İkinci Basamak Bir Sağlık Kuruluşunda Mikrobiyoloji Laboratuvarı ve Pediatri Kliniği İşbirliği

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 1, 114 - 121, 31.03.2020

Gökçe Celep , Hüseyin Burak Özçelik , Rıdvan Güçkan

https://doi.org/10.16899/jcm.603548

Öz

GİRİŞ: Enfeksiyon hastalıkları pediatri pratiğinde sık rastlanan hastalıklardır. Tanı ve tedavi yönetiminde kültür tetkikleri oldukça önemlidir. Pediatri Kliniği ve Mikrobiyoloji Laboratuvarı iş birliği kurumların akılcı ilaç kullanımı politikasının belirlenmesinde vazgeçilmezdir. Bu yazıda, bir il merkezinde pediatrik hasta grubunda kültür tetkiklerinin kullanım sıklığı ve etkinliğinin değerlendirilmesi, kültür materyali alım tekniklerinin okuyucuya hatırlatılması amaçlanmıştır.
GEREÇ ve YÖNTEM: 1 Nisan 2016-31 Mart 2017 tarihleri arasında Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na kabul edilen tüm kaliteli kültür örnekleri hastane ve laboratuvar kayıt sistemi üzerinden retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Her örnek için uygun kültür alma, işleme ve değerlendirme yöntemi kullanılmıştır.
BULGULAR: Çalışma süresince 515 kan, 3640 idrar, 209 konjonktiva, 32 yara, 143 göbek sürüntüsü, 220 boğaz, 69 solunum yolu sekresyonu ve 65 gaita örneği kültür yöntemleriyle değerlendirilmiştir. Üreme sonuçlarında mikroorganizma dağılımı ve antibiyogram duyarlılıkları pediatrik yaş grubuna uygun seçeneklerle belirtilmiştir. Üremelerin %18’inde çoklu dirençli mikroorganizmalar söz konusudur.
SONUÇ: Pediatri Kliniği ve Mikrobiyoloji Laboratuvarı iş birliğinin arttırılması, güçlendirilmesi için deneyimlerin paylaşılması gereklidir. Belli aralıklarla tekrarlanan surveyans çalışmaları etkin ampirik tedavilerin belirlenmesini sağlamaktadır. Özellikle pediatrik yaş grubunda akılcı ilaç kullanımı gelecek nesillerin daha sağlıklı olmasında önemlidir. Böylelikle antibiyotik direnç sorununun azaltılmasına katkıda bulunulabilir. 

Anahtar Kelimeler

Pediatri, kültür tetkikleri, antibiyogram

The collaboration of microbiology laboratory and pediatric clinics in a secondary health care centre

Öz

AIM: Infectious diseases are
common in pediatric practice. Culture tests are very important in diagnosis and
treatment management. The collaboration of the pediatrics clinic and
microbiology laboratory is indispensable in determining the rational drug use
policy of the institutions. In this article, it was aimed to evaluate the
frequency and effectiveness of the use of culture tests in a pediatric patient
group in a provincial center and to remind the culture material acquisition
techniques to readers.

MATERIALS and METHODS:  All quality culture specimens accepted to
microbiology laboratory between April 1, 2016 and March 31, 2017 were evaluated
retrospectively through the hospital and laboratory registry system. The
appropriate culture taking, processing and evaluation methods for each sample
are explained in detail in the article.

RESULTS: During the study, 515
blood, 3640 urine, 209 conjunctiva, 32 wound, 143 umbilical swabs, 220 throat
cultures, 69 respiratory secretions and 65 stool samples were evaluated.
Distribution of microorganisms and antibiogram sensitivity results were
reported  with appropriate treatment options
for pediatric age group. The increase in multiple resistant microorganisms and their
frequency in community-acquired infections are remarkable.

