Öz
Hakkında çeşitli tezler bulunsa dahi Arjantin kökenli olduğu kabul gören bir dans ve bu dansa eşlik amacıyla
icra edilen bir müzik olan tangonun Türkiye’deki varlığının yaklaşık yüz yıllık bir süreci kapsadığı göz önünde
bulundurulduğunda bugün bu dansa duyulan ilgi dikkat çekicidir. İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük şehirlerin
yanı sıra birçok ilde eğitimi verilen tangonun sürekliliği, okullar ve düzenlenen milongalar sayesinde sağlanmakta
ve gün geçtikçe artan ilgi doğrultusunda düzenlenen etkinlikler çoğalmaktadır. Çoğunlukla tango okulları ve
organizatörler tarafından yürütülen haftalık düzenli milongaların yanı sıra yılın belirli dönemlerinde düzenlenen
festivaller, maratonlar dansla hobi amaçlı ve/veya profesyonel olarak ilgilenen insanlar için sosyalleşme mekânı
olma özelliği taşır. Dansın müzikle iç içe geçtiği milongaların birincil kahramanı katılımcılar, yani dansçılar, ikincil
kahramanı ise müzik seçimlerini yapan ve bu sebeple de ilkiyle etkileşim hâlinde olan DJ’lerdir. Yaklaşık on yıldır
faaliyet gösteren DJ’ler milonga içerisinde dans ve müzik ilişkisinin yönetimini sağlama fonksiyonuyla bugün
Türkiye’deki tango etkinliklerinin vazgeçilmez bir parçası hâline gelmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Desmond, J. (2011). Farklılığı bedenleştirmek: Dans ve kültürel çalışmalardaki sorunlar. Ş. Selışık Aksan & G. Ertem (Yay. Haz.), Yirminci yüzyılda dans sanatı: Kuram ve pratik içinde (s. 244–269). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
- Durkheim, E. (2010). Dinsel yaşamın ilk biçimleri (Ö. Ozankaya, Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
- Eken-Küçükaksoy, M. (2013). Etnomüzikolojide performans çalışmaları: Tanım ve yaklaşımlar. A. Öztürkmen (Ed.), Müzik, dans, gösterim: Tarihsel ve kuramsal tartışmalar içinde (s. 61–82). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi.
- Hess, R. (2007). Tango (I. Ergüden, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi.
- Katz, E., & Lazarsfeld, P. F. (1964). Personal influence, the part played by people in the flow of mass communication. New York, NY: The Free Press of Glencoe.
- Kaynak kişi ile kişisel görüşme (10 Mayıs 2016).
- Kaynak kişi ile kişisel görüşme (7 Mayıs 2016).
- Kaynak kişi ile kişisel görüşme (8 Mayıs 2016).
- Lazarsfeld, P., Berelson, B., & Gaudet, H. (1952). The people’s choice: How the voter makes up his mind in a presidential campaign. New York, NY: Columbia University Press.
- Mutlu, E. (1998). İletişim sözlüğü. Ankara: Ark Yayınları.
- Savigliano, M. E. (2004). Tango, Tutku’nun ekonomi politiği (S. Aygün, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Stone, R. (2008). Theory for ethnomusicology. New Jersey, NJ: Pearson Prentice Hall.
- Taranç, B. (2011). Anadolu’da müzikte ideolojinin, küreselleşme sürecinde yeniden boyutlanması ve yeni yorumlar. Ege Üniversitesi Devlet Türk Musikisi Konservatuarı Dergisi, 1, 15─33.
- Ünlü, C. (2004). Git zaman gel zaman, Fonograf-gramofon-taş-plak. İstanbul: Pan Yayıncılık.
- Ünlü, C. (t.y.). Yıldızlar düşerken. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Öz
Although there is much debate about its origin, the Tango is regarded as an Argentine origin dance and music
genre. Considering that it has a nearly century-long background in Turkey, today’s interest in the Tango is
remarkable. In many other cities besides the big one such as Ankara, İstanbul, and İzmir, there are numerous
dance academies that regularly organize tango lessons and milongas, which also provide the continuity of
tango. Thanks to these events, the popularity of the Tango is increasing day by day. Milongas, tango festivals
and marathons, which are usually organized by tango academies, also have the characteristic of providing a
social space for both professional and amateur dancers. Although the dancers make up the primary component
of a milonga, the DJs who select the songs, create the playlists and keep people dancing are an essential
component as well. In a milonga, these two connected components create the harmony of dance and music.
Therefore, the DJs have become an indispensable part of tango activities in Turkey over the past 10 years.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Desmond, J. (2011). Farklılığı bedenleştirmek: Dans ve kültürel çalışmalardaki sorunlar. Ş. Selışık Aksan & G. Ertem (Yay. Haz.), Yirminci yüzyılda dans sanatı: Kuram ve pratik içinde (s. 244–269). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
- Durkheim, E. (2010). Dinsel yaşamın ilk biçimleri (Ö. Ozankaya, Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
- Eken-Küçükaksoy, M. (2013). Etnomüzikolojide performans çalışmaları: Tanım ve yaklaşımlar. A. Öztürkmen (Ed.), Müzik, dans, gösterim: Tarihsel ve kuramsal tartışmalar içinde (s. 61–82). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi.
- Hess, R. (2007). Tango (I. Ergüden, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi.
- Katz, E., & Lazarsfeld, P. F. (1964). Personal influence, the part played by people in the flow of mass communication. New York, NY: The Free Press of Glencoe.
- Kaynak kişi ile kişisel görüşme (10 Mayıs 2016).
- Kaynak kişi ile kişisel görüşme (7 Mayıs 2016).
- Kaynak kişi ile kişisel görüşme (8 Mayıs 2016).
- Lazarsfeld, P., Berelson, B., & Gaudet, H. (1952). The people’s choice: How the voter makes up his mind in a presidential campaign. New York, NY: Columbia University Press.
- Mutlu, E. (1998). İletişim sözlüğü. Ankara: Ark Yayınları.
- Savigliano, M. E. (2004). Tango, Tutku’nun ekonomi politiği (S. Aygün, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Stone, R. (2008). Theory for ethnomusicology. New Jersey, NJ: Pearson Prentice Hall.
- Taranç, B. (2011). Anadolu’da müzikte ideolojinin, küreselleşme sürecinde yeniden boyutlanması ve yeni yorumlar. Ege Üniversitesi Devlet Türk Musikisi Konservatuarı Dergisi, 1, 15─33.
- Ünlü, C. (2004). Git zaman gel zaman, Fonograf-gramofon-taş-plak. İstanbul: Pan Yayıncılık.
- Ünlü, C. (t.y.). Yıldızlar düşerken. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 38 Sayı: 1 |
