Use of Country Soils and Agricultural Lands Except Plant and Animal Production Activities

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 1, 84 - 90, 27.12.2019

Kadir Karakuş , Seçil Karakuş Hasan Çelikyürek

Öz

Agriculture can be defined as all activities involving cultivation of land and animal husbandry in order to obtain plant and animal products. As the world population increases day by day, unfortunately, agricultural lands and fertile soils do not increase at the same rate, but on the contrary, it decreases. urbanization farmland extensively outside of agricultural production in Turkey, industry, tourism, mining, power plants, sub-structures, industrial facilities, highways, railways, airports, dams, canals, is used in public investment and other areas such as pipeline. Non-agricultural use of agricultural lands which cannot be recycled will bring rent or gain in the short term, negative effects of price and support policy in the long term and the disposal of agricultural lands, decrease in irreversible production and consequently socio-economic problems. As a result of negative developments related to animal husbandry in our country, pastures are disposed of and tourism facilities, industrial facilities or shopping centers are turned into mass housing areas within the scope of urban transformation projects. For the next generation, resources should be used in a planned and rational way to leave a livable nature, agricultural land and soil where they can meet their food needs.

Anahtar Kelimeler

Agriculture, Agricultural land, Soil

Ülke Toprakları ve Tarım Arazilerinin Bitkisel ve Hayvansal Üretim Faaliyeti Dışında Kullanımı

Öz

Tarım, bitkisel ve hayvansal ürünler elde etmek amacıyla toprağın işlenmesi ve hayvan yetiştirmeyi içeren faaliyetlerin tümü olarak tanımlanmaktadır. Dünya nüfusu her geçen gün artarken, tarım arazileri ve verimli topraklar maalesef aynı oranda artmayıp, aksine azalmaktadır. Günümüzde, özellikle verimli tarım arazilerinin insanlar tarafından amacı dışında kullanımlarının hız kazanması ile konunun önemi daha da artırmaktadır. Türkiye’de tarım arazileri tarımsal üretim dışında yoğun olarak kentleşme, sanayi, turizm, madencilik, enerji santralleri, alt yapılar, endüstriyel tesisler, karayolları, demiryolları, hava limanları, barajlar, kanallar, boru hattı gibi kamu yatırımları ve diğer alanlarda kullanılmaktadır. Tarım arazilerinin geri dönüşümü olamayacak şekilde tarım dışı kullanımı kısa vadede rant veya kazanç, uzun vadede ise fiyat ve destekleme politikasının olumsuz etkileri ile tarım topraklarının elden çıkması, telafisi olmayacak şekilde üretimde azalma ve buna bağlı olarak sosyal-ekonomik olumsuzlukları beraberinde getirecektir. Ülkemizde hayvancılıkla ilgili olumsuz gelişmeler sonucunda meralar elden çıkartılarak amaç dışı turistik tesis, sanayi tesisi veya alışveriş merkezi, kentsel dönüşüm projeleri kapsamında toplu konut alanına dönüştürülmektedir. Gelecek generasyon için, yaşanabilir bir doğa, gıda ihtiyaçlarını karşılayabilecekleri tarım arazisi ve toprak bırakılması için kaynakların planlı ve rasyonel bir şekilde kullanılması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Tarım, Tarım arazisi, Toprak

Kaynakça

• Akseki, H., Meşhur, M.Ç. 2013. Kentsel yayılma sonucu yapılaşmaya açılan verimli tarım alanları: Konya kenti deneyimleri. MEGARON 8(3):165-174.
• Aksoy, M. A. 1997. Türkiye’de tarım topraklarının amaç dışı kullanılması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniv. Sos. Bil. Enst, Ankara.
• Anonim, 2019a. Tarım. https://www.turkcebilgi.com/tar%C4%B1m. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
• Anonim, 2019b. Tarım arazilerinin korunması, kullanılması ve planlanmasına dair yönetmelik. https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/12/20171209-3.htm. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
• Anonim, 2019c. TÜİK Tarım arazileri verilerini paylaştı. http://www.erzurumgazetesi.com.tr/haber/TUIK-Tarim-arazileri-verilerini-paylasti/116799. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
• Anonim, 2019d. Bitkisel üretim verileri. https://www.tarimorman.gov.tr/sgb/Belgeler/SagMenuVeriler/BUGEM.pdf. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
• Anonim, 2019e. Meraların imara açılması hayvancılıkta dışa bağımlılığı artırıyor. https://tr.boell.org/tr/2015/12/29/meralarin-imara-acilmasi-hayvancilikta-disa-bagimliligi-artiriyor. Erişim Tarihi: 20 Aralık 2019.
• Anonim, 2019f. Türkiye’de tarım alanları azalıyor, çiftçi sayısı yüzde 38 düştü. https://tr.euronews.com/2019/02/20/turkiye-de-ciftci-sayisi-yuzde-38-dustu-tarim-alani-yuzde-12-azaldi. Erişim Tarihi: 20 Aralık 2019.
• Bayar, R. 2018. Arazi kullanımı açısından türkiye'de tarım alanlarının değişimi, Coğrafi Bilimler Dergisi CBD 16 (2):187- 200.
• Çolak, H.E, Memişoğlu, T. 2018. Trabzon İlinde tarımsal arazi kullanımındaki zamansal değişimin cbs ile belirlenmesi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi 18:946-958.
• Dengiz,O., Sarıoğlu, F.E, 2011.Samsun İlinin potansiyel tarım alanlarının genel dağılımları ve toprak etüd ve haritalama çalışmalarının önemi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi 26(3):241-250.
• Gökkuş, A. 2018. Meralarımız ile ilgili bir değerlendirme. TÜRKTOB Dergisi 25:6-8.
• Karaca, S., Sarğin, B., Türkmen, F. 2019. Bazı arazi ve toprak niteliklerinin coğrafi bilgi sistem analizleriyle incelenmesi: Van İli arazi ve toprak özellikleri. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi 6(2):199-205.
• Karakuş, K., Karakuş, S. 2017. Misuse of agricultural areas in our country. International Iğdır Symposium, 9-11 Ekim, Iğdır, Turkey.
• Sabancı, C.O., Yavuz, T. 2015. Çayır-mer’alarımızın korunması ve kullanımında değişimler ve yeni gelişmeler. TMMOB, Türkiye Ziraat Mühendisliği VIII. Teknik Kongresi Bildiriler Kitabı-1, sayfa:154-160, Ankara.
• Topçu, P, 2012. Tarım arazilerinin korunması ve etkin kullanılmasına yönelik politikalar. T.C. Kalkınma Bakanlığı. İktisadi Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü.
• Turan, İ. D., Dengiz, O., Özyazıcı, M.A. 2019. Sinop İli tarım arazilerinin arazi kalite değerlendirmesi. International Asian Congress on Contemporary Sciences. April 15-24, Mecca, Saudi Arabia. P:56-71.
• Yılmaz, Ö. 2001. Tarım alanlarının amaç dışı kullanımı ve afyon örneği, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2(2):161-162