Bu makale, İslam öncesi dönemde Arapların ahlakî özelliklerini konu etmekte, Câhiliye şiiri ve atasözlerinden örneklerle onların iyi ve kötü davranış özelliklerinden kesitler sunmaktadır. İslam öncesindeki hayatlarına dair anlatılanlarda genellikle putlara tapmaları, kız çocuklarını diri diri toprağa gömmeleri, içki içip fuhuş yapmaları yoğun olarak vurgulanmış olsa da şüphesiz Câhiliye Arapları İbrâhimî geleneğe büyük saygı duyuyorlar ve hayatın her alanında bu gelenekten bazı izler taşıyorlardı. Bu makalede söz konusu dönemde Araplar arasında “mürûe” (mürüvvet) kavramıyla ifade edilen ahde vefa, cömertlik, misafirperverlik, yoksullara yardım, cesaret, yiğitlik gibi bazı erdemlerin yaygın olduğundan sözedilmekte, ancak bunların altında yatan sâikin keskin bir “şeref” duygusu olduğu ve özellikle kişi ve kabile şerefinin, dönemin ahlâk zihniyetini belirleyen en önemli etkenler olduğu vurgulanmaktadır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 1 Sayı: 3 |