The Use of Social Media: Can the Eating Disorder Cause

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 1, 28 - 32, 31.10.2019

Açelya Gül , Elvan Yılmaz Akyüz

Öz

 The
use of social media is increasing rapidly with each passing day. Health and
fitness-related social media content is very popular and many health-related
content is produced on social media. In parallel to this situation, many health
consumers are looking for health-related information in social media channels;
however, information from these platforms can be misleading. Increased ease of
access to the internet and social media platforms provides an environment for
individuals with eating disorders to share their feelings, experiences and
information about their diseases. Eating disorders is a psychiatric disorder
that causes important problems in people's eating behavior and related thoughts
and feelings. It is more common in women and adolescents. The etiology of
eating disorder includes more than 30 defined risk factors such as
environmental and genetic factors. Environmental factors include family status
and interpersonal relationships, media exposure, while other factors include a cultural emphasis on diet and body perception. Pro eating disorder content
websites may cause eating disorder to continue. 
Because pro-Anorexia websites promote eating irregularly, allowing
anorexia to be seen as a fashion or beauty perception. They also share tips on
how to become anorexic. Exposure to these websites has been associated with
adverse effects such as negative mood and reduced self-esteem, reduced
perceived attractiveness, and increased diet in experimental studies. In this
review, we aimed to review the effects of social media on eating disorders and
its potential negativities with the current literature.

Anahtar Kelimeler

Anorexia nervosa, bulimia nervosa

Sosyal Medya Kullanımı: Yeme Bozukluğu Nedeni Olabilir Mi?

Öz

Sosyal medya kullanımı özellikle gençler başta olmak üzere tüm yaş
gruplarında her geçen gün hızla artmaktadır. Sağlık ve zindelikle ilgili sosyal
medya paylaşımları da oldukça popülerdir ve bu nedenle sosyal medyada sağlıkla
ilgili birçok içerik üretilmektedir. Bu duruma paralel olarak çok sayıda sağlık
tüketicisi sosyal medya kanallarında sağlıkla ilgili bilgi aramaktadır; ancak
bu platformlardan elde edilen bilgiler yanıltıcı olabilmektedir. İnternet ve
sosyal medya platformlarına erişim kolaylığının artması, yeme bozukluğu olan
bireylere duygularını, deneyimlerini ve hastalıkları ilgili bilgileri
paylaşmaları için ortam oluşturmaktadır. Yeme bozuklukları, insanların yeme
davranışlarında ve buna bağlı düşünce ve duygularında önemli problemlere neden
olan psikiyatrik bir hastalıktır.  Kadınlarda ve adölesanlardan daha sık
görülmektedir. Yeme bozukluğu
etiyolojisi çevresel, genetik faktörler gibi otuzdan fazla tanımlanmış risk
faktörü içermektedir. Çevresel faktörler arasında ailenin durumu ve
kişilerarası ilişkiler, medyaya maruz kalma bulunurken, diğer faktörler
arasında diyet ve vücut algısı ile ilgili kültürel vurgular bulunmaktadır.
Pro yeme bozukluğu içerikli web siteleri, yeme bozukluğunun sürdürülmesine
neden olabilmektedir. Anoreksiya yanlısı web siteleri, düzensiz yemek yemeyi
teşvik ederek, anoreksiyi bir moda ya da güzellik algısı olarak görülmesini sağlamaktadır.
Ayrıca bu siteler nasıl anoreksik olacağına dair ipuçlarını da paylaşmaktadır.
Bu web sitelerine maruz kalma, olumsuz ruh hali ve azaltılmış benlik saygısı,
algılanan çekiciliği azaltma ve katı diyet denemeleri gibi olumsuz etkilerle
ilişkilendirilmiştir. Bu derlemede sosyal medyanın yeme bozuklukları üzerinde
etkilerini gözden geçirmek amaçlanmıştır. Bu derlemede sosyal medyanın yeme bozuklukları üzerine etkilerini ve
oluşturduğu potansiyel olumsuzlukları güncel
literatür ışığında gözden geçirmek amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal medya, yeme bozukluğu, anoreksiya nervoza, bulimiya nervoza

