Orta ve İç Asya’da Erken devir Türklerine ait
kurganlarda, mezarlarda ele geçen çok sayıda ve çeşitteki nesneler arasında
tunç aynalarla da oldukça sık karşılaşılmaktadır. Aynaların, ölülerin kemer,
baş, göğüs, el gibi bölgelerinde ele geçmiş olması, onların gerek gündelik
hayatta gerekse özellikle Şamanizm geleneği çerçevesinde kullanıldıklarını ve
birtakım sembolik değerlere sahip olduklarını göstermektedir. Onların bazen
bütün bazen de bilinçli olarak kırılmış biçimde bulunmuş olmaları yine bu
ikili-kullanım özelliklerini kanıtlar niteliktedir.
Erken dönem Türklerinde hem erkek, hem kadın hem de
çocuk mezarlarında bulunan söz konusu aynalar dönemleri içinde, kulp formlarına
göre çeşitli tiplere ayrılarak inclenmiştir: arka yüzünde tutma topuzlular,
çerçeveye bitişik kısa kulplular, çerçeveye bitişik uzun kulplular. Bazı
aynalar sade bazıları ise arka yüzündeki tasvirlerle karşımıza çıkmaktadırlar. Özellikle
Asya Hunlarına ve Göktürklere ait mezarlarda Çin aynalarına ya da bunların
yerel üretim kopyalarına rastlanılmıştır; söz konusu eserler ayrı bir çalışma
konusu gerektirdiğinden burada detaylı olarak üzerinde durulmamıştır.
Araştırmamızda Orta ve İç Asya’da varlık göstermiş
Erken dönem Türklerine ait mezarlardan ele geçen ve daha çok yerel üretim
olduklarını düşündüğümüz aynalar tanıtılmaya ve tartışılmaya çalışılmıştır.
Among the many and varied findings from kurgans – the graves
of Central and Inner Asian Turks - the placing of mirrors, especially bronze
ones, is very important. Most of these mirrors were found in situ in positions
such as the belt, hand, head, and chest of skeletons. This shows that these objects
were used not only in daily life but they also had a place in Shamanistic
practices as well as symbolical meaning.
Moreover it was noted that while some of them were found whole, some
were only found in fragments. The ones found in fragments were broken
consciously. So this point again proves their dual-usage. The mirrors of the
Ancient Turks were found in the graves of men, women, and children. We can
classify these mirrors by their period, according to the form of their handles:
looped handles, short handles at the rim, long handles at the rim. Some of them
had no ornamentation while some of them had decorations on their reverse side.
In the graves of Huns and Gokturks in particular, we observed Chinese mirrors
or their imitations. Given that we think this point needs seperate research,
this element was not detailed in our study. The aim of this research was to
present and discuss the mirrors which originated from Central and Inner Asian
early period Turkish graves.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | MAKALELER/ARTICLES |
Authors | |
Publication Date | July 31, 2019 |
Submission Date | February 28, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 12 |