Morphometric Properties and Geomorphological Evolution of Aydoğdu, Kızılca, Ovacık and Kırkoluk poljes (Tavas, Denizli)

Yıl 2021, Sayı: 7, 82 - 108, 15.10.2021

Kadir Tuncer

https://doi.org/10.46453/jader.974102

Cited By: 2

Öz

Aydoğdu, Kızılca, Ovacık ve Kırkoluk Polyelerinin (Tavas, Denizli) Morfometrik Özellikleri ve Jeomorfolojik Evrimi

Öz

Kırkoluk-Ovacık polye sistemi, Kızılca ve Aydoğdu polyeleri ile Belova uvalası; Teke yöresinin Ege Bölgesi ile karşılaştığı kuzeybatı kenarında yer almaktadır. Bu makro karstik şekiller, paleo klimatik koşulların etkisi altında farklı büyüklüklerde hem yanal hem de düşey yönlerde iyi gelişmiş depresyonlardır. Son şeklini Pleyistosen’de kazanan bu karstik depresyonlar, Likya naplarına ait farklı litostratigrafik özelliklerdeki birbirlerinin üzerlerine itilmiş karbonat dilimleri içinde gelişmişlerdir. Üst Triyas-Orta Eosen aralığında farklı fasiyeslerde çökelmiş olan bu birimlerin oluşturduğu tektonik ve litolojik hatlar boyunca polyeler oluşup gelişebilmilmiştir. Bu polyeler sahada; litostratigtrafik ve yapısal özelliklerin yarattığı sığ karst tipinin en karakteristik şekillerini oluşturmaktadır. Bu karstik depresyonlar, aynı zamanda farklı tektonik birimlerin ve fayların kontrolünde oluşarak jeolojik ve jeomorfolojik evrimin şekillendirici etkileriyle gelişmişlerdir. Bunların bir sonucu olarak da alandaki polyeler, “çok kökenli-çok dönemli” karstik çukurluklardır. Yüzeyden akarsu havzalarına bağlı olmayan bu karstik çukurluklar, tektonik ve yapısal hatlar boyunca yaklaşık kuzeyden güneye doğru art arda sıralanmışlardır (yapısal polye). Bunlardan Kızılca yüzeyden tamamen kapalıdır ancak güney kenarındaki Kızılca Düdeni yoluyla yeraltından dışarıya akışı olan bir polyedir. Aydoğdu ise dar ve derin bir akarsu vadisiyle Kızılca Polyesine (Kızılca Düdenine) akaçlandığı için yüzeyden açılmış bir polyedir. Sahanın en güneyindeki Kırkoluk ve Ovacık polyeleri, önceden bir bütün olarak oluşmuş ancak sonradan alçak bir eşikle birbirlerinden ayrılmış birer kapalı depresyondur. Bu iki polye, sonradan Kırdağlarından taşınan alüvyal fan depolarıyla ayrılmasına rağmen bir polye sistemi olarak kabul edilmiştir. Bu polye sistemi en güneyden Barz Polyesinden de alüvyal yelpazelerin ve tabandan çıkan kumtaşı-kiltaşı-şeyl birimlerinin oluşturduğu alçak bir eşikle ayrılmıştır. Yaklaşık 142 km2 alan kaplayan çalışma sahasında yer alan 4 polye, 1 uvala ve 46 dolin tüm alanın yaklaşık %30’unu oluşturmaktadır. Farklı büyüklük ve şekilsel yapılar sunan bu karstik depresyonlardan Kızılca Polyesi kısmen dairesel şekildeyken Aydoğdu, Ovacık ve Kırkoluk polyeleri ve Belova Uvalası, şekilsel bozulmalara uğramış ve aynı zamanda dairesellikten uzaklaşmış (geneli uzamış) formlardadır. Bunda, özellikle litolojik ve tektonik hat uzanımları ile bindirme yapılarının rolü büyük olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Kırkoluk-Ovacık polye sistemi, Kızılca Polyesi, Aydoğdu Polyesi, çok kökenli-çok dönemli yapısal polye, polye morfolojisi

Kaynakça

• Akat, U., Öztürk, Z., Öztürk, E. M., & Çağlayan, A. 1975. Menderes masifi güneyi, güneybatı Toros ilişkisi. Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü, Rapor No: 3104.
• Akdeniz, N. (2011). 1:100.000 ölçekli Türkiye jeoloji haritaları Denizli-N 22 paftası, Yayın no: 164, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Jeoloji Etütleri Dairesi.
