Hastaneler
alan olarak büyük, çok sayıda farklı mekanı bünyesinde barındıran, insanların
gündelik kullandıkları dilden çok farklı isimlendirmelerin ve
sınıflandırmaların kullanıldığı karmaşık sistemli yapılardır. Hastanelerde
kullanıcının ihtiyaç duyduğu hizmeti rahatsızlık duymadan, hızlı ve zamanında
alabilmesi için yön bulma konusu önem taşır.
Sağlık
yapılarının poliklinik kısımlarında kolay algılanabilir bilgi ve yönlendirmenin
önem ve gerekliliğini ortaya koymayı amaçlayan bu çalışma kapsamında Trabzon
ilinde yer alan bir devlet hastanesinde mevcut duruma ilişkin uyarı ve
yönlendirme levhaları Bechtel, Churchman’ın (2002) yön bulma stratejisine
ilişkin saptamaları (hedefi gördükten sonra ona doğru ilerlemek, hedefe ulaşan
bir yolu izlemek, çevresel birtakım elemanları kullanmak, zihinsel bir imajın
ya da bilişsel haritaların elde kullanımı) baz alınarak yerinde tespit
çalışması yapılmıştır. Bu çalışmanın ardından yapıyı kullanan ziyaretçilerin
davranışları O’Neill’in (1991) yön bulma davranış ölçütlerine göre gözlemlenmiş
ve gözlenen ziyaretçilere anket çalışması yapılmıştır. Bu gözlem sırasında
bireyin soru sorma, yakın çevreyi incelemek için duraksama, yazıları okumak
için duraksama ve geri dönüş eylemleri dikkate alınmış, yön bulma kolaylığının
sağlanmasında bilgilendirme panoları ve işaretçilerin bireyin hareketlerini ne
denli kolaylaştırıp yardımcı olduğu ve yeterli yönlendirmeyi sağlayıp
sağlayamadığı belirlenmeye çalışılmıştır.
Hospitals are buildings with complex systems, founded on large areas, accommodating numerous spaces and, using different naming and classifications as distinct from the daily language. Hence, wayfinding is highly important for users to get needed services quickly and timely and without feeling any discomfort at hospitals. In the context of this study aiming to indicate the significance and necessity of easily perceivable information and guidance in outpatient clinics of healthcare establishments, on-site monitoring was performed for the warning and direction signs in a state hospital in Trabzon based on Bechtel and Churchman’s (2002) findings on wayfinding strategy (proceeding to the target after seeing it, following a route reaching the target, using certain environmental elements, using a mental image or cognitive maps). After that, the behaviours of the visitors in the building were observed according to O’Neill’s (1991) wayfinding behaviour criteria, and a survey was conducted with these visitors. During observation, the individuals’ actions of asking questions, stopping to examine close surrounding or reading signboards and making their way back were noted. The study attempted to explore how information boards and pointers facilitated and helped the individuals’ movements, and whether or not they provided sufficient guidance in wayfinding.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Endüstri Mühendisliği |
Bölüm | ÖS: ERGONOMI2017 |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 24 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 6 Aralık 2017 |
Kabul Tarihi | 21 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 6 |