Climate Types of Turkey According to Köppen-Geiger Climate Classification

Yıl 2017, , 17 - 27, 24.11.2017

Muhammed Zeynel Öztürk , Gülden Çetinkaya Selman Aydın

https://doi.org/10.26650/JGEOG295515

Öz

The Köppen–Geiger climate classification is one of the most widely used climate classification method. Climate zones are determined depending on monthly temperature and precipitation data and are indicated by letters. In this study, the Köppen–Geiger climate zones of Turkey were determined by analyzing the data collected from 512 meteorological stations. The climate characteristics of the determined climate types are explained via climate diagrams. According to the Köppen–Geiger climate classification, temperate climate (C) has the largest area, whereas arid climate (B) has the narrowest area. The widespread type B climate is observed in Central Anatolia, whereas type C climate is dominant in the coastal regions. Continental climate (D) is observed in the highlands of the Central Taurus and almost all of the Eastern Anatolia regions. According to the second and third letters, 10 different subclimate types were observed for B, C, and D climate types in Turkey. All these subtypes indicate that climates that do not have hot or cold dry seasons are dominant in Turkey. However, the northern parts of Turkey do not experience a dry-season climate.

Anahtar Kelimeler

Turkey, Climate types, Köppen–Geiger, Turkey

Köppen-Geiger İklim Sınıflandırmasına Göre Türkiye’nin İklim Tipleri

Öz

Köppen-Geiger iklim sınıflandırması dünyada en yaygın kullanılan iklim sınıflandırmalarının başında gelir. İklim tipleri aylık sıcaklık ve yağış verilerine göre belirlenir ve harfler ile gösterilir. Bu çalışmada 512 meteoroloji istasyonu verileri kullanılarak Türkiye’nin Köppen-Geiger iklim tipleri belirlenmiş ve oluşturulan iklim diyagramları ile bu tiplerin genel iklim özellikleri açıklanmıştır. Köppen-Geiger iklim sınıflandırmasına göre, en geniş yayılıma kışları ılıman orta enlem iklimi (C) sahip iken en az yayılıma kurak iklim (B) tipi sahiptir. B iklim tipinin en geniş yayılımı İç Anadolu Bölgesi’nde, C iklim tipinin kıyı bölgelerinde ve D iklim tipinin (Karasal) Orta Toroslar’ın, İç Anadolu’nun yüksek kesimlerinde ve Doğu Anadolu’nun tamamına yakınında görülür. Ayrıca ikinci ve üçüncü harflere göre, Türkiye’de B,C ve D iklim tipleri içerisinde 10 alt iklim tipi görülür. Alt iklim tiplerine göre Türkiye’nin büyük bölümünde yaz ya da kış mevsiminin kurak geçtiği iklimler egemendir. Ancak, özellikle kuzey kesimde kurak mevsimin olmadığı iklimler görülür.

