Amaç: COVID-19 pandemisi 21. yy. en önemli sağlık sorunlarından biri haline gelmiştir. Dünyanın her yerinde bu önemli sağlık sorunuyla ile mücadele en önemli görevi hiç şüphesiz sağlık çalışanları yerine getirmektedir. Bu çalışma, COVID-19 sürecinde hastane öncesi acil sağlık çalışanlarının yaşadıklarını belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu çalışma Türkiye’de (Kayseri ilinde) hastane öncesi acil sağlık hizmetlerinde görev yapan 204 sağlık çalışanında yapılmıştır.
Bulgular: Katılımcıların %50,5’i kadın, %69,1’i evli olup yaş ortalaması 31.7±5.8’dir. %45,6’sı ATT olarak görev yapmakta olup %85,8’i üniversite mezunudur. Katılımcıların %99,0’u COVID-19 sürecinde iş yükünün arttığını ifade etmektedir. Katılımcıların %42,2’si COVID-19 testi yaptırmış ve test yaptıranların da %27,9’unun test sonucu pozitiftir. COVID-19 sürecinde katılımcıların %14,7’si ailesinden ayrı kalmıştır. Aileden ayrı kalanların %90,0’ının psikolojisi olumsuz etkilemiştir. Katılımcıların COVID-19 sürecinde kişisel koruyucu ekipman kullanımında artış olduğu görünürken; bu artış %98,5 ile fazla en maske takmada olmuştur. Katılımcıların %70,6’sı COVID-19 sürecinde sağlık çalışanlarına yönelik şiddet olaylarında artış olduğunu ifade ederken %63,7’si bu süreçte şiddete uğradığını ifade etmiştir.
Sonuç: COVID-19 sürecinde hastane öncesi acil sağlık çalışanlarının iş yükü artmıştır. Toplum olarak bireysel önlemlere uyarak pandemiyle mücadeleye ve özverili çalışmalarından dolayı sağlık çalışanlara destek olunmalıdır.
Herhangi bir kurum tarafından desteklenmemiştir.
Aim: COVID-19 pandemic has become one of the most critical health problems of the 21st century. Healthcare workers undoubtedly fulfil the most crucial task of combating this critical health problem all over the world. This study was carried out to determine the experiences of pre-hospital emergency healthcare workers during the COVID-19 process.
Material and Method: This descriptive and cross-sectional study was conducted on 204 healthcare workers working in Kayseri province, Turkey's pre-hospital emergency health services.
Results: 50.5% of the participants were women, 69.1% were married, and the average age was 31.7 ± 5.8. 45.6% of them were working as an Emergency Medical Technician, and 85.8% were university graduates. 99.0% of the participants state that the workload had increased during the COVID-19 process. 42.2% of the participants had a coronavirus test and 27.9% of those who had the test had a positive test result. During the COVID-19 process, 14.7% of participants were separated from their families, which adversely affected 90.0% psychologically. While it appears that the participants used personal protective equipment during the COVID-19 process, this increase was 98.5% in wearing a mask. 70.6% of the participants stated an increase in violence against healthcare workers during the COVID-19 process, and 63.7% of them indicated that they experienced violence during this period.
Conclusions: During the COVID-19 process, the workload of pre-hospital emergency healthcare workers increased. As a society, support should be given to the combat against the pandemic by following precautions and to healthcare workers due to their devoted work.
COVID-19 Emergency Healthcare Workers Pre-Hospital Hastane Öncesi
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Orjinal Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Mart 2021 |
Kabul Tarihi | 22 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 11 Sayı: 2 |