• Aksoy, R., & Aksarı, S. (2008). Elmalı (Antalya, Batı Toroslar) kuzeyinde Likya naplarının jeolojisi. Selçuk Üniv. Mimarlık Fakültesi Dergisi, 23 (2): 45-59.
• Alagöz, C. A. (1944). Türkiye karst olayları hakkında bir araştırma. Türk Coğrafya Kurumu Yayınları, 1, 86-92.
• Atalay, İ. (2003). Effects of the tectonic movements on the karstification in Anatolia, Turkey. Acta Carsologica, 32(2), 196-203. https://doi.org/10.3986/ac.v32i2.348
• Becker-Platen, J. D. (1970). Lithostratigraphische untersuchungen im känozoikum südwest-Anatoliens (Känozoikum und braunkohlen der Türkei, 2). Beihefte zum Geologischen Jahrbuch, Beiheft 97.
• Basso, A., Bruno, E, Parise, M., & Pepe, M. (2013). Morphometric analysis of sinkholes in a karst coastal area of Southern Apulia (Italy). Environmental Earth Science, 70, 2545-2559. http://www.cnr.it/prodotto/i/269795
• Bonacci, O. (1987). Karst hydrology with special references to the Dinaric karst. Springer Series in Physical Environment, (pp.194).
• Bonacci, O. (2004). Poljes. In J. Gunn (Ed.), Encyclopedia of caves and karst science (pp.1279-1282). Fitzroy Dearborn.
• Bonacci O. (2013). Poljes, ponors and their catchments. In John F. Shroder & Frumkin, A. (Eds.). Treatise on Geomorphology: Karst Geomorphology (pp.112-120). Academic Press.
• Bondesan, A., Meneghel, M., & Sauro, U. (1992). Morphometric analysis of dolines. International Journal of Speleology, 2(1), 1-55.
• Bozyiğit, R., & Kurt. H. (2000). Çanakçı (Mamak) Polyesi (Bucak, Isparta). Selçuk Üniv. Eğitim Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9, 34-48.
• Brunn, J. H., Graciansky, P. Ch, de., Gutnic, M., Juteau, T., Lefévre, R., Marcoux, J., Monods, O., & Poisson, A. (1970). Structures majeures et correlations stratigraphiques dans les Taurides occidentales. Bulletin Société Géologique de France, 12(7), 515-556.
• Denizman, C. (2003). Morphometric and spatial distribution parameters of karstic depressions, Lower Suwannee River Basin, Florida. Journal of Cave and Karst Stıtdies, 65 (1), 29-35.
• Doğan, U. (1993). Polye ve flüvyo-karstik depresyonlar (Seydişehir güneybatısından örnekler). Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 5, 229-245.
• Doğan, U. (2003). Sarıot Polje, Central Taurus (Turkey): A border polje developed at the contact of karstic and non-karstic lithologies. Cave and Karst Science, 30(3), 117-124.
• Doğan, U., Koçyiğit, A., & Gökkaya, E. (2017). Development of the Kembos and Eynif structural poljes: Morphotectonic evolution of the Upper Manavgat River Basin, Central Taurides, Turkey. Geomorphology, 278, 105-120. https://doi.org/10.1016/j.geomorph.2016.10.030
• Doğan, U., Koçyiğit, A., & Yeşilyurt, S. (2019). The relationship between Kestel Polje system and the Antalya tufa plateau: Their morphotectonic evolution in Isparta Angle, Antalya-Turkey. Geomorphology, 334, 112-125. https://doi.org/10.1016/j.geomorph.2019.03.003
• Doğan, U., & Koçyiğit, A. (2018). Morphotectonic evolution of Maviboğaz Canyon and Suğla Polje, SW Central Anatolia, Turkey. Geomorphology, 306, 13–27. https://doi.org/10.1016/j.geomorph.2018.01.001
• Doğan, U., Koçyiğit, A., & Yeşilyurt, S. (2019). The relationship between Kestel Polje system and the Antalya tufa plateau: Their morphotectonic evolution in Isparta Angle, Antalya-Turkey. Geomorphology, 334, 112-125.
• Duman, N., & Ege, İ. (2018). Çölovası (Dinar-Afyon) Polyesi'nin jeomorfolojik özellikleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 37, 290-305. https://doi.org/10.14781/mcd.386382
• Ege, İ. (2015a). Gezit Polyesi (Kozan/Adana). Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(17), 177-99.
