Bu çalışma, Auden’ın üç farklı dönemini temsil eden “On iki Şarkı,” “Beş Şarkı” ve “İki Don Kişot Güzellemesi” adlı şiirlerinde şiir kişilerinin yaşadığı umutsuzluk ve endişe hislerini incelemektedir. Eliot kuşağının son temsilcisi olarak Auden, sorunlu uyum sağlama sürecini şiirleştirir. Diğer bir deyişle, erken dönem şiirlerinde yansıtılan merkeze yaklaşıp merkezden uzaklaşmanın bıktırıcı deviniminden sonra şairin huzura kavuştuğu söylenebilir. Şiirlerin tartışılmasından önce çalışma, Auden’ın hayatının şairliğine nasıl bir etkisi olduğu üzerine kısa bir değerlendirmede bulunur. Auden’ın hayatındaki başlıca konu veya sorunların seçilen şiirlerde ne derece görünür olduğu da çalışmanın ana tartışmalarından birini oluşturur. Tartışmanın diğer odak noktasıysa şiirlerin imgeler yoluyla Auden’ın yaşadığı ve başka bir şiir derlemesinin adını da oluşturan “Kaygı Çağı”nı çarpıcı bir şekilde yansıttığıdır. Üç farklı dönemindeki “şarkılar,” Auden şiirindeki değişmez ümitsizliği yansıtır. Ancak, aşk ve doğa gibi çeşitli belirleyici unsurlarla yitirilen bağlantının farkındalığı, Auden’ın son şiirlerinde mütevazı bir kabullenmişliğe evrilir. Seçilen şiirler, din ve anamalcı anlayış üzerine belirli imalar taşımanın yanında aşk, yalnızlık ve kent soylu değerleri işlemesi bakımından benzerlikler taşımaktadır. Sonuç olarak, erken, geçiş ve son dönemlerinden seçilen şiirler, şairin karmaşık ‘huzur’ düşüncesini yansıtmanın yanında hem kavuşma hem de ayrılık şarkıları olduğundan Auden şiirini herhangi bir genellemeye indirgemenin sorunlu olduğunu gösterir.
This study evaluates Auden’s “Twelve Songs” (1935-38), “Five Songs” (1948-53), “Two Don Quixote Lyrics” (1963) representing three different periods in the Auden canon in order to discuss the senses of anxiety and desperateness felt by the poetic personas. As the last major voice of Eliot generation, Auden poeticizes his process of problematic uniformity. In other words, he feels at home after the harassing motion of centring and decentring reflected in his early poems. The songs from the different periods of Auden demonstrate the unchangeable nature of hopelessness in his poems. However, the awareness of a broken link with various defining factors such as love and nature evolves into a humble acknowledgement in Auden’s later works. Thus, the selected poems share a similar attitude towards the basic arguments of love, loneliness, and bourgeoisie values besides the political implications on capitalism and religion. In conclusion, the analysis of “Twelve Songs,” “Five Songs” and “Two Don Quixote Lyrics” from his early, transition and later periods suggests that Auden’s poetry cannot be reduced into any formula and reflects his problematic perception of ‘peace’ as the poems waver between the songs of reunification and those of separation.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Creative Arts and Writing |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 23, 2020 |
Submission Date | March 19, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 30 Issue: 2 |