ACCORDING TO THE EMERGENCY ROOM STAFF THE REASONS FOR VIOLENCE

Yıl 2020, Cilt: 83 Sayı: 1, 60 - 68, 13.01.2020

İshak Aydemir Rabia Üçlü Ahmet Aydoğan

https://doi.org/10.26650/IUITFD.2019.0018

Öz

Objective: The main purpose of this study is to show the reasons for violence and the types of violence against health staff who work in emergency rooms and to raise awareness of protective and preventive precaution to be taken in this regard. Materials and Method: This research is based on a descriptive survey model. The study group for this study consists of all health personnel working in the emergency room department of the hospital of Istanbul University Cerrahpaşa Medical Faculty (doctors, nurses, emergency medicine technicians, security services, administrative services etc.). 121 medical staff working in the emergency department consented to participate in the study. Results: According to the results obtained in the study, 64% of the patients’ relatives in the first place who commit violence towards health personnel, the rate of 33.3% with patients took the second place. Violence in the emergency department is mostly commited in shifts between 00:00–08:00 am. (40%), 52.1% of staff have been subjected to violence in the past, verbal violence is the most common with a rate of 52%, the second place was by physical violence and emotional violence took third place and sexual harassment was the fourth most common form of violence reported. Conclusion: The most common reasons for the emergence of violence in emergency rooms, according to emergency room personnel; impatient patients, communication problem between patients and health workers, long waiting times and lack of workers are the most important factors.

Anahtar Kelimeler

Violence, emergency room, health violence, medical staff

ACİL SERVİS PERSONELİNE GÖRE ŞİDDETİN NEDENLERİ

Öz

Amaç: Bu çalışmada acil serviste çalışan sağlık personelinin uğradığı şiddet türleri ve şiddetin nedenleri ele alınmıştır. Temel amaç, şiddetin nedenleri ve türlerini ortaya koymak ve bu konuda alınması gereken koruyucu ve önleyici tedbirler konusunda farkındalığı arttırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma betimsel tarama modelini esas alan bir çalışmadır. Bu araştırmanın çalışma grubu, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Dekanlığına bağlı hastanenin acil servisinde çalışan tüm sağlık personeli (Doktor, hemşire, acil tıp teknisyenleri, gibi sağlık hizmetleri sınıfı, idari hizmetler olan güvenlik, bilgi işlem gibi)’ndan oluşmaktadır. Acil serviste çalışan 121 sağlık personeli çalışmaya katılmayı kabul etmiştir. Bulgular: Araştırmada elde edilen sonuçlara göre, sağlık personeline şiddet uygulayanlar sıralamasında %64 oran ile hasta yakınları ilk sırada, %33,3 oran ile hastalar ikinci sırada yer almıştır. Acil serviste şiddet en fazla 24:00–08:00 saatleri arasındaki vardiyada (%40) uygulanmakta, personelin %52,1 daha önce şiddete maruz kalmış, kaldıkları şiddet türü sıralamasında %52 ile sözel şiddet ilk sırada, fiziksel şiddet ikinci sırada, duygusal şiddet üçüncü sırada ve son sırada ise cinsel taciz yer almaktadır. Sonuç: Acil servis personeline göre, acil servislerde şiddetin ortaya çıkmasında en etkili nedenler; hastaların sabırsız olması, hasta ve sağlık çalışanları arasında etkili iletişim kurulamaması, bekleme sürelerinin uzun olması ve personel sayısının eksiliği en önemli faktörler olarak karşımıza çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Şiddet, acil servis, sağlıkta şiddet, sağlık personeli

