Çocuk Acil Servisine Zehirlenme Nedeniyle Başvuran Olguların Değerlendirilmesi

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 4, 585 - 590, 30.12.2020

Ülkühan Öztoprak Vesile Energin

https://doi.org/10.16899/jcm.679961

Cited By: 3

Öz

Amaç: Bu çalışmada Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi ÇocukAcil Servisi'ne başvuran zehirlenme olgularının epidemiyolojik ve demografik özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 1 ay-18 yaşları arası zehirlenme ile başvuran hastalar alındı. Hastaların tıbbi verileri geriye dönük olarak incelendi. Yaş, cinsiyet, alım zamanı, alınan etken madde,
zehirlenme nedeni, mevsimsel dağılımı, klinik bulguları, tedavileri değerlendirildi.
Bulgular: Beş yıllık dönemde çocuk acil servisine başvuran 1027 hasta vardı; bu süre içinde zehirlenme olguları tüm başvuruların %1,66’sını oluşturmuştu. Hastaneye yatırılarak takip edilen 513
zehirlenme olgusu çalışmaya alındı. Hastaların ortalama yaşları 7,8±5,6 yıl (5 ay-17 yıl) olan, 294 (%57,3)’ü kız, 219 (%42,7)’u erkek idi. Hastaların %86'sında tek ilaç zehirlenmesi tespit edildi.
Zehirlenmelerin %64,5'i kaza sonucu ve%35,5'i öz kıyım amaçlı idi. Kaza sonucu zehirlenmeler 2-6 yaş grubunda en yaygın neden iken, öz kıyım amaçlı zehirlenmeler en sık 10-17 yaş grubunda görüldü. Öz kıyım amaçlı zehirlenmelerde kızların oranı belirgin şekilde yüksekti. En sık zehirlenme nedeni ilaç¬lar (%70,2) olup, en sık ilaç grubu amiritiptilin grubu trisiklik antidepresanlardı (%42,2). İkinci en yaygın etken farmakolojik olmayan ajanlardı ve bunların çoğunu insektisid ve organofosfatlar oluşturdu. Başvuru anında hastaların %71,7'i semptomatikti. En sık görülen semptom letarji (%34) idi. Hastaların %77’sine mide yıkama ve aktif kömür, %35,7’sine mide yıkama, %11,1’ine alkali diürez, %9,7’sine antidot tedavisi uygulandı. Hastanede kalış süresi ortanca 2 gün (1-10 gün) idi. Hastaların %50,9'u yoğun bakım ünitesinde takip edildi. Mortalite oranı %0,5 idi.
Sonuç: İlaçlar ve organofosfat/insektisid zehirlenmeleri bölgemizde en sık görülen zehirlenme etkenleri idi. Önleyici tedbirlerin alınması, kamu ve sağlık personelini eğitilmesi açısından
her bölgenin kendi zehirlenme özelliklerini belirlemesinin önemli olduğunu düşünüyoruz.

Anahtar Kelimeler

çocuk, zehirlenme, Konya

Evaluation of Patients Admitted to the Pediatric Emergency Department with Intoxication

Öz

Aim: In this study, it is aimed to investigate the epidemiological and demographic characteristics of poisoning cases admitted to Selçuk University Meram Medical Faculty Pediatric Emergency Department. Methods: Patients with intoxication who applied to the emergency department between January 2001 and December 2005 were evaluated retrospectively. Patients were analyzed for in terms of age, sex, time of occurrence, received active substances, cause of poisoning, ways of taking, seasonal distribution of poisoning, symptoms at admission to the hospital, and treatment methods.
Results: There were 1027 intoxication patients which consisted of 1.66 % of all cases who were applied to the pediatric emergency department during five year- period. Among these patients, 513 patients who hospitalized and followed were enrolled in the study. 294 (57.3%) were girls, 219 (42.7%) were boys and mean age was 7.8±5.6 years (5 months to 17 years). In 86% of cases, single-drug poisoning was detected. 64.5 % of poisoning were accidental and 35.5 % were suicidal. While the poisoning caused by the accident was most common in the 2-6 years of age group, poisoning for the purpose of suicide was mostly seen in the 10-17 years of age group. In cases of suicidal poisoning, the proportion of girls was significantly higher. The most frequent (70.2%) causes of poisoning were drugs and the most common active ingredient was amitriptyline (42.2%). The second most common agents were non-pharmacological agents (29.8%) and most of them were insecticide and organophosphates. At the time of admission, 71.7% of the patients were symptomatic and the most common symptom was lethargy(34%). Gastric lavage and activated carbon therapy were applied in 77% of patients, gastric lavage in 35.7%, alkaline diuresis in 11.1%, and specific antidote treatment in 9.7%. The length of the hospital stay was changed between 1-10 days, the median time was 2 days. 50% of the patients were treated in pediatric intensive care. The mortality rate was 0.5%.
Conclusion: Drugs and organophosphate poisoning were found to be the most common poisoning agents in our region. We think that it is important for each region to determine the poisoning characteristics in order to take preventive measures and educate the public and health personnel.   

