Yüz Yüze ve Online Eğitim Gören Yabancıların Türkçe Öğrenme Düzeylerini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi: Ankara Üniversitesi TÖMER Örneği

Yıl 2021, , 128 - 148, 31.12.2021

Nermin Betül Tanman , Mustafa Özgenel

https://doi.org/10.46423/izujed.1006011

Cited By: 2

Öz

Günümüzde hayatımızın birçok alanında yüz yüze ve online eğitim kavramları giderek önem kazanan kavramlar olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu kapsamda bu çalışmanın amacı, yüz yüze ve online eğitim gören yabancıların Türkçe öğrenme düzeylerini etkileyen faktörleri incelemektir. Çalışma, ilişkisel tarama modeline göre tasarlanmış ve çalışamaya Ankara Üniversitesi TÖMER’de yüz yüze ve online Türkçe öğrenim gören 360 öğrenici katılmıştır. Bu kapsamda yabancı öğrencilerin Türkçe öğrenme başarılarını ölçmek için Ankara Üniversite’si TÖMER’in İstanbul, Kadıköy şubesinde 2019 ve 2020 yıllarında Türkçe öğrenmekte olan öğrencilerin performans çizelgeleri, sertifika sınav puanları ve devam durumları değerlendirilmiştir. Toplanan veriler t testi, korelasyon ve regresyon analiz teknikleri yardımıyla çözümlenmiştir. Bulgulara göre yüz yüze eğitim alan yabancı öğrencilerin Türkçe öğrenme düzeylerini/ başarılarını sırasıyla en fazla derse devam durumlarının, dil gelişim hızlarının, ev ödevi yapma sıklıklarının ve derse katılımlarının olumlu yönde ve önemli ölçüde etki ettiği, online eğitim alan yabancı öğrencilerin ise Türkçe öğrenme düzeylerini/ başarılarını sırasıyla en fazla dil gelişim hızlarının, derse devam durumlarının ve derse katılım sıklıklarının olumlu yönde ve önemli ölçüde etki ettiği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Yüz yüze Eğitim, Online Eğitim, Yabancı Dil Öğrenimi, Türkçe Öğretimi

Examining the Factors Affecting the Turkish Learning Levels of Foreigners Studying Face-to-face and Online: Ankara University TÖMER Example

Öz

Today, in many areas of our lives, the concepts of face-to-face and online education are becoming increasingly important concepts. In this context, the aim of this study is to examine the factors affecting the Turkish learning levels of foreigners who receive face-to-face and online education. The study was designed according to the relational scanning model and 360 learners studying Turkish face to face and online at Ankara University TÖMER participated in the study. In this context, to measure the success of foreign students in learning Turkish, the performance charts, certificate exam scores and attendance status of the students who were learning Turkish in the Istanbul, Kadıköy branch of Ankara University TÖMER in 2019 and 2020 were evaluated. The collected data were analyzed with the help of t test, correlation and regression analysis techniques. According to the findings, the Turkish language learning levels/success of the foreign students receiving face-to-face education were found to have a positive and significant effect on their attendance, language development rate, homework frequency and class participation, respectively. it was seen that the rate of language development, attendance to class and frequency of class participation had a positive and significant effect, respectively.

Anahtar Kelimeler

Face-to-Face Education, Online Education, Foreign Language Learning, Turkish Learning

