Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Examining the Effectiveness of a Romantic Relationship Skills Psychoeducation Program: A Pilot Study

Yıl 2019, , 121 - 149, 28.06.2019

Ahmet Togay İrem Şahin Meral Atıcı

https://doi.org/10.26650/SP2018-0033

Öz

The aim of this study was to test the effectiveness of a psychoeducation program of romantic relationship skills developed for young adults. The effectiveness of the psychoeducation program was tested using quantitative and qualitative methods. A pre-test post-test control group semi-experimental design was used in the study. Additionally, a focus group interview was conducted with the participants after the intervention to test the long-term effectiveness of the program. The study group consisted of 24 university students (12 in the experimental group and 12 in the control group) who were studying in a Mediterranean university and who had been in a romantic relationship for at least six months. In order to test the effectiveness of the psychoeducation program, the relationship satisfaction of the participants was examined and the relationship satisfaction subscale of the Relationship Stability Scale was used in the pre-test and post-test measurements. There was no significant difference between the total scores for relationship satisfaction levels obtained from the repeated measurements of the experimental and control groups. However, there was a significant difference between the pre-test and post-test relationship satisfaction levels. The interaction effects of being in different treatment groups and the repeated measurement factors on relationship satisfaction were significant. Accordingly, it was determined that the participants in the experimental group experienced a significant increase in relationship satisfaction levels compared to the participants who did not receive this training in the control group. According to the findings of the focus group interview, it was observed that the positive development of the participants’ relationship satisfaction continued after the psychoeducation program. The participants stated that they saw a positive effect on their relationships thanks to the knowledge, skills and awareness they gained in areas such as communication, relationship beliefs, and expectations. The findings obtained in study showed that the psychoeducation program had achieved its aims.

Anahtar Kelimeler

Romantic relationships relationship satisfaction psychoeducation program pilot study young adults

