Prescribed burning is a land management method used to achieve specified management objectives. It is used as a scientific tool for different forestry activities, such as preventing forest fires, sustaining biodiversity, and renewing vegetation. However, prescribed burning, although low-intensity as a surface fire, can directly or indirectly change soil biodiversity and community structure. It is known that it significantly reduces the amount of microarthropods, which constitute a large part of soil biodiversity and destroys a large part of their habitats.
In this study, the effects of prescribed burning on microarthropods in Anatolian black pine (Pinus nigra) regeneration area were investigated. During soil microarthropod sampling, corridors were created, and four experimental areas were established, consisting of three areas within the burned area (upper, middle, and edge effects) and one control area. The organisms were extracted using a modified Berlesse funnel. Additionally, temperature, EC, and pH analyses were performed on soil samples collected from these areas, and the vital activities of the microarthropods were determined. The changes in the number of individuals among the microarthropods and their ability to return to these areas after the burning applications were revealed. During the study period, microarthropods were able to return to the control area (36%), upper area (24%), middle area (24%), and edge effect area (16%). Additionally, 10 families belonging to 10 taxa were identified in these areas. When the findings from the study areas were examined, it was determined that the average number of soil microarthropods (74523individuals.m-2) was higher in the control area compared to the areas where prescribed burning was performed in the black pine forest. The life cycles of microarthropods are directly related to soil moisture. Following the burning application, it was observed that they could reach at least one of the upper, middle, or edge effect zones, particularly in the spring months following the controlled burning application, with higher quantities depending on the presence of dead vegetation in the area and soil moisture.
122O425
Kontrollü yakma, belirlenmiş yönetim hedeflerine ulaşabilmek için kullanılan bir arazi yönetim şeklidir. Özellikle orman yangınlarının önlenmesi, biyolojik çeşitliliğin sürdürülebilmesi, bitki örtüsünün yenilenmesi gibi farklı ormancılık faaliyetleri için bilimsel bir araç olarak kullanılmaktadır. Ancak kontrollü yakma her ne kadar örtü yangın olarak düşük şiddetli de olsa toprak biyolojik çeşitliliğini ve topluluk yapısını doğrudan ya da dolaylı olarak değiştirebilmektedir. Toprak biyoçeşitliliğinin büyük bir kısmını oluşturan mikroeklembacaklıların miktarını önemli ölçüde azalttığı, habitatlarının büyük bir kısmını tahrip ettiği bilinmektedir.
Bu çalışmada Anadolu karaçamı (Pinus nigra) gençleştirme meşceresinde yapılan kontrollü yakmanın mikroeklembacaklılar üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Toprak mikroeklembacaklı örneklemesi yapılırken koridorlar oluşturulmuş, yanmış alanın içinden (üst, orta ve kenar etkisi) üç alan ve bir adet kontrol alanı olacak şekilde dört deneme alanı kurulmuştur. Modifiye berlesse hunisi ile canlılar ekstrakte edilmiştir. Ayrıca bu alanlardan alınan toprak örneklerinde sıcaklık, EC ve pH analizleri yapılmış, mikroeklembacaklıların yaşamsal faaliyetleri tespit edilmiştir. Alanlarda yakma uygulamalarından sonra mikroeklembacaklılardaki birey sayılarındaki değişim ve bu alanlara tekrar gelebilme durumları ortaya konulmuştur. Mikroeklembacaklılar çalışma süresince; %36 kontrol, %24 üst alan, %24 orta alan ve %16 kenar etkisi alanına gelebilmişlerdir. Ayrıca bu alanlarda 10 taksona ait 10 familya tespit edilmiştir. Çalışma alanlarından elde edilen bulgular incelendiğinde, karaçam meşceresinde kontrollü yakma yapılan alanlarla kontrol alanı karşılaştırıldığında kontrol alanında toprak mikroeklembacaklılarının ortalama birey sayısının (74523bry.m-2) daha fazla olduğu tespit edilmiştir. Mikroeklembacaklıların yaşam döngüleri toprak nemi ile doğrudan ilişkilidir. Yakma uygulamasını takiben özellikle ölü örtünün alana gelme durumuna ve topraktaki neme bağlı olarak üst, orta ve kenar etkisi alanlardan en az birine gelebildikleri özellikle kontrollü yakma uygulamasını takip eden bahar aylarında miktar bakımından daha fazla olduğu tespit edilmiştir.
Kontrollü yakma Toprak mikroeklembacaklıları Yangın ekolojisi.
TÜBİTAK 1001-Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Projelerini Destekleme Programı
122O425
Bu çalışma, Ömer KÜÇÜK danışmanlığında Kastamonu Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Mühendisliği Anabilim Dalı'nda 2017-2024 yılları arasında Ayşegül Gözde TİRYAKİ GÜNGÖR tarafından hazırlanmış olup, doktora tezinin bir bölümünü içermektedir. Bununla birlikte, bu çalışma TÜBİTAK 1001-Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Projelerini Destekleme Programı tarafından 122O425 proje numarası ile kısmen desteklenmiştir.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Koruma ve Biyolojik Çeşitlilik |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | 122O425 |
| Gönderilme Tarihi | 29 Temmuz 2025 |
| Kabul Tarihi | 13 Kasım 2025 |
| Erken Görünüm Tarihi | 30 Kasım 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 10 Sayı: 6 |