Öz
Since the ancient time, the Arabic speech has been considered as an instructive building tool sought by any speechifier to inform his speech to others; and it is related to specific goals. From this standpoint, it was the beginning of the new speech which made its basic subject “the receiver”. And it is clearly seen in Breelmann’s quotation: «What we must keep from the old speech is the idea of receiver that directly comes to the mind when thinking of speech, and because every speech is directed to a receiver».This idea can be found in the ancient speech, however, the new speech did not just depend on the role of the receiver in decoding the symbols by language so that the act of comprehension can be done; but yet it overpasses the act of interpretation on the one hand, and the receiver has gained a positive role on the other hand. Moreover, he does not stick to what was imagined by the old rhetoric speech, but receives what he can perceive, think of it, discusses it and shares the informer the production of the linguistic speech. Basically, this research has come to reveal the nature of this special shift in the field of this new rhetoric speech.
Anahtar Kelimeler
the recipient the listener the new rhetoric rhetoric pragmatic communication dialogue rhetorician.
Kaynakça
- 1- Aristo, el-Hitâbe, tahkik Abdurrahman Bedevî, Vizâretu’s-sekâfe ve’l-irşâdi’lkavmî, 1959.
- 2- İbnu’l-Mukaffa‘, el-Edebu’s-sagîr ve’l-edebu’l-kebîr, ve risâletu’s-sihafe, Yûsufab.Ebû Halefe, Beyrut, Menşûrât Mektebeti’l-beyân, üçüncü baskı, 1964.
- 3- İbn Manzûr, Lisânu’l-’Ar
- 4- Ebû Hilâl el-Askerî, es-Sınâ‘ateyni fi’l-kitâbe ve’ş-şi‘ir, tahkik Ali el-Bicâvî Muhammed Ebu’l-Fadl, Dımaşk, Dâru’l-fikri’l-‘Arabî, ikinci baskı, tarihsiz.
- 5-el-Câhız, el-Beyân ve’t-tebyîn, tahkîk Abdusselâm Hârûn, el-Mektebetu’lMısriyye,cilt I.
- 6- Sâmiye ed-Dirîdî, el-Hicâc Mefhûmehu ve Mecellâtuhû, Dirâsât nazariyye ve tatbîkiyye fi’l-belâgati’l-cedîde, Ürdün, ‘Âlemu’l-kutubi’l-hadîs.
- 7- Cemîl Abdulmecîd, el-Belâğa ve’l-ittisâl, Mısır, Dâr Garîb, 2000. 8- Hasan A‘râb, el-Hicâc ve’l-istidlâli’l-hicâcî, ‘Anâsır İstiksâ Nazarî, Mecelle ‘Âlemu’l-fikr, c. 30, Eylül 2001.
- 9- ‘Abdulhalîm b. ‘İsâ, el-Beyânu’l-hicâcî fî i‘câzi’l-Kur’âni’l-Kerîm sûretu’lEnbiyâ nemûzecen, Mecelletu’t-turâsi’l-‘arabî, Mecelletu’l-ittihâdi’l-‘âmme li’l-udebâ ve’l-kuttâbi’l-‘arab, Suriye, sene 23, sayı 102 , 2006.
- 10- ‘Abdulazîz Şeref, Nemâzicu’l-ittisâl fi’l-funûn ve’l- i‘lâm, ve’t-ta‘lîm ve’l-idâre ve’l-a‘mâl, Mısır, ed-Dâru’l-Mısriyyeti’l-Lubnâniyye, tarihsiz
- 11- ‘İsâ Şâhin, Hâsseti’s-sem‘, Amman, el-Muessesetu’l-‘Arabiyye li’d-dirâsât ve’n-neşr, 1986.
- 12- Muhammed ‘Abdulmuttalib, el-Belâğa ve’l-Uslûbiyye, Mısır el-Heyetu’lMısriyye el-‘Âmme li’l-kuttâb, 1984.
- 13- Muhammed Munîr Hicâb, Mahârâtu’l-ittisâl li’l-i‘lâmiyyîn ve’t-terbeviyyîn ve’d-du‘ât, Beyrut, Dâru’l-fecr li’n-neşr ve’t-tevzî
Öz
Eski zamanlardan beri Arapça hitabet, herhangi bir konuşmacı tarafından
konuşmasını diğerlerine aktarmak için eğitici ve yapıcı bir araç
olarak düşünülmüştür. Bu aktarım ise belirli hedeflerle bağlantılıdır. Bu
durum muhataba dayalı yeni bir hitabet anlayışının başlangıcı olmuştur.