Kaynakça

  • Acker, M. ve Davis, M. H. (1992). Intimacy, passion and commitment in adult romantic relationships: A test of the triangular theory of love. Journal of Social and Personal Relationships, 9(1), 21-50.
  • Adler-Baeder, F., Kerpelman, J. L., Schramm, D. G., Higginbotham, B. ve Paulk. A. (2007). The impact of relationship education on adolescents of diverse backgrounds. Family Relations, 56, 291-303.
  • Ainsworth, M. D. S., Blehar, M. C., Waters, E. ve Wall, S. N. (2015). Patterns of attachment: A psychological study of the strange situation. New York, NY: Psychology Press.
  • Angera, J. J. ve Long, E. C. (2006). Qualitative and quantitative evaluations of an empathy training program for couples in marriage and romantic relationships. Journal of Couple & Relationship Therapy, 5(1), 1-26.
  • Antle, B. F., Sullivan, D. J., Dryden, A., Karam, E. A. ve Barbee, A. P. (2011). Healthy relationship education for dating violence prevention among high-risk youth. Children and Youth Services Review, 33(1), 173-179.
  • Aron, A. ve Westbay, L. (1996). Dimensions of the prototype of love. Journal of Personality and Social Psychology, 70(3), 535-551.
  • Arnett, J. J. (2007). Socialization in emerging adulthood: From the family to the wider world, from socialization to self-socialization. J. E. Grusec ve P. D. Hastings (Ed.), Handbook of socialization: Theory and research içinde (ss. 208–231). New York, NY: Guilford Press.
  • Bader, E. ve Pearson, P. (1983). The developmental stages of couplehood. Transactional Analysis Journal, 13(1), 28–32.
  • Bagarozzi, D. A., Bagarozzi, J. I., Anderson, S. A. ve Pollane, L. (1984). Premarital education and training sequence (PETS): A 3-year follow-up of an experimental study. Journal of Counseling & Development, 63(2), 91-100.
  • Bartholomew, K. (1990). Avoidance of intimacy: An attachment perspective. Journal of Social and Personal Relationships, 7(2), 147-178.
  • Bartholomew, K. ve Horowitz, L. M. (1991). Attachment styles among young adults: A test of a fourcategory model. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 226- 244.
  • Baucom, D. H., Epstein, N., Sayers, S. ve Sher, G. (1989). The role of cognition in marital relationships: Definitional, methodological and conceptual issues. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 57, 31–38.
  • Bem, S. L. ve Lenney, E. (1976). Sex typing and the avoidance of cross-sex behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 33(1), 48-54.
  • Bowlby, J. (1969). Attachment and loss: Volume I Attachment (2. baskı). New York: Basic Books Inc. Bowlby, J. (1988). A secure base: Parent-child attachment and healthy human development. New York: Basic Books Inc.
  • Braithwaite, S. R., Delevi, R. ve Fincham, F. D. (2010). Romantic relationships and the physical and mental health of college students. Personal Relationships, 17(1), 1-12.
  • Büyükşahin, A., Hasta, D. ve Hovardaoğlu, İ. S. (2005). İlişki İstikrarı Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Yazıları, 8(16), 25–37. Büyükşahin, A. ve Taluy, N. (2008). İlişki İstikrarı Ölçeği’nin gözden geçirme çalışması. Yayımlanmamış araştırma raporu.
  • Campbell, S. (1980). The couple’s journey: Intimacy as a path to wholeness. San Luis Obispo, CA: Impact Publishers.
  • Canary, D. J. ve Cupach, W. R. (1988). Relational and episodic characteristics associated with conflict tactics. Journal of Social and Personal Relationships, 5(3), 305-325.
  • Canary, D. J. ve Spitzberg, B. H. (1989). A model of the perceived competence of conflict strategies. Human Communication Research, 15(4), 630-649.
  • Cann, A., Mangum, J. L. ve Wells, M. (2001). Distress in response to relationship infidelity: The roles of gender and attitudes about relationships. Journal of Sex Research, 38(3), 185-190.
  • Carson, J. W., Carson, K. M., Gil, K. M. ve Baucom, D. H. (2004). Mindfulness-based relationship enhancement. Behavior Therapy, 35, 471–494.
  • Chen, M. ve Rybak, C. J. (2004). Group leadership skills: Interpersonal process in group counseling and therapy. Belmont, CA: Brooks-Cole.
  • Cohen, J. W. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences (2. baskı). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
  • Coleman, M. ve Ganong, L. (1992). Gender differences in expectations of self and future partner. Journal of Family Issues, 33, 55-61.
  • Collins, A. ve van Dulmen, M. (2006). Friendships and romance in early adulthood: Assessing distinctiveness is close relationships. J. J. Arnett ve J. L. Tanner (Ed.), Emerging adults in America: Coming of age in the 21st century içinde (ss. 219–234). Washington, DC: American Psychological Association.
  • Cornish, P. A. ve Benton, D. (2001). Getting started in healthier relationships: Brief integrated dynamic group counseling in a university counseling setting. Journal for Specialists in Group Work, 26(2), 129-143.
  • Cramer, D. (2004). Effect of the destructive disagreement belief on relationship satisfaction with a romantic partner or closest friend. Psychology and Psychotherapy: Theory, Research and Practice, 77(1), 121-133.
  • Davis, M. H. ve Oathout, H. A. (1987). Maintenance of satisfaction in romantic relationships: Empathy and relational competence. Journal of Personality and Social Psychology, 53(2), 397-410.
  • Derogatis, L. R. (1992). The Brief Symptom Inventory (BSI): Administration, scoring and procedures manual-II. Baltimore: Clinical Psychometric Research Inc.
  • Derogatis, L. R., Rickels, K. ve Rock, A. F. (1976). The SCL-90 and the MMPI: A step in the validation of a new self-report scale. The British Journal of Psychiatry, 128(3), 280-289.
  • Duran, Ş. ve Hamamcı, Z. (2010). Evlilik öncesi ilişki geliştirme programının romantik ilişkiler yaşayan üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri ve çatışma iletişim tarzları üzerine etkisinin incelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 6(23), 87-99.
  • Ellis, A. (1995). Changing Rational Emotive Therapy (RET) Rational Emotive Behaviour Therapy (REBT). Journal of Rational Emotive and Cognitive Behaviour Therapy, 13(2), 85-89.
  • Ellis, A. ve DiGiuseppe, R. (1993). Are inappropriate or dysfunctional feelings in Rational Emotive Therapy qualitative or quantitative. Cognitive Therapy and Research, 17(5), 471-477.
  • Epstein, N. ve Eidelson, R. (1981). Unrealistic beliefs of clinical couples: Their relationship to expectations, goals and satisfaction. American Journal of Family Therapy, 9, 13–22.
  • Erikson, E. H. (1968). Identity: Youth and crisis. New York: Norton.
  • Erkan, S., Özbay, Y., Cihangir-Çankaya, Z. ve Terzi, Ş. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşadıkları problemler ve psikolojik yardım arama gönüllülükleri. Eğitim ve Bilim Dergisi, 37(164), 94–107.
  • Falconi, A. ve Mullet, E. (2003). Cognitive algebra of love through the adult life. The International Journal of Aging and Human Development, 57(3), 275-290.
  • Fehr, B. A. (1986). Prototype analysis of the concepts of love and commitment. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). University of British Columbia, Vancouver.
  • Fehr, B. (1993). How do I love thee? Let me consult my prototype. S. Duck (Ed.), Understanding relationship processes series, Vol. 1. Individuals in relationships içinde (ss. 87-120). Thousand Oaks, CA, US: Sage Publications, Inc.
  • Fehr, B. ve Russell, J. A. (1991). The concept of love viewed from a prototype perspective. Journal of Personality and Social Psychology, 60(3), 425-438.
  • Frank, J. D., Demichele, A. ve Wachtel, P. L. (1997). Persuasion and healing: a comparative study of psychotherapy. Psyccritiques, 42(5), 389-391.
  • Frazier, P. A. ve Esterly, E. (1990). Correlates of relationship beliefs: Gender, relationship experience and relationship satisfaction. Journal of Social and Personal Relationships, 7(3), 331-352.
  • Futris, T. G., Sutton T. E. ve Richardson E. W. (2013). An evaluation of the Relationship Smarts Plus Program on adolescents in Georgia. Journal of Human Sciences and Extension. 1(2),1-15.
  • Gaw, B. A. (1976). The Johari window and a partnership: An approach to teaching interpersonal communication skills. Communication Education, 25(3), 252-255.
  • Gizir, C. A. (2005). Orta Doğu Teknik Üniversitesi son sınıf öğrencilerinin problemleri üzerine bir çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 196–213.
  • Gizir, C. A. (2012). İlişki İnançları Ölçeği’nin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 35-45.
  • Gottman, J. ve Gottman, J. (2008). Gottman method couple therapy. A. S. Gurman (Ed.), Clinical handbook of couple therapy içinde (4. baskı) (ss. 138-164). New York, NY: Guilford Press.
  • Griffin Jr, J. M. ve Apostal, R. A. (1993). The influence of relationship enhancement training on differentiation of self. Journal of Marital and Family Therapy, 19(3), 267-272.
  • Guerney, B. G. (2005). Relationship Enhancement couple/marital/family therapist’s manual. (4. baskı). Bethesda: Ideals Inc.
  • Güven, N. ve Sevim, S. (2007). İlişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar ve algılanan problem çözme becerilerinin evlilik doyumunu yordama gücü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28), 50-61.
  • Hampel, A. D. ve Vangelisti, A. L. (2008). Commitment expectations in romantic relationships: Application of a prototype interaction-pattern model. Personal Relationships, 15, 81-102.