Kaynakça

• [1] Jindal, P., Narayan, A., Ganesan, S., & MacDermid, J. C. (2016). Muscle strength differences in healthy young adults with and without generalized joint hypermobility: a cross-sectional study. BMC sports science, medicine and rehabilitation, 8(1), 12.
• [2] Iatridou, K., Mandalidis, D., Chronopou-los, E., Vagenas, G., & Athanasopoulos, S. (2014). Static and dynamic body balance following provocation of the visual and vestibular systems in females with and wit-hout joint hypermobility syndrome. Journal of bodywork and movement thera-pies, 18(2), 159-164.
• [3] Stanley P. Brown, Wayne C. Miller JME. Female-specific issues. In: exercise physiol-ogy: basis of human movement in health and disease. Lippincott Williams & Wilkins; 2006. p. 405–28. [4] Schmidt, H., Pedersen, T. L., Junge, T., Engelbert, R., & Juul-Kristensen, B. (2017). Hypermobility in adolescent athletes: pain, functional ability, quality of life, and mus-culoskeletal injuries. journal of orthopaedic & sports physical therapy, 47(10), 792-800.
• [5] Ambegaonkar, J. P., Cortes, N., Caswell, S. V., Ambegaonkar, J. P., & Wyon, M. (2016). Lower extremity hypermobility, but not core muscle endurance influences bal-ance in female collegiate danc-ers. International journal of sports physical therapy, 11(2), 220.
• [6] Sahin, N., Baskent, A., Cakmak, A., Salli, A., Ugurlu, H., & Berker, E. (2008). Evaluation of knee proprioception and ef-fects of proprioception exercise in patients with benign joint hypermobility syndrome. Rheumatology International, 28(10), 995-1000.
• [7] Scheper, M., de Vries, J., Beelen, A., de Vos, R., Nollet, F., & Engelbert, R. (2014). Generalized joint hypermobility, muscle strength and physical function in healthy adolescents and young adults. Current rheumatology reviews, 10(2), 117-125.
• [8] Clifton, D. R., Harrison, B. C., Hertel, J., & Hart, J. M. (2013). Relationship between functional assessments and exercise-related changes during static balance. The Journal of Strength & Conditioning Research, 27(4), 966-972.
• [9] Beydağ Odabaşı, B. (2009). Kas iskelet sistemi problemi olan hastalarda hipermo-bilite sıklığı ve tespit edilen hipermobil has-talardaki kas iskelet sistemi problemlerinin dağılımı (Doctoral dissertation, Adnan Men-deres Üniversitesi, Tıp Fakültesi).
• [10] Ozcan, A., Donat, H., Gelecek, N., Ozdirenc, M., & Karadibak, D. (2005). The relationship between risk factors for falling and the quality of life in older adults. BMC Public Health, 5(1), 90.
• [11] Walaszek, R., Chwała, W., Walaszek, K., Burdacki, M., & Błaszczuk, J. (2017). Evaluation of the accuracy of the postural stability measurement with the Y-Balance Test based on the levels of the biomechani-cal parameters. Acta of bioengineering and biomechanics, 19(2).
• [12] Hazar, F., & Taşmektepligil, Y. (2008). Puberte öncesi dönemde denge ve esnekliğin çeviklik üzerine etkilerinin incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 6(1), 9-12.
• [13] Borghuis J, Hof AL, Lemmink KA The importance of sensory-motor control in pro-viding core stability: implications for measu-rement and training. Sports Med. 2008; 38(11):893-916.
• [14] Gordon AT Ambegaonkar JP Caswell SV. Relationships between core strength, hip external rotator muscle strength, and star excursion balance test performance in fema-le lacrosse players. Int J Sports Phys Ther. 2013;8(2):97-104.
• [15] Ambegaonkar JP Mettinger LM Caswell SV Burtt A Cortes N. Relationships between core endurance hip |strength, and balance in collegiate female athletes. Int J Sports Phys Ther. 2014;9(5):604-616.