Öz
Bu çalışmada Tahsin Yücel’in Kumru ile Kumru başlıklı romanının baş kahramanı özne Kumru ve onun yaşamını yönlendiren nesneler göstergebilimsel açıdan çözümlenmeye çalışılacaktır. Bu bağlamda, çalışma özne nesne ilişkileri ve özne tipleri ile sınırlandırılmıştır. Çözümleme, kullanılan yöntemin ve üst dil terimlerinin sunulmasıyla başlatılmıştır. Özne, iradesi ve bilinci olan insan özelliği taşıyan eyleyendir; nesne ise öznenin bilincini yönelttiği somut ya da soyut bütünlüktür. Değer nesnesi ve bilgi nesnesi konusunda kuramsal bilgiler verildikten sonra, önce iradesizlik nedeniyle özne özelliği taşımayan, sonra da iradeli olmasıyla özne özelliği taşıyan iki tür özne tanıtılmıştır. Sonra da ikinci gruptaki özneler nesneleriyle ilişkilerine göre, dört ulam içinde örneklendirilmiştir: Boş özne, istek öznesi, bilgi öznesi ve ayrılık öznesi. Bu konumdaki özneler kendilerinden güçlü bir gönderene bağımlı iseler bağımlı, değillerse bağımsız (özerk) özneler olarak tanımlanırlar. Kumru önce özne özelliği taşımazken, sırasıyla Bağımlı Boş Özne, Bağımlı İstek Öznesi, Bağımsız İstek Öznesi konumlarına geldikten sonra başlangıç durumuna dönerek hem iradesini, hem nesnelerini hem de özne özelliğini yitirir. Kumru, bilgi ile ilişki kurmadığı için hiçbir zaman bilgi ve ayrılık öznesi konumlarına gelmez. Romandaki değer nesnelerinin tümü tüketilebilen, zamanla değerini yitiren iç çamaşırı, buzdolabı, televizyon ve otomobildir. Her nesne önce Kumru’yu dönüştürür, güçlendirir, sonra bunalıma sokar. Kumru’ya göre insan ilişkileri nesnelerle bağıntılı olduğunda, nesnelerin değeri yoksa insanın da değeri yoktur
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Courtés, J. (1989). Sémantique de l’énoncé: applications pratiques. Paris : Hachette.
- Coquet, J.-C. (1997). La quête du sens. Paris : PUF.Coquet, J.-C. (1984). Sémiosis. Le discours et son sujet. Paris : Klincksieck.
- Greimas, A. J. & Courtés, J. (1979). Sémiotique, raisonnée de la théorie du langage. Paris : Hachette.
- Hébert, L. (2007). Dispositifs pour l’analyse des textes et des images. Introduction à la sémiotique appliquée.Limoges : Pulim.
- Hénault, A. (1989). Narratologie. Sémiotique générale. Les enjeux de la sémiotique 2. Paris : PUF.
- Yücel, T. (2005). Kumru ile Kumru. İstanbul: Can.
Öz
In this study, Kumru, the heroine in Tahsin Yücel’s Kumru ile Kumru (Kumru and Kumru) and the objects that guide her life are analyzed from a semiotics aspect. However, the study is limited to subject-object relations and subject types. The analysis starts with the presentation of methods and the terms of the second order language. The subject is an agent who has a will and consciousness and carries human features while the object is the concrete or abstract unit that the subject impels one’s consciousness with. After presenting theoretical information about value object and information object, two types of subjects were identified: one who does not have a will thus does not have subject quality, and one who has a will thus has subject quality. The subjects in the second group are divided into four subcategories based on their relationships with the objects: empty subject, request subject, knowledge subject, and separation subject. If the subject in this location depends on a stronger sender, they are defined as dependent, if not they are defined as independent (autonomous) subjects. While Kumru did not carry the subject features at first, after being the dependent empty subject, dependent request subject, independent request subject positions respectively and returning to the starting state, losing both her will, her objects, and features of being a subject. Since Kumru is not associated with knowledge, Kumru never comes into the subject of knowledge and separation. The value objects in the novel include underwear, refrigerators, televisions, and cars that can be consumed and lose value over time. Each object converts, strengthens, then depresses Kumru. According to Kumru, when human relationships are correlated to objects, if objects have no value, humans do not have value.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Courtés, J. (1989). Sémantique de l’énoncé: applications pratiques. Paris : Hachette.
- Coquet, J.-C. (1997). La quête du sens. Paris : PUF.Coquet, J.-C. (1984). Sémiosis. Le discours et son sujet. Paris : Klincksieck.
- Greimas, A. J. & Courtés, J. (1979). Sémiotique, raisonnée de la théorie du langage. Paris : Hachette.
- Hébert, L. (2007). Dispositifs pour l’analyse des textes et des images. Introduction à la sémiotique appliquée.Limoges : Pulim.
- Hénault, A. (1989). Narratologie. Sémiotique générale. Les enjeux de la sémiotique 2. Paris : PUF.
- Yücel, T. (2005). Kumru ile Kumru. İstanbul: Can.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sanat ve Edebiyat |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 23 Aralık 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 26 Temmuz 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 30 Sayı: 2 |
