Investigation of Attitudes of Rape Through Rape Myths, Just World Beliefs, Sex Roles and Demographic Variables

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 18, 31 - 50, 17.05.2019

Ferihan Yancı Aslıhan Özlem Polat

Öz

Objective: In this study, the relationship among attitudes towards rape victims and
perpetrators, rape myths, just world belief and gender roles are investigated and also analyzed
against a number of demographic variables such as gender, age, and education level through
multiple rape scenarios.
Methods: A total of 300 people were included in the study, including 164 female and
136 male participants over the age of 18, who were non-random sampling. Paticipants were
asked to complete Personal Information Form, Illinois Rape Myth Acceptance Scale, Just
World Scale, BEM Sex-Role Inventory and Evaluation Test with ten questions about rape
scenarios. To measure the relationship among the variables correlation analysis was carried
out and to examine the difference between the variables ANOVA.
Results: The results demonstrated that male participants tended to accuse the victim
and accept the rape myths more than female participants. Participants who have lower
education level and have greater masculinity levels accepted the rape myths and accused the
victim. The victim, once depicted as a more respectable person in the scenario, was accused
less as being the instigator and careless, was considered less as the responsible party, was
considered to be affected more from what happened.
Conclusion: As expected, it became evident that the rape victim was accused more as
the acceptance of the rape myths increased. Similarly to the literature, males tended to put the
blame on the victim and hold her accountable more than females. It was showed that the
respectability of the victim influenced the accusation tendency of the victim. It is crucially
important to take the required precautions and to utilize various sanctions.

Anahtar Kelimeler

Sexual violence, Rape myths, Sex-roles, Just world belief, Trauma

Tecavüze İlişkin Tutumların Tecavüz Mitleri, Adil Dünya İnancı, Cinsiyet Rolleri ve Demografik Değişkenler Açısından İncelenmesi

Öz

Bu çalışmada, farklı tecavüz senaryoları üzerinden katılımcıların mağdura ve faile
yönelik tutumları, tecavüz mitleri, adil dünya inancı ve cinsiyet rollerinin cinsiyet, yaş ve
eğitim gibi değişkenlerle ve birbirleri ile olan ilişkisi incelenmiştir.
Yöntem: Araştırmaya seçkisiz olmayan örnekleme içinden 18 yaş üzeri 164'ü kadın,
136'sı erkek katılımcı olmak üzere toplam 300 kişi dahil edilmiştir. Katılımcılara Kişisel Bilgi
Formu, Illinois Tecavüz Mitlerini Kabul Ölçeği, Bireysel ve Genel Adil Dünya Ölçeği, Bem
Cinsiyet Rolü Envanteri ve 6 farklı tecavüz senaryosuna ilişkin 10 soruluk değerledirme
anketi doldurtulmuştur. Ölçeklerin birbiri ile olan ilişkisini incelemek için Anova, her bir
ölçeğin yordayıcılığını değerlendirmek içinse Regeresyon analizi uygulanmıştır.
Bulgular: Araştırma sonuçlarına göre; erkeklerin kadınlara oranla mağduru daha fazla
suçladıkları, tecavüz mitlerini daha fazla kabul ettikleri, düşük eğitimli katılımcıların ve
erkeksilik düzeyi yüksek katılımcıların tecavüz mitlerini daha fazla kabul ettikleri ve mağduru
daha fazla suçladıkları bulgulanmıştır. Diğerlerine göre daha saygın olarak nitelendirilen
mağdurun, daha az tahrik edicilik ve dikkatsizlikle suçlandığı, olaydan daha az sorumlu
tutulduğu ve daha fazla etkilendiğinin düşünüldüğü görülmüştür.
Sonuç: Beklenildiği gibi tecavüz mitlerinin kabulü arttıkça mağdurun daha fazla
suçlandığı görülmektedir. Ayrıca literatürle uyumlu olarak; erkekler kadınlara oranla mağduru
daha fazla suçlama eğilimindedirler. Mağdurun saygınlığının mağduru suçlama düzeyini
etkilediği görülmüştür. Mağdur olan kadının suçlanması, failin sorumluluğun azımsanmasına
ve tecavüz olgusunun olağanlaştırılmasına zemin yaratabilmektedir. Bu bağlamda gereken
tedbirlerin alınması ve yaptırımların uygulamaya dökülmesinin önemi dikkati çekmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Cinsel şiddet, tecavüz mitleri, cinsiyet rolleri, adil dünya inancı, travma.

