2007.
• Durmuş, İlhami, Bilge Kağan, Köl Tigin ve Bilge Tonyukuk, Ankara: Maya Akademi Yayınları, 2009.
• Eberhard, Wolfram, “Eski Çin Kültürü ve Türkler”, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, Ankara, Cilt I, Sayı 4, 1943, s. 19-29. Eberhard, Wolfram, “Eski Türk Devletlerinin Ekonomisi Hakkında İncelemeler 1, Tobaların Hayvancılığı”, Belleten, C. 9, S. 36, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1945, s. 485-496.
• Eberhard, Wolfram, Çin Tarihi, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1947.
• Eberhard, Wolfram, Çin‟in Şimal Komşuları, 2. Baskı, Çev: Nimet Uluğtuğ, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1996.
• Eren, Hasan, “Türklerde Ekinciliğin Gelişmesine Katkılar”, Türkoloji Dergisi, Cilt 8, Sayı 1, 1979, s. 1-28.
• Ergin, Muharrem, Orhun Abideleri, 9. Baskı, İstanbul: Boğaziçi Yayınları, 19 Ergin, Muharrem, Orhun Abideleri, 9. Baskı, İstanbul: Boğaziçi Yayınları, 19 Gökalp, Ziya, Türk Medeniyeti Tarihi, Haz: İsmail Aka, Kazım Yaşar Kopraman, İstanbul: Kültür Bakanlığı Yayınları, 1976.
• Gül, Bülent, “äk- „ekmek‟ ve Türevleri Üzerine”, International Journal of Central Asian Studies, Volume 13, 2009, s. 291-316.
• Gül, Bülent, “tarı- Fiili ve Türevleri Üzerine”, Bilig, Sayı 61(Bahar), 2012, s.99
• Herodotos, Herodot Tarihi, Çev: Müntekim Ökmen, İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları, 2002.
• İlgen, Abdulkadir, “Bozkır Göçebelerinde Sosyo-Ekonomik Yapı”, İktisat Fakültesi Sosyal Siyaset Konferansları 49. Kitap Prof. Dr. Turan YAZGAN‟a Armağan Özel Sayısı, İstanbul, 2005, s. 817-840.
• Kafesoğlu, İbrahim, Türk Milli Kültürü, 10. Baskı, İstanbul: Boğaziçi Yayınları, 19 Kaşgarlı Mahmud, Divan-ı Lûgat‟it Türk Tercümesi, Cilt II, Çev. Besim Atalay, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1985.
• Kaşgarlı Mahmud, Divan-ı Lûgat‟it Türk Tercümesi, Cilt II, Çev. Besim Atalay, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1985.
• Kaşgarlı Mahmud, Divan-ı Lûgat‟it Türk Tercümesi, Cilt III, Çev. Besim Atalay, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1985.
• Koca, Salim, Türk Kültürünün Temelleri-1, İstanbul: Damla Neşriyat, 1990.
• Koca, Salim, “Eski Türklerde Sosyal ve Ekonomik Hayat”, Türkler, Cilt III, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, 2002, s. 15-37.
• Koca, Salim, Türk Kültürünün Temelleri, C. II, Ankara, 2003.
• Koppers, Wilhelm, “Etnolojiye Dayanan Cihan Tarihinin Işığı Altında İlk Türklük ve İlk İndo-Germenlik”, Belleten, C. 5, S. 20, 2. Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1995, s. 439-480.
• Orkun, Hüseyin Namık, Eski Türk Yazıtları, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1994.
• Ögel, Bahaeddin, Türk Kültürünün Gelişme Çağları, 2. Baskı, Ankara: Kömen Yayın-Dağıtım, 1979.
• Ögel, Bahaeddin, İslamiyet‟ten Önce Türk Kültür Tarihi, 2. Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1984.
• Ögel, Bahaeddin, Türk Kültür Tarihine Giriş, Cilt II, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, 2000.
• Radlof, W., Sibirya‟dan (Seçmeler), Çev: Ahmet Temir, İstanbul: Kültür Bakanlığı Yayınları, 1976.
• Rasonyı, Laszlo, Tarihte Türklük, Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 1971.
• Tarhan, Taner, “Eskiçağ‟da Kimmerler Problemi”, Cilt I, VIII. Türk Tarih Kongresi Bildirileri, Ankara, 1976, s. 355-369.
• Tarhan, Taner, “Ön Asya Dünyasında İlk Türkler: Kimmerler ve İskitler”, Türkler, C. I, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, 2002, s. 597-610.
• Taşağıl, Ahmet, Gök-Türkler, Cilt I, 2. Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 2003. Künye: Mandaloğlu, Mehmet, “ Bozkır Türklerinde Ekonominin Hayvancılık Ve Tarıma Dayalı Olarak Değerlendirilmesi ”, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi I, (2014): 75-93.