  • Haskan-Avcı, Ö. (2013). Evliliğe hazırlık programının çift ilişkileri ve ilişki istikrarı üzerindeki etkisi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Hazan, C. ve Shaver, P. (1987). Romantic love conceptualized as an attachment process. Journal of Personality and Social Psychology, 52(3), 511-524.
  • Hendrick, S. S. ve Hendrick, C. (1995). Gender differences and similarities in sex and love. Personal Relationships, 2, 55–65.
  • Hendrick, S. S., Hendrick, C. ve Adler, N. L. (1988). Romantic relationships: Love, satisfaction, and staying together. Journal of Personality and Social Psychology, 54(6), 980-988.
  • Heppner, P. P., Wampold, B. E. ve Kivlighan, D. M. Jr. (1999). Research design in counseling (2. baskı). Belmont, CA: Wadsworth.
  • Hoffman, K. (2012). An Attachment-Based Romantic Relationships Intervention for young adults (Yayınlanmamış Doktora Tezi). California School of Professional Psychology, San Francisco.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (2008). Günümüzde insan ve insanlar: Sosyal psikolojiye giriş. İstanbul: Evrim Yayınevi. Karaırmak, Ö. (2008). Çok kültürlülük, kültürel duyarlılık ve psikolojik danışma. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(29), 115-129.
  • Keitner, G. I., Heru A. M. ve Glick I. D. (2010). Clinical manual of couples and family therapy. Washington, DC: American Psychiatric Publishing, Inc.
  • Kılıç, M. (1995). Üniversite öğrencilerinin ruh sağlığını bozan nedenler ve tedavide başvurdukları çözüm yolları. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2, 86–93.
  • Kilmann, P. R., Urbaniak, G. C. ve Parnell, M. M. (2006). Effects of attachment-focused versus relationship skills-focused group interventions for college students with insecure attachment patterns. Attachment & Human Development, 8(1), 47-62.
  • Kim, Y. (2006). Cognitive concepts of the self and romantic relationships. Basic and Applied Social Psychology, 28(2), 169-175.
  • Larson, J. H., Vatter, R. S., Galbraith, R. C., Holman, T. B. ve Stahmann, R. F. (2007). The RELATionship Evaluation (RELATE) with therapist-assisted interpretation: Short-term effects on premarital relationships. Journal of Marital and Family Therapy, 33(3), 364-374.
  • Leaper, C. ve Anderson, K. J. (1997). Gender development and heterosexual romantic relationships during adolescence. New Directions for Child and Adolescent Development, 78, 85-103.
  • Ledermann, T., Bodenmann, G. ve Cina, A. (2007). The efficacy of the couples coping enhancement training (CCET) in improving relationship quality. Journal of Social and Clinical Psychology, 26(8), 940-959.
  • Long, E. C., Angera, J. J., Carter, S. J., Nakamoto, M. ve Kalso, M. (1999). Understanding the one you love: A longitudinal assessment of an empathy training program for couples in romantic relationships. Family Relations, 48, 235-242.
  • Luft, J. ve Ingham, H. (1961). The johari window. Human Relations Training News, 5(1), 6-7.
  • Main, M., Kaplan, N. ve Cassidy, J. (1985). Security in infancy, childhood, and adulthood: A move to the level of representation. Monographs of the Society for Research in Child Development, 50(1), 66-104.
  • Markman, H. J., Stanley, S. M., Blumberg, S. L., Jenkins, N. H. ve Whiteley, C. (2003). 12 hours to a great marriage: A step-by-step guide for making love last. San Francisco: John Wiley & Sons.
  • Marston, P. J., Hecht, M. L., Manke, M. L., McDaniel, S. ve Reeder, H. (1998). The subjective experience of intimacy, passion, and commitment in heterosexual loving relationships. Personal Relationships, 5(1), 15-30.
  • Meeks, B. S., Hendrick, S. S. ve Hendrick, C. (1998). Communication, love and relationship satisfaction. Journal of Social and Personal Relationships, 15(6), 755-773.
  • Millar, K. U. ve Millar, M. G. (1988). Sex differences in perceived self-and other-disclosure: A case where inequity increases satisfaction. Social Behavior and Personality: An International Journal, 16(1), 59-64.
  • Monarch, N. D., Hartman, S. G., Whitton, S. W. ve Markman, H. J. (2002). The role of clinicians in the prevention of marital distress and divorce. N. S. Jacobson ve A. S. Gruman (Ed.) Clinical handbook for couple’s therapy içinde (3. baskı). New York: Guilford Press.
  • Naar, R. (1993). Grup psikoterapisine ilk adım (N. H. Şahin, Çev.). İstanbul: İmge Kitapevi Yayınları. (Orijinal çalışma basım tarihi 1986).
  • Nunnally, E. W., Miller, S. ve Wackman, D. B. (1975). The Minnesota couples communication program. Small Group Behavior, 6(1), 57-71.
  • Parish, W. E. (1992). A quasi-experimental evaluation of the Premarital Assessment Program for premarital counseling. Australia-New Zealand Journal of Family Therapy, 134, 33-36.
  • Parrott, L. ve Parrott, L. (1997). Preparing couples for marriage: The SYMBIS model. Marriage and Family: A Christian Journal, 1, 49–53.
  • Pronin, E., Lin, D. Y. ve Ross, L. (2002). The bias blind spot: Perceptions of bias in self versus others. Personality and Social Psychology Bulletin, 28(3), 369-381.
  • Renick, M. J., Blumberg, S. L. ve Markman, H. J. (1992). The Prevention and Relationship Enhancement Program (PREP): An empirically based preventive intervention program for couples. Family Relations, 41, 141-147.
  • Rusbult, C. E., Martz, J. M. ve Agnew, C. R. (1998). The investment model scale: Measuring commitment level, satisfaction level, quality of alternatives, and investment size. Personal Relationships, 5(4), 357–387.
  • Sakallı-Uğurlu, N. (2003). How do romantic relationship satisfaction, gender stereotypes and gender relate to future time orientation in romantic relationships? The Journal of Psychology, 137(3), 294-303.
  • Sarı, T. (2008). Üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerle ilgili akılcı olmayan inançlar, bağlanma boyutları ve ilişki doyumu arasındaki ilişkiler (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Shollenberger, M. A. (2001). Increasing marital adjustment in graduate students and their spouses through relationship enhancement (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg.
  • South, B. (2007). Combining mandala and the Johari Window: An exercise in self-awareness. Teaching and Learning in Nursing, 2(1), 8-11.
  • Stackert, R. A. ve Bursik, K. (2003). Why am I unsatisfied? Adult attachment style, gendered irrational relationship beliefs and young adult romantic relationship satisfaction. Personality and Individual Differences, 34, 1419–1429.
  • Stafford, L. ve Canary, D. J. (1991). Maintenance strategies and romantic relationship type, gender and relational characteristics. Journal of Social and Personal Relationships, 8(2), 217-242.
  • Stanley, S. M., Markman, H. J. ve Whitton, S. W. (2002). Communication, conflict, and commitment: Insights on the foundations of relationship success from a national survey. Family Process, 41(4), 659-675.
  • Sternberg, R. J. (1986). A triangular theory of love. Psychological Review, 93(2), 119-135.
  • Stover, C. L. (2008). Adolescents attitudes towards counseling by demographic group: Before and after a youth relationship education curriculum (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Graduate Faculty of Auburn University, Alabama.
  • Şahin, N. H. ve Durak, A. (1994). Kısa Semptom Envanteri: Türk gençleri için uyarlanması. Türk Psikoloji Dergisi, 9(31), 44–56.
  • Şen, B. (2009). Evlenmek üzere başvuruda bulunan bir grup nişanlı çiftin evlilik ve “Evlilik Öncesi Çift Eğitimi”ne ilişkin bilgi, görüş ve değerlendirmeleri (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Topkaya, N. ve Meydan, B. (2013). Üniversite öğrencilerinin problem yaşadıkları alanlar, yardım kaynakları ve psikolojik yardım alma niyetleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 25–37.
  • Troy, A. B. ve Lewis-Smith, J. (2006). Preliminary findings on a brief self-disclosure intervention with young adult dating couples. Journal of Couple & Relationship Therapy, 5(2), 57-69.
  • Valiente, C. E., Belanger, C. J. ve Estrada, A. U. (2002). Helpful and harmful expectations of premarital interventions. Journal of Sex & Marital Therapy, 28(1), 71-77. Vazire, S. ve Mehl, M. R. (2008). Knowing me, knowing you: the accuracy and unique predictive validity of self-ratings and other-ratings of daily behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 95(5), 1202-1216.
  • Wampold, B. E. ve Imel, Z. E. (2015). The great psychotherapy debate: The evidence for what makes psychotherapy work. New York: Routledge.
  • Weisskirch, R. S. (2017) Abilities in romantic relationships and well-being among emerging adults. Marriage & Family Review, 53(1), 36-47.
  • Worthington Jr, E. L., Hight, T. L., Ripley, J. S., Perrone, K. M., Kurusu, T. A. ve Jones, D. R. (1997). Strategic hope-focused relationship-enrichment counseling with individual couples. Journal of Counseling Psychology, 44(4), 381-389.
  • Yalçın, İ. ve Ersever, O. (2015). İlişki Geliştirme Programının üniversite öğrencilerinin ilişki doyum düzeylerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(30), 185-201.
  • Yalçıntaş-Sezgin, E. (2015). Ergen romantik ilişkisinde sağlıklı ilişkiler geliştirme programının kız ergen bireylerin romantik ilişki sürecinde yaşadıkları çatışma eğilimine etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Yalom, I. D. (1995). The theory and practice of group pschotherapy (4. baskı). New York: Basic Books.
  • Yazıcı, E. (2003). Türk üniversite gençliği araştırması. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
  • Yılmaz, T. ve Kalkan, M. (2010). The effects of a Premarital Relationship Enrichment Program on relationship satisfaction. Educational Sciences: Theory and Practice, 10(3), 1911-1920.

Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma

Yıl 2019, , 121 - 149, 28.06.2019

Ahmet Togay İrem Şahin Meral Atıcı

https://doi.org/10.26650/SP2018-0033

Öz

Genç yetişkinlik, romantik ilişkilerin ön planda olduğu bir gelişimsel dönemdir ve bu dönemde sağlıklı romantik ilişkiler kurma konusunda genç yetişkinler çeşitli problemler yaşayabilmektedir. Bu araştırmada, genç yetişkin bireylere yönelik geliştirilen romantik ilişki becerileri psikoeğitim programının etkinliğinin sınanması hedeflenmiştir. Psikoeğitim programının etkinliğinin sınanması nicel ve nitel yolla gerçekleştirilmeye çalışılmıştır. Araştırmada ön test-son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Psikoeğitim programının etkinliğini nicel olarak test etmek için karma desen iki yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Ayrıca programın uzun süreli etkinliğini nitel olarak sınamak için müdahale sonrasında katılımcılarla odak grup görüşmesi gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubu, Akdeniz bölgesinde yer alan bir üniversitede öğrenim gören ve en az altı aydır devam eden bir romantik ilişkisi olan 24 (deney grubunda 12, kontrol grubunda 12) üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. Psikoeğitim programının etkinliğini nicel olarak sınamak için katılımcıların ilişki doyumları incelenmiş ve bunun için ön test ve son test ölçümlerinde İlişki İstikrarı Ölçeği’nin ilişki doyumu alt ölçeği kullanılmıştır. Deney ve kontrol gruplarının tekrarlı ölçümlerinden elde edilen ilişki doyumu düzeylerine ilişkin toplam puanları arasında anlamlı bir fark olmadığı ancak gruplar içi ön test ve son test ilişki doyumu düzeylerine ilişkin puanlar arasında anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, farklı işlem gruplarında olmak ile tekrarlı ölçümler faktörlerinin ilişki doyumu üzerindeki ortak etkilerinin anlamlı olduğu belirlenmiştir. Buna göre deney grubundaki katılımcıların, kontrol grubunda olup bu eğitimi almayan katılımcılara göre ilişki doyumu düzeylerinde anlamlı bir artış olduğunu belirlenmiştir. Odak grup görüşmesinden elde edilen bulgulara göre, psikoeğitim programından sonra katılımcıların ilişki doyumlarındaki olumlu gelişimin devam ettiği görülmüştür. Ayrıca katılımcılar iletişim, ilişki inançları, hedefe ulaşma ve beklentiler gibi konularda kazandıkları bilgi, beceri ve farkındalıkların ilişkilerini olumlu yönde etkilediğini ifade etmişlerdir. Araştırma sonucunda elde edilen hem nicel hem de nitel bulgular psikoeğitim programının amacına ulaştığını göstermiştir.