CONCLUSION:  Pediatrics clinic and microbiology laboratory
need to share experiences to increase and strengthen cooperation. Periodic
repetitive surveillance studies allow the determination of effective empirical
treatments. Especially in the pediatric age group, rational drug use is
important for the health of future generations. Thus, antibiotic resistance
problem can be reduced

Anahtar Kelimeler

Pediatrics, culture tests, antibiotics

Kaynakça

• KAYNAKLAR1. Ceyhan M. Mikrobioloji laboratuvarlarının klinikte kullanımı. Katkı Pediatri Dergisi. 2006; 28: 413-72. Clinical and Laboratory Standards Institute. Performance Standards for Antimicrobial Susceptibility Testing: Twenty-first Informational Supplement M 100-S21. CLSI, Wayne, PA, USA, 2011.3. York MK, Sharp SE, Bowler PG, Church DL. Wound/abscess and soft tissue cultures. In: Lynne Shore G, Isenberg HD, editors. Clinical Microbiology Procedures Handbook, 3rd ed. Washington: ASM Press, 2007: section. 3.13.1.4. Oğuz, S, Kurt F, Korkmaz V, Tekin D, Suskan E. Çocuk Acil Servisi’nde Kan Kültürü Kullanımımı. Türkiye Çocuk Hast Derg/Turkish J Pediatr Dis / 2016; 4: 265-95. Doğanay M. Sepsis, Willke Topcu A, Söyletir G, Doğanay M (eds).Enfeksiyon Hastalıkları kitabında İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri, 1996: 473-86. 6. Kılınç Ç, Güçkan R, Kahveci M, Kayhan Y, Pirhan Y, Özalp T. Kan kültürlerinde üreyen Gram negatif izolatların dağılımı ve antibiyotik direnç profilleri. Int J Basic Clin Med. 2015;3(3):125-30.7. Coşkun US. Kan Kültüründe Üreyen Mikroorganizmalar ve Antibiyotik Duyarlılıkları. ANKEM Derg 2018; 32(2):45-528. Downing H, Thomas-Jones E, Gal M, Waldron CA, Sterne J, Hollingworth W, et al. The diagnosis of urinary tract infections in young children (DUTY): protocol for a diagnostic and prospective observational study to derive and validate a clinical algorithm for the diagnosis of UTI in children presenting to primary care with an acute illness. BMC Infect Dis. 2012;12:158 [3575241].9. Desai DJ, Gilbert B, McBride CA. Paediatric urinary tract infections: diagnosis and treatment. Aust Fam Physician. 2016;45(8):558–63 [PMID: 27610444].10. Çetin M, Karaman K, Geylan H, Tuncer O, Kırımi E. Comparison of Urine Culture Methods in 0-3 Year Old Children. Van Tıp Derg. 2018; 25(2): 243-25011. Isıyel E, Soydan S. Çocuklarda İdrar Kültürü İçin Örnek Almada İki Temizlik Yönteminin Karşılaştırılması. Flora 2019;24(2):107-112 doi: 10.5578/flora.6760612. Hooton TM. Clinical practice. Uncomplicated urinary tract infection, N Engl J Med. 2012;366(11):1028-37.PMID: 22417256.13. Temoçin F, Köse H. Poliklinik hastalarının idrar kültürlerinden izole edilen Escherichia coli ve Klebsiella pneumoniae suşlarının genişletilmiş spektrumlu beta-laktamaz üretim oranları ve antibiyotik duyarlılıklarının değerlendirilmesi. ANKEM Derg 2018;32(3):79-86 doi: 10.5222/ankem.2018.181114. Coşkun MV, Uyanık MH, Ağan İ, Uslu H, Çelebi S. Hastanede yatan hastaların üriner sistem infeksiyonlarından izole edilen genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz üreten Klebsiella pneumoniae ve Escherichia coli suşlarının fosfomisin ve nitrofurantoine duyarlılıklarının araştırılması, ANKEM Derg 2016;30(2):37-41.15. O’Hara MA. Ophthalmia neonatorum. Pediatr Clin North Am 1993; 40(4): 715-25.16. Hammerschlag MR. Neonatal conjunctivitis. Pediatr Ann 1993; 22(6): 346-51.17. Prentiss KA, Dorfman DH. Pediatric ophthalmology in the emergency department. Emerg