An Empirical Analysis of Innovation Performance Measurement on Level 2 of the Regions in Turkey

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 2, 25 - 48, 01.12.2020

Demet Kutgi Selen Işık Maden

Öz

Purpose: In this study, it is aimed to demonstrate the innovative performance of the Level 2 regions of Turkey and to enable different
policy designs for each region by using the analysis findings.
Methodology: A large data set including 7 main components, 17 sub-components and 58 indicators in total, which constitute the
novelty input and output components, has been prepared. Indicators of the last available year were used in the indicators. The data
obtained were analyzed by normalization method. As a result of the analysis, the general innovation index score value and the index
values of the innovation efficiency were calculated.
Findings: The findings provide an opportunity to evaluate and compare the innovation capacity of the regions. As a result of the
general innovation index calculation, the region with the highest score is TR10, while the lowest region is TRA2. In the event score
value, TR31 region has the highest score and TRC3 region has the lowest score value.
Practical Implications: Index calculations provide predictions in designing innovation policies to many actors and policy makers who
also play an active role in regions. Innovation is more important to increase the efforts to improve the indicators of the input and
output components, or to use them more effectively.
Originality: In the study, a comprehensive data set has been prepared in the innovation performance measurement indicators of
Level 2 regions and it is up-to-date as the latest available year data is used in all indicators. In addition to the innovation indicators
used in the studies, the inclusion of different indicators in the data set will enable more comprehensive results in measuring the
innovation performance.

Anahtar Kelimeler

Regional Innovation, Innovation Performance, Normalization Method, Innovation Index

Türkiye’de Düzey 2 Bölgelerinin Yenilikçilik Performansının Ölçümü Üzerine Ampirik Bir Analiz

Öz

Amaç: Bu çalışmada, Türkiye Düzey 2 bölgelerinin yenilikçi performansı ortaya koymak ve analiz bulgularından yararlanılarak her bir
bölge için farklı politika tasarımlarının yapılmasına imkân sağlanması amaçlanmıştır.
Yöntem: Yenilik girdi ve çıktı bileşenlerini oluşturan 7 ana bileşen, 17 alt bileşen ve toplamda 58 göstergeyi kapsayan geniş bir veri
seti hazırlanmıştır. Göstergelerde son ulaşılabilir yıl verisi kullanılmıştır. Elde edilen veriler normalizasyon yöntemiyle analiz edilmiştir.
Analiz sonucunda bölgelerin genel yenilik indeks puan değeri ve yenilik etkinliğine ait indeks değerleri hesaplanmıştır.
Bulgular: Elde edilen bulgular bölgelerin yenilik performansının değerlendirilebilmesine ve karşılaştırılmasına imkân tanımaktadır.
Genel yenilik indeks hesaplaması sonucunda en yüksek puana sahip olan bölge TR10 iken, en düşük bölge TRA2’dir. Etkinlik puan
değerinde ise TR31 bölgesi en yüksek, TRC3 bölgesi en düşük puan değerine sahiptir.
Sonuç ve Öneriler: İndeks hesaplamaları sonuçları bölgede aktif rol oynayan birçok aktöre, politika üreticilerine yenilik politikalarını
tasarlamada öngörüler sağlamaktadır. Yenilik girdi ve çıktı bileşenlerine ait göstergelerin iyileştirilmesine yönelik uğraşların artırılması
veya daha etkin kullanımı bölgelerin gelişmesi hususunda oldukça önemlidir.
Özgün Değer: Çalışmada Düzey 2 bölgelerinin yenilik performansı ölçüm göstergelerinde geniş kapsamlı bir veri seti hazırlanmış
ve tüm göstergelerde en son ulaşılabilir yıl verileri kullanıldığı için güncel bir nitelik taşımaktadır. Çalışmalarda kullanılan yenilik
göstergelerine ek olarak farklı göstergelerin veri setine dâhil edilmesi yenilik performansını ölçmede daha kapsamlı sonuçların elde
edilmesine olanak sağlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Bölgesel Yenilik, Yenilik Performansı, Normalizasyon Yöntemi, Yenilik İndeksi

