SUÇA SÜRÜKLENMİŞ ÇOCUKLARIN SOSYO-DEMOGRAFİK ÖZELLİKLERİ ANA-BABA TUTUMLARI VE SUÇUN NEDENLERİ (AMASYA ÖRNEĞİ)

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 3, 38 - 48, 01.07.2018

Şener Şentürk

Öz

Suç, isteyerek ya da istemeyerek
işlenen neredeyse insanlık tarihi[1]yle
aynı yaşta olan bir olgudur. Suça sürüklenen çocuk ise, 2005 yılında yürürlüğe
giren 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununa göre; “Kanunlarda suç olarak tanımlanan
bir fiili işlediği iddiası ile hakkında soruşturma veya kovuşturma yapılan ya
da işlediği fiilden dolayı hakkında güvenlik tedbirine karar verilen çocuk”
şeklinde tanımlanmıştır. İş, sağlık, tayin vb. sebeplerle yapılan göç, yetersiz eğitim, sağlık,
barınma, beslenme ve sosyal devletin gereği olan temel sosyal hizmet sunumu ve
psiko-sosyal destek hizmetlerinin kurumsal yetersizliği ve müdahale
potansiyelinin güdükleştirilmesi gibi etkenler çocukların suça sürüklenme
nedenleri arasında sayılabilir (Elitok, 2014). Çocukları suça iten söz konusu
nedenlerin bölgesel olarak iyi analiz edilmesi gereken önlemlerin alınması
toplumsal bir zaruriyet olarak görülmektedir. Bu araştırmada, 2013-2014 yılında
Amasya Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü, sosyal hizmet uzmanlarınca sosyal incelemeleri yapılmış olan 16-18 yaş arası
suça sürüklenmiş
çocukların ana-babalarının tutumları, demografik özellikleri ve işlenen
suçların nedenlerinin tespit edilmesi, bulguların literatür bilgileri ile
karşılaştırılması amaçlanmıştır. Veriler, Amasya evreninde suça sürüklenmiş
çocukların sosyal hizmet uzmanlarınca yüz yüze görüşmesi yapılarak tutulmuş
raporların derlenmesiyle elde edilmiştir. 
Verilerin analizinde, cinsiyet, yaş, eğitim durumu, anne-baba medeni
durum, anne-baba eğitim düzeyi, gelir düzeyi, işlenen suçun türü ve sosyal
hizmet uzmanlarının çocuk hakkındaki görüşleri dikkate alınmıştır. Veriler,
SPSS paket programında analiz edilmiştir.

---

[1] Ondokuz
Mayıs Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, Samsun, Türkiye.
[e-mail]

Anahtar Kelimeler

: Suç, Suça Sürüklenmiş Çocuk, Sosyo-Demografik Özellikler

Kaynakça

• Akıncı, Y. ve Atakan, T. (1968). Psikolojik-Pedagojik –Hukuki Yönleriyle Suça Giden ve Suç İşleyen Çocuklar, Hukuk ve Eğitim Serisi, Sayı 3, İstanbul: Mim Yayınları.
• Balcı, A. (2006). Sosyal Bilimlerde Araştırma. 6. Baskı. Ankara:Pegem A Yayıncılık.
• Balo, Y. S. (1995). Suç Mağduru Ve Suç Faili Olan Çocuklar Açısından Çocuk Suçluluğu Ve Çocuk Mahkemeleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.
• Demirbaş, T. (2001). Kriminoloji, Ankara: Seçkin Kitabevi.
• Doğan, S. (2001), “Farklı Sosyo-ekonomik Düzeylere Mensup Ergenlik Çağındaki Kız ve Erkeklerin Saldırgan Davranışlarıyla Ana-Baba Tutumları Arasındaki İlişkiler”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmit.
• Duman, N. (2002). Çeteye Katılma Potansiyeli Olan Gençlerin Grup Dinamikleri. I. Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu, 29-30 Mart 2001,161-212 s., Ankara.
• Elitok, R. (2014). Şu Bizim Arsız Çocuklar. http://www.sosyalhizmetuzmani.org/subizim.htm (Adresinden 05.03.2014 tarihinde alınmıştır.)
• Erdoğdu, M.Y. (2005), Suça Yönlendirilen Ve Yönlendirilmeyen Çocukların Aile İlişkileri İle Saldırganlık Davranışlarının Karsılaştırılması. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, Sayı:12, No:3, ss: 106–114.
• Kaptan, S. (1995). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri. Rehber Yayınevi 2. Baskı. Ankara.
• Kuzgun, Y. ve Bacanlı, F. (2005). PDR’de Kullanılan Ölçekler. Rehberlik ve Psikolojik
• Danışmada Kullanılan Ölçme araçları Dizisi:1. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• http://www.cnnturk.com (05/03/2014 tarihinde alınmıştır.)
• http://www.e-psikiyatri.com/suca-itilen-cocuk-sayisi-artti-42521 (19.08.2014 tarihinde alınmıştır.)