Evaluation of Cases with Rabid Animal Contact in Gaziantep City Hospital

Yıl 2025, Cilt: 15 Sayı: 2, 1 - 4

Halim Bayram , Selda Aslan

Öz

Abstract
Aim: The aim of this study was to evaluate the general characteristics and prophylaxis status of cases admitted to our hospital due to rabid animal contact.
Material and Methods: Cases with rabid animal contact who were admitted to hospital between March 2024 and August 2024 were evaluated retrospectively.
Results: The mean age of the 660 cases was 21.45 ± 17.12 years. 55.8% (n=368) of them were male and 44.2% (n=292) were female. 590 (89.4%) of cases applied within the first 24 hours after contact, while 70 (10.6%) applied after 24 hours. Prophylaxis was not recommended in 40.5% (n: 267), and prophylaxis was recommended in 59.5% (n: 393). The most common type of animal contact was cats (68.3%, n=451), followed by dogs (29.8%, n=197). 72% (n=475) of the animals were stray. Considering the wound depth, 380 (96.7%) of cases recommended for prophylaxis were evaluated as category type 2, and 13 (3.3%) were evaluated as category 3. Of cases recommended for prophylaxis, 20.3% (n=80) received 4 doses of rabies vaccine, 42.7% (n=168) received 3 doses of rabies vaccine, and 3.3% (n=13) received Human Rabies Immune Globulin in addition to the vaccine.
Conclusion: The intensity of exposure with stray animals is a serious public health problem that has been going on from the past to the present in terms of rabies risk. Early referral to a health center after a rabid animal contact, wound care, and timely administration of appropriate rabies prophylaxis show that rabies is a preventable disease.

Anahtar Kelimeler

Vaccine, prophylaxis, rabies

Etik Beyan

Gaziantep City Hospital Medical Research Ethics Committee (Date: 20.11.2024, Decision No: 76/2024/, E-22753161-514.10-235233430)

Destekleyen Kurum

Financial Disclosure: The authors declared that this study has received no financial support.

Teşekkür

Author Contributions: All of the authors declare that they have all participated in the design, execution, and analysis of the paper, and that they have approved the final version. Conflict of Interest Statement: The authors have no conflicts of interest to declare.

Gaziantep Şehir Hastanesinde Kuduz Riskli Hayvan Teması Olan Olguların Değerlendirilmesi

Öz

Amaç: Bu çalışmada hastanemize kuduz riskli temas nedeni ile başvuran olguların genel özellikleri ve profilaksi durumlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Mart2024 - Ağustos 2024 tarihleri arasında hastanemize başvuran kuduz riskli hayvan teması olan olgular retrospektif olarak değerlendirildi.
Bulgular: Başvuran toplam 660 olgunun ortalama yaşı 21,45 ± 17,12 yıl idi. Hastaların %55,8’ i (n=368) erkek ve %44,2’si (n=292) kadındı. Olguların 590’ı (%89,4) temas sonrası ilk 24 saat içinde başvururken 70’i (%10,6) 24 saatten sonra başvurdu. Profilaksi önerilmeyen %40,5 (n: 267), profilaksi önerilen %59,5’ ti (n:393). Temas edilen hayvan türü en sık kedi (%68,3- n=451) ile olup ikinci sıklıkta köpek (%29,8 - n=197) olarak saptandı. Hayvanların %72’si (n=475) sahipsizdi. Yara derinliği dikkate alındığında profilaksi önerilen olguların 380’i (%96.7) kategori tip 2, 13’ü (%3.3) ise kategori 3 olarak değerlendirildi. Profilaksi önerilen olguların.%20,3’ üne (n=80) 4 doz, %42,7’ sine (n=168) 3 doz kuduz aşısı ve %3,3’ üne (n=13) aşıya ilave olarak Human rabies immün globulin uygulandı.
Sonuç: Sahipsiz hayvanlarla olan temasların yoğunluğu kuduz riski açısından geçmişten günümüze uzanan ciddi bir halk sağlığı sorunudur. Kuduz riskli temas sonrası sağlık merkezine erken başvuru, yara bakımı ve zamanında uygun kuduz profilaksinin yapılması, kuduz önlenebilir bir hastalık olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Aşı, kuduz, profilaksi.