Med Clin North Am 2008; 26(1): 181-98.18. Fransen L, Van der Berghe P, Mertens A, Van Brussel K, Clara R, Piot P. Incidence and bacterial aetiology of neonatal conjunctivitis. Eur J Pediatr 1987; 146(2): 152-5.19. Sandström KI, Bell TA, Chandler JW, et al. Microbial causes of neonatal conjunctivitis. J Pediatr 1984; 105(5): 706-11.20. Taşkapılı M, Balıkoğlu Yılmaz M. Çocuklarda konjonktivitler. Türk Ped Arş 2012; 47(4): 240-621. Bhatt C, Lakhey M. The distribution of pathogens causing wound infection and their antibiotic susceptibility pattern. J Nepal Health Res Council 2006;5(1):22–6. 22. Davarcı İ, Koçoğlu ME, Barlas N, Samastı M. Yara kültürlerinde izole edilen bakterilerin antimikrobiyal duyarlılıkları: Üç yıllık değerlendirme. ANKEM Derg 2018;32(2):53-61 doi: 10.5222/ankem.2018.05323. Dissemond J. Methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA): diagnostic, clinical relevance and therapy. J Dtsch Dermatol Ges. 2009;7(6):544-51.24. Satar M, Arısoy AE. Çelik İH. Yenidoğan Enfeksiyonları Tedavi ve İzlem Rehberleri. Türk Neonatoloji Derneği Protokolleri 2018,Erişim adresi: www.neonatology.org.tr/neonatoloji/tani-ve-tedavi-protokolleri. erişim tarihi: Temmuz 201925. Overturf G, Muller M, Nizet V. Focal Bacterial Infections. In: Wilson C, Nizet V, Maldonado Y, Remington J, Klein J (editors). Infectious Diseases of the Fetus and Newborn Infant. 8 ed., Philadelphia: Elsevier Saunders, 2015:325-355.26. Martin JM, Green M. Group A streptococcus. Semin Pediatr Infect Dis 2006; 17(3): 140-8.27. Martin JM, Barbadora KA. Continued high caseload of rheumatic fever in western Pennsylvania: Possible rheumatogenic emm types of Streptococcus pyogenes. J Pediatr 2006; 149(1): 58-63.28. Bryant PA, Robins-Browne R, Carapetis JR, Curtis N. Some of the people, some of the time: susceptibility to acute rheumatic fever. Circulation 2009; 119(5): 742-53.29. Otlu B, Karakurt C, Bayındır Y, Kayabaş Ü, Yakupoğulları Y, Gözükara Bağ H. İlkokul Çocuklarında Streptococcus pyogenes Taşıyıcılığı: M-Protein Tipleri, Pirojenik Toksin Genleri ve İzolatlar Arası Klonal İlişkinin Araştırılması. Mikrobiyol Bul 2015; 49(3): 301-31330. Cohen JF, Cohen R, Levy C, et al. Selective testing strategies for diagnosing group A streptococcal infection in children with pharyngitis: a systematic review and prospective multicentre external validation study. CMAJ 2015; 187:23-3231. Templeton KE, Scheltinga SA, van den Eeden WC, Graffelman AW, van den Broek PJ, Claas EC. Improved diagnosis of the etiology of community-acquired pneumonia with real-time polymerase chain reaction. Clin Infect Dis 2005; 41: 345-51.32. Stralin K, Törnqvist E, Kaltoft MS, Olce´n P, Holmberg H. Etiologic diagnosis of adult bacterial pneumonia by culture and PCR applied to respiratory tract samples. J Clin Microbiol 2006; 44(2): 643-5.33. Özlü T, Bülbül Y, Alataş F ve ark. Türk Toraks Derneği Erişkinlerde Toplumda Gelişen Pnömoni Tanı ve Tedavi Uzlaşı Raporu. Türk Toraks Dergisi 2009; 10(Ek 9): 1-1634. Srinivasan R, Asselin J, Gildengorin G, Wiener-Kronish J, Flori HR. A prospective study of ventilator-associated pneumonia in children. Pediatrics 2009; 123(4): 1108- 15.35. Echeverria P, Taylor DN, Lexsomboon U, et al. Case control study of endemic diarrheal disease in Thai children. J Infect Dis 1989;159:543-836. Zarakolu P, Akbaş E, Levent B, Gözalan A. İshalli Çocuk Hastalardan İzole Edilen Bakteriyel Patojenlerin Dağılımı. Flora 1999;4(3):190-194