AKARSULAR VE AKARSULARDA REKREASYON OLANAKLARI

Yıl 2016, Cilt: 6 Sayı: 13, 0 - 0, 31.01.2016

Hilmi Ekin Oktay Reyhan Erdoğan Fatma Başak Oktay

Öz

İnsanlar var olduğundan beri, akarsuları kullanmışlardır. Nüfusun artışı ve teknolojinin gelişimi akarsuların insanlar tarafından kullanımını da çeşitlendirmiş ve geliştirmiştir.

Günümüzde kent insanının akarsular ile doğrudan bağının kopmuş olduğu gözlemlenmektedir ve rekreasyonel kullanımlara izin vermeyen, bitki örtüsü tahrip olmuş, yüksek duvarlar ve yapılarla kuşatılmış bir akarsu kıyısı ortaya çıkmaktadır.  Akarsu kıyılarındaki açık alanları kentsel yeşil alan sistemi içinde rekreasyonel faaliyetler için kullanılabilir olarak tasarlamanın birinci hedefi bu alanların koruma ve kullanım dengesinin sağlamak olmalıdır. Bu bağlamda söz konusu yaklaşımlardan biri de rekreasyonel yeşil yol kavramı olarak karşımıza çıkmaktadır.

            Çalışma kapsamında geçmişten günümüze kadar yapılan akarsu ve su kıyısı rekreasyon olanakları üzerine kavramlarının tanımlanması ve sınıflandırılması ile ilgili çalışmalar taranmıştır. Akarsu ve su kıyısı rekreasyon olanakları belirlenip bunların altındaki tanım ve sınıflandırmalar saptanmış, akarsu kıyısı için tasarımlar incelenmiş, akarsulara bağlı rekreasyon aktiviteleri belirtilmiş, aktivitelerin uygulanmasına yönelik yapılabilecek çalışmalara değinilmiştir.

 

Anahtar Kelimeler

Akarsular, rekreasyon; akarsu kıyısı kullanımları; akarsu mekanları peyzajları; yeşil yol planlaması

Kaynakça

• BELL, S. 1997. Design for Outdoor Recreation. Spon Press, ISBN: 0 419 20350 8, London, p. 218.
• HASLAM, S. M. 2008. The Riverscape and The River. Cambridge University Press, ISBN: 978-0-521-83978-5, Cambridge İngiltere, p. 404.
• HATTAPOĞLU, M. Z. 2004. Su Olgusunun Yerleşmeler Evrimindeki Yeri ve Günümüzde bir Kentsel Tasarım Elemanı Olarak Yeniden Yorumlanması. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Fakültesi, İstanbul.
• HOŞGÖREN, Y. 1992. Hidrografya’nın Ana Çizgileri I Yer altı Suları Kaynaklar Akarsular. İstanbul Üniversitesi Yayını, No:2619, İstanbul, s.126.
• HÖLZER, C., HUNDT, T., LÜKE, C. und HAMM, O. G. 2008. Riverscapes: Designing Urban Embankments. Ed: Montag Stiftung Urbane Raume and Regionale, Trans to English by: Wiethüchter, A., Herrlinger, R., Müller-Welt, C., Birkhauser, ISBN: 978-3-7643-8829-4, Basel, İsviçre, p. 572.
• JEONG, J. S. 2006. Eco-landscape. CAPress Co., Ltd., Seul, Güney Kore, p.312.
• JUNKER, B. and BUCHECKER, M. 2008. Aesthetic Preferences Versus Ecological Objectives in River Restorations. Landscape and Urban Planning, No: 85 p.141–154.
• LITTLE, C. E. 1995. Greenways for America. The Johns Hopkins University Press., ISBN: 0-8018-5140-8, London, İngiltere, p. 237.
• ÖNEN, M. 2007. Kentsel Kıyı Mekânı Olarak Akarsuların Rekreasyonel Kullanım Potansiyelinin İrdelenmesi: Eskişehir Porsuk Çayı ve İstanbul Kurbağlıdere Örneği. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı; İstanbul.
• SALICI, A. 2009. Çatalan Baraj Gölü-Deli Burun Aksında Seyhan Nehrinin Yeşil Koridor Potansiyelinin Araştırılması. Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilimdalı, Adana, s. 166.
• SALICI, A. ve ALTINKASA, F. 2010. Çatalan Baraj Gölü-Deli Burun Aksında Seyhan Nehrinin Yeşil Koridor Potansiyelinin Araştırılması.
• ŞAHİN, Ş. 1996. Dikmen Vadisinin Peyzaj Potansiyelinin Saptanması ve Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Ankara.
• UZUN, G. 1997. Çevre tasarımında su kullanımı. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Genel yayın no:179, Adana, s. 239.
• WOHL E. E. 2004. Disconnected Rivers. Yale University Press, ISBN: 0-300-10332-8, London, p. 301.