Amaç: Fizyoterapide bantlama tekniklerinin bel kaslarını desteklediği ve ağrıyı azalttığı, yaşam kalitesini etkilediği bilinmektedir. Bu çalışmada nörolojik defisiti olmayan bel problemlerinde bantlama tekniklerinin ağrı ve yaşam kalitesi üzerine etkileri araştırıldı. Ayrıca, farklı bant materyalinin ağrı ve yaşam kalitesi üzerine etkileri de araştırıldı. Yöntem: Çalışmaya nörolojik defisiti olmayan, bel ağrısı bulunan, yaşları 20 ile 65 yıl arasında değişen 60 gönüllü alındı. Hastalar 3 eşit gruba ayrıldı. 1. grup Rijit bant grubu (N=20, 12 kadın, 8 erkek), 2. grup Plasebo grubu (N=20, 17 kadın, 3 erkek), 3. grup Kinezyo bantlama grubu (N=20, 11 kadın, 9 erkek) olarak belirlendi. Bantlama tedavisi her 3 gruba 2 hafta boyunca, haftada 3 gün aynı fizyoterapist tarafından yapıldı. Gruplara fizyoterapi öncesi ve sonrasında Roland Morris Yaşam Kalitesi Anketi, 10 cm-görsel analog skalası, gonyometre ile lumbar eklem hareket genişliği (fleksiyon, ekstansiyon, sağa ve sola lateral fleksiyon), gövde fleksiyonu ve el-yer mesafesi ölçülüp kaydedildi. Bulgular: Gruplar arasında demografik veriler yönünden fark yoktu (p>0.05). Bantlama öncesi ve sonrası plasebo grubunda VAS değerleri dışında (p0.05). Rijit bant grubu ise plasebo grubundan daha iyi sonuçlar verdi. Kinezyo bantlama grubu yaşam kalitesi, ağrı ve el-yer mesafesinde en iyi sonuçları verdi (p
Purpose: The taping techniques in physical therapy are known to support low back muscles, decrease pain, and affect quality of quality. The purpose of this study was to assess the effect of using taping techniques on pain and the quality of life in lumbar problems without neurological deficits, and to determine the effect of different taping techniques and different taping materials. Methods: Sixty volunteers without any neurological deficiency, with lumbar pain, aged between 20 and 65 years were included in the study. Patients were divided into 3 equal groups. First group was defined as group Mc Connell tape (N=20, 12 female, 8 male), 2nd group as group placebo (N=20, 17 female, 3 male), and 3rd group as group Kinesio Taping (N=20, 11 female, 9 male). Taping therapies were done by the same physical therapist 3 times a week, for 2 weeks in all 3 groups. In all groups, RolandMorris Life Quality Query, 10 cm visual analogue scale (VAS), lumbar range of motion (flexion, extension, and lateral flexion to right and left), using goniometer, trunk flexion, and hand-ground distances were measured and recorded before and following physiotherapy. Results: No difference was found regarding demographic data among the groups (p>0.05). When comparing pre-taping and post-taping VAS scores, a significant difference was found in the placebo group (p<0.05), whereas no difference was found in other data (p>0.05). Group Kinesiotaping had the best results in quality of life, pain, and hand-ground distance. Conclusion: Taping therapy has positive effects on pain and quality of life in low back problems without neurological deficiency. When compared to rigid taping and placebo Kinesio Taping was found to be more effective
Diğer ID | JA64ES49JU |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 23 Temmuz 2016 |
Gönderilme Tarihi | 23 Temmuz 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 1 Sayı: 1 - Cilt: 1 Sayı: 1 |