Kaynakça

• Aghion, P. ve Howitt, P. (1999), Endogenous Growth Theory (3rd Edition). London: The MIT Press.
• Akdemir, B. (2009), Tahmin Uygulamalarında Performans Geliştirmek İçin Kullanılan Normalizasyon Metotlarına Yeni Bir Yaklaşım, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Elektrik-Elektronik Mühendisliği Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Konya.
• Annoni, P. ve Kozovska, K. (2010), “EU Regional Competitiveness Index RCI 2010”, Italy: European Commission Joint Research Centre - Institute for the Protection and Security of the Citizen.
• Ballı, E. ve Güreşçi, G. (2017), “İnovasyon ve Ekonomik Büyüme: Üst ve Üst-Orta Gelirli Ülkeler Örneği”, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 15(1), 99-112.
• Belgin, Ö. ve Avşar, B.Ö. (2019), “Türkiye’de Bölgeler ve İller Düzeyinde Ar-Ge ve Yenilik Performansının Gri İlişkisel Analiz Yöntemi İle Ölçülmesi”, Verimlilik Dergisi (2), 27-48.
• Brenner, T. ve Broekel, T. (2009), “Methodologıcal Issues in Measuring Innovation Performance Of Spatial Units”, Papers in Evolutionary Economic Geography, Utrecht University, The Netherlands.
• Cainelli, G., Evangelista, R. ve Savona, M. (2006), “Innovation and Economic Performance in Services: A Firm-Level Analysis”, Cambridge Journal of Economics, 30(3), 435-458.
• Cameron, G. (1998), Innovation and Growth: A Survey of The Empirical Evidence. Nuffield College, Oxford.
• Cornell University, Insead. ve Wipo (2018). Globall Innovation Index 2018, Energizing the World with Innovation, https://www.globalinnovationindex.org/about-gii#reports , (Erişim Tarihi: 22.12.2019).
• Çakın, E. ve Özdemir, A. (2015), “Bölgesel Gelişmişlikte Ar-Ge ve İnovasyonun Rolü: Dematel Tabanlı Analitik Ağ Süreci (DANP) ve TOPSIS Yöntemleri ile Bölgelerarası Bir Analiz”, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1),115-144.
• Çetin, M. ve Işık, Ç.Y. (2019), “Bilgi Odaklı Ekonomik Büyüme Yaklaşımının Ampirik Analizi: Türkiye Örneği”, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 15(2), 370-389.
• Dam, M. M. ve Yıldız, B. (2016), “BRICS-TM Ülkelerinde Ar-Ge ve İnovasyonun Ekonomik Büyüme Üzerine Etkisi: Ekonometrik Bir Analiz”, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi (33), 220-236.
• Duman, E. (2017), “Türkiye’de Düzey 1 Kapsamında ki Bölgelerin Normalizasyon Yöntemiyle İnovasyon Endeks Hesaplaması”, Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(2), 97-112.
• Duman, E. ve Karaçor, Z. (2017), “TR5 (Batı Anadolu) Bölgesinin İnovasyon Performans Kapasitesi Üzerine Bir Uygulama”, Fiscaoeconomia, 1(2), 73-87. Edquist, C. ve Zabala- Iturrıagagoıtıa, J.M. (2015), “The Innovation Union Scoreboard is Flawed: The case of Sweden –not being the Innovation Leader of the EU”, Papers in Innovation Studies Paper no. 2015/16.
• European Commission. (2018), European Innovation Scoreboard, http://ec.europa.eu/growth/industry/innovation/factsfigures/scoreboards/index_en.htm, (Erişim Tarihi: 08.02.2020).
• Eurupean Commission. (2019), European Innovation Scoreboard, https://ec.europa.eu/growth/industry/innovation/facts-figures/scoreboards_en, (Erişim Tarihi: 08.02.2020).
• Fagerberg, J. (2003), “Schumpeter and The Revival of Evolutionary Economics: An Appraisal of The Literature”, Journal of Evolutionary Economics 13, 125–159.
• Fritsch, M. ve Slavtchev, V. (2007), “What Determines the Efficiency of Regional Innovation Systems”, Jena Economic Research Papers. Paper No: 2007– 006.
• Gömleksiz, M. (2012), Bölgesel İnovasyon Sistemleri ve Türkiye: İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırılması Düzey 2 Bölgeleri İnovasyon İndeksi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
• Groenewegen, J. ve Steen, M. (2006), “The Evolution of National Systems”, Journal of Economic Issues, 40(2), 277-285.