Etik Beyan

Gaziantep Şehir Hastanesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmala Etik Kurulu (Tarih: 20.11.2024, Karar No: 76/2024, E-22753161-514.10-235233430)

Kaynakça

• 1. Özsemerci HA, Söğüt Ö, Ümit TB, Ergenç H, Çakmak S. Acil Servise Başvuran Kuduz Riskli Temas Vakalarının Değerlendirilmesi:İki Yıllık İnceleme:İki Yıllık İnceleme, Analitik Araştırma. Turkiye Klinikleri J Med Sci 2023;43(1):1-7.
• 2. Altın N, Aslan M, Ulusoy TÜ, Kuzi S, Şencan İ. Kuduz Riskli Temaslara Uygulanan Profilaksilerin ve Aşılamaya Uyumun Gözden Geçirilmesi. J Ankara Univ Fac Med 2023;76(1):50-55.
• 3. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) Recovery of a patient from clinical rabies-California 2011, MMWR 2012;61:61-65.
• 4. De Souza A, Madhusudana SN. Survival from rabies encephalitis. J. Neuro. Sci 2014;339:8-14.
• 5. Ullas PT, Balachandran C, Pathak N, et al. Case Report: Survival from Clinical Rabies in a Young Child from Maharashtra, India, 2022. Am J Trop Med Hyg 2023;109:1157-1160.
• 6. Hampson K, Coudeville L, Lembo T, et al. Estimating the global burden of endemic canine rabies. PLoS Negl Trop Dis. 2015;9(4):e0003709.
• 7. Mondiale de la Sante O, Organization WH. Rabies vaccines: WHO position paper-April 2018-Vaccins antirabiques: Note de syntese de I’OMS-avril 2018. Weekly Epidemiyological Record=2018;93(16):201-209.
• 8. Aylan O, Baykam N, Güner R, et al. TC Sağlık Bakanlığı Kuduz Profilaksi Rehberi. 2019.
• 9. Aldaş S, Özmen BÖ. Hayvan Isırığı ve kuduz riskli teması olan çocukların değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi. Araştırma Makalesi, Mersin Univ Sağlık Bilim Derg 2024;17(2):271-277.
• 10. Aydın NN, Aydın M, Kuduz Riskli Hayvan Teması Olan Hastaların Değerlendirilmesi. Sağlik bil değer 2024;14(1)54-59.
• 11. Deveci T, Ay MO, Acehan S, et al. Acil servise kuduz riskiyle başvuran hastaların demografik özelliklerinin analizi. Phoenix Med J 2020;2(1): 41-5
• 12. Karadaş MA, Yilmaz F, Demir TA, Okudan RN, Çalişkan G, Keskin O. Antalya Eğitim ve Araştirma Hastanesi Acil Servisi’ne başvuran kuduz şüpheli hayvan temaslı hastaların değerlendirilmesi. Acta Medica Alanya 2018;2(3): 163-9.
• 13. Vatansever Ü, Hayvan ve İnsan Isırıkları. Çocuk Acil Tıp Kitabı İstanbul Tıp Kitabevleri yayınevi:İstanbul; 2012.
• 14. Grill AK. Approach to management of suspected rabies exposures: what primary care physicians need to know. Can Fam Physician 2009;55(3): 247-51.
• 15. Tarantola A, Blanchi S, Cappelle J, et al. Rabies postexposure prophylaxis noncompletion after dog bites: estimating the unseen to meet the needs of the underserved. Am J Epidemiol 2018;187(2): 306-15
• 16. Abubakar S, Bakari A. Incidence of dog bite injuries and clinical rabies in a tertiary health care institution: a 10-year retrospective study. Ann Afr Med 2012;11(2): 108-11.
• 17. Kurtoğlu S ,Esen ES ,Öztürk GZ, Eğici MT. Kuduz Riskli Temas Polikliniğine Başvuran Bireylerin Kuduz Hastalığı ve Aşısı Hakkındaki Bilgi ve Davranışlarının Değerlendirilmesi. Turk Mikrobiyol Cemiy Derg 2023;53(3):149-155
• 18. Şimşek AÇ, Yücel A, Çankaya S. Ankara İli Kuduz Aşı Merkezlerinde Hizmet Sunan Sağlık Çalışanlarının Kuduz Hastalığıyla İlgili Bilgi Düzeyleri. Ankara Med J 2019;(1):244‐50
• 19. Organization WH. World survey of rabies, 1997. Weekly Epidemiological Record= Relevé épidémiologique hebdomadaire. 1999;74(45):381-384.
• 20. Temiz H, Akkoç H. Diyarbakır Devlet Hastanesi kuduz aşı merkezine başvuran 809 olgunun değerlendirilmesi. Dicle Tıp Derg 2008;35(3): 181-4
• 21. Söğüt Ö, Sayhan MB, Gökdemir MT, Kara HP. Türkiye’nin Güneydoğusunda önlenebilir bir halk sağlığı sorunu: kuduz riskli temas olguları. JAEM 2011;1(10): 14-7.
• 22. Wilde H, Chutivongse S, Tepsumethanon W, Choomkasien P, Polsuwan C, Lumbertdacha B. Rabies in Thailand: 1990. Rev Infect Dis 1991;13(4): 644-52