In the COVID-19 pandemic, flexible work schedules were terminated in June 2020, normalization practices were initiated, and resignation/ retirement bans on healthcare workers were lifted. This study aims to evaluate the decisions of doctors who’ve resigned or retired during the COVID-19 pandemic from a sociological perspective. This qualitative research was conducted online using the semi-structured face-to-face interview technique with physician interviewees. Of the interviewees (Mage = 50.9 years), 9 had resigned and 10 had decided to retire. When coding the interview statements, the factors affecting the decision to leave employment were investigated such as organizational problems, managerial approaches, the conditions for cognizance in performing and understanding the profession, personality traits, and approaches in their immediate environment. During the pandemic, healthcare workers’ acts of resigning or retiring have been explained through the fear of being infected/infecting someone else, problems in the health system, intense work conditions, and feeling burned out due to not knowing how long the process will take. In the context of the crisis as an anomie in which the individual loses faith in society and social solidarity dissolves, the main factors setting the basis for leaving work have been identified as unfair distribution of tasks, organizational disorders, ambiguity regarding the concept of responsibility due to uncertainty, collegiate behaviors that shirk duty, lack of appreciation, and personality traits. The imbalance in exchange with society has led individuals to choose to give themselves the rewards that they are unable to get from others. This research performs a kind of autopsy to understand the factors behind cases of resignation and retirement during the COVID-19 pandemic and what needs to be done to prevent this from turning into a contagion turnover.
COVID-19 Pandemic Leave of employment Anomie Resignation Retirement Burnout Mobbing
COVID-19 Pandemisi’nde haziran ayı itibariyle esnek çalışma düzeni sonlandırılmış, “normalleşme” uygulamalarına geçilmiş, devlet memurlarına, özellikle sağlık çalışanlarına uygulanan istifa/emeklilik yasağı kaldırılmıştır. Çalışmamız, COVID-19 Pandemisi’nde istifa eden/emekliye ayrılan hekimlerin bu kararlarını sosyolojik açıdan değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Nitel özellikteki bu araştırma, yarı-yapılandırılmış, yüz yüze mülakat tekniğiyle, çevrimiçi olarak hekim görüşmecilerle gerçekleştirilmiştir. Yaşlarının ortancası 50 olan 19 görüşmeciden 9’u istifa etmiş, 10’u emeklilik kararı vermişti. Görüşme ifadelerinin kodlarında, işten ayrılma kararını etkileyen etmenler, organizasyon sorunları, yönetimin yaklaşımı, mesleği icra etme koşulları, meslek anlayışı, kişilik özellikleri, yakın çevrelerinin yaklaşımı araştırılmıştır. Pandemi döneminde sağlık çalışanlarının istifa ve emeklilik eylemi, enfekte olma-başkasına bulaştırma korkusu, sağlık sistemindeki sorunlar, ağır çalışma şartları; sürecin ne kadar süreceğini bilememekten kaynaklı tükenmişlik hissiyle açıklanmaktadır. Bireyin toplumsala olan inancını yitirdiği ve toplumsal dayanışmanın çözüldüğü bir anomi hâli olarak kriz bağlamında, adaletsiz görev dağılımı, organizasyon bozuklukları, belirsizliğin sorumluluk kavramını muğlaklaştırması, meslektaşların görevden kaçınma davranışları, takdir görmeme ve kişilik özellikleri, ayrılma davranışına zemin hazırlayan başlıca unsurlar olarak saptanmıştır. Toplumla mübadeledeki dengesizlik, bireyin adanmışlıkla çalışmasının hak ettiğine inandığı ödülü kendi kendine vermeyi seçmesine yol açmıştır. Bu araştırmada, COVID-19 Pandemi sürecindeki istifa ve emeklilik olgularının arkasında yatan etmenleri, vazgeçiş salgınına dönüşmesinin önlenmesi için yapılması gerekenleri anlamaya yönelik bir tür otopsi yapılmaktadır.
COVID-19 Pandemi İşten ayrılma Anomi İstifa Emeklilik Tükenmişlik Mobbing
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyoloji |
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Temmuz 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 41 Sayı: 1 |