• Ege, İ. (2015b). Paşalı Polyesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(40), 384-402.
• Ege, İ. (2017). Polyelerin sınıflandırılması ve Kestelce Polyesi'nin (Kilis) jeomorfolojik özellikleri. Gelecek Vizyonlar Dergisi, 1(1), 33-51.
• Elitez, İ., & Yaltırak, C. (2014). Çameli Havzası’nın Miyosen-Kuvaterner Jeodinamiği, Burdur-Fethiye Makaslama Zonu (GB Türkiye). Türkiye Jeoloji Bülteni, 57(3), 41-67
• Ekmekci, M. (2003) Review of Turkish Karst With Emphasis on Tectonic and Paleogeographic Controls, Acta Carsologica, 32/2(17), 205-218.
• Erinç, S. (1996). Klimatoloji ve Metodları. Alfa Basım Yayım Dağıtım.
• Erinç, S. (2010). Jeomorfoloji II. Der Yayınları.
• Erol O. (1979). Türkiye'de Neojen ve Kuvaterner aşınım dönemleri, bu dönemlerin aşınım yüzeyleri ile yaşıt (korelan) tortullara göre belirlenmesi. Jeomorfoloji Dergisi, 8: 1-40.
• Erol, O. (1981). Neotectonic and Gemorphologic evolution of Turkey. In Fairbridge R.W. (Ed.) Neotectonics, Zeitschrift für Geomorphologie. N.F. Suppl. Bd., 40, 193-211.
• Erol, O. (1983). Türkiye'nin genç tektonik ve jeomorfolojik gelişimi. Jeomorfoloji Dergisi, 11, 1-22.
• Erol, O. (1993). Ayrıntılı jeomorfoloji haritaları çizim yöntemleri. İstanbul Üniv. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü Bülteni, 10, 19-39.
• Eroskay, S. O., & Günay, G. (1980). Tecto-genetic classification and hydrogeological properties of karst regions. In Günay, G. (Ed.), Proceedings of International Seminar on Karst Hydrogeology, (pp.1-41), Publishing by SHW.
• Ersoy, Ş. (1989). Fethiye (Muğla) - Gölhisar (Burdur) arasında Güney Dağı ile Kelebekli Dağ ve dolaylarının jeolojisi [Yayınlanmamış doktora tezi]. İstanbul Üniv. Fen Bilimleri Enst.
• Ersoy, Ş. (1990). Batı Toros (Likya) naplarının yapısal öğelerinin ve evriminin analizi. Jeoloji Mühendisliği, 37, 5-16.
• Ersoy, Ş., Altınok, Y., & Yalçıner, A. C. (2000). Güneybatı Anadolu’nun neotektonik yapılarına genel bir bakış ve bölgenin deprem etkinliği. III. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu Bildiriler Kitabı, (ss.115-128).
• Fick, S. E., & Hijmans, R. J. (2017). WorldClim 2: new 1-km spatial resolution climate surfaces for global land areas. International Journal of Climatology, 37(12), 4302-4315.
• Field, M. (2002). A lexicon of cave and karst terminology with special reference to environmental karst hydrology. EPA National Center for Environmental Assessment, (pp.214).
• Ford, D. C., & Williams, P. W. (1989). Karst Geomorphology and Hydrology. Harpercollins Publishers Ltd.
• Ford, D. C., & Williams, P. W. (2007). Karst landform development in humid regions. Karst Hydrogeology and Geomorphology, 9, 321-400. John Wiley & Sons Ltd.
• Gams, I. (1978). The Polje: The problem of definition. Zeitschrift für Geomorphologie Stuttgart, 22(2), 170-181.
• Gams, I. (1994). Types of the poljes in Slovenia, Their inundations and land use. Acta Carsologica, XXIII, 285-302.
• Gilli, E. (2015). Karstology. Karsts, Caves and Springs: Elements of Fundamental and Applied Karstology. Translated from French by Chloé Fandel, CRC Press. 10.1201/b18380.
• Goudie, A. S. (2003). Geomorphological techniques. London, Ailen & Unwin.
• Güldalı, N., (1970). Karstmorphologische Studien im Gebiet des Poljesystems von Kestel (Westlicher Taurus, Türkei) [Yayınlanmamış doktora tezi]. Tübinger Geographische Studien, Heft 40, 115 Seiten.
