A School Pursuing the Mission of Lifelong Learning in the Educational History of Republican Era: Tailoring School

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 12, 215 - 225, 30.08.2022

Sabri Becerikli , Zafer Tangülü

Öz

This research targets to present the general structure of the Tailoring School founded in Istanbul, which is considered within the scope of the vocational and technical education of the Republic of Turkey. In 1929, Tailoring School was opened and it trained tailors for several years. The school that consists of two departments is divided into sewing and cutting branches. As well as being a formal education institution, the school incorporated the Evening Tailoring School so that it trains young people who are tailors, and by performing a kind of non-formal education; it provided lifelong learning. In this study, historical research method was applied. Historical research enables to learn and understand the past in order to form a connection with the present. In addition, it provides an understanding that the events occuring today is a historical process. Furthermore, the researches that revealed as a result of historical research also constitute a literature on the subjects studied. The present study is also a historical research and is based on the documents belonging to the period of the relevant subject. In this context; as data analysis method of the research, descriptive approach was chosen. The purpose of the descriptive approach is to analyze and process the data by staying as faithful as possible to the original structure of the data gained as a result of the historical research. In the study, the works published by the Ministry of Education of the Republic of Turkey, the instructions, the journal of communiqués, statistics and also various copyrighted works were used. The data obtained from these documents, which constitutes the basis of the study, were handled with as much fidelity as possible in line with the aim of the descriptive approach.

Anahtar Kelimeler

Tailoring School, Vocational Education, Lifelong Learning

Cumhuriyet Türkiyesi Eğitim Tarihinde Yaşamboyu Öğrenme Misyonu Taşıyan Bir Okul: Terzilik Okulu

Öz

Bu çalışma Cumhuriyet Türkiyesi mesleki ve teknik öğretimi kapsamında değerlendirilen İstanbul’da kurulmuş olan Terzilik Okulunun genel yapısını ortaya koymayı amaçlamıştır. Terzilik Okulu 1929 yılında açılmış olup uzun yıllar ülkeye terzi yetiştirmiştir. Okul iki bölümlü olup dikiş ve biçki şubelerine ayrılmıştır. Örgün bir eğitim kurumu olmasının yanında terzi esnafı olan gençlerinde eğitilmesi amacıyla Akşam Terzilik Okulunu bünyesinde barındırmış, bir çeşit yaygın öğretim gerçekleştirerek hayat boyu öğrenme sağlamıştır. Çalışmada tarihsel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Tarihsel araştırma, geçmişin öğrenilmesini, anlaşılmasını ve günümüzle bir bağ kurulmasını, günümüzde gerçekleşenlerin tarihsel bir süreci olduğunun kavranmasını sağlar. Ayrıca tarih araştırmaları sonucunda ortaya çıkan çalışmalar, çalışılan konular ile ilgili bir literatür de oluşturmaktadır. Mevcut çalışma da bir tarihsel araştırma olup araştırılan konunun dönemine ait olan evraklara dayandırılmıştır. Bu bağlamdan bakıldığında araştırmada veri analizi olarak betimsel yaklaşım seçilmiştir. Betimsel yaklaşımın amacı yapılan tarihsel araştırma neticesinde elde edilen verilerin orjinal yapısına mümkün olduğu kadar sadık kalarak verileri işlemektir. Çalışmada Türkiye Cumhuriyeti Eğitim Bakanlığı tarafından yayımlanan eserlerden, talimatnamelerden, Tebliğler Dergisinden, Devlet İstatistik Enstitüsünün yayımladığı istatistiklerden ve ayrıca çeşitli telif eserlerden yararlanılmıştır. Çalışmanın dayanağını oluşturan bu dokümanlardan elde edilen verilere betimsel yaklaşımın amacı doğrultusunda mümkün olduğu derecede sadakat gösterilerek ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Terzilik okulu, Mesleki eğitim, Yaşamboyu öğrenme, Mesleki ve teknik eğitim, Tailoring School, Vocational Education, Lifelong Learning

Kaynakça

• Akyüz, Y. (2013). Türk eğitim tarihi (m.ö. 1000-m.s. 2013). Ankara: Pegem Akademi.
• Baltacıoğlu, I. H. (2019). İçtimai Mektep. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. (1965). Milli eğitim istatistikleri meslek, teknik ve yüksek öğretim 1960-1961. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
• Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. (1977). Milli eğitim istatistikleri meslekî ve teknik öğretim 1967-1973. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
• Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. (1982a). Milli eğitim istatistikleri meslekî ve teknik öğretim 1978-1979. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
• Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. (1982b). Milli eğitim istatistikleri meslekî ve teknik öğretim 1979-1980. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
• Başvekalet Devlet İstatistik Enstitüsü. (1963). Milli eğitim istatistikleri meslek, teknik ve yüksek öğretim 1953-1960. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü.
• Becerikli, S. (2020). İstanbul yüksek öğretmen okulu. Ankara: Astana Yayınları.
• Cicioğlu, H. (1985). Türkiye Cumhuriyetinde ilk ve ortaöğretim (tarihi gelişimi). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Devlet İstatistik Enstitüsü. (1968). Milli eğitim istatistikleri meslekî ve teknik öğretim 1961-1965. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
• Devlet İstatistik Enstitüsü. (1969). Milli eğitim istatistikleri meslekî ve teknik öğretim 1965-1967. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
• Fraenkel, R. Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2011). How to design and evaluate research in education. New York: Connect Learn Succeed.
• Kamer, S. T. (2013). Türk eğitim sisteminde karma eğitime ilişkin fikirler, tartışmalar ve uygulamalar (1908-1950). Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kamer, S. T. (2020). Kadın düşünürlerin karma eğitime ilişkin görüşleri. Alpaslan Demir, Tuba Tombuloğlu, Oğuz Polatel (Ed.), Türklerde Kadın içinde, (s. 303-322). Konya: Kömen Yayınları. Kültür Bakanlığı. (1936). Türkiye okulları kılavuzu. İstanbul: Devlet Basımevi.
• Maarif Vekilliği. (1939). Maarif vekilliği dergisi. 21(2), 76-79.
• Maarif Vekilliği. (1940a). Tebliğler dergisi. 2(82), 270-272.
• Maarif Vekilliği. (1940b). Tebliğler dergisi. 3(95), 57.
• Maarif Vekilliği. (1940c). Tebliğler dergisi. 3(98), 72.
• Maarif Vekilliği. (1923-1943). Türkiye Cumhuriyeti maarifi 1923-1943.
• Maarif Vekilliği. (1940-41). Türkiye Cumhuriyeti maarifi 1940-1941.
• Maarif Vekilliği. (1941). Erkek terzilik okulu sınıf geçme ve mezuniyet imtihanları talimatnamesi. Ankara: Maarif Matbaası.
• Ortak, Ş. (2004). Atatürk dönemi eğitim politikalarında yabancı uzman raporlarının etkileri. Yayımlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi, Atatürk İlkeleri ve İnkılâp Tarihi Enstitüsü, Erzurum.
• Şahin, M. (1996). Türkiye’de öğretmen yetiştirme uygulamalarında yabancı uzmanların yeri (1923-1960). Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Atatürk İlkeleri ve İnkılâp Tarihi Enstitüsü, İzmir.
• Ünlü, D. (2016). Mesleki eğitimin tarihi süreci. Giresun Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(4), 89-98.
• Wolcott, H. F. (1994). Transforming qualitive data, description, analysis, and interpretation. Saga Publicatins.
• Yörük, S., Dikici, A., & Uysal, A. (2002). Bilgi toplumu ve türkiye’de mesleki eğitim. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 299-312.