Anahtar Kelimeler

Romantik ilişkiler ilişki doyumu psikoeğitim programı pilot çalışma genç yetişkinler

Kaynakça

  • Acker, M. ve Davis, M. H. (1992). Intimacy, passion and commitment in adult romantic relationships: A test of the triangular theory of love. Journal of Social and Personal Relationships, 9(1), 21-50.
  • Adler-Baeder, F., Kerpelman, J. L., Schramm, D. G., Higginbotham, B. ve Paulk. A. (2007). The impact of relationship education on adolescents of diverse backgrounds. Family Relations, 56, 291-303.
  • Ainsworth, M. D. S., Blehar, M. C., Waters, E. ve Wall, S. N. (2015). Patterns of attachment: A psychological study of the strange situation. New York, NY: Psychology Press.
  • Angera, J. J. ve Long, E. C. (2006). Qualitative and quantitative evaluations of an empathy training program for couples in marriage and romantic relationships. Journal of Couple & Relationship Therapy, 5(1), 1-26.
  • Antle, B. F., Sullivan, D. J., Dryden, A., Karam, E. A. ve Barbee, A. P. (2011). Healthy relationship education for dating violence prevention among high-risk youth. Children and Youth Services Review, 33(1), 173-179.
  • Aron, A. ve Westbay, L. (1996). Dimensions of the prototype of love. Journal of Personality and Social Psychology, 70(3), 535-551.
  • Arnett, J. J. (2007). Socialization in emerging adulthood: From the family to the wider world, from socialization to self-socialization. J. E. Grusec ve P. D. Hastings (Ed.), Handbook of socialization: Theory and research içinde (ss. 208–231). New York, NY: Guilford Press.
  • Bader, E. ve Pearson, P. (1983). The developmental stages of couplehood. Transactional Analysis Journal, 13(1), 28–32.
  • Bagarozzi, D. A., Bagarozzi, J. I., Anderson, S. A. ve Pollane, L. (1984). Premarital education and training sequence (PETS): A 3-year follow-up of an experimental study. Journal of Counseling & Development, 63(2), 91-100.
  • Bartholomew, K. (1990). Avoidance of intimacy: An attachment perspective. Journal of Social and Personal Relationships, 7(2), 147-178.
  • Bartholomew, K. ve Horowitz, L. M. (1991). Attachment styles among young adults: A test of a fourcategory model. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 226- 244.
  • Baucom, D. H., Epstein, N., Sayers, S. ve Sher, G. (1989). The role of cognition in marital relationships: Definitional, methodological and conceptual issues. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 57, 31–38.
  • Bem, S. L. ve Lenney, E. (1976). Sex typing and the avoidance of cross-sex behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 33(1), 48-54.
  • Bowlby, J. (1969). Attachment and loss: Volume I Attachment (2. baskı). New York: Basic Books Inc. Bowlby, J. (1988). A secure base: Parent-child attachment and healthy human development. New York: Basic Books Inc.
  • Braithwaite, S. R., Delevi, R. ve Fincham, F. D. (2010). Romantic relationships and the physical and mental health of college students. Personal Relationships, 17(1), 1-12.
  • Büyükşahin, A., Hasta, D. ve Hovardaoğlu, İ. S. (2005). İlişki İstikrarı Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Yazıları, 8(16), 25–37. Büyükşahin, A. ve Taluy, N. (2008). İlişki İstikrarı Ölçeği’nin gözden geçirme çalışması. Yayımlanmamış araştırma raporu.
  • Campbell, S. (1980). The couple’s journey: Intimacy as a path to wholeness. San Luis Obispo, CA: Impact Publishers.
  • Canary, D. J. ve Cupach, W. R. (1988). Relational and episodic characteristics associated with conflict tactics. Journal of Social and Personal Relationships, 5(3), 305-325.
  • Canary, D. J. ve Spitzberg, B. H. (1989). A model of the perceived competence of conflict strategies. Human Communication Research, 15(4), 630-649.
  • Cann, A., Mangum, J. L. ve Wells, M. (2001). Distress in response to relationship infidelity: The roles of gender and attitudes about relationships. Journal of Sex Research, 38(3), 185-190.
  • Carson, J. W., Carson, K. M., Gil, K. M. ve Baucom, D. H. (2004). Mindfulness-based relationship enhancement. Behavior Therapy, 35, 471–494.
  • Chen, M. ve Rybak, C. J. (2004). Group leadership skills: Interpersonal process in group counseling and therapy. Belmont, CA: Brooks-Cole.
  • Cohen, J. W. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences (2. baskı). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
  • Coleman, M. ve Ganong, L. (1992). Gender differences in expectations of self and future partner. Journal of Family Issues, 33, 55-61.
  • Collins, A. ve van Dulmen, M. (2006). Friendships and romance in early adulthood: Assessing distinctiveness is close relationships. J. J. Arnett ve J. L. Tanner (Ed.), Emerging adults in America: Coming of age in the 21st century içinde (ss. 219–234). Washington, DC: American Psychological Association.
  • Cornish, P. A. ve Benton, D. (2001). Getting started in healthier relationships: Brief integrated dynamic group counseling in a university counseling setting. Journal for Specialists in Group Work, 26(2), 129-143.
  • Cramer, D. (2004). Effect of the destructive disagreement belief on relationship satisfaction with a romantic partner or closest friend. Psychology and Psychotherapy: Theory, Research and Practice, 77(1), 121-133.
  • Davis, M. H. ve Oathout, H. A. (1987). Maintenance of satisfaction in romantic relationships: Empathy and relational competence. Journal of Personality and Social Psychology, 53(2), 397-410.
  • Derogatis, L. R. (1992). The Brief Symptom Inventory (BSI): Administration, scoring and procedures manual-II. Baltimore: Clinical Psychometric Research Inc.
  • Derogatis, L. R., Rickels, K. ve Rock, A. F. (1976). The SCL-90 and the MMPI: A step in the validation of a new self-report scale. The British Journal of Psychiatry, 128(3), 280-289.
  • Duran, Ş. ve Hamamcı, Z. (2010). Evlilik öncesi ilişki geliştirme programının romantik ilişkiler yaşayan üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri ve çatışma iletişim tarzları üzerine etkisinin incelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 6(23), 87-99.
  • Ellis, A. (1995). Changing Rational Emotive Therapy (RET) Rational Emotive Behaviour Therapy (REBT). Journal of Rational Emotive and Cognitive Behaviour Therapy, 13(2), 85-89.
  • Ellis, A. ve DiGiuseppe, R. (1993). Are inappropriate or dysfunctional feelings in Rational Emotive Therapy qualitative or quantitative. Cognitive Therapy and Research, 17(5), 471-477.
