THE END OF THE POSTMODERN SUBJECT THE NEW HUMAN ALTERNATIVE EXISTENCE, THE CONSCIOUSNESS OF REVELATION, SENSE IN ITSELF, GOD PARTICLE

Yıl 2012, Cilt: 1 Sayı: 4, 98 - 131, 01.12.2012

İmran Gür

Öz

İmage is a new definition and recognition of an alternative with consciousness in the literature of modernizm and postmodernizm. The image consciousness creates a triangular process of existence and perception in terms of subjective state. The first one is „spatial existence‟. The spatial existence expresses the unconsciousness state of the subject, interval of existence and the state in which she perceives her own absolute reality. The subject's perception of both existences is called „witnessing consciousness‟. In the state of witnessing, the subject exists in the whole state of watching, living and acknowledging. It is possible to say „sense in itself‟ for the new consciousness that emerges from this state; „narrativeness‟ for one's witnessing his own absolute reality in the „sense in itself‟; and „projection‟ for the state of interval existence's realization in the spatial existence. We can name this entirely new state of subject as the „alternative existence‟, „interval existence‟. This subject an original and is to be witneted by the history time. In this respect, sound is a new god for the new existence‟s realm. We can name it „sound-existence‟, the perception of its own consciousness being in- itself. The triple existence the place where the of the image is in existence as being initself and the consciousness of the earth emerges as a fictionalized due to the perception conscious of the subject‟s position in the fictional space of art which is as the absolute reality to imbed in upper consciousness.
Narrativeness is the witnessing of an own consciousness in the of interval existence; projection, on the other hand, is the interval existence becoming the reason of the spatial existence.

Anahtar Kelimeler

Sound-existence, Consciousness of image, Self in itself, Alternative existence, Consciousness of revelation

POSTMODERN ÖZNENİN SONU, YENİ İNSANIN ALTERNATİF VAROLUŞU VAHİY BİLİNCİ, KENDİNDE ŞEY, TANRI PARÇACIĞI

Öz

İmge, modernist ve postmodernist edebiyata özgü yeni bir edebiyat tanımı ve bilinci ile alternatif bir varoluşu bilme yöntemidir. İmge bilinci öznenin konumu açısından üçlü bir varoluş süreci ve algısı yaratır. Birincisi „mekânsal varoluş‟tur. Mekânsal varoluş, öznenin bilinçsizlik konumunu; süresel varoluş, kendisine ait mutlak gerçeği algıladığı konumunu ifade eder. Öznenin iki tür varoluşu da algıladığı bilince tanıklık bilinci denir. Tanıklık konumunda özne izleyen, yaşayan, bilen durumlarının tamamında birden bulunur. Öznenin bu konumunun ortaya çıkardığı yeni bilince „özbenlik‟ algısı, kişinin özbenlik algısı içinde tanıklık ettiği kendi mutlak gerçeğine „öyküsellik‟, süresel varoluşun mekânsal varoluşta gerçekleşme konumuna „izdüşüm‟ demek mümkündür. Öznenin bu yeni konumun tümüne birden alternatif varoluş, süresel varoluş adını verebiliriz. Bu özne tarihin ilk defa tanık olduğu yeni bir öznedir. Ses ise yeni varlık alanının yeni tanrısıdır. Ona „ses-varlık‟, kendinde şeyin kendi bilincinin algısı adını verebiliriz. Üçlü varoluş, imgenin kendinde şey olarak oluşumunu, öznenin sanatın kurgusal alanındaki konumunu mutlak gerçek algısı nedeniyle yeryüzünün bir kurgulanan olduğu bilincine yerleştiği üst bilinç alanıdır. Öyküsellik, süresel varoluş algısındaki insanın kendi bilincine tanıklık etmesi, izdüşüm ise süresel varoluştaki gerekçenin mekânsal alanda gerekçe olarak biçimlenmesidir

