Activities of Small Ruminant Husbandry and General Problems in Van Central District: I. Structural Features of Enterprises

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 1, 23 - 36, 25.06.2021

Aşkın Yıldız Turgut Aygün

https://doi.org/10.51970/jasp.891211

Cited By: 3

Öz

This research was performed to determine the structural features of small ruminant husbandry enterprises and their general problems in central district of Van. Research material has been created 168 small ruminant firms in the villages of the central district of Van. The numbers of ram, sheep, lamb, buck, goat and kid were found in enterprises of small ruminants 2.87, 81.27, 61.97, 0.89, 13.27, and 11.27, respectively. The mean age of the breeders was determined as 48.75 and the number of family members is 9.68 person. The average irrigated and dry lands of small ruminant farms were found 51.66 ha and 75.17 ha, respectively. When the breeders are considered in terms of their education status; 69% of them are primary school graduates, 3.6% are high school graduates and 10.7% are illiterate. All of the animal shelters are in the form of closed halo. As shelter building material was used with 51.8% ratio of mud brick and 33.3% rate with the brick. The most important problems of sheep and goat husbandry are the difficulty of finding shepherd, lack of veterinary services, lack of demand for field this operation of young people and the increase of migration to big cities. It is thought that eliminating these problems will increase the interest of the owners of small ruminant breeding farms and will be a source of information for sheep and goat husbandry in the province.

Anahtar Kelimeler

Family enterprises, Farmer problems, Small ruminant husbandry, Structural features, Van

Van İli Merkez İlçede Küçükbaş Hayvancılık Faaliyetleri ve Genel Sorunlar: I. İşletmelerin Yapısal Özellikleri

Öz

Bu araştırma, Van ili merkez ilçede küçükbaş hayvan yetiştiriciliği yapan işletmelerin yapısal özellikleri ve genel sorunlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma materyalini Merkez ilçeye bağlı köylerde bulunan 168 küçükbaş hayvancılık işletmesinde yapılan anketler oluşturmuştur. Küçükbaş hayvancılık işletmelerinde ortalama koç, anaç koyun, kuzu, teke, anaç keçi ve oğlak sayıları sırasıyla 2.87, 81.27, 61.97, 0.89, 13.27 ve 11.27 baş olarak bulunmuştur. Yetiştiricilerin ortalama yaşı 48.75 ve ailedeki birey sayısı ise 9.68 kişi olarak saptanmıştır. Küçükbaş hayvan işletmelerinin ortalama sulu ve kıraç arazi varlığı sırasıyla 51.66 da ve 75.17 da olarak belirlenmiştir. Yetiştiriciler eğitim durumları bakımından ele alındığında; %69’u ilkokul, %3.6’sı lise mezunundan, %10.7’si ise okuma yazma bilmeyenlerden oluşmaktadır. Hayvan barınaklarının %100’ü kapalı ağıl şeklindedir. Barınak yapı malzemesi olarak %51.8’i kerpiç ve %33.3’ü ise brikettir. Koyun ve keçi yetiştiriciliğinin en önemli sorunları olarak; çoban bulma zorluğu, veterinerlik hizmetlerinin yetersizliği, genç nüfusun bu istihdam koluna talebinin azlığı ve büyük şehirlere göçün hızla artmasıdır. Bu sorunların giderilmesi, küçükbaş hayvancılık işletme sahiplerinin hayvancılığa olan ilgisini artıracağı ve ildeki küçükbaş hayvan yetiştiriciliğine bilgi kaynağı olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Aile işletmeleri, Küçükbaş hayvancılık, Van, Yapısal özellikler, Yetiştirici sorunları