  • Epstein, N. ve Eidelson, R. (1981). Unrealistic beliefs of clinical couples: Their relationship to expectations, goals and satisfaction. American Journal of Family Therapy, 9, 13–22.
  • Erikson, E. H. (1968). Identity: Youth and crisis. New York: Norton.
  • Erkan, S., Özbay, Y., Cihangir-Çankaya, Z. ve Terzi, Ş. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşadıkları problemler ve psikolojik yardım arama gönüllülükleri. Eğitim ve Bilim Dergisi, 37(164), 94–107.
  • Falconi, A. ve Mullet, E. (2003). Cognitive algebra of love through the adult life. The International Journal of Aging and Human Development, 57(3), 275-290.
  • Fehr, B. A. (1986). Prototype analysis of the concepts of love and commitment. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). University of British Columbia, Vancouver.
  • Fehr, B. (1993). How do I love thee? Let me consult my prototype. S. Duck (Ed.), Understanding relationship processes series, Vol. 1. Individuals in relationships içinde (ss. 87-120). Thousand Oaks, CA, US: Sage Publications, Inc.
  • Fehr, B. ve Russell, J. A. (1991). The concept of love viewed from a prototype perspective. Journal of Personality and Social Psychology, 60(3), 425-438.
  • Frank, J. D., Demichele, A. ve Wachtel, P. L. (1997). Persuasion and healing: a comparative study of psychotherapy. Psyccritiques, 42(5), 389-391.
  • Frazier, P. A. ve Esterly, E. (1990). Correlates of relationship beliefs: Gender, relationship experience and relationship satisfaction. Journal of Social and Personal Relationships, 7(3), 331-352.
  • Futris, T. G., Sutton T. E. ve Richardson E. W. (2013). An evaluation of the Relationship Smarts Plus Program on adolescents in Georgia. Journal of Human Sciences and Extension. 1(2),1-15.
  • Gaw, B. A. (1976). The Johari window and a partnership: An approach to teaching interpersonal communication skills. Communication Education, 25(3), 252-255.
  • Gizir, C. A. (2005). Orta Doğu Teknik Üniversitesi son sınıf öğrencilerinin problemleri üzerine bir çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 196–213.
  • Gizir, C. A. (2012). İlişki İnançları Ölçeği’nin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 35-45.
  • Gottman, J. ve Gottman, J. (2008). Gottman method couple therapy. A. S. Gurman (Ed.), Clinical handbook of couple therapy içinde (4. baskı) (ss. 138-164). New York, NY: Guilford Press.
  • Griffin Jr, J. M. ve Apostal, R. A. (1993). The influence of relationship enhancement training on differentiation of self. Journal of Marital and Family Therapy, 19(3), 267-272.
  • Guerney, B. G. (2005). Relationship Enhancement couple/marital/family therapist’s manual. (4. baskı). Bethesda: Ideals Inc.
  • Güven, N. ve Sevim, S. (2007). İlişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar ve algılanan problem çözme becerilerinin evlilik doyumunu yordama gücü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28), 50-61.
  • Hampel, A. D. ve Vangelisti, A. L. (2008). Commitment expectations in romantic relationships: Application of a prototype interaction-pattern model. Personal Relationships, 15, 81-102.
  • Haskan-Avcı, Ö. (2013). Evliliğe hazırlık programının çift ilişkileri ve ilişki istikrarı üzerindeki etkisi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Hazan, C. ve Shaver, P. (1987). Romantic love conceptualized as an attachment process. Journal of Personality and Social Psychology, 52(3), 511-524.
  • Hendrick, S. S. ve Hendrick, C. (1995). Gender differences and similarities in sex and love. Personal Relationships, 2, 55–65.
  • Hendrick, S. S., Hendrick, C. ve Adler, N. L. (1988). Romantic relationships: Love, satisfaction, and staying together. Journal of Personality and Social Psychology, 54(6), 980-988.
  • Heppner, P. P., Wampold, B. E. ve Kivlighan, D. M. Jr. (1999). Research design in counseling (2. baskı). Belmont, CA: Wadsworth.
  • Hoffman, K. (2012). An Attachment-Based Romantic Relationships Intervention for young adults (Yayınlanmamış Doktora Tezi). California School of Professional Psychology, San Francisco.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (2008). Günümüzde insan ve insanlar: Sosyal psikolojiye giriş. İstanbul: Evrim Yayınevi. Karaırmak, Ö. (2008). Çok kültürlülük, kültürel duyarlılık ve psikolojik danışma. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(29), 115-129.
  • Keitner, G. I., Heru A. M. ve Glick I. D. (2010). Clinical manual of couples and family therapy. Washington, DC: American Psychiatric Publishing, Inc.
  • Kılıç, M. (1995). Üniversite öğrencilerinin ruh sağlığını bozan nedenler ve tedavide başvurdukları çözüm yolları. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2, 86–93.
  • Kilmann, P. R., Urbaniak, G. C. ve Parnell, M. M. (2006). Effects of attachment-focused versus relationship skills-focused group interventions for college students with insecure attachment patterns. Attachment & Human Development, 8(1), 47-62.
  • Kim, Y. (2006). Cognitive concepts of the self and romantic relationships. Basic and Applied Social Psychology, 28(2), 169-175.
  • Larson, J. H., Vatter, R. S., Galbraith, R. C., Holman, T. B. ve Stahmann, R. F. (2007). The RELATionship Evaluation (RELATE) with therapist-assisted interpretation: Short-term effects on premarital relationships. Journal of Marital and Family Therapy, 33(3), 364-374.
  • Leaper, C. ve Anderson, K. J. (1997). Gender development and heterosexual romantic relationships during adolescence. New Directions for Child and Adolescent Development, 78, 85-103.
  • Ledermann, T., Bodenmann, G. ve Cina, A. (2007). The efficacy of the couples coping enhancement training (CCET) in improving relationship quality. Journal of Social and Clinical Psychology, 26(8), 940-959.
  • Long, E. C., Angera, J. J., Carter, S. J., Nakamoto, M. ve Kalso, M. (1999). Understanding the one you love: A longitudinal assessment of an empathy training program for couples in romantic relationships. Family Relations, 48, 235-242.
  • Luft, J. ve Ingham, H. (1961). The johari window. Human Relations Training News, 5(1), 6-7.
  • Main, M., Kaplan, N. ve Cassidy, J. (1985). Security in infancy, childhood, and adulthood: A move to the level of representation. Monographs of the Society for Research in Child Development, 50(1), 66-104.
  • Markman, H. J., Stanley, S. M., Blumberg, S. L., Jenkins, N. H. ve Whiteley, C. (2003). 12 hours to a great marriage: A step-by-step guide for making love last. San Francisco: John Wiley & Sons.