• Güldalı, N. (1976). Akseki Polyesi, Toroslar'ın karstik bölgelerindeki dağarası ovalarının oluşumu ve gelişimi. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 19(2), 143-148.
• Güneysu, A. C. (1993a). Kovada Gölü doğusunun (Isparta) karst jeomorfolojisi (Yayın no: 218/5) [Doktora tezi, İstanbul Üniv. Deniz Bilimleri ve İşletmeciliği Enst.]. İstanbul Üniv. Kütüphanesi.
• Güneysu, A. C. (1993b). Batı Toroslar’da Neotektonik Hareketlerin Karstlaşma Üzerindeki Etkileri ve Karstlaşmanın Evrimi (Eğirdir- Beyşehir-Antalya Karst Alanı). Türk Coğrafya Dergisi, 28, 329-336.
• Güneysu, A. C. (1994). Eğirdir Gölü Güneyi ve güneydoğusundaki alanlarda (Isparta) karstlaşmanın genel özellikleri. İstanbul Üniv. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü, Bülten, 11, 73-81.
• Gracia, F. J., Gutiérrez, F., & Gutiérrez, M., (2003). The Jiloca karst polje-tectonic graben (Iberian Range, NE Spain). Geomorphology, 52(3-4), 215-231. Graciansky, P. Ch. de. (1967). Existance d’une nappe ophiolitique a lettremite accidentale de la chaine Sud - Anatolienne. Comptes Rendus de l'Académie des Sciences, 264, 2876-2879.
• Graciansky, P. Ch. de. (1968). Teke yarımadası (Likya) Torosları'nın üst üste gelmiş ünitelerinin stratigrafisi ve Dinaro Toroslar'daki yeri. Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü Dergisi, 71, 73-92.
• Graciansky, P. C. 1972. Recherches geologiques dans le Taurus Lycien Occidental. (These) Univ. Paris-Sud (Orsay), s.731.
• Jennings, J. A. (1985). Karst geomorphology. Oxford: Basil Blackwell, (pp.293).
• Kahraman, N. (2007). Teke Platosu batısında Boncuk Dağları üzerindeki Ballık polyeler grubu ve yakın dolayının karst jeomorfolojisi. Türk Coğrafya Dergisi, 48, 95-110.
• Keser, N. (2004a). Bezirgan Polyesi ve yakın çevresinin karst jeomorfolojisi. Türk Coğrafya Dergisi, 42, 11-46.
• Keser, N. (2004b). Sarıbelen (Sidek) Polyesi ve Katran Dağı’nın karst jomorfolojisi. Marmara Coğrafya Dergisi, 10, 19-51.
• Keser, N. (2008). Çukurbağ Polyesinin jeomorfolojik evrimi. Marmara Coğrafya Dergisi, 18, 113-133. https://dergipark.org.tr/tr/pub/marucog/issue/465/3748
• Koçak, İ., & Arıbaş, K. (2003). Akkoç Polyesi (Antalya). Türk Coğrafya Dergisi, 41, 44-96.
• Koçyiğit, A. (1983). Hoyran Gölü (Isparta Büklümü) dolayının tektoniği. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 26, 1-10.
• Kurt, H. (2000). Batı Toros Polyeleri (Jeomorfolojik Etüt) (Yayın No: 102254). [Doktora Tezi, Marmara Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü], YÖK Dökümantasyon Merkezi.
• Kurt, H. (2001). Eynif Polyesi. Marmara Coğrafya Dergisi, 1(3), 93-122.
• Louis, H. (1956). Die entstehung der poljen und ihre stellung in der karstabtragung, auf grund von beobachtungen im Taurus. Erdkunde, 10(1), 33–53.
• Louis, H. (1968). Allgemeine Geomorphologie. Walther de Gruyter, Berlin.
• Lučić, I. (2014). General aspects of the karst poljes of the Dinaric karst. In Sackl P., Durst R., Kotrošan D., & Stumberger B. (Eds.), Dinaric Karst Poljes - Floods for Life, (pp.17-24). EuroNatur, Radolfzell.
• Meteoroloji Genel Müdürlüğü (MGM), (2021). Acıpayam meteoroloji gözlem istasyonunun 1967-2020 yılları arasının meteorolojik parametreler bülteni.
• Nazik, L. (1986). Beyşehir Gölü yakın güneyi karst jeomorfolojisi ve karstik parametrelerinin incelenmesi. Jeomorfoloji Dergisi, 14, 65-77.