Breelmann’ın da açıkça belirttiği üzere; “ Eski hitabet anlayışından almamız
gereken, hitabet düşünüldüğünde akla ilk gelen muhataptır. Zira yine her
konuşma bir muhataba yöneltilir”.
Bu görüş eski hitabet anlayışında bulunsa da yeni hitabet anlayışı, anlama
eyleminin gerçekleşmesi için sembolleri dil vasıtasıyla çözmede sadece
muhatabın rolüne bağlı kalmaz. Çünkü bir taraftan yorumlama eylemi ihmal
edilirken diğer taraftan muhatap müspet bir rol yüklenir. Üstelik eski
hitabet anlayışının şekillendirdiği role bağlı kalmaz, algılayabileceği her
şeyi alır, düşünür, tartışır ve muhatap hitabeti şekillendirmede ortak bir rol
oynar. Bu çalışmada ise bu eski hitabet anlayışının yeni hitabet anlayışına
dönüşümünü ele aldık.
Kaynakça
- 1- Aristo, el-Hitâbe, tahkik Abdurrahman Bedevî, Vizâretu’s-sekâfe ve’l-irşâdi’lkavmî, 1959.
- 2- İbnu’l-Mukaffa‘, el-Edebu’s-sagîr ve’l-edebu’l-kebîr, ve risâletu’s-sihafe, Yûsufab.Ebû Halefe, Beyrut, Menşûrât Mektebeti’l-beyân, üçüncü baskı, 1964.
- 3- İbn Manzûr, Lisânu’l-’Ar
- 4- Ebû Hilâl el-Askerî, es-Sınâ‘ateyni fi’l-kitâbe ve’ş-şi‘ir, tahkik Ali el-Bicâvî Muhammed Ebu’l-Fadl, Dımaşk, Dâru’l-fikri’l-‘Arabî, ikinci baskı, tarihsiz.
- 5-el-Câhız, el-Beyân ve’t-tebyîn, tahkîk Abdusselâm Hârûn, el-Mektebetu’lMısriyye,cilt I.
- 6- Sâmiye ed-Dirîdî, el-Hicâc Mefhûmehu ve Mecellâtuhû, Dirâsât nazariyye ve tatbîkiyye fi’l-belâgati’l-cedîde, Ürdün, ‘Âlemu’l-kutubi’l-hadîs.
- 7- Cemîl Abdulmecîd, el-Belâğa ve’l-ittisâl, Mısır, Dâr Garîb, 2000. 8- Hasan A‘râb, el-Hicâc ve’l-istidlâli’l-hicâcî, ‘Anâsır İstiksâ Nazarî, Mecelle ‘Âlemu’l-fikr, c. 30, Eylül 2001.
- 9- ‘Abdulhalîm b. ‘İsâ, el-Beyânu’l-hicâcî fî i‘câzi’l-Kur’âni’l-Kerîm sûretu’lEnbiyâ nemûzecen, Mecelletu’t-turâsi’l-‘arabî, Mecelletu’l-ittihâdi’l-‘âmme li’l-udebâ ve’l-kuttâbi’l-‘arab, Suriye, sene 23, sayı 102 , 2006.
- 10- ‘Abdulazîz Şeref, Nemâzicu’l-ittisâl fi’l-funûn ve’l- i‘lâm, ve’t-ta‘lîm ve’l-idâre ve’l-a‘mâl, Mısır, ed-Dâru’l-Mısriyyeti’l-Lubnâniyye, tarihsiz
- 11- ‘İsâ Şâhin, Hâsseti’s-sem‘, Amman, el-Muessesetu’l-‘Arabiyye li’d-dirâsât ve’n-neşr, 1986.
- 12- Muhammed ‘Abdulmuttalib, el-Belâğa ve’l-Uslûbiyye, Mısır el-Heyetu’lMısriyye el-‘Âmme li’l-kuttâb, 1984.
- 13- Muhammed Munîr Hicâb, Mahârâtu’l-ittisâl li’l-i‘lâmiyyîn ve’t-terbeviyyîn ve’d-du‘ât, Beyrut, Dâru’l-fecr li’n-neşr ve’t-tevzî
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Arapça |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Aralık 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Sayı: 22 |