  • Marston, P. J., Hecht, M. L., Manke, M. L., McDaniel, S. ve Reeder, H. (1998). The subjective experience of intimacy, passion, and commitment in heterosexual loving relationships. Personal Relationships, 5(1), 15-30.
  • Meeks, B. S., Hendrick, S. S. ve Hendrick, C. (1998). Communication, love and relationship satisfaction. Journal of Social and Personal Relationships, 15(6), 755-773.
  • Millar, K. U. ve Millar, M. G. (1988). Sex differences in perceived self-and other-disclosure: A case where inequity increases satisfaction. Social Behavior and Personality: An International Journal, 16(1), 59-64.
  • Monarch, N. D., Hartman, S. G., Whitton, S. W. ve Markman, H. J. (2002). The role of clinicians in the prevention of marital distress and divorce. N. S. Jacobson ve A. S. Gruman (Ed.) Clinical handbook for couple’s therapy içinde (3. baskı). New York: Guilford Press.
  • Naar, R. (1993). Grup psikoterapisine ilk adım (N. H. Şahin, Çev.). İstanbul: İmge Kitapevi Yayınları. (Orijinal çalışma basım tarihi 1986).
  • Nunnally, E. W., Miller, S. ve Wackman, D. B. (1975). The Minnesota couples communication program. Small Group Behavior, 6(1), 57-71.
  • Parish, W. E. (1992). A quasi-experimental evaluation of the Premarital Assessment Program for premarital counseling. Australia-New Zealand Journal of Family Therapy, 134, 33-36.
  • Parrott, L. ve Parrott, L. (1997). Preparing couples for marriage: The SYMBIS model. Marriage and Family: A Christian Journal, 1, 49–53.
  • Pronin, E., Lin, D. Y. ve Ross, L. (2002). The bias blind spot: Perceptions of bias in self versus others. Personality and Social Psychology Bulletin, 28(3), 369-381.
  • Renick, M. J., Blumberg, S. L. ve Markman, H. J. (1992). The Prevention and Relationship Enhancement Program (PREP): An empirically based preventive intervention program for couples. Family Relations, 41, 141-147.
  • Rusbult, C. E., Martz, J. M. ve Agnew, C. R. (1998). The investment model scale: Measuring commitment level, satisfaction level, quality of alternatives, and investment size. Personal Relationships, 5(4), 357–387.
  • Sakallı-Uğurlu, N. (2003). How do romantic relationship satisfaction, gender stereotypes and gender relate to future time orientation in romantic relationships? The Journal of Psychology, 137(3), 294-303.
  • Sarı, T. (2008). Üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerle ilgili akılcı olmayan inançlar, bağlanma boyutları ve ilişki doyumu arasındaki ilişkiler (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Shollenberger, M. A. (2001). Increasing marital adjustment in graduate students and their spouses through relationship enhancement (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg.
  • South, B. (2007). Combining mandala and the Johari Window: An exercise in self-awareness. Teaching and Learning in Nursing, 2(1), 8-11.
  • Stackert, R. A. ve Bursik, K. (2003). Why am I unsatisfied? Adult attachment style, gendered irrational relationship beliefs and young adult romantic relationship satisfaction. Personality and Individual Differences, 34, 1419–1429.
  • Stafford, L. ve Canary, D. J. (1991). Maintenance strategies and romantic relationship type, gender and relational characteristics. Journal of Social and Personal Relationships, 8(2), 217-242.
  • Stanley, S. M., Markman, H. J. ve Whitton, S. W. (2002). Communication, conflict, and commitment: Insights on the foundations of relationship success from a national survey. Family Process, 41(4), 659-675.
  • Sternberg, R. J. (1986). A triangular theory of love. Psychological Review, 93(2), 119-135.
  • Stover, C. L. (2008). Adolescents attitudes towards counseling by demographic group: Before and after a youth relationship education curriculum (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Graduate Faculty of Auburn University, Alabama.
  • Şahin, N. H. ve Durak, A. (1994). Kısa Semptom Envanteri: Türk gençleri için uyarlanması. Türk Psikoloji Dergisi, 9(31), 44–56.
  • Şen, B. (2009). Evlenmek üzere başvuruda bulunan bir grup nişanlı çiftin evlilik ve “Evlilik Öncesi Çift Eğitimi”ne ilişkin bilgi, görüş ve değerlendirmeleri (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Topkaya, N. ve Meydan, B. (2013). Üniversite öğrencilerinin problem yaşadıkları alanlar, yardım kaynakları ve psikolojik yardım alma niyetleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 25–37.
  • Troy, A. B. ve Lewis-Smith, J. (2006). Preliminary findings on a brief self-disclosure intervention with young adult dating couples. Journal of Couple & Relationship Therapy, 5(2), 57-69.
  • Valiente, C. E., Belanger, C. J. ve Estrada, A. U. (2002). Helpful and harmful expectations of premarital interventions. Journal of Sex & Marital Therapy, 28(1), 71-77. Vazire, S. ve Mehl, M. R. (2008). Knowing me, knowing you: the accuracy and unique predictive validity of self-ratings and other-ratings of daily behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 95(5), 1202-1216.
  • Wampold, B. E. ve Imel, Z. E. (2015). The great psychotherapy debate: The evidence for what makes psychotherapy work. New York: Routledge.
  • Weisskirch, R. S. (2017) Abilities in romantic relationships and well-being among emerging adults. Marriage & Family Review, 53(1), 36-47.
  • Worthington Jr, E. L., Hight, T. L., Ripley, J. S., Perrone, K. M., Kurusu, T. A. ve Jones, D. R. (1997). Strategic hope-focused relationship-enrichment counseling with individual couples. Journal of Counseling Psychology, 44(4), 381-389.
  • Yalçın, İ. ve Ersever, O. (2015). İlişki Geliştirme Programının üniversite öğrencilerinin ilişki doyum düzeylerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(30), 185-201.
  • Yalçıntaş-Sezgin, E. (2015). Ergen romantik ilişkisinde sağlıklı ilişkiler geliştirme programının kız ergen bireylerin romantik ilişki sürecinde yaşadıkları çatışma eğilimine etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Yalom, I. D. (1995). The theory and practice of group pschotherapy (4. baskı). New York: Basic Books.
  • Yazıcı, E. (2003). Türk üniversite gençliği araştırması. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
  • Yılmaz, T. ve Kalkan, M. (2010). The effects of a Premarital Relationship Enrichment Program on relationship satisfaction. Educational Sciences: Theory and Practice, 10(3), 1911-1920.
Toplam 102 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Ahmet Togay Bu kişi benim

