When we look at the 21st century in the context of
employment relations, we could not see a heart-warming scene. Roughly, it is
possible to say that the mechanisms that protect the working life have become
eroded or loosened and the working life has become increasingly insecure for
the employees. In such a case, is it possible to put the working life on a
basis with a human face? This paper tries to answer this question by John W.
Budd’s theory of ‘employment with a human face’. The paper begins with a section
on the frames of reference which is an important concept in employment
relations literature. The next section presents the main points of the Budd’s
theory and tries to answer the question.
John W. Budd employment with a human face geometry of employment
21.
yüzyıla çalışma ilişkileri bağlamında baktığımızda gördüğümüz şey pek iç açıcı
değil. Kabaca çalışma hayatını koruyan mekanizmaların aşındığını veya
gevşediğini ve çalışma hayatının çalışanlar için gittikçe güvencesizleştiğini
söylemek mümkündür. Böyle bir durumda çalışma hayatının insani bir temele
oturtulması mümkün mü? Bu çalışma, bu soruyu John W. Budd’ın ‘insani bir
çalışma ilişkisi’ kuramı bağlamında cevaplandırmaya çalışmaktadır. Çalışmada
öncelikle çalışma ilişkileri literatüründeki temel referans çerçeveleri
sunulacak, daha sonra ise Budd’ın sözü edilen kuramının ana hatları ortaya
konularak soru cevaplandırılmaya çalışılacaktır.
John W. Budd İnsani bir çalışma ilişkisi İstihdam geometrisi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 12 Temmuz 2019 |
Gönderilme Tarihi | 28 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 76 |