The Ottoman Empire, perhaps, was last strong example of the classical empires age.
Sovereign, at the beginning, was most powerful person. But in time the power of Sultan come to
be separated among different pivots. One of the these pivots has been Bâbıâlî. Its effect aura had
started to spread out from the end of the 18th century. On the other side, foreign ambassadors and
missioners have also obtained a big potency in the 19th century with modern diplomacy coming to
gained gravity in the field of management
Osmanlı İmparatorluğu, klasik imparatorluklar çağının belki de son güçlü örneğiydi.
Hükümdar başlangıçta en güçlü kişiydi. Fakat onun gücü zamanla farklı eksenler arasında da-
ğılmaya başladı. Bu eksenlerden birisi Bâbıâlî olmuştur. Onun etki alanı 18. yüzyıldan itibaren
genişlemeye başlamıştı. Diğer taraftan yabancı büyükelçi ve misyonerler de, 19. yüzyılda modern
diplomasinin yönetim alanında ağırlık kazanmaya başlamasıyla birlikte büyük bir güç elde etmiş-
lerdir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |
Tarih ve Gelecek (Journal of History and Future) Uluslararası Hakemli Tarih Araştırmaları Dergisi
DRJI, ResearchBib, Acarindex, ERIH PLUS, ASOS Index, Sindex, SOBİAD, Türk Eğitim İndeksi, Open Access Library (oalib), Eurasian Scientific Journal Index, Google Scholar, Academic Keys, Journal Factor, Index Copernicus, CiteFactor, idealonline, SciLit, Road, Crosreff, Journal TOC, MAKTABA, INTERNATIONAL ISSN, CORE, PAPERITY, INGENTA, OPENAIRE