Amaç: Çocuk ve ergenin tedaviye erişiminde ebeveynin rolü göz önünde bulundurulduğunda, semptomların ebeveyn tarafından yeterince fark edilmesi önem taşımaktadır. Bu çalışmada, anksiyete bozukluğu olan ergenlerin semptomları açısından ergen-ebeveyn uyumunun incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çocuk ve ergen psikiyatri polikliniğine başvuran ve DSM-5 tanı kriterlerine göre anksiyete bozukluğu tanısı alan 100 ergen çalışmaya dahil edildi. Çalışmada veri toplama amacı ile sosyodemografik form ve Çocuklar için Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (ÇADÖ) ergen ve ebeveyn formu kullanıldı.
Bulgular: ÇADÖ ebeveyn ve ergen formları karşılaştırıldığında, ayrılık anksiyetesi alt ölçeği dışında diğer tüm alt ölçek ve ölçek toplam puanında çocuk puanları ebeveyne göre anlamlı olarak daha yüksekti. ÇADÖ ebeveyn ve ergen formları arasındaki ICC (%95 CI) değeri 0,06 ila 0,74 aralığındaydı.
Sonuç: Çalışmamızda ergenlerin belirtilerini ebeveynlerinden daha yüksek puanladıkları, ebeveyn-ergen bildirimi arasındaki korelasyonun düşük-orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Yaş, cinsiyet, komorbidite ve ebeveyn psikopatolojisi ergen-ebeveyn uyumunu etkileyen faktörlerdendi.
Aim: Considering the role of the parent in the children and adolescent's access to treatment, it is important that the symptoms are adequately noticed by the parents. In this study, it was aimed to examine the adolescent-parent agreement in terms of symptoms of adolescents with anxiety disorder.
Material and Method: 100 adolescents who applied to the child and adolescent psychiatry outpatient clinic and were diagnosed with anxiety disorder according to the DSM-5 diagnostic criteria were included in the study. In the study, the sociodemographic form and the Revised Child Anxiety and Depression Scale (RCADS) adolescent and parent form were used for data collection.
Results: When the parent and adolescent forms of RCADS were compared, the adolescent scores were significantly higher than the parents in all subscales and scale total scores, except for the separation anxiety subscale. The ICC (95% CI) value between the parent and adolescent forms of RCADS ranged from 0.06 to 0.74.
Conclusion: In our study, it was found that adolescents scored their symptoms higher than their parents, and the correlation between parent-child reporting was low-moderate. Age, gender, comorbidity, and parental psychopathology were among the factors affecting adolescent-parent agreement.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Orjinal Araştırma |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 11 Temmuz 2022 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2022 |
Kabul Tarihi | 5 Eylül 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 12 Sayı: 5 |