Anahtar Kelimeler

Köppen-Geiger, Türkiye, İklim tipleri, Türkiye

Kaynakça

• Atalay, İ. (1994). Türkiye Vejetasyon Coğrafyası. Ege Üniversitesi Yayınları.
• Beck, C., Grieser, J., Kottek, M., Rubel, F., & Rudolf, B. (2005). Characterizing global climate change by means of Köppen climate classification. Klimastatusbericht, 51, 139-149.
• Chen, D., & Chen, H. W. (2013). Using the Köppen classification to quantify climate variation and change: an example for 1901–2010. Environmental Development, 6, 69-79.
• Çiçek, İ. (1996). Thorthwaite metoduna göre Türkiye’de iklim tipleri. Coğrafya Araştırmaları Dergisi, 12, 33-71.
• Diaz, H.F., Eischeid, J.K. (2007). Disappearing “alpine tundra” Köppen climatic type in the western United States. Geophysical Research Letters 34, L18707
• DMİ (Devlet Meteoroloji İşleri) (1972). Türkiye İklim Tasnifi (De Martonne Metoduna Göre). Ankara
• DMİ (Devlet Meteoroloji İşleri) (1988). Aydeniz Metodu ile Türkiye’nin Kuraklık Değerlendirmesi. Ankara
• Erlat, E. (2014). Dünya İklimleri. Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, Yayın no: 186.
• Erinç, S. (1949). The climates of Turkey according to Thornthwaite's classifications. Annals of the Association of American Geographers, 39(1), 26-46.
• Erinc, S. (1950). Climatic types and the variation of moisture regions in Turkey. Geographical Review, 40(2), 224-235.
• Erinç, S. (1996). Klimatoloji ve Metodları (4. Baskı). Alfa Basım Yayım Dağıtım, yayın no: 276.
• Hess, D., & Tasa, D. (2011). Mcknight's Physical Geography: A Landscape Appreciation. Prentice Hall.
• Iyigun, C., Türkeş, M., Batmaz, İ., Yozgatligil, C., Purutçuoğlu, V., Koç, E. K., & Öztürk, M. Z. (2013). Clustering current climate regions of Turkey by using a multivariate statistical method. Theoretical And Applied Climatology, 114(1-2), 95-106.
• Kalvova, J., Halenka, T., Bezpalcova, K., & Nemesova, I. (2003). Köppen Climate types in observed and simulated climates. Studia Geophysica et Geodaetica, 47, 185–202.
• Koçman, A. (1993). Türkiye İklimi. Ege Üniversitesi Edebiyat Fakülyesi Yayınları, Yanın no: 72.
• Kottek, M., Grieser, J., Beck, C., Rudolf, B., & Rubel, F. (2006). World map of the Köppen-Geiger climate classification updated. Meteorologische Zeitschrift, 15(3), 259-263.
• Köppen, W. (1918). Klassifikation der Klimate nach Temperatur, Niederschlag und Jahresablauf (Classification of climates according to temperature, precipitation and seasonal cycle). Petermanns geographische Mitteilungen, 64, 193-203.
• Köppen, W. (1936). Das geographische System der Klimate (The geographic system of climates). In: Köppen, W., & Geiger, R. (eds), Handbuch der Klimatologie, Bd. 1, Teil C. – Borntraeger, Berlin.
• Köppen, W. & Geiger, R. (1954). Klima der Erde (Climate of the earth). Wall Map 1:16 Mill. Klett-Perthes, Gotha.
• Lohmann, U., Sausen, R., Bengtsson, L., Cubasch, U., Perlwitz, J., & Roeckner, E. (1993). The Köppen climate classification as a diagnostic tool for general circulation models. Climate Research, 3, 177– 193.
• MGM (Meteoroloji Genel Müdürlüğü) (2017). İklim Sınıflandırmaları, http://www.mgm.gov.tr/FILES/iklim/iklim_siniflandirmalari.pdf. Son Erişim 23.07.2017
• Peel, M. C., Finlayson, B. L., & McMahon, T. A. (2007). Updated world map of the Köppen-Geiger climate classification. Hydrology And Earth System Sciences Discussions, 4(2), 439-47
• Rubel, F., & Kottek, M. (2010). Observed and projected climate shifts 1901–2100 depicted by world maps of the Köppen-Geiger climate classification. Meteorologische Zeitschrift, 19(2), 135-141.
• Sariş, F., Hannah, D. M., & Eastwood, W. J. (2010). Spatial variability of precipitation regimes over Turkey. Hydrological Sciences Journal, 55(2), 234-249.
• Sezer, L.İ. (1990). Türkiye'de ortalama yıllık sıcaklık farkının dağılışı ve kontinentalite derecesi üzerine yeni bir formül. Ege Coğrafya Dergisi, 5, 110-159.
• Temuçin, E. (1990). Aylık değişme oranlarına göre Türkiye'de yağış rejim tipleri. Ege Coğrafya Dergisi, 5, 160-183.
• Triantafyllou, G.N. & Tsonis, A.A. (1994), Assessing the ability of the Köppen system to delineate the general world pattern of climates. Geophysical Research Letters , 21(25), 2809–2812.
• Türkeş, M. (1996). Spatial and temporal analysis of annual rainfall variations in Turkey. International Journal of Climatology, 16, 1057-1076.
• Türkeş, M. (2010). Klimatoloji ve meteoroloji. Kriter Yayınevi.
• Türkeş, M., & Tatlı, H. (2011). Use of the spectral clustering to determine coherent precipitation regions in Turkey for the period 1929–2007. International Journal of Climatology, 31(14), 2055-2067.
• Ünal, Y., Kindap, T., & Karaca, M. (2003). Redefining the climate zones of Turkey using cluster analysis. International Journal of Climatology, 23(9), 1045-1055.
• Yılmaz, E., & Çiçek, İ. (2016). Türkiye Thornthwaite iklim sınıflandırması. Journal of Human Sciences, 13(3), 3973-3994