Anahtar Kelimeler

Child, Konya, poisoning

Kaynakça

• Kaynaklar 1. Bucaretchi F, Baracat E. Acute toxic exposure in children: an overview. J Pediatr 2005;81(5 Suppl):S212-22.
• 2. Calello DP, Osterhoudt KC, Henretig FM. New and novel antidotes in pediatrics. Pediatr Emerg Care 2006;22(7):523-30.
• 3. Lam T L. Childhood and adolosence poisoning in NSW, Australia: an analysis of age, sex, geographic, and poison types. Injury Prevention 2003;9(4):338-42.
• 4. BozluG, Kuyucu N.Çocuk Acil Servise Son Beş Yılda Gelen Zehirlenmeler:1734 Olgunun Değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni 2018;23(2):106-9.
• 5. Güzel IŞ, Kibar AE, Vidinlisan S. Çocuk acil servisine başvuran zehirlenme vakalarının demografik özelliklerinin incelenmesi. Genel Tıp Derg 2011;21(3):101-7.
• 6. Baysak GS, Yıldız FM. Çocukluk Çağı Zehirlenme Olgularının Epidemiyolojik Ve Demografik Özelliklerinin İncelenmesi. Aegean J Med Sci 2018;2:37-42.
• 7. Genç G, Saraç A, Ertan Ü. Çocuk hastanesi acil servisine başvuran zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Nobel Med 2007;3(1):18-22.
• 8. Akgül F, Er A, Çelik FÇ ve ark. Çocukluk Çağı Zehirlenmelerinin Geriye Dönük Olarak İncelenmesi. J Pediatr Emerg Intensive Care Med 2016;3:91-6.
• 9. Kalkan S, Tunçok Y, Güven H. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 1998:12(3);275-83.
• 10. Litovıtz TL, Smilkstein M, Felberg L, Wein–Schwartz W, Berlin R, Morgan JI. 1996 Annual report of the American Association of Poison Control Centers Toxicol Exposure Survelliance System Am J Emerg Med 1997;15(5):447-9.
• 11. Çam H, Kıray E, Tastan Y, Özkan H.Ç. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Acil Servisinde İzlenen Zehirlenme Olguları. Türk Pediatri Arşivi 2003;38:233-9.
• 12. Öner N, İnan M, Vatansever Ü ve ark. Trakya bölgesinde çocuklarda görülen zehirlenmeler. Türk Pediatri Arşivi 2004;39:25-30.
• 13. Geçim O.N, İkincioğulları D, Harmancı N. Ulusal Zehir Merkezlerine yapılan çocukluk çağı vaka başvurularının değerlendirilmesi: 5 Yıllık retrospektif çalışma.Türkiye Klinikleri J Pediatr Sci 2006;2(5):1-4.
• 14. Biçer S, Şengül A, Yesinel S ve ark. Pediatrik yas grubu zehirlenmelerinin tanı, tedavi ve takibinde çocuk acil servinin etkinliği–2003 yılı vakalarının değerlendirilmesi. Toksikoloji Dergisi 2005;3:1-7.
• 15. Arapoğlu M, Keskin C, Telhan L ve ark. Şişli Etfal Hastanesi 1. Çocuk Kliniğine başvuran zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. SEH Tıp Bülteni 2005;4:41-5.
• 16. Kondolot M, Akyıldız B, Görözen F, Kurtoğlu S, Patıroğlu T. Çocuk acil servisine getirilen zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2009;52:68-74.
• 17. Bekdaş M, Atakan C, Kapuağası A. Hastanemize Başvuran Zehirlenme Vakalarının Değerlendirilmesi. Yeni Tıp Dergisi 2000;17:2.
• 18. Yorulmaz A, Akbulut H,Yahya İ, Aktaş R, Emiroğlu H H,Peru H. Çocuk Acil Servisine Zehirlenme Nedeni ile Başvuran Olguların Geriye Dönük Olarak Değerlendirilmesi. J Pediatr Emerg Intensive Care Med 2017;4:96-103.
• 19. Aji DY,Keskin S, İlter Ö. Türkiye’de çocuk zehirlenmeleri. Türk Pediatri Arşivi 1998;33:154-8.
• 20. Lamireau T, Lianas B, Kennedy A et al. Epidemiology of poisoning in children: a 7- year survey in a pediatric emergency care unit. Eur J Emerg Med 2002;9(1):9-14.
• 21. Çıtak A, Soysal DD, Yıldırım A, Karaböcüoğlu M, Üçsel R, Uzel N. Çocukluk yas grubu zehirlenmelerinde tehlikeli değişim. Çocuk Dergisi 2002;2:116-20.
• 22. Sarıkayalar F. Çocuklarda zehirlenmeler. Katkı Pediatri Dergisi 2001;22(4):377-95.
• 23. Veysel Sümer, Ekrem Güler, Ramazan Karanfil ve ark. Acil Servise Başvuran Pediatrik Zehirlenme Olguları. JAEM 2012: doi:10.5152/ Jaem .2013.005.
• 24.Riordan M, Rylance G, Berry K. Poisoning in children 1:general management. Arch Dis Child 2002;87(5):392-6.
• 25. Randall BG. The role of activated charcoal and gastric emptying in gastrointestinal decontamination. Ann Emerge Med 2002;39(3);273-86.
• 26. Özcan T, Tosun A, İnan G ve ark. Hastanemize Başvuran Zehirlenme Olgularının Değerlendirilmesi. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi 2002;3(1):5 - 8.
• 27. Uçar B, Ökten A, Mocan H. Karadeniz bölgesinde çocuk zehirlenme vakalarının retrospektif incelenmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 1993;36:363-71.
• 28. Andıran N, Sarıkayalar F. Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesinde Son 6 Yılda İzlenen Akut Zehirlenme Vakaları. Katkı Pediatri Dergisi 2001;22:396-408.