• Nazik, L. (1992). Beyşehir Gölü güneybatısı ile Kembos Polyesi arasının karst jeomorfolojisi [Yayınlanmamış doktora tezi]. İstanbul Üniv. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enst.
• Nazik, L. (2004). The karst regions of Turkey (According to the morphogenesis and morphometric properties). Proceeding of International Symposium on Earth System Sciences, (pp.77-82), Istanbul-Turkey.
• Nazik, L., & Tuncer, K. (2010). Türkiye karst morfolojisinin bölgesel özellikleri. Türk Speleoloji Dergisi, Karst ve Mağara Araştırmaları, 1(1), 7-19.
• Nazik, L., Tuncer, K., Poyraz, M., & Feridun, D. (2012, 4-6 Ekim). Türkiye'de karst morfolojisinin gelişim dönemleri [Konferans sunumu]. III. Ulusal Jeomorfoloji Sempozyumu, Hatay.
• Nazik, L., & Poyraz, M. (2015). Türkiye karst morfolojisinde neotektoniğin rölü. İçinde Bahadır, M., Uzun, A., & Zeybek, H. İ. (Eds.), IV. Ulusal jeomorfoloji sempozyumu bildiriler kitabı: Karst Jeomorfolojisi, (ss.203-213), Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
• Nazik, L., & Poyraz, M. (2017). Türkiye karst jeomorfolojisi genelini karakterize eden bir bölge: Orta Anadolu platoları karst kuşağı. Türk Coğrafya Dergisi, 68, 43-56. https://doi.org/10.17211/tcd.300414
• Nazik, L., Poyraz, M., & Karabıyıkoğlu, M. (2019). Karstic landscapes and landforms in Turkey. In Kuzucuoğlu, C., Çiner, A., Kazancı, N. (Eds.), Landscapes and Landforms of Turkey, (pp.181-196). Springer International Publishing.
• Nebert, K. (1961). Tavas-Kale (GB Anadolu) bölgesine ait yeni müşahadeler. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 57, 57-64.
• Nicod, J. (2003). A little contribution to the karst terminology: Special or aberrant cases of poljes? Acta Carsologica, 32(2), 29-39.
• Okay, A. I., Zattin, M., Özcan, E., & Sunal, G. (2020). Uplift of Anatolia. Turkish Journal of Earth Sciences, 29, 696-713. https://doi.org/10.3906/yer-2003-10
• Ozaner, S. F. (2003). Elmalı (Antalya) Polyesinde Karagöl ve Avlan Göllerinin kurutulmasından önceki ve sonraki şartların karşılaştırılması. Sırrı Erinç Semp. (11-13 Eylül 2003) Bildiri Özetleri Kitabı, (ss.107-118).
• Özgül, N. (1984). Stratigraphy and tectonic evolution of the central Taurides. In Tekeli O, Göncüoğlu M.C. (Eds.), Geology of the Taurus Belt. International symposium, (pp.77-90), Ankara-Turkey.
• Özşahin, E. (2013). Kurucaova Polyesi’nin jeomorfolojisi (Kırıkhan-Hatay). Journal of Turkish Studies, 8(7), 827-848. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.4935
• Öztürk, M. Z., Şimşek, M., Utlu, M., & Şener, M. F. (2017a). Batı ve Orta Toros Dağları’nda dolin yoğunluğunun alansal dağılış özellikleri. Uluslararası Jeomorfoloji Sempozyumu’nda sunulan bildiri. Erişim adresi: http://ujes.org/konular/
• Öztürk, M. Z., Şimşek, M., Utlu, M., & Şener, M. F. (2017b). Karstic depressions on Bolkar Mountain Plateau, Central Taurus (Turkey): distribution characteristics and tectonic effect on orientation. Turkish Journal of Earth Sciences, 26, 302-313. https://dergipark.org.tr/tr/pub/tbtkearth/issue/35160/390106
• Öztürk, M. Z. (2018a). Orta Toroslar'da dolinlerin dağılışı ve morfometrik özellikleri. Kriter Yayınevi.
• Öztürk, M. Z. (2018b). Karstik kapalı depresyonların (dolinlerin) morfometrik analizleri. Coğrafya Dergisi, (36), 1-13. https://doi.org/10.26650/JGEOG371149
• Öztürk, M. Z., Şener, M. F., Şener, M. & Şimşek, M. (2018). Structural controls on distribution of dolines on Mount Anamas (Taurus Mountains, Turkey). Geomorphology, 317, 107–116. https://doi.org/10.1016/j.geomorph.2018.05.023
• Pekcan, N. (2019). Karst jeomorfolojisi. Filiz Kitabevi.
