Amaç: Bu çalışmanın amacı kronik renal yetersizliği olan hastalarda diyaliz (dx) ve transplantasyonun (tx) üremik
polinöropatiye etkinliklerinin karşılaştırılmasıdır.
Gereç ve yöntem: Çalışmamıza 11 diyaliz (9’u hemodiyaliz, 2’si kronik periton diyalizli) ve 22 renal transplantlı
olmak üzere toplam 33 hasta alındı. Kontrol grubunda 10 sağlıklı birey vardı. Renal replasman tedavisi yani dx veya
tx yapılmadan önce ve tedavinin başlamasından 6 ay sonra elektrofizyolojik incelemeler yapıldı. Duysal iletiler
olarak medyan, ulnar, radyal, sural ve superfisyel peroneal sinirlerde başlangıç (distal) latansı, tepe latansı, amplitüd,
ileti hızı ve sural/radyal duysal cevap amplitüd oranı; motor iletiler olarak ise medyan, ulnar, peroneal ve tibial
sinirlerde, distal latans, amplitüd ve ileti hızı hesaplandı. Ayrıca medyan ve tibial F dalga ile tibial H refleks latansları
da incelendi.
Bulgular: Duysal cevap başlangıç (distal) latansları ve tepe latanslarında (ms) dx hastalarında anlamlı bir değişiklik
olmazken (örneğin, ulnar sinirde sırasıyla 2,05→2,0, p > 0,5 ve 2,61→2,59, p > 0,5; sural sinirde sırasıyla
2,95→2,96, p > 0,5 ve 3,75→3,81, p > 0,5), tx hastalarında anlamlı azalma saptandı (örneğin, ulnar sinirde sırasıyla
1,83→1,73, p < 0,5 ve 2,47→2,35, p < 0,5; sural sinirde sırasıyla 2,83→2,68, p < 0,5 ve 3,65→3,46, p < 0,5). Duysal
cevap amplitüdleri (µV) ve ileti hızlarında (m/sn) da ulnar sinirde dx ve tx hastalarında anlamlı artış olurken (dx
hastalarında sırasıyla 13,98→16,97, p < 0,01 ve 48,67→51,76, p < 0,01; tx hastalarında sırasıyla 13,4→23,11,
p < 0,001 ve 53,15→57,31, p < 0,001) sural sinirde sadece tx hastalarında anlamlı artış bulundu (dx hastalarında sırasıyla 10,91→11,08, p > 0,5 ve 45,39→46,14, p > 0,5; tx hastalarında sırasıyla 17,36→21,28, p < 0,001 ve
49,01→51,96, p < 0,01). Ulnar sinirdeki motor cevap başlangıç (distal) latansları, amplitüdleri ve ileti hızları diyaliz
hastalarında değişmezken (sırasıyla 2,76→2,61, p > 0,5, 9,15→9,60, p > 0,5, 55,99→56,27, p > 0,5), tx hastalarında
anlamlı olarak değişmiştir (sırasıyla 2,45→2,05, p < 0,5, 9,35→10,90, p < 0,5, 61,77→64,18, p < 0,01). Aynı değerlerin
tibial sinirdeki ölçümlerinde dx ve tx grubunda anlamlı değişiklikler bulunmuştur (dx grubunda sırasıyla
15,15→9,16, p < 0,001, 4,12→4,96, p < 0,5, 40,18→42,49, p < 0,5 ve tx grubunda sırasıyla 13,61→8,30, p < 0,001,
5,86→6,87, p < 0,5, 43,83→45,43, p < 0,5). Her iki grup hastada da medyan ve tibial F dalga yanıtları ile tibial H refleks
latanslarında anlamlı değişiklikler olmuştur. Tibial H refleks amplitüdleri ise sadece tx grubunda anlamlı artış
göstermiştir. Sural/radyal duysal amplitüd oranında ise dx grubunda azalma olurken (0,56→0,49) tx grubunda artış
(0,62→0,68) gözlendi.
Sonuç: Hem diyaliz ve hem de tx hastalarında duysal parametrelerin motor parametrelerden daha belirgin olarak
düzeldiği; duysal, motor iletilerde ve F dalga yanıtı ile H refleksindeki düzelmenin transplantlı hastalarda daha belirgin
olduğu dikkati çekmiştir. Literatürde belirtildiğinin aksine, transplantlı hastalarımızda preop üremik dönemin
uzunluğuna rağmen posttx tüm iletilerde anlamlı düzelmeler dikkati çekmiştir. Bu sonuçlar üremik polinöropatinin
tedavisinde renal tx’in diyaliz tedavisine üstünlüğünü göstermiştir
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Klinik Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Kasım 2011 |
Gönderilme Tarihi | 15 Kasım 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 Cilt: 69 Sayı: 3 |
Contact information and address
Addressi: İ.Ü. İstanbul Tıp Fakültesi Dekanlığı, Turgut Özal Cad. 34093 Çapa, Fatih, İstanbul, TÜRKİYE
Email: itfdergisi@istanbul.edu.tr
Phone: +90 212 414 21 61