The history of the opposition of the Dionysian and Apollonian principles is longer than is usually assumed. Similarly to the many of the other contrarian figures ascribed to Nietzsche, the Apollonian–Dionysian was not of his making; its history is much older and buried under a number of different layers of interpretation. In the following work I will discuss the formal aspects and content of their development, which took place under the direct authorial influence of Pseudo-Longinus, Jacob Bernays, Friedrich Schiller, Fr. W. J. Schelling and Johan Jacob Bachofen. Still, although the discovery of a principle labelled das Dionysische doesn’t represent anything exceptional, the “Birth of Tragedy” treatise was a breakthrough: it began the development of a specific form of cultural critique, of which Nietzsche was the prime representative.
Dionysosçu ve Apolloncu ilkelerin karşıtlığının tarihi, genellikle varsayıldığından daha uzundur. Nietzsche’ye yüklenen çoğu karşıt figüre benzer biçimde, Apolloncu- Dionysosçu yapı onun eseri değildir. Söz konusu yapının tarihi çok daha eskidir ve bir dizi farklı yorum katmanının altında saklıdır. Bu çalışmada, Dionysosçu ve Apolloncu ilkelerin Pseudo-Longinus, Jacob Bernays, Friedrich Schiller, Fr. W. J. Schelling ve Johan Jacob Bachofen’in etkisi altında gerçekleşen gelişimlerinin biçimsel yönlerini ve içeriğini tartışacağım. Bununla birlikte Dionysosçu olarak adlandırılan bir ilkenin keşfi istisnai bir şeyi temsil etmese de “Tragedy’nin Doğuşu”na ilişkin inceleme bir atılımdı: Bu eser Nietzsche'nin başlıca temsilcisi olduğu belirli bir kültürel eleştiri biçiminin gelişimini başlatmıştır.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Felsefe |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 55 |