Kaynakça

• 1. WHO (World Health Organization), Violence and health, task force on violence and health. Cenevre. WHO. 1998.
• 2. Saines CJ. Violence and aggression in A&E: recommendations for action. Accident and Emergency Nursing 1999;7(1):8-12.
• 3. Kocadağ S, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastaneleri’ndeki sağlık çalışanlarında iş yeri şiddeti ve ilişkili etmenler. [Uzmanlık Tezi] Ankara: Ankara Üniversitesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı 2009.
• 4. Yılmaz M. Sağlık bakım kalitesinin bir ölçütü: hasta memnuniyeti. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2001; 5(2):69-74.
• 5. Türkmenoğlu B, Sümer HE. Sivas il merkezi sağlık çalışanlarında şiddete maruziyet sıklığı. Ankara Med J 2017;(4):216-25. DOI: 1017098/amj.364161
• 6. Ünder YE. Sağlık çalışanlarına yönelik şiddet olgusu. Sağlık Hukuku Mahkemeleri 2. İstanbul Barosu Yayınları, 2012;(10):265-76.
• 7. Aktaş, E, Aydemir İ. Şiddete maruz kalan sağlık çalışanlarının beyaz kod uygulamasına ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Türkiye Klinikleri Sağlık Bilimleri Dergisi 2018;3(1):32-47.
• 8. Sağlık ve Sosyal Hizmet Çalışanları Sendikası: Sağlık çalışanları şiddet araştırması. Ankara: Sağlık-Sen Yayınları; http://www.sagliksen.org.tr/cdn/uploads/gallery/pdf/ fbda8576fd0d6d6de70f52f76b914672.pdf, Erişim tarihi: 03.02.2019.
• 9. Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM). Sağlık çalışanlarına yönelik artan şiddet olaylarının araştırılarak alınması gereken önlemlerin belirlenmesi amacıyla kurulan meclis araştırması komisyonu raporu. Sıra Sayısı: 454. Ankara: TBMM; 2013:391.
• 10. Ankara Tabip Odası, Hekimlere ve sağlık çalışanlarına yönelik hazırlanan şiddet raporu 2010-2011. http://static. ato.org.tr/fs/4f50993567cde95526000000/mucize_rapor. pdf, 9 Ocak 2019’de erişildi.
• 11. Pehlivan M. Hastanelerde çalışanlara yönelik şiddet ve önlenmesi [Yüksek Lisans Tezi] İstanbul. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi Bilim Dalı 2015.
• 12. Kahriman İ. Hemşirelerin sözel ve fiziksel şiddete maruz kalma durumlarının belirlenmesi. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi 2014;5(2):78.
• 13. Karasar N. Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Akademik Yayıncılık; 21. Baskı. İstanbul, 2015.
• 14. Çöl S. İş yerinde psikolojik şiddet: hastane çalışanları üzerine bir araştırma. Çalışma ve Toplum 2008;4:107-30.
• 15. Elliott PP. Violence in health care. What nurse managers need to know. Nurs Manage 1997;28:38-41.
• 16. Atik D. Sağlık çalışanlarına yönelik şiddet olgusunun bir devlet hastanesi örneğinde incelenmesi. NWSA-Medical Sciences 2013;8(2):1-15.
• 17. Çatel M. Sağlık çalışanlarına yönelik şiddet olgusunun bir üniversite hastanesi ölçeğinde incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi] İstanbul. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi Bilim Dalı 2015.
• 18. Ayrancı Ü, Yenilmez Ç, Günay Y, Kaptanoğlu C. Çeşitli sağlık kurumlarında ve sağlık meslek gruplarında şiddete uğrama sıklığı. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2002;3:147-54.
• 19. Ayrancı U, Yenilmez C, Balcı Y, Kaptanoğlu C. Identification of violence in Turkish health care settings. J Interpers Violence 2006;21:276-96.
• 20. Dalphond D, Gessner M, Giblin E, Hijazzi K, Love C. Violence against emergency nurses. Journal of Emerg Nurs 2000;26:105.
• 21. Adaş EB, Elbek O, Bakır K. Hekimlere yönelik şiddet ve hekimlerin şiddet algısı”, Gaziantep-Kilis Tabip Odası Şiddet Raporu I, 2008. http://www.ttb.org.tr/siddet/images/ file/gaziantepsiddet.pdf
• 22. Karaca BK, Aydın B, Turla A, Dündar C. Samsun’da hekimlerin meslekleri nedeniyle yaşadıkları şiddetin özellikleri ve şiddeti önlenme stratejileri konusundaki düşünceleri. Adli Tıp Bülteni, 2015;20(2):76-82.
• 23. Fernandes C, Bouthillette F, Raboud JM, Bullock L, Moore CF, Christenson JM et al. Violence in the emergency department: a survey of health care workers. CMAJ 1999;16:161-70.
• 24. Annagür B. Sağlık çalışanlarına yönelik şiddet: risk faktörleri, etkileri, değerlendirilmesi ve önlenmesi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar - Current Approaches in Psychiatry 2010;2(2):161-73.
• 25. Bahar A, Şahin Ş, Akkaya Z, Alkayiş M. Acil serviste çalışan hemşirelerin şiddete maruz kalma durumu ve iş doyumuna etkili olan faktörlerin incelenmesi. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi (Journal of Psychiatric Nursing) 2015;6(2):57-64.
• 26. Kayhan Tetik B, Gözükara Bağ H, Gültekin A, Savaş S, Sharifi Z, Akha Sahil S. Sağlık personeline yönelik şiddet nedenlerinin ve şiddet uygulamayı düşünen bireylerin sosyodemografik özelliklerinin değerlendirmesi. Jour Turk Fam Phy 2018;09(1):2-8.
• 27. Khun W. Violence in the emergency department: managing aggressive patient in a high-stress environment. Postgrad Med 1999;105:143-8.