İrem Şahin Bu kişi benim

Meral Atıcı Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 28 Haziran 2019
Gönderilme Tarihi 5 Kasım 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019

Kaynak Göster

APA Togay, A., Şahin, İ., & Atıcı, M. (2019). Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma. Studies in Psychology, 39(1), 121-149. https://doi.org/10.26650/SP2018-0033
AMA Togay A, Şahin İ, Atıcı M. Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma. Studies in Psychology. Haziran 2019;39(1):121-149. doi:10.26650/SP2018-0033
Chicago Togay, Ahmet, İrem Şahin, ve Meral Atıcı. “Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma”. Studies in Psychology 39, sy. 1 (Haziran 2019): 121-49. https://doi.org/10.26650/SP2018-0033.
EndNote Togay A, Şahin İ, Atıcı M (01 Haziran 2019) Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma. Studies in Psychology 39 1 121–149.
IEEE A. Togay, İ. Şahin, ve M. Atıcı, “Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma”, Studies in Psychology, c. 39, sy. 1, ss. 121–149, 2019, doi: 10.26650/SP2018-0033.
ISNAD Togay, Ahmet vd. “Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma”. Studies in Psychology 39/1 (Haziran 2019), 121-149. https://doi.org/10.26650/SP2018-0033.
JAMA Togay A, Şahin İ, Atıcı M. Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma. Studies in Psychology. 2019;39:121–149.
MLA Togay, Ahmet vd. “Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma”. Studies in Psychology, c. 39, sy. 1, 2019, ss. 121-49, doi:10.26650/SP2018-0033.
Vancouver Togay A, Şahin İ, Atıcı M. Romantik İlişki Becerileri Psikoeğitim Programının Etkinliğinin Sınanması: Bir Pilot Çalışma. Studies in Psychology. 2019;39(1):121-49.

Psikoloji Çalışmaları / Studies In Psychology / ISSN- 1304-4680