Kaynakça

• Akman, N., Kumlu, S., 1998. Türkiye Hayvancılığın örgütlenme sorunları. II. Ulusal Zootekni Bilim Kongresi Bildirileri, Bursa, 22–25 Eylül 1998, s. 34–52.
• Aksoy, A., Yavuz, F., 2008. Hayvancılık işletmelerinin Avrupa Birliğine uyumu ve rekabet edebilirliği; Doğu Anadolu örneği. Tarım Ekonomisi Dergisi. 14(1): 37-45.
• Anonim, 1998. Cumhuriyetin 75. Yılında Van. Erk yayıncılık, Ankara. 461.
• Anonim, 2001. Sekizinci beş yıllık kalkınma Planı Hayvancılık Özel İhtisas Komisyonu Raporu. DPT: 2574. ÖİK: 587.
• Anonim, 2020a. Van rehberi. http://www.van.gov.tr/default_B0.aspx?content=1012. Van Valiliği, Van. Erişim tarihi: 23.12.2020.
• Anonim, 2020b. Türkiye istatistik yıllığı. http://www.tuik.gov.tr, Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara. Erişim tarihi: 04.07.2020.
• Araç, B., 2007. Diyarbakır ili keçicilik işletmelerinin yapısal özellikleri. (Yüksek Lisans Tezi, basılmamış). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.
• Aygün, T., Sezgin, Y., 2009. Ülkemizde göçer küçükbaş hayvancılık faaliyetleri: Bitlis İli Örneği. 6. Ulusal Zootekni Bilim Kongresi, Atatürk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Zootekni Bölümü, Erzurum, 24-26 Haziran 2009, s. 277-285.
• Bilginturan, S., 2008. Burdur ili Damızlık Koyun ve Keçi Yetiştiriciler Birliği üyesi işletmelerin yapısal özellikleri ve sorunları üzerine bir araştırma. (Yüksek Lisans Tezi, basılmamış) Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Isparta.
• Dayan, Y.A., 2007. Norduz koyunu yetiştiriciliği yapılan kimi işletmelerin yapısal özellikleri (Yüksek Lisans Tezi, basılmamış). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.
• Dellal, G., Eliçin, A., Tekel, N., Dellal, İ., 2002a. GAP Bölgesinde küçükbaş hayvan yetiştiriciliğin yapısal özellikleri. . Tarımsal Ekonomi Araştırma Enstitüsü, Proje Raporu 2002–1, Yayın No, 82, TKB, Ankara.
• Dellal, İ., Keskin, G., Dellal, G., 2002b . GAP Bölgesinde küçükbaş hayvan yetiştiren işletmelerin ekonomik analizi ve hayvansal ürünlerin pazara arzı. Tarımsal Ekonomi Araştırma Enstitüsü, Proje Raporu 2002-2, Yayın No, 83, TKB, Ankara.
• Deniz, A., 2009. Hakkari ili merkez ilçede koyunculuk yapan işletmelerin ekonomik analizi (Yüksek Lisans Tezi, basılmamış). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.
• Günal, R., 2006. Tekirdağ ili merkez ilçeye bağlı köylerde bulunan koyun ağıllarının yapısal özelliklerinin belirlenmesi ve geliştirilebilme olanaklarının araştırılması. (Yüksek Lisans Tezi, basılmamış) Tekirdağ Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tekirdağ.
• Gürsoy, O., 2009. Türkiye ve Avrupa Birliğinde küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinde örgütlenme. Uludağ Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi. 23(2): 79-95.
• Karaca, O., Vanlı, Y., Kaymakçı, M., Altın T., Kaygısız, A. 1993. Doğu Anadolu Bölgesinde koyun yetiştirmenin sosyolojik ekonomik ve genetik görünüşü. No: 90.2F.071 No’lu Araştırma Fonu Proje Kesin Raporu, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van.
• Karaca, O., Aşkın, Y., Cemal, İ., Çivi, A., 1996. Doğu Anadolu göreneksel koyun yetiştirme sistemlerinin çağdaş ıslah programları bakımından potansiyelleri. Hayvancılık’96 Ulusal Kongresi, Bornova - İzmir, 18-20 Eylül 1996, s. 160- 168.
• Kaymakçı, M., Karaca, O., Sönmez, R., 1998. Doğu Anadolu Bölgesi koyunculuğuna verilecek yön. Doğu Anadolu Tarım Kongresi Bildirileri, Erzurum, 14-18 Eylül 1998, s. 707-716.
• Kaymakçı, M., Seymen, S., Taşkın, T., 2004. Damızlık Koyun-Keçi Yetiştiricileri Birlikleri’nin işlevleri. 4. Ulusal Zootekni Bilim Kongresi Bildirileri, Isparta, 01-03 Eylül 2004, s. 22-25.
• Kaymakçı, M., 2006. İleri Koyun Yetiştiriciliği. Genişletilmiş 1. Baskı. Ege üniversitesi Basımevi, Bornova, İzmir, 365
• Koyuncu M., Uzun, Ş.K., Tuncel, E., 2005. Güney Marmara Bölgesi keçicilik işletmelerinin genel durumu ve verim özelliklerinin belirlenmesi üzerine araştırmalar I. Keçicilik işletmelerinin genel durumu. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi. 11(4): 374-378.
• Koyuncu , E., Pala. A., Savaş. T., Konyalı. A., Ataşoğlu. C., Daş. G., Ersoy. İ. E., Uğur. F., Yurtman. İ.Y., Yurt. H. H., 2006. Çanakkale Koyun ve Keçi Yetiştiricileri Birliği üyesi keçicilik işletmelerinde teknik sorunların belirlenmesi üzerine bir araştırma. Hayvansal Üretim Dergisi. 47(1): 21-27.
• SPSS, 2013. IBM SPSS Statistics 22.0 for Windows. Armonk, NY.
• Vural, H., Fidan, H., 2007. Türkiye’de hayvansal üretim ve hayvancılık işletmelerinin özellikleri. Tarım Ekonomisi Dergisi. 13(2): 49–59.