• Poisson, A. (1968). Le Crétacé supérieur détritique de I'unité de Yeleme (Taurus Lycien, Turquie). Extrait du “C.R. Sommaire des séances de la Société géologique de France”, 6: 188.
• Poisson, A. (1977). Recherhes geologiques dans les Taurides occidentales (Turquie). (These) Univ. Paris-sud, Orsay, s.795.
• Sackl, P., Durst, R., Kotrošan, D., & Stumberger, B. (2014). Dinaric Karst Poljes - Floods for Life. EuroNatur, Radolfzell.
• Schildgen, T. F., Yıldırım, C., Cosentino, D., & Strecker, M. R. (2014). Linking slab break-off, Hellenic Trench retreat, and uplift of the Central and Eastern Anatolian Plateaus. Earth-Science Reviews, 128, 147–168. https://doi.org/10.1016/j.earscirev.2013.11.006
• Selçuk Biricik, A., & Bozyiğit, R. (1996). Girdev Polyesi (Fethiye-Antalya). Marmara Coğrafya Dergisi, 1, 323-333.
• Selçuk Biricik, A., & Bozyiğit, R. (1998). Kayaköy Polyesi ve yakın çevresinin jeomorfolojisi. Marmara Coğrafya Dergisi, 2, 150-173.
• Şahinci, A. (1991). Karst. Reform Matbaası.
• Şaroğlu, F., & Güler, B. (2020). Batı Anadolu tektonik kamasının güncel deformasyonu: Batıya doğru kaçıştan kaynaklanan blok hareketleri. Türkiye Jeoloji Bülteni, 63, 161-194. https://doi.org/10.25288/tjb.593423
• Şenel, M., Selçuk, H., Bilgin, Z. R., Şen, M. A., Karaman, T., Dinçer, M. A., Durukan, E., Arbas, A., örçen, S., & Bilgi, C. (1989). Çameli (Denizli)-Yeşilova (Burdur)-Elmalı (Antalya) ve dolayının jeolojisi. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No: 9429.
• Şenel, M., Akdeniz, N., Öztürk, E. M., Özdemir, T., Kadınkız, G., Metin, Y., Öcal, H., Serdaroğlu, M., & Örçel, S. (1994). Fethiye (Muğla) – Kalkan (Antalya) ve kuzeyinin jeolojisi. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Rapor No: 9761.
• Şenel, M. (1991). Likya napları içindeki volkanit katkılı Paleosen-Eosen çökelleri: Faralya formasyonu. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 113, 1-15.
• Şenel, M. (1997). 1:100.000 ölçekli Türkiye jeoloji haritaları Fethiye L7 paftası. Yayın no: 1, Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Jeoloji Etütleri Dairesi.
• Şenel, M. (2007). Likya naplarının özellikleri ve evrimi. Menderes Masifi Kolokyumu, Genişletilmiş Bildiri Özleri Kitabı, (ss.51-55).
• Şimşek, M., Doğan, U., & Öztürk, M. Z. (2020). Polyelerin sınıflandırılması ve Toroslardan örnekler. Jeomorfolojik Araştırmalar Dergisi (JADER), 5, 1-14. https://doi.org/10.46453/jader.733500
• Şimşek, M., Öztürk, M. Z., Doğan, U., & Utlu, M. (2021). Toros polyelerinin morfometrik özellikleri. Coğrafya Dergisi, 0(42), 101-119. https://doi.org/10.26650/JGEOG2020-834461
• Thornthwaite, C. W. (1948). An approach toward a rational classification of climate. The Geographical Review, American Geographical Society, 38(1), 55-94.
• Tuncer, K. (2018). Sakarya Nehri - Göynük Çayı - Çatak Çayı arasındaki sahanın karst jeomorfolojisi. Kriter Yayınevi.
• Tuncer, K. (2021). Tektonik olarak karmaşık bir bölgede yer alan Barz Polyesi (Tavas, Denizli): Oluşumu, gelişimi ve jeomorfolojik özellikleri. Türk Coğrafya Dergisi, (77), 99-118. https://doi.org/10.17211/tcd.910578
• Zeybek, H. İ. (2004). Türkiye'de karstik alanların korunma gerekliliği ve alınabilecek bazı önlemler. Doğu Coğrafya Dergisi, 11, 93–116.