• Guan, J. ve Chen, K. (2010), “Measuring The Innovation Production Process: A Cross-Region Empirical Study of China’s High-Tech Innovations”, Technovation, 30,348– 358.
• Gülmez, A. ve Akpolat, A. G. (2014), “Ar-Ge & İnovasyon ve Ekonomik Büyüme: Türkiye ve AB Örneği İçin Dinamik Panel Veri Analizi”, AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 1-17.
• Hauser, C., Siller, M., Schatzer, T., Walde, J. ve Tappeiner, G. (2018), “Measuring Regional Innovation: A Critical Inspection of the Ability of Single Indicators to Shape Technological Change”, Technological Forecasting & Social Change, 129, 43–55.
• Holgersson, T. ve Kekezi, O. (2018), “Towards A Multivariate Innovation Index”, Economics of Innovation and New Technology, 27(3), 254-272.
• Huggins, R. (2003), “Creating a UK Competitiveness Index: Regional and Local Benchmarking”, Regional Studies, 37, 89-96.
• İstanbul Kalkınma Ajansı. (2012), “Türkiye ve İstanbul Bölgesi’nde Ar-Ge ve Yenilik”, https://www.istka.org.tr/media/20852/t%C3%BCrkiye-ve-%C4%B0stanbul-b%C3%B6lgesi-nde-ar-ge-ve-yenilik.pdf , (Erişim Tarihi: 08.12.2018).
• Lenger, A. (2008), “Regional Innovation Systems and the Role of the State: Institutional Design and State Universities in Turkey”, European Planning Studies, 16(8), 1101- 1120.
• Martin, R. L. (2004), “A Study on the Factors of Regional Competitiveness”. Preparatory Studies for the Third Cohesion Report, The European Commission Directorate - General Regional Policy
• Özbek, H. ve Atik, H. (2013), “İnovasyon Göstergeleri Bakımından Türkiye’nin Avrupa Birliği Ülkeleri Arasındaki Yeri: İstatistiksel Bir Analiz”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 42, 193-210.
• Özdağoğlu, A. (2014), “Normalizasyon Yöntemlerinin Çok Ölçütlü Karar Verme Sürecine Etkisi- Moora Yöntemi İncelemesi”, Ege Akademik Bakış, 14(2), 283-294.
• Romer, P. M. (1986), “Increasing Returns and Long Run Growth”, The Journal of Politicial Economy, 94(5), 1002-1037.
• Romer, P. M. (1990), “Endogenous Technological Change”, The Journal of Political Economy, 98(5),71-102.
• Shqipe, G. ve Ramadani, V. (2010), “The Impact Of Innovation into The Economic Growth”, South East European University at Tetovo, Faculty of Business Administration, MPRA Paper No. 22270.
• Slaper, T. F., Hart, N. R., Hall, T.J. ve Thompson, M.F. (2011), “The Index of Innovation: A New Tool for Regional Analysis”. Economic Development Quarterly, 25(1), 36-53.
• Stats America (2012), Innovation in American Regions, http://www.statsamerica.org/ innovation/innovation_index/weights.html, (Erişim Tarihi: 05.01.2020).
• Verspagen, B. (2004), Innovation and Economic Growth. The Oxford Handbook of Innovation (Editörler: J. Fagerberg, D. C. Mowery & R.R. Nelson), Oxford University Press, 487-513.
• Wonglimpiyarat, J. (2010), “Innovation Index and The Innovative Capacity of Nations”, Futures, 42, 247-253.
• Yavuz, S. ve Deveci, M. (2012), “İstatiksel Normalizasyon Tekniklerinin Yapay Sinir Ağın Performansına Etkisi”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 40, 167-187.
• Yılmaz, Y.K., Yılmaz, M., Yiğitbaşı, M.E. ve Çoban, O. (2016), “İnovasyon İndeksi Yardımıyla Türkiye’de İllerin Rekabetçilik Analizi: Düzey-III Örneği”, Sosyoekonomi, 24(30), 71-90.
• Yılmaz, Z. ve İncekaş, E. (2018), “Türkiye’de İnovasyon ve Bölgesel Kalkınma”, Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 154-169.
• Zabala-Iturriagagoitia, J.M., Voigt, P., Gutiérrez-Gracia, A. ve Jiménez-Sáez, F. (2007), Regional Innovation Systems: How to Assess Performance. Regional Studies, 41(5), 661- 672.
• Zhang, L., Song, W. ve He, J. (2012), “Empirical Research on the Relationship between Scientific Innovation and Economic Growth in Beijing”, Technology and Investment, 3(3), 168-173.