Kaynakça

• Al, U. ve Madran, O. (2004). Web tabanlı uzaktan eğitim sistemleri. Bilgi Dünyası 5 (2), 259-271.
• Aslan, E. ve Coşkun, O. (2016). Yabancılara Türkçe öğretiminde oyun yazılımları ile sözcük öğretimi. Turkisch Studies, 226-227.
• Bahşi, A. (2019). Uzaktan ve örgün eğitim öğrencilerinin eğitsel düşünce ve uygulamaları (Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elâzığ.
• Balta Y. (2014). Türkiye’de çevrimiçi eğitimde ders veren öğretim elemanlarının çevrimiçi ölçme değerlendirme yöntemlerine ilişkin görüşleri (Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi, Elâzığ.
• Büyükikiz, K. ve Hasırcı, S. (2012). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde sözcük öğretimi üzerine bir değerlendirme. Mustafa Kemal Atatürk Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 10 (21), 145-155.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak. E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2019). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Cooper, H., Lindsay, J. J., Nye, B. and Greathouse, S. (1998). Relationships among attitudes about homework, amount of homework assigned and completed and student achievent. Journal of Educational Psychology 90 (1), 70-83.
• Çallı, İ., Bayram, Y., Karacadağ, M.C. (2002). Türkiye'de uzaktan eğitimin geleceği ve e-üniversite. Uluslararası Katılımlı, Açık ve Uzaktan Eğitim Sempozyumu. Anadolu Üniversitesi.
• Çataloğlu, E., Erbay, H. ve Kör, H. (2013). Uzaktan ve örgün eğitimin öğrenci başarısı üzerine etkisinin araştırılması. Uluslararası Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu. Gaziantep Üniversitesi.
• Demir, Y. ve Gözüm, S., (2011). Sağlık eğitiminde yeni yönelimler; Web destekli sağlık eğitimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 4(4), 196-203.
• Demirel, Ö. (2004). Yabancı dil öğretimi dil pasaportu dil biyografisi dil dosyası. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (2010). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Dündar, Ş. N. (2019). Yabancılara Türkçe öğretiminde dinleme becerisinin bir web uygulaması aracılığıyla geliştirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Epstein, J. L. (1983). Homework practicez, achievements and behaviors of elementary. ELT Journal, 27(5), 138-143.
• Eroğlu F. (2018). Üniversitelerdeki zorunlu ortak derslerin uzaktan ve yüz yüze eğitim uygulamalarının değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Eroğlu, F. ve Kalaycı, N. (2020). Üniversitelerdeki zorunlu ortak derslerden Türk dili dersinin uzaktan ve yüz yüze eğitim uygulamalarının karşılaştırılarak değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi 8(3), 1001-1027.
• Göçer, A. (2009). Türkiye’de Türkçeyi yabancı dil olarak öğreten öğretmenlerin uygulamalarına yönelik nitel bir araştırma. Dil Dergisi 145, 28-47.
• Gülüşen, F. (2011). Bilgi teknolojilerine dayalı uzaktan eğitim programlarının erişilebilirliklerinin değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Höçük, S. (2011) Ankara Üniversitesi uzaktan eğitim programına katılan öğrencilerin akademik başarılarını etkileyen faktörler (Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• İşman, A. (1998). Uzaktan Eğitim: Genel tanımı Türkiye’deki gelişimi ve proje değerlendirmeleri. Ankara: Değişim Yayınları.
• Karakuş, İ. (2006): Atatürk dönemi eğitim sisteminde Türkçe öğretimi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Karataş, S. (2003). Yüz yüze ve uzaktan eğitimde öğrenme deneyimlerinin eşitliği. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 2(3), 103.
• Kaya, M. (2012). Uzaktan eğitimde öğrenenlerin yabancı dil öğreniminde özerk öğrenme becerileri: Uzaktan İÖLP Örneği (Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Fakültesi, Eskişehir.
• Khomeni̇uk, A. (2020). Ukrayna’da yabancı dil olarak Türkçe öğretimi ve karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Uluslararası Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Dergisi. 3(1): 5-20.
• Köksal, D. ve Varışoğlu, B. (2012). Yabancı dil öğretiminde yaklaşım yöntem ve teknikler.: A. Kılınç ve A. Şahin (Ed.), Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem.
• Kör, H. (2013). Uzaktan eğitim ve örgün eğitimin çok yönlü – çapraz karşılaştırılması: Kırıkkale Üniversitesi ve Hitit Üniversitesi Örneği (Yüksek Lisans Tezi). Kırıkkale Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Kırıkkale.
• Kurt, T. (2021). Ortaokul öğrencilerinin yabancı dil öğrenimine yönelik kaygı, öz yeterlilik ve başarı durumlarının incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi, Sosyal Bilimler Fakültesi, Kırşehir.
• Küçükahmet, L. (2002) Öğretimde planlama ve değerlendirme. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Memiş, M. R., & Erdem, M. D. (2013). Yabancı dil öğretiminde kullanılan yöntemler, kullanım özellikleri ve eleştiriler. Turkish Studies, 8(9), 297-319.
• O'Neil, Carol A., Fisher, Cheryl A. & Newbold, S. K. (2009). Developing online learning environments in nursing education. New York: Springer Publishing Company. 83-97.
• Horton, E. (2000). Desingning web based training. John Willey.
• Snow, C. E., Barnes, W. S., Jean, C., Goodman, I. F., Hemphill, L. (199). Unfulfilled expectations: Home and scholl ınfluebces on literacy. Harvard Universy Press, 1991.
• Şenyi̇ği̇t, Y. ve Okur, A. (2019). Yabancılara Türkçe öğretiminde konuşma becerisi ve telaffuz eğitimi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (52), 519-549.
• TeknologWeb (Nisan, 2021). Mobil öğrenme nedir? https://www.teknologweb.com/mobil-ogrenme-nedir adresinden edinilmiştir.
• Tosun, N. (2007). Uzaktan eğitim ve Trakya Üniversitesi uzaktan eğitim projesi. VII. İnternational Educational Techology Conference, Kuzey Kıbrıs.
• TÖMER. (2011). Yönetmelik. Erişim: 15 Kasım 2020. http://tomer.ankara.edu.tr/mevzuat/ adresinden edinilmiştir.
• TÖMER. (2020a). Genel Bilgi. Erişim: 25 Ekim 2020. www.tomer.ankara.edu.tr/genelbilgi/ adresinden edinilmiştir.
• TÖMER. (2020b). Koşullar. Erişim: 25 Ekim 2020. www.tomer.ankara.edu.tr/kosullar/ adresinden edinilmiştir.
• Türk Dil Kurumu. (2020). Türkçe Sözlük. Ankara: TDK
• Ünsal, H. (2007). Harmanlanmış öğrenme etkinliğinin çoklu düzeyde değerlendirilmesi (Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yazıcı, S. (2004). E- Öğrenme: İnsan kaynakları eğitiminde stratejik dönüşüm. İstanbul: Alfa Basım.
• Yeniad, M. (2006). Uzaktan eğitimde kullanılmak üzere web tabanlı bir portal yazılımı geliştirme (Yüksek Lisans Tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.