Kaynakça

• 1. Bell S, Kuriloff P, Lottes I. (1994). Understanding Attributions of Blame in Stranger Rape and Date Rape Situations: An Examination of Gender, Race, Identification, and Students’ Social Perceptions of Rape Victims. J Appl Soc Psychol. 24(19):1719-1734. doi:10.1111/j.1559-1816.1994.tb01571.x
• 2. Burt MR. (1980). Cultural myths and supports for rape. J Pers Soc Psychol . 38(2):217-230. doi:10.1037/0022-3514.38.2.217
• 3. Bohner G, Danner UN, Siebler F, Samson GB. (2002).Rape Myth Acceptance and Judgments of Vulnerability to Sexual Assault: An Internet Experiment. Exp Psychol. 49(4):257-269. doi:10.1026/1618-3169.49.4.257
• 4. Bruggen M, Grubb A. (2014). A review of the literature relating to rape victim blaming: An analysis of the impact of observer and victim characteristics on attribution of blame in rape cases. Aggress Violent Behav. 19:423–431. doi:10.1016/j.avb.2014.07.008
• 5. Çamaş GG, Meşe G. (2016). Sosyal Hiyerarşi: Cinsel Şiddet Mitlerini Anlamak. Türk Psikoloji Dergisi. 31(78):62-74.
• 6. Çoklar I, Meşe G. (2014). Illinois Tecavüz Mitlerini Kabul Ölçeği Kısa Formunu Türkçe’ye Uyarlama Çalışması. Psikoloji Çalışmaları Dergisi. 34(2):53-64.
• 7. Davies M, Mccartney S. (2003). Effects of gender and sexuality on judgements of victim blame and rape myth acceptance in a depicted male rape. J Community Appl Soc Psychol. 13:391–398. doi.org/10.1002/casp.741
• 8. Dökmen ZY. (1999). Bem cinsiyet rolü envanteri kadınsılık ve erkeksilik ölçekleri Türkçe formunun psikometrik özellikleri. Kriz Dergisi. 7(1):27-40.
• 9. Eker T, Erdener E. (2011). Tecavüze ilişkin kültürel mitler ve mitlerin kabul edilmesine etki eden faktörler. Türk Psikoloji Yazıları. 14(28):60-72.
• 10. Frese B, Moya M, Megías JL. (2004). Social perception of rape how rape myth acceptance modulates the ınfluence of situational factors. J Interpers Violence. 19:143-
• 161. doi:10.1177/0886260503260245
• 11. Foley LA, Pigott MA. (2000). Belief in a just world and jury decisions in a civil rape trial. J Appl Soc Psychol. 30(5):935-951. doi:10.1111/j.1559-1816.2000.tb02504.x
• 12. Gölge ZB. (2005). Cinsel travma sonrası oluşan ruhsal sorunlar, Nöropsikiyatri Arşivi. 42(1-2-3-4):19-28.
• 13. Göregenli M. (2003). Şiddet, Kötü Muamele ve İşkenceye ilişkin değerlendirmeler, tutumlar ve deneyimler. İşkencenin Önlenmesinde Hukukçuların Rolü Projesi Raporu. İzmir Barosu, İzmir
• 14. Göregenli M. Şiddet ve İşkencenin Meşrulaştırılması Sürecinin Sosyal Psikolojik Arka Planı, İzmir, 2012. Erişim: 12 Ocak 2018'de http://www.stramap.org/images/cust_files/080613160140.pdf adresinden indirildi.
• 15. Grubb A, Turner E. (2012). Attribution of blame in rape cases: A review of the impact of rape myth acceptance, gender role conformity and substance use on victim blaming. Aggress Violent Behav. 17:443–452. doi:10.1016/j.avb.2012.06.002
• 16. Grubb A, Harrower J. (2008). Attribution of blame in cases of rape: An analysis of participant gender, type of rape and perceived similarity to the victim. Aggress Violent Behav. 13:396–405. doi:10.1016/j.avb.2008.06.006
• 17. Hayes RM, Lorenz K, Bell KA. (2013). Victim blaming others: Rape myth acceptance and the just world belief. Fem Criminol. 8(3):202–220. doi:10.1177/1557085113484788
• 18. Idisis Y, David SB, Nachum EB. (2007). Attribution of blame to rape victims among therapists and non-therapists. Behav Sci Law. 25:103–120. doi:10.1002/bsl.721
• 19. Kassing LR, Prieto LR. (2003). The rape myth and blame-based beliefs of counselors-in-training toward male victims of rape. J Couns Development. 81:455-461. doi:10.1002/j.1556-6678.2003.tb00272.x
• 20. Kleinke CL, Meyer C. (1990). Evaluation of rape victim by men and woman with high and low belief in a just world. Psychol Women Q. 14(3):343-340. doi:10.1111/j.1471-6402.1990.tb00024.x
• 21. Lerner MJ. (1965). Evauation of performance as a function of performer’s reward and attractiveness. J Pers Social Psychol 1(4):355-360. doi:10.1037/h0021806
• 22. Payne DL, Lonsway KA, Fitzgerald LF. (1999). Rape myth acceptance: exploration of its structure and its measurement using the illinois rape myth acceptance scale. J Res Pers. 22:27-68. doi:10.1006/jrpe.1998.2238
• 23. Rando RA, Rogers JR, Brittan-Powell CS. (1998).Gender role conflict and college men’s sexually aggressive attitudes and behavior. J Ment Health Couns. 20:359– 369.
• 24. Russel BL, Trigg KY. (2004). Tolerance of sexual harassment: An examination of gender differences, ambivalent sexism, social dominance, and gender roles. Sex Roles.50(7/8):565-573. doi:10.1023/B:SERS.0000023075.32252.fd
• 25. Sheldon JP, Parent SL. (2002). Clergy’s attitudes and attributions of blame toward female rape victims. Violence Against Women. 8(2):233-256. doi:10.1177/10778010222183026
• 26. Smith RE, Keating JP, Hester RK, Mitchell HE. (1976). Role and justice considerations in the attribution of responsibility to a rape victim. J Res Pers.10:346-357. doi:10.1016/0092-6566(76)90024-6
• 27. Strömwall LA, Alfredsson H, Landström S. (2012). Blame attributions and rape: Effects of belief in a just world and relationship level. Legal Criminol Psychol. 18:254-
• 261. doi:10.1111/j.2044-8333.2012.02044.x
• 28. Strömwall LA, Alfredsson H, Landström S. (2013). Rape victim and perpetrator blame and the Just World hypothesis: The influence of victim gender and age. J Sex Aggress.19(2):207-217. doi:10.1080/13552600.2012.683455
• 29. Whatley MA, Rıggıo RE. (1993). Gender differences in attributions of blame for male rape victims. J Interpers Violence. 8(4):402-411. doi:10.1177/088626093008004005
• 30. Yalçın MA. (2016). Cinsel Saldırı Suçu Mağduru Kadınlara Karşı Toplumsal Tutumlar. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.