Mimari Tasarım Eğitiminde Yaz Okulu Deneyimi: Öğrenci Performansı Üzerinden Bir Değerlendirme

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 19, 77 - 92, 30.06.2019

Merve Özkaynak İlknur Acar Ata

https://doi.org/10.16950/iujad.511970

Cited By: 2

Öz

Stüdyo eğitimi, proje yürütücüsünün danışmanlığında, öğrencilerin fikir
ve tasarımlarının verilen program ve sürede projenin gelişimini sağlayarak
dönem sonunda proje çıktılarının beklendiği eğitim sürecidir. Mimarlık eğitiminde
tasarım bilgisinin aktarılmasından ziyade öğrencinin tasarım sürecini öğrenmesi
hedeflenmektedir. Mimarlık eğitiminde normal öğretimden farklı olarak yaz okulu
kısıtlı zamanda öğrencilerin kaldıkları dersleri, farklı üniversitelerde
almalarına olanak tanıyan eğitim dönemidir.

Bu çalışmada Selçuk
Üniversitesi yaz okulu kapsamında eş zamanlı olarak iki farklı stüdyoda, iki
farklı ders yürütücüsü tarafından yürütülen ve aynı sürede, ortak proje alanı
ve ortak ihtiyaç programı kapsamında proje 5 ve 6 öğrencilerinin katılımı ile
atölye çalışması yapılmıştır. Çalışmanın amacı mimarlık eğitiminde kısıtlı
zaman içerisinde yürütülen yaz okulu döneminin sürecini, sınırlılıklarını,
planlanmasını ve yaz okulunun normal dönemden farkını değişkenleri ile ele
almaktır. Sonuç olarak öğrencilerin devamlılık oranları ve proje çıktıları
incelenerek, yaz okulunda yaşadıkları problemler ve bunlara yönelik üretilen
çözümlere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Mimarlık Eğitimi, Öğrenci Performansı, Stüdyo Eğitimi, Yaz Okulu

A Summer School Experience in Architectural Design Education: An Evaluation on Student Performance

Öz

Studio training is the training process in
which students' ideas and designs are expected to be projected at the end of
the term by providing the development of the project in the given program and
time. It is aimed that the student learns the design process rather than
transferring design knowledge in architectural education. Unlike normal
education in architecture education, summer school is a period of education
that allows students to take courses at different universities in limited time.

In this study, in the same period conducted
by two different lecturers in two different studios simultaneously within the
scope of Selçuk University Summer School, a workshop was held with the
participation of 5 and 6 studio students within the scope of the common project
area and common needs program. The aim of the study is to examine the process
of summer school period in a limited time in architecture education, its
limitations, planning and the difference of summer school from the normal
period. As a result, the continuity ratios and project outcomes of the students
were examined, the problems they experienced in summer school and the solutions
produced for them were included.

Anahtar Kelimeler

Architectural Educaiton, Student Performance, Studio Education, Summer School

Kaynakça

• Arıdağ, L. (2005). Mimari Tasarım Stüdyo Eğitiminde İletişim. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul.
• Boyer, E. L. ve Mitgang, L. D. (1996). Building community: A New Future for Architectural Education and Practice: A Special Report. Princeton: The Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching.
• Ciravoğlu, A. (2003). Mimari Tasarım Eğitiminde Formel ve Enformel Çalışmalar Üzerine. Yapı Dergisi(257), 43-47.
• Demirel, Ö. (1999). Planlamadan Değerlendirmeye Öğretme Sanatı. Ankara: Pagem A Yayıncılık.
• Dikmen, Ç. B. (2011). Mimarlık Eğitiminde Stüdyo Çalışmalarının Önemi: Temel Eğitim Stüdyoları (Importance of the Studio Courses In Architectural Education: Basic Design Studios). e-Journal of New World Sciences Academy, 6(4), 1509-1520.
• Dutton, T. A. (1987). Design and Studio Pedagogy. Journal of Architectural Education, 41(1), 16-25.
• Düzgün, E. (2004). Mimari Tasarım Eğitiminde "Başarı Yönelimi"nin Ölçülmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul, Türkiye.
• Hacıhasanoğlu, O., Hacıhasanoğlu, I. ve Erem, Ö. (2003). Tasarım Stüdyosundaki Amaçlar. Ege Mimarlık, 3(47), 29-31.
• Ketizmen, G. (2002). Mimari Tasarım Stüdyosunun Biçimlenmesinde Yöntemsel ve Mekansal Etkilerin İncelenmesi: Anadolu Üniversitesi Mimarlık Bölümü Mimari Tasarım Stüdyosu Örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Anadolu Üniversitesi, İstanbul.
• Ketizmen, G. (2003). Mimari Tasarım Stüdyosunda Çalışma Yöntemleri: Anadolu Üniversitesi Mimarlık Bölümü Örneği. Ege Mimarlık, 3(47), 32-34.
• Konyalı, İ. H. (1964). Abideleri ve Kitabeleri ile Konya Tarihi. İstanbul: Yeni Basım Kitapevi.
• Melikeoğlu Eke, A. S. ve Usta, G. (2016). The first year of design education: Abstract - concrete problemcentered model. Global Journal of Arts Education, 6(1), 11-19.
• Nalçakan, H. (2006). Küreselleşen Dünyada Mimarlık Eğitimi ve Türkiye. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul.
• Oh, Y., Ishizaki, S., Gross, M. D. ve Do, E. Y.-L. (2013). A theoretical framework of design critiquing in architecture studios. Design Studies, 34(3), 302-325.
• Onur, D. ve Zorlu, T. (2017). Tasarım Stüdyolarında Uygulanan Eğitim Metotları ve Yaratıcılık İlişkisi (The Relation Between The Training Methods Applied in Design Studios and The Creativity). The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication, 7(4), 542-555.
• Özer, B. (1964). Walter Gropius ve Mimarın Eğitimi Meselesi. Mimarlık Dergisi, 10(4), 5-6.
• Rittel, H. (1985). Tasarım Eğitiminin Tasarımına İlişkin Bazı İlkeler. Mimarlık, 85(8), 20-22.
• Sachs, A. (1999). 'Stuckness’ in the design studio. Design Studies, 20(195-209).
• Schön, D. (1988). Designing: Rules, Types and Worlds. Design Studies, 9(3), 181-190.
• Şahin, A. (2013). Mimarlık Eğitiminde Bir Stüdyo Yöntemi: Tasarla-Yap Stüdyosu. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul.
• Tok, A. ve Ayyıldız Potur, A. (2016). Tasarım Stüdyolarında Eleştiri: Aktörler, Ortam, Kanallar Üzerine (Criticism in Design Studio: The Actors, Atmosphere, and Channels). Megaron, 11(3), 412-422.
• Uluoğlu, B. (1990). Mimari Tasarım Eğitimi Tasarım Bilgisi Bağlamında Stüdyo Eleştirileri. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İstanbul Teknik Üniversites,, İstanbul.
• Uluoğlu, B. (2000). Design knowledge communicated in studio critiques. Design Studies, 21(1), 33-58.
• Yürekli, K. F. (2014). Mimarlık ve Eğitimi: "Firmitas, Utilitas, Venustas" ile Sürekli Savaşım. Arredamento Mimarlık, 2014(11), 107-111.