Antonio Gramsci’nin Demokratik Eğitim Modeli

Yıl 2015, Cilt: 3 Sayı: 30, 25 - 37, 26.10.2015

Abdullah Durakoğlu , Ülkü Güney

https://doi.org/10.16917/IU/tjs.99959

Öz

Modern toplumun portresini ortaya koyan İtalyan filozof Antonio Gramsci (1891- 1937), kurumların siyasi önemine ilişkin analizleriyle tanınır. Bu kurumların başında da eğitim gelmektedir. Gramsci’nin demokratik eğitim modeline ilişkin düşüncelerinin ortaya konulduğu bu çalışmada ağırlıklı olarak onun eğitim ve siyaset ilişkisi üzerine olan düşüncelerine yer verilmiştir. Çalışmadaki temel kavramlardan biri hegemonyadır. Gramsci, hegemonya aygıtı olarak devleti görür. Okul ve eğitim, devletin hegemonyasını yeniden inşa etmesine yarayan alandır. Hegemonyanın eğitim sisteminde yeniden üretilmesinde entelektüellerin rolü büyüktür, çünkü geleneksel entelektüeller olarak görülen öğretmenler okullarda siyasi bir görev icra ederek hegemonyanın yeniden üretilmesine hizmet etmektedirler. Bu çalışma Gramsci’nin modern eğitim sistemine getirdiği eleştiriyi kapsamaktadır. Gramsci,  eğitim ve siyaset arasındaki ilişkiyi sorun olarak görmemekte, aksine böyle bir ilişkiyi doğal ve olması gereken olarak nitelendirmektedir. Bu bağlamda çalışmanın sonunda Gramsci’nin demokratik eğitimin, siyasetin eğitim üzerindeki etkisiyle değil de, bunun aksine eğitimin siyaset üzerindeki etkisiyle mümkün olabileceğini düşünmekte olduğu anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Gramsci, eğitim, hegemonya, entelektüeller, praksis felsefesi.

Anahtar Kelimeler

Gramsci, eğitim, hegemonya, entelektüeller, praksis felsefesi.

Kaynakça

• Armaoğlu, F.(1983). 20. Yüzyıl Siyasi Tarihi. 1914-1990/ Cilt 2. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. Fontana, B. (2011). Gramsci ve Eğitim. (Editörler: Carmel Borg ve diğerleri). İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Fontana, B. (2013). Hegemonya ve İktidar. (Çev: Onur Gayretli). İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Gramsci, A. (1966a). Gli Intellettuali E l’Organizzazione Della Cultura. Torino: Giulio Einaudi Editore.
• Gramsci, A. (1966b). Passato e Presente. Torino: Giulio Einaudi Editore. Gramsci, A. (1967). Aydınlar ve Toplum. (Çev: Vedat Günyol). İstanbul: Çan Yayınları.
• Gramsci, A. (2012a). Hapishane Defterleri- 2. Cilt. (Çev: Barış Baysal). İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Gramsci, A. (2012b). Hapishane Defterleri- 3. Cilt. (Çev: Barış Baysal). İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Ives, P. (2011). Gramsci’de Dil ve Hegemonya. (Çev: Ekrem Ekici). İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Lombardi, F. (2000). Antonio Gramsci’nin Marksist Pedagojisi. (Çev: Sibel Özbudun, Başak Ekmen). Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Mayo, P. (2011). Gramsci, Freire ve Yetişkin Eğitimi. (Çev: Ahmet Duman). Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Merkens, A. (2012). Gramsci Reader: Erziehung und Bildung, 2. Edition. Hamburg: Argument Verlag.
• Poulantzas, N. (2004). Faşizm ve Diktatörlük. (Çev: Ahmet İnsel). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Sassoon, S. A. (2012). Gramsci’ye Farklı Yaklaşımlar. (Çev: Mustafa Kemal
• Coşkun, Ozan Kamiloğlu). İstanbul: Kalkedon Yayıncılık. Yalçın, A. (1978). Faşizmin Doğuşu. Ankara: Sosyal Yayınlar.