Anahtar Kelimeler

Ses-varlık, İmge bilinci, Kendinde şey, Alternatif varoluş, Vahiy bilinci

Kaynakça

• Altieri, Charles, “The Postmodernism of David Antin‟s Tuning”, College English,, 48:1, 1986, p.9-25
• Atakay, Kemal, “İmge”, Kitaplık, S. 74, Temmuz-Ağustos, 2004, s. 9-14.
• Berger, John, Görme Biçimleri. çev. Yurdanur Salman, İstanbul: Metis Yayınları, 2010.
• Connor, Steven, Postmodernist Kültür, çev. Doğan Şahiner, İstanbul: YKY, 2001.
• Derrida, Jacques, Writing and Difference, Translated by Alain Bass, London: University of Chicago Press, Chicago, 1978
• Dunn, G. Robert, Identity Crises: A Social Critique of Postmodernity, University of Minnesota Pres Minneapolis: London, 1998.
• Ecevit, Yıldız, Türk Romanında Postmodernist Açılımlar, 2. bs., İstanbul: İletişim Yayınları, 2000.
• Foucault, Michel, Kelimeler ve Şeyler, çev. Mehmet Ali Kılıçbay, İstanbul: İmge Yayınevi, 2001.
• Funk, Rainer, Ben ve Biz: Postmodern İnsanın Psikanalizi, çev. Çağlar Tanyeri, İstanbul: YKY, 2006.
• Hassan, İhad, The Dismemberment of Orfeus: Toward a Postmodern Literatüre, Newyork, Oxford Universitiy Press, 1982.
• Heidegger, Martin, Sanat Eserinin Kökeni, çev. Fatih Tepebaşılı, İstanbul: Babil Yayınları, 2003.
• Hutcheon, Linda, Narsistıc Narrative: The Metafictional Paradox, Waterloo, Ont., Wilfred Laurier University Pres, 1980.
• Kant, İmmanuel, Pratik Aklın Eleştirisi, İstanbul: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları, 2002.
• Korostelina, V. Karina, Social Identity and Conflict, Structures, Dynamics and Implications, Palgrave, Macmillan: USA, 2007.
• Leppert, Richard, Sanatta Anlamın Görüntüsü İmgelerin Toplumsal İşlevi, çev. İsmail Türkmen, İstanbul: Ayrıntı yayınları, 2002.
• Mchale, Brian, “Modernist Reading- Postmodernist Tex: The Case of Gravity‟s Rainbow, Poetics Today, 1:1-2, 1982-p.85-110
• Mazzaro, Jerome, Postmodern American Poetry, Urbana, University of Illinois Press, 1980.
• Megill, Alain, Aşırılığın Peygamberleri, çev. Tuncay Birkan, İstanbul: Ayraç Yayınları, 2009.
• Mitchell, W. J. Thomas, Picture Theory, The University of Chicago Pres, Chicago and London, 1994.
• Moran, Berna, Edebiyat Kuramları ve Eleştiri, 5.bs., İstanbul: İletişim Yayınları, 2001.
• Nietzsche, Friedrich, Tragedyanın Doğusu, çev. Mustafa Tüzel, İstanbul: İthaki Yayınları, 2005.
• Nietzsche, Firiedrich, Güç İstenci, çev. Sedat Umran, 2. bs., İstanbul: Birey Yayınları, 2002.
• Ong, Walter J., Sözlü ve Yazılı Kültür, çev. Sema Postacıoğlu, İstanbul: Banon Yayınları, 1995.
• Perloff, Marjorie, The Poetıcs of İndeterminacy: Rimbaud to Cage, Princeton NJ, Princeton Unıversity Press, 1981.
• Salman, Yurdanur, “Zor Yakalanır Bir Görselleştirme”, Kitaplık, S.74, Temmuz-Ağustos 2004, 15-19.
• Sözen, Edibe, Söylem, İstanbul: Paradigma Yayınları, 1999.
• Wilde, Alan, Horizon of Assent: Modernizm, Postmodernizm and the İronic İmagination, Baltimore ve Londra, Johns Hopkins University Press, 1981.
• Taslaman, Caner, Kuantum, Felsefe ve Tanrı, 1. Bs., İstanbul: İstanbul Yayınları, 2008, s. 25, 49 Künye:
• Gür, İmran, “Postmodern Öznenin Sonu, Yeni İnsanın Alternatif Varoluşu Vahiy Bilinci, Kendinde Şey, Tanrı Parçacığı”, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi IV, (2012):98-131.